Βαρίδι καμωμένο από χρυσάφι

Ηταν κάπως σουρεαλιστικό το θέαμα χθες το πρωί στον σταθμό της Λεμάν. Ανάμεσα στους ανυποψίαστους ταξιδιώτες που ταξίδευαν για Παρίσι ή Λιλ για να επισκεφτούν συγγενείς ή για δουλειές, περίμεναν το εξπρές ΤGV δώδεκα από τους πλουσιότερους νεαρούς άνδρες της Ευρώπης. Ο ένας από αυτούς είχε την ετικέτα «μίστερ 20 εκατομμύρια δολάρια» κολλημένη στο κούτελό του, κάτω από το φουντωτό του μαλλί και ανάμεσα στα πελώρια ακουστικά από τα οποία άκουγε την αγαπημένη του μουσική.

Συνηθισμένος να ταξιδεύει με το ιδιωτικό τζετ των Ατλάντα Χοκς, ο Τζος Τσίλντρες θα νόμιζε ότι επέστρεφε στα κολεγιακά του χρόνια. Ή ότι ξαφνικά προσγειώθηκε στο WDBL, το θυγατρικό πρωτάθλημα του ΝΒΑ, στο οποίο οι περισσότερες μετακινήσεις γίνονται με πούλμαν ή φτηνές πτήσεις της γραμμής.

Για τον Ολυμπιακό αυτής της εποχής ο Τσίλντρες δεν είναι παρά ένα πανάκριβο βαρίδι, μια περιττή πολυτέλεια. Αγχωμένος από την ανάγκη να δικαιολογήσει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για αυτόν, εγκλωβισμένος στην ψυχολογία του παίκτη που δεν πολυνοιάζεται για μία ήττα πάνω ή μία ήττα κάτω, αλλά και ανήμπορος να προσθέσει ως διά μαγείας στο παιχνίδι του χαρακτηριστικά που δεν έχει, ο νεαρός Αμερικανός τσαλαβουτάει στα ρηχά και παρασύρει ολόκληρη την ομάδα μαζί του.

Στον αγώνα με τη Λεμάν ο Παναγιώτης Γιαννάκης προτίμησε να κρατήσει τον Τσίλντρες στον πάγκο μεταξύ 20'-36' (ολόκληρο σχεδόν το β' ημίχρονο) παρά να ποντάρει πάνω του. Τον επιστράτευσε ξανά όταν η ομάδα ισορρόπησε το παιχνίδι. Με τον Τσίλντρες στο παρκέ ο Ολυμπιακός θύμιζε ομάδα του Γκέρσον και έχανε από τη Λεμάν 52-41. Με τον Βασιλόπουλο στη θέση του χρυσοπληρωμένου Αμερικανού ο Ολυμπιακός πέτυχε 40 πόντους και δέχθηκε μόλις 27.

Αν δεν ευστοχούσε σε ένα μάλλον τυχαίο τζαμπ σουτ απελπισίας στο 83-83, ο Τσίλντρες θα είχε περάσει απαρατήρητος. Απέτυχε ακόμα και σε κάρφωμα.

Σε ιδιωτικές συζητήσεις ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος ομολογεί πια το οφθαλμοφανές, το εξαρχής γνωστό σε όσους παρακολουθούν το ΝΒΑ: ο Τσίλντρες δεν αξίζει 20 εκατομμύρια δολάρια. Ούτε τα μισά, στην πραγματικότητα. «Τον αγόρασα για να ανοίξω την αγορά και να φέρω κάποιον πολύ καλύτερο του χρόνου», φέρεται να είπε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού.

Εστω κι έτσι, ο Τσίλντρες (που ουδέποτε υπήρξε ηγέτης των ομάδων του στο παρελθόν) καλείται να γίνει φέτος ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας και όχι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο Γιαννάκης έχει στα χέρια του ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Οταν προτίμησε να κρατήσει τον Τσίλντρες δίπλα του στον πάγκο, ήταν σαν να το άφησε για κάποια άλλη μέρα.

Προείχε, βλέπετε, το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε την πολυτέλεια δεύτερης συνεχούς οδυνηρής ήττας. Ανάμεσα στα ολιγάριθμα σίγουρα χαρτιά του αυτόν τον καιρό, το μοναδικό αμερικανικό διαβατήριο είναι αυτό του Λιν Γκριρ.