Νόμοι για τον... κάτσο

Αν ήμουνα Αφγανός, ειλικρινά θα το ψήφιζα τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή όμως δεν είμαι, νομίζω ότι αντί για την Ελλάδα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται με τις προσωπικές ευαισθησίες τους. Στην καμπούρα του άλλου.

Πριν από τέσσερα χρόνια, επιστρέφοντας σπίτι στις τρεις το βράδυ, πέρασα με τη μηχανή δίπλα σε έναν άνδρα που ήταν ξαπλωμένος πίσω από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, στη μέση του δρόμου, μέσα σε μια λίμνη αίματος. Στο αστυνομικό τμήμα ο φρουρός αδιάφορα μου είπε: «Καλά, θα στείλουμε κάποιον να δούμε τι έγινε…». Και το «αδιάφορα» είναι η κομβική λέξη για όλη την περιοχή.

Αδιαφορούμε για τους Αφγανούς που χέζουνε στο πλάι των γραμμών του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως, για τους μετανάστες που κανένας δεν κάλεσε και μένουν στα εγκαταλειμμένα σπίτια, τις συμμορίες των Αλβανών και των Ρώσων στην περιοχή. Κυρίως όμως αδιαφορούμε για μερικές δεκάδες χιλιάδες Ελληνες που έχουν εγκλωβιστεί σε μια εμπόλεμη περιοχή.

Και αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να βοηθήσουμε τους ξένους; Ούτε ναι ούτε όχι. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εφαρμόσουμε τους νόμους. Δίνοντας την προστασία του νόμου στους ξένους αλλά και στους Ελληνες, που -το πιστεύετε ή όχι- έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους κατοίκους της εξωτικής Φιλοθέης και του περήφανου Μετς.

Δέχομαι, βέβαια, τις άλλες προτεραιότητες της Αριστεράς. Να ανατρέψουμε τον δυνάστη της Ελλάδας Τζορτζ Μπους, να αντιμετωπίσουμε τα σατανικά σχέδια του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, να πολεμήσουμε, τέλος πάντων, όλους τους σατανάδες της καθημερινότητάς μας. Εγώ με τον Διονύση είμαι. Αν δεν γλιτώσουμε από τον Ανδριανόπουλο, άσπρη μέρα δεν θα δούμε. Μόνο που έχω μια απορία; Γιατί έγινε το Πολυτεχνείο; Για να έρθουν ξανά στην Ελλάδα η δημοκρατία και η Βουλή και όχι ο άθλιος δικτάτορας Παπαδόπουλος να φτιάχνει τους νόμους. Τώρα, λοιπόν, που έγινε το Πολυτεχνείο και το τιμάμε κάθε χρόνο, γιατί έχουμε και πάλι τους νόμους για τον... κάτσο; Γιατί η Βουλή πρέπει να ψηφίζει νόμους για την παράνομη μετανάστευση και ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει να μην εφαρμόζονται οι συγκεκριμένοι νόμοι; Βγες στις επόμενες εκλογές, πες «ελεύθερη μετανάστευση για όλους» και αν σε ψηφίσει ο κόσμος, με το καλό. Αλλά περιμένοντας, δεν πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους κομπανιέρος;

Για τους άλλους μυστήριους του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, που μαζεύτηκαν στον Αγιο Παντελεήμονα, δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιος. Οι άνθρωποι της γειτονιάς τα έχουνε πάρει με τους μετανάστες που έχουν βρομίσει την περιοχή και ο «Χρυσός Λαός» έχει illusion ότι οι Ελληνες είμαστε στο τσακ να επαναστατήσουμε για την καθαρότητα της φυλής. Φυλής και ο δρόμος, φυλή και οι Ελληνες, αλλά άλλο πράκτωρ και άλλο εισπράκτωρ, που έλεγε και ο Βέγγος.


Πρέπει να κουνήσεις το κεφάλι. Μετά να πάρεις το sweet sour χαμόγελο και να πεις: «Για να δούμε...». Είναι το αντίστοιχο του «εμείς οι Ελληνες ποτέ δεν θα γίνουμε άνθρωποι», που είναι η πιο δημοφιλής φράση των ταξιτζήδων και των περιπτεράδων, που άπαντες πρέπει να είναι Φινλανδοί. Στο ποδόσφαιρο η αντίστοιχη φράση είναι το «χάλια μπάλα παίζουν οι ομάδες εφέτος». Οπου αν το πάρεις στα σοβαρά και με τα χρόνια που επαναλαμβάνεται, το 1970 η ομάδα που έπαιζε τη μεγάλη μπάλα στον κόσμο δεν ήταν η Βραζιλία του Πελέ αλλά η Ελλάδα του Σιδέρη. Τέλος πάντων, η ευγένεια επιβάλλει όταν το ακούς να συμφωνείς και μόνο αν είσαι αθεράπευτα αισιόδοξος να προσθέτεις: «Για να δούμε...». Για να κλείσει ο άλλος τη συζήτηση με το «θα δούμε. Αλλά για την ώρα εγώ δεν τα βλέπω καλά...». Με τον κίνδυνο να το χαλάσω πρέπει να πω ότι φέτος η κατάσταση στο ποδόσφαιρο δεν είναι και τόσο τραγική.

Αγωνιστικά δεν σκίζουμε. Αν πάρουμε ως κριτήριο τις εμφανίσεις των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, η φετινή χρονιά πρέπει να είναι από τις χειρότερες στην πρόσφατη ιστορία. Η ΑΕΚ αποκλείστηκε από τον Αύγουστο, ο Ολυμπιακός το μόνο που έχει καταφέρει είναι να αποκλείσει τα θεριά της Νόρντζελαντ και ο Παναθηναϊκός έχει τη μόνη καλή φετινή εμφάνιση ελληνικής ομάδας με το 3-0 στο Μπρέμεν. Αντίθετα, όμως, βελτίωση έχουμε στη συμπεριφορά των διοικήσεων των μεγάλων ομάδων.

Στην περίπτωση της ΑΕΚ, η καλή συμπεριφορά δεν είναι έκπληξη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως κάτι απίθανες προτάσεις για αποχώρηση των ελληνικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά Κύπελλα, η ομάδα των μετόχων του Νικολαΐδη έδειχνε πάντα λογική και πολιτισμό. Συνεχίζει να το δείχνει. Παρά τις κακές σχέσεις με την ΕΠΟ, η διοίκηση της ΑΕΚ δεν έχει υποκύψει σε πειρασμούς για ιστορίες με τη διαιτησία και σενάρια συνωμοσίας σε βάρος της ομάδας. Αν υπάρχει μια επιφύλαξη, είναι στο μέλλον και στο τι θα κάνει η διοίκηση σε περίπτωση που οι οργανωμένοι κάνουν επεισόδια σε ματς εκτός έδρας. Η «γέφυρα αγάπης» που άπλωσε ο Τάκης Κανελλόπουλος και περιλαμβάνει πλήρη πληρωμή του 10% των εισιτηρίων στην Ερασιτεχνική κάνει τη σχέση με τους οργανωμένους καλή, αλλά και ιδιαίτερα κοντινή για σύγκρουση. Και είναι διαφορετικό να κόβεις τα εισιτήρια εκτός έδρας σε μια οργάνωση που είσαι τσακωμένος και άλλο σε μια οργάνωση που σε στηρίζει. Αλλά αυτό θα φανεί σε ενδεχόμενα επεισόδια, αν αυτά φυσικά υπάρξουν.

Στον Ολυμπιακό, επίσης για την ώρα, η συμπεριφορά της διοίκησης είναι πολιτισμένη. Τα κάποια ψιλοπροβλήματα που υπήρξαν με τους οργανωμένους μετά τα επεισόδια εκτός γηπέδου πριν από το ματς με τον Ανόρθωση λύθηκαν. Για έναν οφθαλμοφανή λόγο, ότι ο Ολυμπιακός δεν τιμωρήθηκε με αποκλεισμό της έδρας, αλλά και ένα λιγότερο ορατό. Οτι με τις υπερβολές του ο πρόεδρος της Ανόρθωσης αδυνάτισε τις κατηγορίες. Οσο για τη διαιτησία, ο Ολυμπιακός, εκτός από το ματς με τον ΟΦΗ που διαμαρτυρήθηκε για το σκληρό παιχνίδι, άλλο δεν ασχολήθηκε. Βέβαια βοηθάει το γεγονός ότι στη μόνη του ήττα με τον Αρη δεν υπήρχε λόγος διαμαρτυρίας και στα υπόλοιπα ματς υπήρξαν μόνο νίκες. Αν μετά τις νίκες υπάρξει σερί και από ήττες, θα φανεί αν η φετινή αδιαφορία του Ολυμπιακού για τη διαιτησία ήταν για τα μάτια του κόσμου.

Αντίθετα, στον Παναθηναϊκό μέχρι στιγμής τουλάχιστον έχουν αποδείξει ότι σκοπεύουν να κινηθούν πολιτισμένα. Ο πειρασμός για κάθε νέα διοίκηση να κερδίσει τους οπαδούς της ομάδας με τον τσαμπουκά είναι πάντοτε μεγάλος, αλλά η διοίκηση του Παναθηναϊκού, παρά τα μούσια και την προϊστορία του Νίκου Πατέρα στον Εθνικό, αντιστάθηκε. Για την ώρα, παρά το απίθανο πέναλτι που σφυρίχτηκε κατά του Παναθηναϊκού στο ματς με την ΑΕΚ και κάτι ψιλοπεναλτάκια που με το δίκαιο του μεγάλου θα έπρεπε να έχει πάρει, η διοίκηση του Παναθηναϊκού συμπεριφέρεται κυριλέ. Το πόσο θα κρατήσει το κυριλίκι θα φανεί στο μέλλον, αλλά τα σημάδια είναι θετικά. Στην τελευταία κρίση ο Νίκος Πατέρας δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο να τα βάλει με την ΕΠΟ και τους διαιτητές, τρίζοντας τα ευμεγέθη δόντια του στους παίκτες.

Δεν είναι περίεργο ότι η ομάδα που μοιάζει πιο τσαμπουκαλεμένη, όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στην κερκίδα, είναι ο ΠΑΟΚ. Οταν μια διοίκηση λέει και επαναλαμβάνει ότι ο μεγαλύτερος της χορηγός είναι ο λαός της ομάδας και ο λαός θα το πιάσει το μήνυμα, ότι δηλαδή σηκώνει το κάτι παραπάνω, φτάνει να γίνεται εκτός έδρας και οι παίκτες θα το πιάσουν ότι ο τσαμπουκάς πουλάει στην κερκίδα. Για την ώρα, ο ΠΑΟΚ πάει καλά και παίρνει και τα σφυρίγματα. Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν χάσει δύο ματς κολλητά ή τα σφυρίγματα αλλάξουν. Αντίθετα με τον Κάκο, που δεν είχε δει την μπουνιά του Γκαρσία, ο Κουκουλάκης από φόβο αγνόησε την κουτουλιά του Ιβιτς στο στήθος του Ιγκλέσιας. Τι γίνεται, λοιπόν, αν μια περίπτωση ανάλογη με του Ιβιτς γίνει μπροστά σε ένα διαιτητή σαν τον Κάκο; Και όταν ο κόσμος είναι καλομαθημένος, κάθε σφύριγμα εναντίον της ομάδας του το παίρνει περισσότερο άσχημα…


Ενα άλλο ενδιαφέρον σημείο της φετινής σεζόν είναι οι διαιτησίες του πρωταθλήματος Κομπότη. Δηλαδή των αγώνων που παίζονται χωρίς τη συμμετοχή των τεσσάρων μεγάλων ομάδων. Με εντυπωσιακότερες τις μπούκες και ανακοινώσεις του Κασναφέρη για τη διαιτησία. Εφόσον στα «ανθρώπινα λάθη» οι διαμαρτυρίες δεν έχουν λογική, ο «Κάσνα» κάτι παραπάνω θα ξέρει...