Mε το φτωχό μου το μυαλό…

Οσοι δεν θέλετε να δείτε το αγόρι σας να αγοράζει «Το Βήμα», να πετάει το DVD του Ράμπο και να διαβάζει το «Marie Clair», ζητήστε από τον ΑΝΤ1 τη μετάδοση του ματς με τη Μπενφίκα και παίζετέ τη δύο φορές την ημέρα

Tο μεγάλο όπλο της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι όχι να πολεμάει τις επαναστάσεις, αλλά να τις κάνει καταναλωτικό αγαθό. Πόσοι έμποροι χαρτιού, τυπογράφοι και αφισοράματα δεν κονόμησαν πουλώντας την αφίσα του Τσε Γκεβάρα; Πόσοι «Σαββόπουλοι» δεν κατάλαβαν ότι τα καλύτερα επαναστατικά τραγούδια γράφονται από σουίτες της «Μεγάλης Βρετάννιας»; Το revolutionary chic έχει χοντρή κονόμα και αν αμφιβάλλετε δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε τον Διονύση Ελευθεράτο στο WebTV, που για κάθε ρούχο που φοράει αμείβεται με εκατοντάδες χιλιάδες ρούβλια. Οι ράπερ μιλάνε για γκέτο που έχουν να επισκεφθούν χρόνια, ο ΔΟΛ είχε βγάλει περιοδικό για νόμιμους χάκερ και ο Γρηγόρης Ψαριανός, το Ρεμάλι της Ραμάλα, ταξιδεύει στη Βενεζουέλα καλεσμένος του Τσάβες. Ο δυτικός κόσμος είναι ένα δισεκατομμύριο μέλη των Village People, που όλοι δεν είναι αλλά θέλουν να μοιάζουν με κάτι, αν και στην πραγματικότητα είναι αδερφάρες του κερατά. Για την ακρίβεια, σχεδόν όλοι.

Μέσα στο βασίλειο του δήθεν ήταν φωτεινό άστρο η τηλεοπτική εμφάνιση του Τάσου Μητρόπουλου στον ΑΝΤ1. Μιλώντας όπως αρμόζει σε άνδρες να μιλάνε και λέγοντας πράγματα που μόνο οι άνδρες λένε μεταξύ τους, ο Τάσαρος έδωσε όχι έναν τηλεοπτικό μπούσουλα, αλλά ένα κοράνι. Εναν οδηγό συμπεριφοράς για κάθε παιδί που οι γονείς του δεν θέλουνε να καταλήξει σε ημιυπόγειο μαζί με τον Αχιλλέα από το Κάιρο. Και το έδωσε πρώτα με τον ίδιο του τον λόγο. Πόσοι από εμάς μπορούν να λένε ακόμα με εμπιστοσύνη το «ίδιονα». Μετρημένοι στα δάχτυλα. Ο περισσότεροι λένε το αδελφίστικο «ίδιον», εκτός από αυτούς που το λένε «same». Ο Τάσος, όμως, όχι μόνο έλεγε το «ίδιονα» και το επαναλάμβανε, αλλά έδειχνε ότι αν το ματς του Ολυμπιακού με την Μπενφίκα στράβωνε και έπρεπε να μιλήσει με ονόματα, δεν θα είχε πρόβλημα για να μιλήσει και για «αυτόνα» και στην ανάγκη και για «αυτόνανε». Εξόνα, όμως, από τις κουβέντες, αυτά που έλεγε ο Τάσαρος είχαν και προφουντιασμένα (βγαίνει από το de profundis) νοήματα. Για παράδειγμα, το ματς είναι 3-0 και η Μπενφίκα έχει ξυπνήσει και έχει βάλει τον Ολυμπιακό στα καρέ του σαν το λαγιαρνί στη στάνη. Σε αυτό το σημείο ο Τάσος ξηγιέται προφουντιά ανάλογη με του «τι είπε οι Ταρζάν όταν είδε τους ελέφαντες να κατεβαίνουν από το βουνό; Να οι ελέφαντες που κατεβαίνουν από το βουνό». «Τώρα ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει». Και όταν έφαγε το γκολ ήρθε η δικαίωση «Το έλεγες, Τάσο, ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να προσέξει». Εδώ ο Τάσος ξηγήθηκε Τζον Γουέιν «Γιάπ!». Γονιοί, εσείς που δεν θέλετε να δείτε το αγόρι σας να αγοράζει «Το Βήμα», να πετάει το DVD του Ράμπο και να διαβάζει το «Marie Clair», ζητήστε από τον ΑΝΤ1 τη μετάδοση του ματς και παίζετέ τη δύο φορές την ημέρα, μία το πρωί και μία το βράδυ, στο παιδί για να ξεχειλίζει από τέστο.

Μια και το θέμα είναι οι επαναστάσεις που έγιναν καταναλωτικά αγαθά, ένα από τα καλύτερα παραδείγματα είναι η ιστορία με τα πλακώματα που γίνονται στα blogs των δημοσιογράφων. Το πήρα πρέφα ψάχνοντας προχθές για τη φωτογραφία του Σαχπατζίδη, όταν έμαθα ότι δύο blog που μοιάζουν να ανήκουν σε δύο δημοσιογράφους πλακώνονται αποκαλώντας το ένα το άλλο αντικείμενο για εκβιασμούς. Και δεν βάζω το όνομα των δημοσιογράφων και τα blog, διότι στην υπέροχη blogόσφαιρα ανάθεμα και αν είσαι βέβαιος για το ποιος είναι αυτός που τα λέει. Το αναφέρω όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί από την αρχή φαινόταν τι θα γίνει. Αυτοί που έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση θα έβαζαν κάποιες αλήθειες για να τους πιστεύουν και κάποια παραμύθια για να εκβιάζουν και θα έβγαζαν το μεροκάματο με τρόπο που στον συμβατικό Τύπο θα είχαν καταλήξει στη φυλακή. Οχι ότι και με το Ιντερνετ δεν μπορείς να καταλήξεις, αλλά το Μέσον δίνει μια φαντασίωση ανωνυμίας.

Φυσικά σε χώρες που ο νόμος τα «σιγά που θα φιμώσουν το Ιντερνετ» σύντομα αποδείχθηκαν μαλακίες. Διάβαζα στο yahoo για μια δίκη στην Αμερική, που μια μαμά επειδή η κόρη της διπλανής της είχε σνομπάρει τη δική της κόρη, μπήκε στο Messenger και έπιασε κουβέντα με τη διπλανή μικρή κάνοντας το αγόρι. Αφού την έκανε να καψουρευτεί το φανταστικό αγόρι, η μαμά έκοψε τις επαφές, με τελευταίο μήνυμα ότι δεν θέλει να τη βλέπει πια και καλύτερο θα ήταν να εξαφανιστεί από τη γη. Η μικρή το πήρε κατά γράμμα και κρεμάστηκε στην ντουλάπα της. Η αστυνομία βρήκε από πού είχαν σταλεί τα μηνύματα, η μαμά κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία σε πρόκληση αυτοκτονίας και πήγε στο δικαστήριο με κατηγορίες που επιφέρουν φυλάκιση 20 ετών. Οι ένορκοι την καταδίκασαν σε τρία χρόνια φυλάκιση και ο δικαστής έκανε έφεση υπέρ του νόμου, ζητώντας αυστηρότερη καταδίκη.

Αλλά άντε να γίνουν αυτά στην Ελλάδα. Εδώ βλέπουμε το στραβό μπροστά στα μάτια μας και γυρνάμε το κεφάλι. Τις προάλλες είχα πάει να δω τον Απόλλωνα Σμύρνης στο γήπεδο των Βριλησσίων. Στο γήπεδο υπάρχει περιμετρικό ταρτάν. Τετραγωνισμένο. Δηλαδή οι στροφές δεν είναι οβάλ, αλλά γωνίες. Τώρα ποιος κάθισε και σκέφτηκε τέτοιο πράγμα και ποιος κυρίως το έλεγξε και το ενέκρινε, μόνον ένας δήμαρχος ξέρει…