Οσα παίρνει ο άνεμος…

Η τακτική «να τελειώνουμε από νωρίς» απέδωσε για τον Ολυμπιακό. Ο Ηρακλής πέρασε δύσκολες στιγμές από το ξεκίνημα του αγώνα όσο ο Ολυμπιακός έψαχνε το πρώτο γκολ. Το ισχυρό κρύο φαίνεται ότι δεν εμπόδισε τους «ερυθρόλευκους» να ζεσταθούν γρήγορα, να κερδίσουν το κέντρο και να πατήσουν την αντίπαλη περιοχή –με όλη τους την άνεση–, με τον Κοβαλέφσκι να αντιμετωπίζει έναν εφιάλτη και την άμυνα να περνά μια πραγματική δοκιμασία. Η απάντηση με το δοκάρι του Κωνσταντίνου ήταν χάδι για τον Ολυμπιακό, ο οποίος έπαιζε τον Ηρακλή όπως η γάτα με το ποντίκι. Ηταν θέμα μερικών λεπτών πότε θα γινόταν το λάθος για να ανοίξει το σκορ από τους φιλοξενούμενους. Πότε δηλαδή θα έμενε εκτεθειμένος ο ήρωας Κοβαλέφσκι για να δούμε τέρμα. Δόξα τω Θεώ, τα χορτάσαμε.

Ο θυελλώδης άνεμος δεν φύσηξε στα πανιά του Ηρακλή, που έμενε καθηλωμένος στα μετόπισθεν για να αποφύγει τα χειρότερα και ο Κωνσταντίνου είχε τυπική συμμετοχή. Ελειπαν πολλά από τον Ηρακλή, ο οποίος στηρίχθηκε κυρίως στον Ντιέ, που ήταν ο μόνος που είχε γεμάτο το ρεζερβουάρ από δυνάμεις για να δώσει μάχες στο κέντρο. Τα άκρα του Ηρακλή ήταν αδύναμα και ο πιο φορμαρισμένος ακραίος, ο Επστάιν, ήταν στον πάγκο.

Ο Τζόρτζεβιτς βρήκε σε άσχημη μέρα τον Μπούρμπο. Αντιλήφθηκε ότι είναι προτιμότερο να εκτελέσει από το να μοιράσει το παιχνίδι στους συμπαίκτες του. Κι αυτό συνέβη στο 34', όταν σκόραρε με τον προσωπικό του αντίπαλο, τον Μπούρμπο, να γυρνά φοβισμένος την πλάτη του, αντί να μεριμνήσει να καλύψει τον… γηραιό του Ολυμπιακού. Το πάρτι συνεχίστηκε με τον Μπελούτσι –κι αργότερα με τον Ντουντού– και ο Ηρακλής έγινε από νωρίς ο κομπάρσος, σε μια αναμέτρηση που μόνο με συνέχεια του «διπλού» στη Νέα Σμύρνη δεν έμοιαζε. Οσο κι αν ανέβασε την απόδοσή του στο δεύτερο μέρος ίσα ίσα που κέρδισε λίγο γήπεδο παραπάνω. Ε, και τι έγινε. Εμεινε και πάλι στα ίδια επίπεδα, κάτω του μετρίου και αμυνόμενος.

Οι γηπεδούχοι –κατ' ευφημισμόν– επανήλθαν στα γνωστά. Η ομάδα ήταν κομμένη στα δύο, προσπαθούσε να αντιδράσει από στημένες φάσεις, όπως έγινε σε δύο περιπτώσεις με τον Κωνσταντίνου, με την επιθετική γραμμή αποκομμένη από τον υπόλοιπο κορμό και δύο ποδοσφαιριστές (Κωνσταντίνου και Μαρκές) να ακολουθούν το «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει». Ενδεχομένως να είμαστε αυστηροί και όλα τα παραπάνω να επιδέχονται μιας απλής εξήγησης που στηρίζεται στη σημαντική διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στον Ηρακλή και τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, περίμενε κάποιος πιο συντονισμένη προσπάθεια, με τους «κυανόλευκους» να εκμεταλλεύονται όσο ταλέντο έχουν στα πόδια τους και ποδοσφαιριστές σαν τον Μαρκές ή τον Παπαστεριανό και όσους άλλους προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από ό,τι έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα ο Ηρακλής. Οσο για τα «μαγικά» του Μπορέλ, αυτή τη φορά δεν έπιασαν και ο Επστάιν που μπήκε έπειτα από μία ώρα παιχνιδιού δεν άλλαξε τίποτε.