Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Τεν Κάτε

Και μετά τι; Θα θεραπεύσει τυφλούς; Θα περπατήσει στο νερό; Θα πάρει και το πρωτάθλημα; Ανεξάρτητα από το τι είναι πιο δύσκολο να κάνει κανένας, μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού μέσα στο «Μεάτσα», τίποτα δεν πρέπει να είναι αδύνατον για έναν από τους καλύτερους και πιο ενδιαφέροντες προπονητές που πέρασαν από την Ελλάδα, τον Χενκ Τεν Κάτε.

Η νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ιντερ ανήκει περισσότερο στον προπονητή παρά σε κάποιον από τους πολλούς διακριθέντες ποδοσφαιριστές, για έναν κυρίως λόγο. Οτι έστησε την ομάδα με έναν τρόπο που δεν είχε δοκιμάσει στο πρωτάθλημα, δεν είχε δουλέψει στην προετοιμασία, δεν είχε τέλος πάντων ασχοληθεί με την εφαρμογή του μέχρι να σκεφτεί ότι έτσι θα σταματήσει την Ιντερ. Αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν προπονητές που να παίζουν 4-4-2, 4-3-3 ή 3-4-2-1 και όποια παπαριά προσπαθήσαμε να πάρουμε στα σοβαρά με τους καλύτερους προπονητές των τελευταίων 20 χρόνων, αλλά προπονητές που στήνουν την ομάδα τους με μία λογική που μπορούν να καταλάβουν οι παίκτες τους. Οπου, στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, η λογική ήταν σχετικά απλή. Οι τρεις της άμυνας συνήθως γινόντουσαν πέντε και από τους τέσσερις του κέντρου ο μόνος που είχε την carte blanche να κινείται στην επίθεση ήταν ο Γκάμπριελ, που η ηλικία του και οι δυνάμεις του επέτρεπαν το επιπλέον τρέξιμο. Επίσης ήταν θρίαμβος του Τεν Κάτε γιατί, όταν είδε τον Καραγκούνη να είναι κουρασμένος, ούτε σκέφτηκε προτού τολμήσει να αλλάξει το «τοτέμ» του σημερινού Παναθηναϊκού. Οπως και ότι ο Καραγκούνης ούτε σκέφτηκε να αμφισβητήσει την απόφαση του προπονητή του. Για να τελειώσω με τον Τεν Κάτε, σκεφτείτε μόνο ότι εκτός του Ζιλμπέρτο Σίλβα και του Γκάμπριελ όλοι οι άλλοι ήταν παίκτες του περσινού απαξιωμένου Παναθηναϊκού. Σκεφτείτε το για να καταλάβετε πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ο τεχνικός μιας ομάδας.

Τόσο όσο και ένας παίκτης που ταυτόχρονα με το σήμερα έχει αρχίσει να σκέφτεται και την υστεροφημία του. Οπως ο Γιάννης Γκούμας, που έπειτα από πρόστιμα και τιμωρίες το μόνο που σκέφτηκε ήταν η δικαίωση μέσα από την απόδοσή του. Και ό,τι και να έκανε ο Τεν Κάτε, αν ο Γκούμας δεν είχε σηκωθεί «στον Θεό» για να πιάσει την κεφαλιά, που από την απόκρουσή της ο Σαριέγκι θα σκόραρε στο ριμπάουντ, οι σημερινοί ύμνοι για τον κόουτς του Παναθηναϊκού θα περιορίζονταν σε μια αξιοπρεπή εμφάνιση και μια ισοπαλία. Στη σκακιέρα των γηπέδων τις νίκες συνήθως δίνουν τα μεγάλα πιόνια, κάποτε όμως τα ματ έρχονται από τα γέρικα άλογα του πολέμου.

Ο ΠΑΟΚ και το κράτος

Αν αύριο ο Ζαγοράκης αποφασίσει να σταματήσει να πληρώνει –στην περίπτωση δηλαδή που πληρώνει– το Δημόσιο, άπαντες οι βουλευτές και πολιτικοί της Βόρειας Ελλάδας θα πλακώσουν τις επερωτήσεις τι κάνει το κράτος για να λύσει το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, ο οποίος χρωστάει στο κράτος.

Οπως γράφουν και στα εμπορικά συμβόλαια, «...μετά της φήμης και πελατείας του». Στην περίπτωση του ΟΦΗ η φήμη είναι η γνωστή. Οσο για την πελατεία, μικρή αλλά εκλεκτή. Εφέτος, για παράδειγμα, ο Αρης και ο Παναθηναϊκός. Με τον Αρη να παίρνει με ελευθέρας τον Σηφάκη, ο οποίος από την αποφράδα μέρα που τσακώθηκε με τον Γκούμα στο ΟΑΚΑ άνοιξε διάπλατα την πόρτα για μεταγραφή, και τον Παναθηναϊκό να ξηλώνεται 1,5 εκατ. ευρώ για πάρει πίσω τον Τζόρβα. Οπως θα ξηλωθεί για να πάρει πίσω τον Ν'Ντόι, τον Μάλαρτζ, τον Δημούτσο ή όποιον άλλον παίκτη πουλήσει και πάλι στον Παναθηναϊκό ο πανούργος Βατσινάς. Οταν λοιπόν έχεις βρει ένα μόνιμο πελάτη να σου δίνει τσάμπα παίκτες για να τους αγοράζει πανάκριβα, δεν είναι περίεργο να ζητείς 8 εκατ. για να πουλήσεις την ΠΑΕ, όπως ζήτησε ο Βατσινάς στην τελευταία διαπραγμάτευση. Μόνο που οι επίδοξοι αγοραστές ανεξήγητα μοιάζει να μην πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να κονομάνε με τον ίδιο τρόπο και κάνουνε πίσω. Οσο για την πρόταση στον Νίκο Μαχλά να γίνει πρόεδρος, έχει ενδιαφέρον αλλά και κινδύνους. Κυρίως τα αρθριτικά που από το πότισμα παθαίνουν οι ανθρώπινες γλάστρες...

Αντίθετα, την πρόταση του Αλέξη Κούγια να αγοράσει τον ΟΦΗ δεν την παίρνω εντελώς στα σοβαρά. Στο «ρεπορτάζ Κούγια», που μετά το Star θα έπρεπε να καθιερωθεί και στις εφημερίδες, ο Αλέξης πάντα εμφανίζεται να ενδιαφέρεται για κάποια ομάδα. Για την ακρίβεια, μοιάζει να ενδιαφέρεται για την ομάδα σε όποιο μέρος και αν πάει. Αν ο Κούγιας πάει για ορειβασία, την επομένη έχει βγει η είδηση ότι έκανε προσφορά για τον Α.Ο. Τύρναβο και, αν πάει για ψαροντούφεκο, εμφανίζεται πρόταση για τον ΑΠΟ Λούτσας. Αντίθετα, στον ΠΑΟΚ οι υποψήφιοι χρηματοδότες ούτε που ακούγονται ότι έκαναν πρόταση. Δεν αναφέρομαι σε Αραβες και άλλες εξωτικές φυλές, αλλά σε ημεδαπούς. Οπου έγινε μία συνάντηση με γόνο γνωστής οικογενείας βιομηχάνων, ο οποίος είπε ότι, αν ο πατέρας του μάθει ότι μετά τον ένα γιο και ο άλλος θα πάει να μπλέξει με το ποδόσφαιρο, θα τους μείνει στα χέρια. Αλλά ότι δεν έχει πρόβλημα να βάλει διακριτικά τον οβολό του και να βρει και άλλα ματσοπαόκια να βάλουν το δικό τους, φτάνει βέβαια οι άλλοι να έχουν γνώμη στη διοίκηση. Η πρόταση έγινε γνωστή και στον Ζαγοράκη, αλλά ξεχάστηκε. Οι χρηματοδότες δεν πήραν ούτε γράμμα ούτε τηλεφώνημα και η υπόθεση σήμερα θεωρείται ότι χάλασε.

Η περίπτωση λοιπόν του ΠΑΟΚ είναι από τις χαρακτηριστικότερες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα φέρω για παράδειγμα μια άλλη ομάδα. Ας πούμε ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης τρελαίνεται στον Ολυμπιακό. Αποφασίζει όχι μόνο να σταματήσει να πληρώνει τους φόρους, αλλά σκαρφαλώνει και στους στύλους να πάρει τσάμπα ρεύμα, παίρνει ένα γαλλικό κλειδί και μαϊμουδιάζει το ρολόι της ΕΥΔΑΠ και στο τέλος αποφασίζει να μην πληρώνει κανέναν. Κανέναν, ρε παιδί μου. Τι νομίζετε; Οτι το Δημόσιο θα κλείσει το Καραϊσκάκη και θα διαλύσει τον Ολυμπιακό; Μη γελάσω σαν τον πρόεδρο. «Χο, χο, χο». Τίποτα δεν θα γίνει. Για την ακρίβεια αυτό που θα γίνει θα είναι οι βουλευτές όλων των κομμάτων να στριμώχνονται στη γραμματεία της Βουλής ποιος θα πρωτοκαταθέσει πρόταση για τη σωτηρία του Ολυμπιακού. Και φυσικά το ίδιο ισχύει για τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον Αρη και άντε να αρχίσουν να ψιλοανησυχούν ομάδες από Ηρακλή, Πανιώνιο και κάτω.

Τα ίδια και σε μεγαλύτερο βαθμό ισχύουν για τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ δεν κινδυνεύει από το κράτος, αλλά το κράτος από τον ΠΑΟΚ. Αν αύριο ο Ζαγοράκης αποφασίσει να σταματήσει να πληρώνει –στην περίπτωση δηλαδή που πληρώνει– το Δημόσιο, σαράντα πέντε μάστοροι και εξήντα μαθητάδες, δηλαδή άπαντες οι βουλευτές και πολιτικοί της Βόρειας Ελλάδας, θα πλακώσουν τις επερωτήσεις τι κάνει το κράτος για να λύσει το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, ο οποίος χρωστάει στο κράτος. Για απόδειξη, αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΕΠΟ είναι τι μαϊμουδιά μπορεί να κάνει για να πάρει την άδεια licensing ο ΠΑΟΚ και να παίξει την ερχόμενη χρονιά στην Ευρώπη. Σε σημείο που δύο άνθρωποι της ΕΠΟ ταξίδεψαν Θεσσαλονίκη να μελετήσουν από κοντά το πρόβλημα, το οποίο μοιάζει να είναι περισσότερο της ομοσπονδίας παρά του ΠΑΟΚ.

Θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική στην περίπτωση που παραιτηθεί ο Γκαγκάτσης; Εξαρτάται ποιος θα τον διαδεχθεί. Παρά το ότι θα μπορούσε να το αποφύγει, η ΕΠΟ θα πάει σε εκλογές ώστε ο επόμενος πρόεδρος να έχει την αποδοχή των Ενώσεων. Τα δύο σχήματα που θα κατέβουν στις εκλογές πιθανότατα να είναι ένα με στελέχη της σημερινής διοίκησης και υποψήφιο πρόεδρο τον Σοφοκλή Πιλάβιο και ένα μετα-παράγκα με Κούκη, Καραβίτη και κάποιον για μπροστινό στο στυλ του Πάρι Γεωργακόπουλου. Στην περίπτωση που βγει το πρώτο, διακριτικότερα λόγω στυλ Πιλάβιου η πλάτη στον ΠΑΟΚ θα συνεχιστεί. Σε περίπτωση που βγει το δεύτερο, αλλάζουν τα κόζια. Πάμε στη λογική του Θωμά «Και εμείς τι έχουμε λαμβάνειν;» και στην περίπτωση του ΠΑΟΚ το ενδιαφέρον των Μητροπουλαίων υπάρχει, όμως είχε φανεί όταν ο Βίκτωρας βρισκόταν στο σκάφος του καπετάν Γιαννούλη.