Με τον Μουν, τον Μάτος, τον Σιμάο και τ’ άλλα παιδιά

Σε αντίθεση με όσα αφελώς πιστεύεις, λατρεμένε αναγνώστη, η δουλειά του δημοσιογράφου είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ερχονται μέρες που δεν κινείται φύλλο στον αθλητικό χώρο και όμως εκείνος πρέπει να σπάσει το κεφάλι του και να σκεφτεί κάτι για να γεμίσει τη στήλη του.

Εκανα αυτή την εισαγωγή, dear, γιατί υποπτεύομαι ότι ο ακριβός μου Γκόντζος στο χθεσινό άρθρο του αντιμετώπισε το συγκεκριμένο πρόβλημα. Η επικαιρότητα, βλέπεις, δεν τον βοηθούσε καθόλου, σημαντικές ειδήσεις δεν υπήρχαν κι ο χρυσός μου είχε μείνει με το ποντίκι του υπολογιστή στο χέρι. Είδε κι απόειδε ο Κώστας μου και στο τέλος είπε να ασχοληθεί μ’ ένα θέμα ξεχασμένο και απ' τον ίδιο τον Θεό αλλά και απ' τις ομάδες: Το σκάουτινγκ. Γράφει το αγόρι μου:

«Σκάουτινγκ σημαίνει ότι έχω τη δυνατότητα, την ικανότητα να φτάνω πριν από τους άλλους σε φτασμένους ποδοσφαιριστές και να τους αγοράζω με ένα λογικό ποσό». Ανησυχώ. Αν εκτός απ’ την οικονομική κρίση συνεχιστεί και η ειδησεογραφική, βλέπω τον Γκόντζο μετά το σκάουτινγκ να κάνει αναλύσεις και για το μπόουλινγκ. Δεν μπορεί, όμως, κάπου πρέπει να το πηγαίνει ο Κώστας μου...

Συνεχίζει ο καλός μου: «Για να μην το πολυκουράζουμε, ο Παναθηναϊκός εδώ τα έχει καταφέρει μια χαρά. Ο Μουν ήρθε το καλοκαίρι από το πουθενά και οι περισσότεροι, χωρίς να τους αδικήσω, έγραφαν για ακόμα έναν παίκτη που δοκιμάζεται. Ο Νοτιοαφρικανός, που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Τεν Κάτε και κίνησε το ενδιαφέρον ξένων συλλόγων. Και αν δεν είχε τον τραυματισμό του, ίσα που είχε καπαρώσει θέση στην ενδεκάδα».

Βρίσκω τον Γκόντζο κομματάκι υπερβολικό. Αποκλείεται ο Μουν με τρεις τέσσερις εμφανίσεις να κίνησε το ενδιαφέρον ξένων συλλόγων. Και έρχομαι στα (παλαιότερα) λόγια του ίδιου του Κώστα μου, ο οποίος απορούσε πώς είναι δυνατόν ομάδες του εξωτερικού να ενδιαφέρονται για τον Νίνη -όπως γραφόταν- όταν τον έχουν δει να αγωνίζεται σε ελάχιστα μόνο παιχνίδια. Τι διάολο, για τον Σωτηράκη ήταν παράλογο και για τον Μουν λογικό;

Ο γλυκός μου δεν έχει γράψει ακόμα την τελευταία λέξη του: «Και για να πάμε και στα πιο εύκολα. Πετυχημένο σκάουτινγκ είναι ο Σιμάο. Μέσα σε ένα χρόνο δεν έγινε απλώς εργαλείο που δίνει λύσεις, αλλά βασικός και αναντικατάστατος. Διαφορετική περίπτωση, αλλά σκάουτινγκ επιτυχημένο, είναι ο Μάτος. Για τον Βραζιλιάνο δεν δόθηκε ένα καράβι λεφτά. Ή μήπως ξεχνάτε την περίπτωση του Ν'Ντόι; Ο Σενεγαλέζος μόνος του παλεύει να κρατήσει τον ΟΦΗ στην κατηγορία και σε συνθήκες που μόνο ιδανικές δεν είναι».

Επειδή ο Κώστας μου, ανυποψίαστε αναγνώστη, είναι ντροπαλός και δεν το γράφει, θα το γράψω εγώ, για να μην πάει και ο κόπος του χαμένος. Ο Μουν, ο Σιμάο, ο Μάτος και ο Ν’ Ντόι, εκτός από γοητευτικά αγόρια, έχουν και άλλο ένα κοινό στοιχείο. Και οι τέσσερις είναι επιλογές του Γιάσμινκο Βέλιτς. Και επειδή όλοι τους αποτελούν επιτυχημένο σκάουτινγκ, σύμφωνα με τον Γκόντζο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο αρρενωπός Γιάσμινκο είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή τη δουλειά.

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Κώστας, που μου τον θύμισε, γιατί είχα αρχίσει να τον ξεχνώ τον γοητευτικό Βέλιτς. Από σήμερα κιόλας ξεκινώ ανένδοτο υπέρ της άμεσης επαναδραστηριοποίησής του στο πολυμετοχικό γίγνεσθαι. Δεν με ενδιαφέρει το πόστο που θα πάρει. Αρκεί να τον βλέπω λίγο πιο συχνά, για να ανοίγει η καρδιά μου. Η εξωτική ομορφιά του ξύπναγε μέσα μου τα πιο άγρια ένστικτα που έχω νιώσει ποτέ. Τον νοστάλγησα γαμώ το...

Αλλάζω θέμα, sugar, και πετάγομαι μέχρι το «Φως» για να καμαρώσω τον πολυαγαπημένο μου Θέμη Σινάνογλου, ο οποίος φιλοξενεί αποκλειστικές δηλώσεις του Νίκου Αλέφαντου. Ο πολυνίκης τεχνικός ξεκινά τη διδαχή του με ένα σχόλιο για τον Σωκρατικό και το παιχνίδι του με τον Ηρακλή:

«Ο Ολυμπιακός έπαιξε το ποδόσφαιρο που ονειρευόμουν να παίζει με το υλικό που έχει! Ηταν ένα ποδόσφαιρο που το είδα στο Ιντερ - Γιουβέντους, όπου μπήκε μια Ιντερ καταπληκτική από το πρώτο λεπτό και αφόπλισε τη Γιουβέντους. Επαιξε ένα 4-4-2 χωρίς δεκάρι, ο Μουρίνιο έκανε γρήγορη την Ιντερ και πρέσαρε. Είδα λοιπόν έναν Ολυμπιακό σκέτο Ιντερ».

Το μεγαλείο του «Αλέ» φαίνεται ξεκάθαρα στην τελευταία πρότασή του. Γιατί στην πραγματικότητα ήθελε να πει ότι είδε μια Ιντερ σκέτο Ολυμπιακό, αλλά σκέφτηκε τον Μουρίνιο και έκανε πίσω. Γιατί ο Ζοσέ –ο μοναδικός ίσως κόουτς που μπορεί να συγκριθεί με τον Νικόλα– είναι πολύ πιθανό αν διάβαζε κάτι τέτοιο να σταμάταγε επί τόπου την προπονητική. Αν κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα, ο τρόπος παιχνιδιού της οποίας θύμιζε στον Ελληνα τεχνικό εκείνον του Σωκρατικού, ποιος ο λόγος να συνεχίσει; Θα είχε φτάσει πλέον στον κολοφώνα της δόξας του. Σε τι παραπάνω να ελπίζει δηλαδή;

Στη συνέχεια ο γλυκός Αλέφαντος εξηγεί τον λόγο της μεταμόρφωσης της ομάδας στην αναμέτρησή της με τον «Γηραιό». Ο Βαλβέρδε εφάρμοσε άριστα ένα νόμο, τον οποίο δεν χρειάστηκε να θεσπίσει ο ίδιος, υπήρχε ήδη. Ηταν νόμος του ποδοσφαίρου:

«Ο Ισπανός δικαιώθηκε που ζήταγε να ανέβει ψηλά ο Ολυμπιακός. Πήρε το κέντρο του Ηρακλή από τα πρώτα λεπτά. Είχε μελετήσει τα αδύνατα σημεία του. Ο Ολυμπιακός στη Θεσσαλονίκη εφάρμοσε τον νόμο του ποδοσφαίρου που δεν πεθαίνει ποτέ, ο οποίος λέει “δίνω την μπάλα και φεύγω να την ξαναπάρω”».

Και μια που έπιασα όλα τα πουλέν μου σήμερα, λέω να κάνω μια στάση και απ’ τον «Πρωταθλητή», γιατί ο γλυκός μου Μπαρμπής είναι έξαλλος με τον Ρεχάγκελ, ο οποίος δήλωσε ότι, για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον όλων, θα είναι καλό να μην κριθεί τόσο γρήγορα το πρωτάθλημα υπέρ του Σωκρατικού. Υστερα απ’ αυτό, ποιος διάβασε τον Μπαρμπή και δεν τον φοβήθηκε:

«Τώρα αποκτήσαμε και τον Οθωνα Β’, μετά τον Βαυαρό του δεκάτου ενάτου αιώνα. Ο οποίος οικειοποιήθηκε το δικαίωμα να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για το πότε επιτρέπεται ο Ολυμπιακός να θέσει υποψηφιότητα για το πρωτάθλημα. Πάντως κατά το φιρμάνι ή ουζάκιο που εξέδωσε αυτός, απαγορεύεται να είναι πριν από την τελευταία αγωνιστική. Ε, λοιπόν, Γερμανέ τεχνικέ, είμαστε ευγενείς, αλλά μην το παρακάνεις. Γιατί τότε ούτε που θα αντιληφθείς πόσο γρήγορα θα βρεθείς στον πάτο του υποχθόνιου Βεελζεβουλικού βασιλείου. Συνεννοηθήκαμε;».

Πώς να συνεννοηθείτε, χρυσέ μου; Εδώ χρειάζομαι υπότιτλους για να σε καταλάβω εγώ και θα σε καταλάβει ο Οτο που δεν ξέρει γρι ελληνικά; Θα στείλω το πόνημα στον Βασίλη μου, που είχε βαρεθεί να μετράει εικοσάρια στο άγνωστο κείμενο των αρχαίων ελληνικών στο λύκειο, να το μεταφράσει πρώτα στα νέα ελληνικά και μετά στα γερμανικά και να το δώσει στον Ρεχάγκελ για να του φύγει το μαράζι του έρμου του Μπαρμπή. Να δω τι άλλο θα αναγκαστώ να κάνω με τα αγόρια που έχω μπλέξει...

Ελένη Παπα-Λουκά

Αυτή είναι η σταρ η οποία -με τη βοήθεια του Θεού- μπορεί να σπάσει μόνη της την κυριαρχία του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ και να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή. Παίζει σε όλες τις θέσεις η ευλογημένη και κάνει τη διαφορά. Τι να της πει και ο Τσίλντρες απ’ τη ζωή του...