Το πρωτάθλημα έρχεται, το παιχνίδι λείπει

Γιατί δεν παίζει καλά ο Ολυμπιακός εκτός έδρας; Πέρα από κάποια προφανή προβλήματα τακτικής προσέγγισης των παιγνιδιών, που συνήθως είναι και διαφορετικά (στο «Κλ. Βικελίδης» ο Ολυμπιακός άφησε πολλούς χώρους στον Αρη για αντεπιθέσεις, στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ έμεινε πολύ πίσω), υπάρχει ένα πασιφανές ζήτημα αγωνιστικής νοοτροπίας: ο Ολυμπιακός δεν ζει και αναπνέει για να παίζει καλό ποδόσφαιρο, αλλά για να παίρνει το πρωτάθλημα. Οι νίκες είναι σημαντικότερες από τις εμφανίσεις εδώ και αρκετά χρόνια.

Eξήγησα, νομίζω, επαρκώς την περασμένη Δευτέρα μέσα από ποια διαδικασία ο Ολυμπιακός κάνει πρωταθλητισμό. Η ομάδα φροντίζει να κερδίζει στο Καραϊσκάκη με πειστικές εμφανίσεις, γνωρίζει ότι εκτός έδρας θα πάρει 5-6 παιγνίδια, γιατί θα βρει αντιπάλους υποδεέστερους και συμβιβασμένους με την ιδέα ότι από τον Ολυμπιακό μπορεί να χάσουν, και στα υπόλοιπα 9-10 ματς ψάχνει καμιά δεκαριά βαθμούς που θα τη βοηθήσουν να φτάσει τους 70, όριο σχεδόν απαγορευτικό για τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Το απλό αυτό σχέδιο είναι κτήμα των Ελλήνων παικτών (παλιοί και νέοι το 'χουν στο κεφάλι τους) και γίνεται εύκολα κατανοητό από τους ξένους που αρκούνται στο να διαλέγουν ματς, έχοντας καταλάβει πού βρίσκονται και πώς λειτουργεί ο σύλλογος. Πάρτε για παράδειγμα τον πολύ καλό ποδοσφαιριστή Λουτσιάνο Γκαλέτι.

Ρεάλ
Λέγεται για τον Γκαλέτι ότι παίζει διαφορετικά εντός απ' ό,τι εκτός έδρας: ισχύει, αλλά το θέμα είναι γιατί συμβαίνει αυτό. Αν ο Γκαλέτι ανήκε στην κατηγορία των παικτών που πανικοβάλλονται από την αντίπαλη εξέδρα, θα είχαμε μια εύκολη εξήγηση –έλα, όμως, που μόνο έτσι δεν έχει το πράγμα. Δύο από τα καλύτερα παιγνίδια του στην Ελλάδα ο Γκαλέτι τα έκανε μακριά από το Καραϊσκάκη. Πέρυσι στη Λεωφόρο (στο πρώτο ματς του πρωταθλήματος) ήταν κόντρα στον ΠΑΟ ίσως ο καλύτερος του Ολυμπιακού και σίγουρα ήταν ο ΜVP του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος, που ως γνωστόν έγινε στη Σαλονίκη. Επίσης, θυμίζω ότι ο Γκαλέτι ήταν σπουδαίος και στο περσινό ματς του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Μπερναμπέου». Εκείνο ίσως ήταν μακράν το καλύτερο παιγνίδι του. Εχει αυτός ο παίκτης πρόβλημα να παίξει μακριά από το Φάληρο; Δεν μου προκύπτει.

Κατάλαβε
Κι όμως, συνολικά οι εμφανίσεις του στα εκτός έδρας δεν είναι καλές –ειδικά φέτος. Γιατί; Προφανώς γιατί ο παίκτης πέρυσι κατάλαβε πολλά. Τα πιο βασικά που κατάλαβε είναι ότι τη μετριότητα των εκτός έδρας εμφανίσεων θα την πληρώσει ο προπονητής που είναι εύκολο να απολυθεί ακόμα κι αν είναι πρώτος στη βαθμολογία και ότι είναι βέβαιο πως θα 'ρθουν και ματς στα οποία η ομάδα θα νικήσει κάνοντας περίπατο χωρίς να βελτιωθεί και θεαματικά. Αποκλείεται ο άνθρωπος να μη θυμάται πόσο εύκολα πέρασε πέρυσι ο Ολυμπιακός από τη Λιβαδειά και την Ξάνθη π.χ., μολονότι είχε χάσει το ντέρμπι με την ΑΕΚ κι είχε δυσκολευτεί να κάμψει την αντίσταση του Θρασύβουλου. Αν ένας παίκτης διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν απαιτήσεις απόδοσης αλλά απαιτήσεις νίκης, αν διαπιστώσει ότι ο κόουτς στην ομάδα μετράει λίγο κι αν νιώσει ότι δεν χρειάζεται να κάνει και τίποτα σπουδαίο η ομάδα για να νικήσει 3-0 ή 3-1 αντιπάλους αδιάφορους, ε, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει στο κεφάλι του ότι άλλη είναι η υποχρέωση που έχει μπροστά στο κοινό της ομάδας κι άλλη μακριά απ' αυτό.

Καλό
Τι είναι το καλό παιγνίδι; Δεν είναι εύκολο να το ορίσεις. Καλό μπορεί να είναι ένα παιγνίδι στρατηγικής, αλλά μπορεί να είναι κι ένα παιχνίδι πρωτοβουλίας. Αυτά που πάντα απαιτούνται είναι πλάνο, υπευθυνότητα, συγκέντρωση, κίνητρο και εφαρμογή. Ολα αυτά προϋποθέτουν σύμπνοια, σεβασμό στον προπονητή, αίσθηση αποστολής και θέληση. Στον Ολυμπιακό υπάρχει αρκετή θέληση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το πώς θα 'ρθουν οι νίκες είναι δευτερεύον ζήτημα. Κι αυτό, πιστέψτε με, οι πρώτοι που το καταλαβαίνουν είναι οι παίκτες, εξ ου και η εμφάνιση π.χ. στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ. Αν νομίζετε ότι ο Βαλβέρδε τούς ζήτησε να παίξουν τόσο πίσω, είσαστε γελασμένοι. Αυτοδιαχείριση έγινε γι' αυτό και δεν βγήκε στο γήπεδο σχεδόν τίποτε απ' ό,τι δοκίμαζε μέσα στην εβδομάδα ο προπονητής.

Το πώς
Το σημερινό ματς του Ολυμπιακού στο Καυτανζόγλειο είναι ένα σημαντικό παιγνίδι για την οικονομία του πρωταθλήματος. Ανήκει σε αυτή τη δεκάδα των αγώνων με ρευστό αποτέλεσμα, μια και ο αντίπαλος πάντα έχει κίνητρο για να παίξει καλά και να κάνει βαθμούς με τον πρωτοπόρο. Ο Ολυμπιακός, έστω κι αν πέρασε μια χαλαρή εβδομάδα, πάει για να κερδίσει: για μένα έχει περισσότερο ενδιαφέρον το πώς θα παίξει παρά το αποτέλεσμα! Δεν αποκλείω ο πρωτοπόρος κι άνετος Ολυμπιακός να κάνει ένα πολύ καλό παιγνίδι, όμως αυτή η αβεβαιότητα στο πώς θα προσεγγίσει το ματς δείχνει και πΟιο είναι το μοναδικό του πρόβλημα φέτος: ο Ολυμπιακός είναι σαν να προσπαθεί να πείσει τους οπαδούς του ότι για να κερδίζει δεν χρειάζεται ούτε καν να έχει μια συνταγή! Η διάθεση των παικτών μοιάζει να μετρά περισσότερο από το παιγνίδι κι αυτό δεν είναι καλό σημάδι.

Πολλά
Σκεφτόμουν ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο του Βαλβέρδε όταν βλέπει την ομάδα του να ξεφεύγει τόσο νωρίς από τους διώκτες της. Βλακωδώς παρασύρθηκα κι εγώ σ' αυτή τη λογική του Ολυμπιακού που –μεταξύ μας– έχει βάλει στο ίδιο... τριπάκι των αποτελεσμάτων όλη την Ελλάδα. Λέω παρασύρθηκα, γιατί ο καλός προπονητής Βαλβέρδε σίγουρα βλέπει ότι έχει να κάνει ακόμα πολλά για να βάλει τη σφραγίδα του στη συγκεκριμένη ομάδα που ακόμα δεν είναι δική του. Οι κανονικοί προπονητές ξέρουν ότι οι νίκες και οι ήττες είναι σπανίως δικές τους. Δικό τους είναι το παιχνίδι κι αυτό για την ώρα λείπει…

Psycho 11
Θυμίζω ότι η στήλη έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα: δεν κάνει προγνωστικά, καταγράφει συνήθειες και φήμες και εξηγεί συμπεριφορές. Να μάθετε να τη διαβάζετε: για το καλό του ποδοσφαίρου.
• Γερμανάκος (Πανσερραϊκός – Πανθρακικός). Οι Σέρρες έχασαν μαζί του στην Ξάνθη (τι παράξενο…) έχοντας παράπονα. Ο Μιχάλης ξέρει ότι τον έχουν στην μπούκα και είναι φέτος στα καλύτερά του. Κακό αυτό για τον «Πάνθραξ», που όμως στο πρωτάθλημα διαιτησίας έχει πάρει κεφάλι.
• Βασσάρας (Ηρακλής – Ολυμπιακός). Επαιξε τον Ηρακλή πριν από 8 χρόνια για τελευταία φορά και σ' εκείνο το ματς (ένα ντέρμπι με τον Αρη) ο Ηρακλής είχε νικήσει: το θυμάμαι σαν τώρα! Αντιθέτως δεν θυμάμαι πότε είχε χάσει μαζί του ο Ολυμπιακός για τελευταία φορά…
• Παπασταμάτης (ΠΑΟ – Θρασύβουλος). Ολη την εβδομάδα τον πιέζουν το «Φως» και ο «Πρωταθλητής» για να μη φάει τον Βούλη δίνοντας στον ΠΑΟ κάνα πέναλτι. Θυμούνται το Ολυμπιακός – «Πάνθραξ» και περιμένουν ανάλογα πράγματα…
• Ζωγράφος (Αστέρας Τρίπολης – Εργοτέλης). Επιτέλους βάλαν του «Μπορό» ένα διαιτητή παλιό, έναν που «μπορεί». Και που όμως τα 'χει καλά και με τον «Εργο».
• Κωνσταντινέας (Πανιώνιος – Λεβαδειακός). Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στη Νέα Σμύρνη για να δούμε τον σόουμαν από κοντά. Ο Κομπότης το 'χει πάρει επί προσωπικού λόγω Λεμονή. Ο γίγαντας Κωνσταντινέας φέρνει γούρι στον Πανιώνιο. Οι πλάγιοι πάλι όχι.
• Ντάκος (ΟΦΗ – ΑΕΚ). Ο Ντούσαν στον Ντάκο! Στα μέχρι τώρα, πάντως, ο Ντάκος έχει δείξει αυτό το άγριο 50-50, το «δεν μασάω από έδρα κ.λπ.». Τρομεροί οι επόπτες «Νικολακό» – Σαραϊδάρης, για «διπλό» σε Τσάμπιονς Λιγκ.
• Κουκουλάκης (ΠΑΟΚ – Λάρισα). «Πάμπος» δεν θα γίνει, γιατί είναι σοβαρός άνθρωπος ο γιατρός. Τώρα αν του φύγει μια ψιλή Τούμπα, θα φταίει το γήπεδο, στο οποίο καμιά φορά παρεκτρέπεται. Ψυχό-δραμα οι επόπτες Ακρίβος και Βλάχος, λίγο αγκύλωση μπορεί να πάθουν…
• Σπάθας (Ξάνθη – Αρης). «Γιε μου, είν' ο πόνος μου αβάσταχτος, καλέ μου, που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς». Ο Γιώργος ανοίγει την αγκαλιά του να υποδεχτεί ένα παιδί του, αλλά ουέ κι αλίμονο στην Ξάνθη, αν περιμένει εγκλήματα κι αν νομίζει ότι κέρδισε…

Αυτό είναι είδηση

Οκτώ χρόνια μετά
«Καλά, πώς γίνεται ο Βασσάρας να έχει οκτώ χρόνια να παίξει ματς του Ηρακλή, όταν μάλιστα εδώ και τρία χρόνια έχει καταργηθεί και η εντοπιότητα;», ρώτησα ένα φίλο διαιτητή με πείρα στα διοικητικά όργανα. «Είναι απλό», μου είπε. «Τον Βασσάρα τον βάζεις ή σε ένα ντέρμπι ή σε ένα ματς που ο φιλοξενούμενος πιέζει για να πάρει ένα διαιτητή που παίζει 50-50. Ο Ηρακλής ποτέ δεν πιέζει για να πάρει καλούς διαιτητές στα εκτός. Ούτε κανένας ασχολείται ούτε κανένας τον ακούει. Οι υπόλοιποι, όταν πηγαίνουν στο Καυτανζόγλειο, δεν θέλουν «πενηντάρη» διαιτητή, αλλά θέλουν αβάντα!», μου εξήγησε. «Ο Ολυμπιακός δηλαδή είναι ευχαριστημένος με το 50-50;», επέμενα. «Και ποιος σου είπε ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα με τον Κύρο;» με ρώτησε.