Ημερολόγιο καταστρώματος Μιλάνου

ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΩΤΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

• Ο Τεν Κάτε, προφανώς μετά τον καφέ με τον Γιάννη Γκούμα και αφού ο καπιτάνο eterno του εξέθεσε τις απόψεις του για το πώς πρέπει να παίζει η Πανάθα, όχι μόνο τον ξετιμώρησε, αλλά τον ξεκίνησε και στη βασική 11άδα. Οπως σοφά παρατήρησε ο Στράτος Αποστολάκης, στον πάγκο δεν υπάρχει διαθέσιμος αμυντικός -προφανώς ο «Χάμερ» Μελίσσης έμεινε στο συνεργείο, αλλά αχρείαστος να 'ναι. Ο Γιάννης ο Γκούμας, απ' τη μεριά του, αποφάσισε να δείξει στον «πολύ» Ζλάταν ότι αυτά που ήξερε να τα ξεχάσει και ότι άλλο Σιμάο και άλλο Γκούμας: του πήρε την πρώτη κεφαλιά, τη δεύτερη, την τρίτη και τον ανάγκασε να κάνει κάτι σουτ της πυρκαγιάς από μακριά. Αντιθέτως, πυρκαγιά κανονική ήταν τα σουτ του Αντριάνο, αλλά άντρας που ξυρίζει το μουστάκι, α λα Φαίδων Γεωργίτσης, δεν είναι άντρας μπεσαλής.

• Ο Μουρίνιο, από την άλλη, έδειξε ξανά αδυναμία στους πρώην ποδοσφαιριστές: αφού δεν ήταν διαθέσιμος ο πρώην ποδοσφαιριστής Βιεϊρά, είπε να βάλει, σε μια πράξη φιλανθρωπίας και μεγαλοψυχίας, τον Φίγκο και μάλιστα στ' αριστερά. Ο Πορτογάλος προσπάθησε φιλότιμα, προφανώς για να τιμήσει τις 50.000 φανέλες με το όνομά του, που ακόμα περιμένουν καρτερικά στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν μόνο ο Μουρίνιο είναι φιλάνθρωπος, όχι οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού. Οσο για τη χρησιμοποίηση του Αντριάνο αντί του Μπαλοτέλι αποφασίστηκε την τελευταία στιγμή. Διότι σου λέει ο Ζοσέ «και Παγιωτέλη και Μπαλοτέλι στο ίδιο γήπεδο γίνεται; Δεν γίνεται».

• Ο Γκάμπριελ έχει το προσόν να συνδυάζει την καλή τεχνική με την άγνοια κινδύνου. Η πρώτη σού επιτρέπει να κατεβάζεις την μπάλα στους πέντε πόντους και να βρίσκεις τον συμπαίκτη με ακρίβεια. Η δεύτερη να κάνεις τακουνάκια και ποδιές σε κυρίους όπως ο Ματεράτσι και ο Ζανέτι, που δεν είναι και οι πιο καλόβολοι άνθρωποι του κόσμου. Ευτυχώς για τον Γκάμπριελ, ο Ματεράτσι είχε τον νου του στο πώς θα καρφώσει τους αγκώνες του στον λαιμό του Μάντζιου και ο Ζανέτι στο πώς θα εξηγήσει στον διαιτητή με πόσους διαφορετικούς τρόπους έκανε φάουλ στον Καραγκούνη.

• Καρτέλα με κατοχή μπάλας 51-49 για τον Παναθηναϊκό και μια μικρή εκδίκηση για την ιταλική κατοχή του '40. Δεν θυμάμαι και πολλές ομάδες που να κατάφεραν να κρατήσουν στα πόδια τους περισσότερη ώρα την μπάλα από την Ιντερ στο «Μεάτσα». Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός έβγαλε το πρώτο ημίχρονο ατσαλάκωτος, κατάφερε να κάνει μια-δυο φάσεις και να τον νιώσουν οι Ιταλοί και -βασικά- να κρατήσει τον Ζλάταν σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

• Ο Κουαρέσμα στη θέση του Μουντάρι και αυτή είναι μια χρυσή ευκαιρία για την Ιντερ να κερδίσει τη μάχη στις πτέρυγες και για τον Παναθηναϊκό να κερδίσει μπάλες και μέτρα στο κέντρο, μια και ο Καμπιάσο θα βρεθεί ανάμεσα σε Σιμάο και Ζιλμπέρτο. Ο Γκαλίνοβιτς έκανε μία έξοδο απ' αυτές που όλοι αγαπήσαμε, ο Σιμάο ένα σουτ απ' αυτά που κανένας ποτέ δεν γνώρισε και έφυγε λίγους πόντους πάνω απ' το οριζόντιο δοκάρι κι όλα κυλούσαν όπως περιμέναμε: με την Ιντερ πιο πιεστική, μετά τα «Ξεχεστήρεια 2008» του Μουρίνιο στα αποδυτήρια. Ο Παναθηναϊκός στο ίδιο μοτίβο, με την ελπίδα να βάλει πλάτη ο Μάντζιος, να κρατήσει τόσο ώστε να ανέβει κοντά του κανένας άνθρωπος και να μπορέσει να φτιάξει φάσεις.

• Σαλπιγγίδης αντί του Καραγκούνη, όχι τόσο για να του δώσει ο Τεν Κάτε την ευκαιρία να αποθεωθεί ο Γιώργαρος από Ιταλούς και Ελληνες, αλλά, πρώτον, διότι ο «Τυπάρας» δεν την πάλευε άλλο και, δεύτερον, για να έχει καμιά βοήθεια ο Μάντζιος και να μην πέσει στο ποτό και στην κατάθλιψη από τη μοναξιά. Οι εκφωνητές μάς ενημερώνουν ότι ο Νικολάου άνοιξε το σκορ στην Κύπρο, τα κομπιουτεράκια βγήκαν και άρχισαν οι υπολογισμοί: 9 η Ιντερ, 8 η Ανόρθωση, 5 εμείς, κερδίζουμε στο τελευταίο παιχνίδι και περνάμε. Αλλά είναι νωρίς για σενάρια πρόκρισης. Με το που βάζει και το δεύτερο, όμως, ο Σάβιο για τους Κύπριους, ο ένας βαθμός γίνεται αυτόματα υπεραπαραίτητος.

• Προφανώς όμως ο Γιοσού ο Σαριέγκι έχει κρυμμένο bluetooth κάτω από το μαλλί, ξέρει το σκορ στην Κύπρο και τι ακριβώς πρέπει να κάνει: να κλέψει τη δόξα από τον Γιάννη Γκούμα, που πήγε να κάνει αυτό που ξέρουν καλά όλοι οι αμυντικοί που ξεκίνησαν ως επιθετικοί. Ο πανηγυρισμός του στο γκολ δεν έδειχνε μόνο χαρά: έδειχνε λύτρωση για όσα έχει τραβήξει και ακούσει δύο χρόνια τώρα. Παράλληλα η Βέρντερ μειώνει το σκορ και όλα είναι ανοιχτά. Ο Μπαλοτέλι περνάει στη θέση του Φίγκο και η Ιντερ όχι απλά παίζει με τρεις επιθετικούς, αλλά ουσιαστικά με 11 εναντίον 11.

• Ζεϊμπεκιές του Κουαρέσμα, σέντρα για τον Ζλάταν, Σπυρόπουλος με αυτοθυσία σε κόρνερ. Αρχίζουν τα ζόρια σιγά σιγά, μπαίνει και άλλος ένας επιθετικός, ο Χούλιο Κρους, ο Τεν Κάτε κοιτάει δεξιά κι αριστερά, βρίζει την τύχη του που δεν πήρε τον Μελίσση, έστω για να τον βλέπει και να νιώθει καλύτερα και σηκώνει Τζιόλη και Μάτος. Η Ιντερ συνεχίζει να γεμίζει μπάλες και μπελάδες στην περιοχή του Γκαλίνοβιτς, ο οποίος φωνάζει «είμαι εδώ» με ακόμα μία έξοδο του Μεσολογγίου σε εκτέλεση πλάγιου άουτ, αλλά και αυτή τη φορά ο κίνδυνος πέρασε.

• Τα μαρκαρίσματα ξαφνικά δεν βγαίνουν, ο Σαλπιγγίδης κυνηγάει τον Μπαλοτέλι μέχρι την περιοχή του, η κούραση αρχίζει και χτυπάει την πόρτα του Βύντρα, κόσμος και ντουνιάς είναι εγκατεστημένος στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Πάνω στην αναμπουμπούλα προσπαθεί να κάνει καμιά φάση ώστε τουλάχιστον να μην ανεβαίνουν ψηλά και ο Κόρντομπα με τον Ματεράτσι και γίνει η μεγάλη του περιοχή σαν reunion του σχολείου με τόσο κόσμο. Σέντρες ο Μαϊκόν από δεξιά, στα καπάκια ο Κουαρέσμα από αριστερά, ζητείται ψηλός να περάσει στο γήπεδο επειγόντως. Τζιόλη, ετοιμάσου.

• Λατέρνα, γιόμα και φιλότιμο, αλλά η κεφαλιά του Αντριάνο βρίσκει τον Κρους και αυτός τις διαφημιστικές πινακίδες λόγω βιασύνης. Ο Νίκος Καρούλιας είναι τόσο συγκινημένος, που αρχίζει τα «έτσι, έτσι» σε ένα ψύχραιμο διώξιμο της άμυνας και τα «δώσε στον Νίλσεν» -του πήρε 85 ολόκληρα λεπτά! Ο Τζιόλης νοικοκυρεύει το κέντρο, κρατάει την μπάλα, τη μοιράζει σωστά, δίνει ανάσες στην άμυνα. Ισοφαρίζει και η Βέρντερ, ο όμιλος γίνεται αίμα και άμμος, κάποιος κύριος που μοιάζει με τον Μοράτι διαβάζει εφημερίδα -θα ήταν όμως πολύ καλό για να είναι αληθινό να ήταν ο κύριος Μάσιμο... Του Καμπιάσο τού έφυγε το κοντρόλ στις καθυστερήσεις, εμάς μας έφυγε η ψυχή, του Γκαλίνοβιτς δύο σπόνδυλοι από την απόκρουση στην κεφαλιά του Κρους, ξανά ο Κρους στην τελευταία φάση του αγώνα (αλήθεια, γιατί δεν ξεκινάει βασικός αυτός ο παικταράς;), λήξ' το, ρε αδελφέ, να πάμε σπίτι μας επιτέλους. Το έληξε. Καιρός ήταν.