Η αλήθεια για το ντέρμπι και τους δύο «αιωνίους»

Nα βγάλουμε, τώρα που κατακάθισε λίγο η σκόνη, τα συμπεράσματα από το μεγάλο ντέρμπι του μπάσκετ.

Ο Παναθηναϊκός φάνηκε υπερομάδα και ο Ολυμπιακός ένα τίποτα, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Και οι δύο έχουν τα τρωτά τους σημεία, ο Ολυμπιακός ασφαλώς περισσότερα, όμως για κάποιους λόγους οι μεν «πράσινοι» καμουφλάρησαν τα δικά τους, οι δε «ερυθρόλευκοι» τα εξέθεσαν σε δημόσια θέα.

Νομίζω ότι στο ζήτημα αυτό τον καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι προπονητές. Γιατί ο μεν Ομπράντοβιτς είχε διαβάσει πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τόσο της δικής του ομάδας όσο και της αντιπάλου και με βάση αυτά πορεύθηκε. Αντίθετα, ο Γιαννάκης παρουσίασε έναν Ολυμπιακό χωρίς κατεύθυνση και στόχο, που τελικά γλίτωσε τον απόλυτο διασυρμό χάρη στην προσωπική παρέμβαση του Χαλπερίν και τα αθεράπευτα... καουμποϊλίκια του Σπανούλη και του Γιασικεβίτσιους, οι οποίοι σε κάποιες στιγμές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξαναβάλουν τους «ερυθρόλευκους» στο παιχνίδι.

Τα κυριότερα τεχνικά σημεία που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα στο ντέρμπι είναι τα παρακάτω:

1. Ενώ ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη από εύκολα καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο, ώστε να ισοσκελίσει το πρoβληματικό απέναντι σε οργανωμένες άμυνες επιθετικό του ισοζύγιο, τελικά συνέβη το αντίθετο.

Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος που πήρε καλάθια στον αιφνιδιασμό, ενώ ο Ολυμπιακός των σπεσιαλίστ του είδους Παπαλουκά, Τσίλντρες και Γκριρ παρακολουθούσε... Ετσι αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι σε μεγάλα ματς σαν το προχθεσινό είναι πιο εύκολο να επιβάλλει τον ρυθμό της η ομάδα που θέλει να πάει συντηρητικά το παιχνίδι, παρά εκείνη που θέλει να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο.

2. Ο Ολυμπιακός απέτυχε παταγωδώς στην άμυνά του, με την οποία δεν κατάφερε να σταματήσει κανένα από τα όπλα του αντιπάλου. Γιατί οι βοήθειες στο μαρκάρισμα του Πέκοβιτς άφησαν ανοιχτά τα σουτ τριών πόντων, κυρίως από την αδύνατη πλευρά. Ταυτόχρονα, με αυτή την τακτική δεν μπόρεσε να δυσκολέψει ούτε τον Μαυροβούνιο σέντερ -πράγμα που ήταν ο βασικός στόχος του.

3. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός κατάφερε με τη δική του άμυνα να ελέγξει απόλυτα τα επιθετικά ατού του αντιπάλου και έτσι: δεν επέτρεψε στον Παπαλουκά να πάει την μπάλα εκεί που ήθελε, έκλεισε τους διαδρόμους στον Τσίλντρες και οδήγησε τον Γκριρ μέσα στη ρακέτα, όπου τον κατασπάραξαν οι ψηλοί του.

Με λίγα λόγια, αυτά ήταν τα κλειδιά του αγώνα, τα οποία βέβαια προέκυψαν και μέσα από τις ατομικές ικανότητες των παικτών και όχι μόνο μέσα από την ικανότητα των δύο προπονητών. Και με την ευκαιρία: πολλοί είπαν και έγραψαν ότι ο Γιαννάκης θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει περισσότερο τον Σχορτσανίτη, τον μόνο ψηλό του που κατάφερε να δυσκολέψει τον Πέκοβιτς. Κανένας, όμως, δεν παρατήρησε κάτι πολύ σημαντικότερο. Οτι δηλαδή, αν και ο Ολυμπιακός είχε σταθερή υπεροχή σε κορμιά στην περιφέρεια, δεν ποστάρησε ποτέ ούτε τον Τσίλντρες, ούτε τον Παπαλουκά, ούτε τον Βασιλόπουλο. Πράγμα που σημαίνει ότι άφησε ανεκμετάλλευτα σημεία στα οποία είχε υπεροχή και θα μπορούσαν να του δώσουν μεγάλα (ή έστω μικρά) αποτελέσματα.

Γενικά, πάντως, ενώ ο Ομπράντοβιτς δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να πάρει το μάξιμουμ από τους παίκτες του σε άμυνα και επίθεση, ο Γιαννάκης φάνηκε να μην έχει σχέδιο, κατεύθυνση και ιδέες που θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων. Οσο γι' αυτό που υποστηρίζεται σχετικά με το τάιμ άουτ που δεν πήρε για να σταματήσει την κατρακύλα του τρίτου δεκαλέπτου, έχω να πω ότι και η γελοιότητα έχει τα όριά της. Γιατί είναι ασφαλώς προτιμότερο να παραδεχθεί κανείς ότι σ' εκείνο το κρίσιμο σημείο ο προπονητής κοιμήθηκε (μήπως είναι η πρώτη φορά;) παρά να προβάλει το ανήκουστο επιχείρημα ότι τάχα το έκανε επίτηδες ώστε να μη δώσει στον αντίπαλο, που έπαιζε μόνο με 9 παίκτες (ενώ εκείνος έπαιζε με 12), τη δυνατότητα να πάρει τις απαραίτητες αναπνοές, με στόχο να τον πετύχει αποκαμωμένο στην τελευταία περίοδο!

Εντάξει, όμως, το ντέρμπι πέρασε, ο Παναθηναϊκός που «πέθαινε» για τη νίκη την πήρε πιο εύκολα απ' όσο δείχνει το τελικό σκορ, αλλά από εδώ και πέρα τι γίνεται;

Κατ' αρχήν, αυτή η μεγάλη νίκη και η γενικά καλή εμφάνιση δεν σημαίνουν ότι ο Παναθηναϊκός απέκτησε τη ζητούμενη σταθερότητα και αξιοπιστία, την οποία θα κατακτήσει οριστικά και αμετάκλητα μόνο όταν όλοι οι παίκτες του βάλουν τον εγωισμό τους κάτω από το συμφέρον της ομάδας. Μέχρι να γίνει αυτό, απλά ο πρωταθλητής θα έχει με την εμφάνισή του στο ντέρμπι ένα δείγμα των πραγματικών δυνατοτήτων του και τίποτα παραπάνω. Πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή θα είναι υποψήφιος για μία αναπάντεχη ήττα τύπου Πανελληνίου ή μία συντριβή σαν εκείνη της Βαρκελώνης...

Ενώ, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έχει υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις τη δυνατότητα να παίξει σπουδαίο μπάσκετ και να βαδίσει με σταθερότητα προς τους στόχους του, για τον Ολυμπιακό υπάρχουν (και υπήρχαν και πριν από το ντέρμπι) κάποια αδιέξοδα που απειλούν να τον οδηγήσουν σε νέα συνολική αποτυχία.

Το κυριότερο πρόβλημα, που έχω κουραστεί να το λέω και στο ντέρμπι επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά, είναι η χημεία της ομάδας, η οποία παρουσιάζεται από πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Κυρίως γιατί με τους Παπαλουκά, Τσίλντρες, Βούισιτς στην πεντάδα η ομάδα δεν έχει καθόλου σουτ από τρεις θέσεις, πράγμα που την καθιστά μονοδιάστατη, προβλέψιμη και αναποτελεσματική.

Ενα δεύτερο «μείον» είναι ότι ενώ ο Γιαννάκης δίνει μεγάλη έμφαση στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού, δεν διαθέτει εκείνους τους γκαρντ που θα μπορέσουν να πιέσουν, να κλείσουν διαδρόμους και να καλύψουν τα εξωτερικά σουτ, είτε γιατί κάποιοι έχουν αργά πόδια, είτε επειδή κάποιοι άλλοι δεν έχουν το κορμί που απαιτείται ή και την έφεση στα αμυντικά καθήκοντά τους.

Αν αποφασίσει, πάντως, κανείς να μιλήσει έξω από τα δόντια, θα πρέπει να επισημάνει τα εξής:

1. Ο Τσίλντρες των 20 εκατομμυρίων δολαρίων για τρία χρόνια, ικανός μόνο στο ανοιχτό γήπεδο και κοντά στο καλάθι, είναι λάθος παίκτης για την Ευρώπη. Γιατί εδώ το παιχνίδι διαφέρει από εκείνο του ΝΒΑ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί σ' αυτό κανένα «τριάρι» που δεν έχει σουτ!

2. Ο Βούισιτς είχε δώσει σαφή δείγματα των προβλημάτων που του δημιουργεί η κατάσταση της μέσης του, τα οποία όμως δεν έλαβαν υπόψη τους οι άνθρωποι του Ολυμπιακού. Σίγουρα, πάντως, ο Σερφ δεν ήταν τρελός που στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης τον χρησιμοποίησε ελάχιστα. Ο Βούισιτς δεν μπορούσε από πέρυσι. Γιατί λοιπόν θα μπορέσει φέτος;

3. Ο Παπαλουκάς μετά το ντέρμπι δήλωσε αιφνιδιασμένος από τη σκληρή (μπουκάλια, αναπτήρες, κέρματα...) ελληνική πραγματικότητα. Αν αυτό σημαίνει ότι δεν έχει επίγνωση των δικών του αδυναμιών (τον μάρκαρε ο Γιασικεβίτσιους και δεν μπόρεσε να τον περάσει ούτε μία φορά!), τότε το κακό ενδέχεται να τριτώσει για τον Ολυμπιακό.