Ποιο Κύπελλο; Η Ευρωλίγκα!

Για τις δύο ομάδες που συναντήθηκαν χθες στην ουδέτερη Λάρισα, το ζητούμενο δεν ήταν τόσο η πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Η κλήρωση που έφερε εκ προοιμίου τον νικητή του αγώνα Αρης - Πανιώνιος στο ΣΕΦ για ημιτελικό με τον Ολυμπιακό έκανε «κιτρινόμαυρους» και «κυανέρυθρους» να αντιμετωπίζουν το Κύπελλο περίπου ως αγγαρεία. «Δεν μας ενδιαφέρει και τόσο αυτή η διοργάνωση», έλεγαν οι άνθρωποι των δύο ομάδων, πριν ξεκινήσει το θρίλερ της Τετάρτης.

Περισσότερο τις ενδιέφερε να μετρήσουν τις δυνάμεις τους η μία απέναντι στην άλλη.

Ο Πανιώνιος είναι η ομάδα που πέταξε τον Αρη έξω από την Ευρωλίγκα, έστω κι αν χρειάστηκε να βάλει το χέρι του το Μαρούσι, για να γκρεμοτσακίσει τους Θεσσαλονικείς.

Χρειάστηκαν 50 λεπτά αγωνίας χθες μέχρι να λύσουν τις διαφορές τους οι βασικοί «μνηστήρες» της 3ης θέσης. Κέρδισε ο Πανιώνιος όχι στα σημεία, αλλά επί της ουσίας, μια και νίκησε και τη λειψανδρία που προέκυψε λόγω φάουλ και την κόπωση από τις συνεχείς μετακινήσεις και το απαιτητικό του πρόγραμμα.

Οι αριθμοί καταδεικνύουν εικόνα ισοδυναμίας, αλλά στο έμπειρο μάτι ο Πανιώνιος φαινόταν σαφώς ισχυρότερος. Εμφανίστηκε κωλοπετσωμένος, μεθοδικός, ψύχραιμος, ουσιαστικός, η ομάδα ενός ικανότατου προπονητή. Θυμάστε ότι κάποτε έχανε τους αγώνες από χέρι μόλις απομακρυνόταν από τη Νέα Σμύρνη; Η Ευρώπη τον βοηθάει να αλλάξει επίπεδο και να αποκτήσει προσωπικότητα. Αν όχι μεγάλης, πάντως συγκριτικά μεγαλύτερης ομάδας.

Ο Αρης καλείται να επιστρέψει στις προδιαγραφές της διετίας 2005-07 με συγκριτικά μετριότερο υλικό από τότε. Αν μπορέσει να τερματίσει ψηλότερα από τον Πανιώνιο (και τον Πανελλήνιο και το Μαρούσι) στην κανονική διάρκεια, θα έχει κάνει το σημαντικότερο βήμα. Ο κόσμος του τον στήριξε και στη δύσκολη χθεσινή βραδιά, μολονότι χρειάστηκε να εγκαταλείψει τη θαλπωρή της Θεσσαλονίκης, απόγευμα εργάσιμης ημέρας.

Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε, η κληρωτίδα αρνήθηκε να τους φέρει αντιμέτωπους στα ημιτελικά, οπότε εμείς οι ουδέτεροι είμαστε υποχρεωμένοι να διατυπώσουμε την πατροπαράδοτη ευχή: είθε ο ένας από τους δύο, οποιοσδήποτε, να αποκλειστεί από τον τελικό. Να μας λείπουν σκηνικά όπως το περσινό με το κλίμα τρομοκρατίας και τους 800 «επίλεκτους» εκατέρωθεν θεατές στο Ελληνικό. Kαλύτερα τελικός καλαμπούρι - κι ας γνωρίζουμε εξαρχής τον κυπελλούχο.

• Xρειάστηκε να εκτοξεύσουμε τόνους γκρίνιας (και όχι βέβαια «ενορχηστρωμένη επίθεση», μην τρελαθούμε κιόλας) προς την κατεύθυνση της ομοσπονδίας για να μάθουμε ότι εστάλη άνθρωπος στις ΗΠΑ και μίλησε για Καλάθη-Κουφό. Δεν φταίμε φυσικά εμείς για το έλλειμμα ενημέρωσης. Χρειάστηκε επίσης να αγγίξουμε ευαίσθητη χορδή του Γιώργου Βασιλακόπουλου, για να μιλήσει ο ισχυρός ανήρ περί του επόμενου προπονητή της Εθνικής Ανδρών (Γιαννάκης τέλος, ανοίγει η πόρτα για Κατσικάρη, αν αποκρυπτογραφώ σωστά τα λόγια του). Εξελίξεις θα υπάρξουν μέχρι το τέλος του χρόνου.

Εστω κι έτσι, με τις υπερβολές της, η ευαισθησία του γενικού είναι ευπρόσδεκτη, όπως και η παρέμβασή του. Στο μέλλον επιφυλάσσομαι να επιχειρήσω περισσότερες «ενορχηστρωμένες επιθέσεις»!