Η Εκκλησία και η ζούγκλα

Το όπλο του εγκλήματος προσδιορίζει και τη φύση του. Το να σκοτώσεις κάποιον σπίτι σου με το τραπεζομάχαιρο της κουζίνας μπορεί να αποδοθεί σε βρασμό ψυχής. Το να τον πυροβολήσεις, όμως, από ταράτσα με Remington και διόπτρα είναι κομμάτι δύσκολο να μην είναι έγκλημα εκ προμελέτης. Μερικές σκέψεις για τα επεισόδια στο Αλκαζάρ.

Η προσπάθεια από πλευράς οπαδών του Παναθηναϊκού να αποδοθούν στον εκνευρισμό που δημιουργήθηκε από την είσοδό τους στο έκτο λεπτό του ματς δεν στέκει στη μέθοδο της αντίδρασης. Επειδή η Αστυνομία άργησε να σε βάλει στο γήπεδο, δεν αρχίζεις να πετάς φωτοβολίδες με πιστόλι, ούτε βάζεις το χέρι σου στην τσέπη και βγάζεις ένα ξυραφάκι. Γιατί και τα δύο δεν βρίσκονται σε κάθε τσέπη. Είναι αντικείμενα που αποκλειστικά υπάρχουν για πράξεις βίας. Κάποιοι οπαδοί του Παναθηναϊκού πήγαν στη Λάρισα οπλισμένοι για βίαια επεισόδια. Προκλήθηκαν; Τα ξεκίνησαν; Σηκώνει συζήτηση. Οτι ανέβηκαν οπλισμένοι, όμως, δεν σηκώνει.

Οπως δεν σηκώνει συζήτηση ότι και ένα κομμάτι των οπαδών της Λάρισας είχε πάει στο γήπεδο με λυμένο το ζωνάρι για καβγά. Ο μέσος άνθρωπος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο δεν θα καβαλήσει κάγκελα επειδή η αντίπαλη κερκίδα τον προκάλεσε. Ακόμα περισσότερο δεν θα ξεκρεμάσει τα πανό των αντίπαλων οπαδών για να τα κρεμάσει ανάποδα στη δική του κερκίδα. Εχουμε, λοιπόν, δύο μερίδες οπαδών που πάνε στο γήπεδο με σκοπό τον τσαμπουκά, όπως σωστά υπογράμμισε ο Αντώνης Αντωνιάδης με τη φράση: «Αμφιβάλλω ότι είδαν ένα λεπτό από το ματς».

Πρώτον, πρέπει να σταματήσει και πάλι η μετακίνηση οπαδών στα εκτός έδρας ματς. Ανεξάρτητα από το αν οι δύο ιδιοκτήτες των ομάδων συμφωνούν να πάρουν και να δώσουν εισιτήρια, νομίζω ότι δεν συμφωνεί ο άνθρωπος που του καταστρέφουν το αυτοκίνητο χωρίς πιθανότατα να ενδιαφέρεται για την μπάλα. Ακόμα και αν οι καταστροφές οφείλονται στην αδυναμία της Αστυνομίας να ελέγξει τους χούλιγκαν, το θέμα είναι να αποφεύγονται τα επεισόδια και όχι να καταλογίζονται ευθύνες.

Το άλλο είναι ο νόμος Ορφανού να επανέλθει και οι μη εξαγοράσιμες ποινές να ισχύουν στην κατοχή αντικειμένων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για όπλα. Το να πας με ένα πιστόλι φωτοβολίδων στο γήπεδο σημαίνει ότι το αγόρασες για να το χρησιμοποιήσεις και δεν υπάρχει δικαιολογία. Επίσης, να υπάρξει απαγόρευση στο ντύσιμο που επιτρέπει την ανωνυμία στα επεισόδια, όπως τις κουκούλες των φούτερ και τις μάλλινες μάσκες για το κρύο. Και μην το γυρίσουμε στην πλάκα. Δοκιμάστε να μπείτε με κουκούλα και μάλλινη μάσκα σε τράπεζα και θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πώς λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας.

Καλά και τι θα γίνει το γήπεδο; Εκκλησία; Μάλιστα εκκλησία. Και μην πει κάποιος «τότε τα γήπεδα θα αδειάσουνε». Ας το δοκιμάσουμε, ας τα κάνουμε εκκλησία και αν δεν πηγαίνει ο κόσμος, τα ξανακάνουμε ζούγκλα. Για να είναι γεμάτα όπως στις μέρες μας...


Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ακόμα τελειώσει η πορεία του Πολυτεχνείου. Οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οι Χελάκηδες έκαναν πραγματικότητα το όνειρο 35 χρόνων και έδιωξαν τους Αμερικανούς ή -ακόμα χειρότερα- αν τα ΜΑΤ τους σπάσανε τα κεφάλια. Κάτι που το καλοκαίρι, όταν η «SportDay» πουλάει τα κέρατά της, θα περνούσε απαρατήρητο, αλλά τώρα τον Νοέμβριο, που πρέπει να κλειστούν οι χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις, θα είναι καταστροφικό. Αντε να γυρίσουν με το καλό και με την υγειά τους τα παλικάρια και τους Αμερικανούς τούς διώχνουμε και του χρόνου. Οσο για τον Διονύση Ελευθεράτο με τις χοντροκώλες του ΠΕΧΩΔΕ, τους βλέπω στη μέση της πορείας από συνήθεια να πήρανε τον δρόμο για την Μπαρμπαρέλα.

Στο μεταξύ, στο ποδόσφαιρο όλο και πλησιάζουμε τη στιγμή που όλοι οι ΑΕΚτσήδες που αδίκησαν τον Ντούσκο θα κάνουν το προσκύνημα στον Διόνυσο για να συγχωρεθούν τα κρίματά τους. Ενας χρησμός λέει ότι η ΑΕΚ θα ξαναπάρει πρωτάθλημα μόνο όταν ΟΛΟΙ όσοι είπαν τον Ντούσαν «προδότη» πάνε λιτανεία από τη Φιλαδέλφεια στο σπίτι του Μπάγεβιτς στον Διόνυσο. Φορώντας μόνο μια άσπρη ρόμπα, με θηλιά στον λαιμό και λευκή λαμπάδα στα χέρια, όπως οι Γάλλοι του Μεσαίωνα που καταδικάζονταν σε θάνατο στην πλατεία της Γκρεβ. Στη λιτανεία, πάντως, προστέθηκε και ο περίοπτος ΑΕΚτσής Χ.Ζ., που το πρωί της Κυριακής με πήρε στο τηλέφωνο για να με ρωτήσει αν έχω εύκαιρη λαμπάδα στο σπίτι.

Το «τεστ της λαμπάδας» είναι το πιο αξιόπιστο για να δεις πόσο αγαπάει κάποιος την ΑΕΚ. Ο Ζαραλίκος το είπε: «Φέρε τη λαμπάδα». Ο Κώστας Μιαούλης στην ίδια ερώτηση το μόνο που έκανε ήταν να ψάξει στην τσέπη του για φωτιά. Τον Γιάννη Καραλή ομολογώ ότι δεν τον ρώτησα. Μέχρι να φτάσουμε στη λαμπάδα θα είχε τελειώσει η σεζόν. Ο μόνος που αντιστάθηκε στην πρόταση να πάρει τη λαμπάδα και να ανέβει στον Διόνυσο ήταν ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος. «Ρε καλέ μου, ρε χρυσέ μου. Ρε, να σε πάω με το αμάξι μέχρι την Ερυθραία και ύστερα από εκεί το παίρνεις ποδαράτο για Διόνυσο;». Ντε, ο Μανώλης. «Ρε, να μην κρατάς λαμπάδα. Θέλεις να κρατάς ένα ρεσό;». Τίποτα ο Μανώλης.

Το θέμα είναι τι θα ζητήσει ο Μπάγεβιτς. Το να ζητήσει να χτιστεί γήπεδο στη Φιλαδέλφεια και να ονομαστεί «Γήπεδο Ντ. Μπάγεβιτς» είναι λίγο. Το να ζητήσει το «Γήπεδο Ντ. Μπάγεβιτς» να χτιστεί στον Διόνυσο ακούγεται υπερβολικό. Το να αφήσει, όμως, λίγο ακόμα να το σκεφτεί, έχει λογική. Την οποία όμως αμφιβάλλω ότι έχει η δικέφαλη ΑΕΚ.

Το «δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία να κάνεις πρώτη εντύπωση» είναι ακλόνητο αξίωμα στη ζωή. Αναλαμβάνει λοιπόν τη διοίκηση το δίδυμο Νίκος Κούλης - Τάκης Κανελλόπουλος. Οι οποίοι, όπως νομίζουν ότι πρέπει να κάνει κάθε διοίκηση, δηλώνουν ότι στηρίζουν τον Γιώργο Δώνη. Από τη μέρα που το δήλωσαν, η ΑΕΚ βεβαίως παίζει άθλιο ποδόσφαιρο, αλλά νικάει τον Ηλυσιακό και τον Αστέρα Τρίπολης και φέρνει ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό. Ο Δώνης κάνει τις δηλώσεις ότι στην ομάδα κάτι πρέπει να αλλάξει και πιθανόν αυτό να είναι ο προπονητής και οι Κούλης-Κανελλόπουλος το μόνο που δεν φωνάζουν είναι «γιούπι». Επειτα από εξάωρη σύσκεψη -για να φανεί σε πόσο καλή ατμόσφαιρα έγινε το διαζύγιο- τελικά καταλήγουν στο ποσόν της αποζημίωσης και ο Δώνης φεύγει. Και τώρα με το φτωχό μου το μυαλό ρωτάω και εγώ: «Δηλαδή αν τον έφαγαν έπειτα από δύο νίκες και μία ισοπαλία, σε περίπτωση που δεν τον στήριζαν πότε θα τον είχαν φάει;».

Φεύγοντας, ο Γιώργος Δώνης μπορεί να έχει την ικανοποίηση ότι κατέρριψε τα ρεκόρ του Αλμπέρ Φαφιέ, του Τζον Μπάρνγουελ και του Νίκου Αλέφαντου για χειρότερο ξεκίνημα με την ΑΕΚ, αλλά και την πικρία ότι δεν τον άφησαν να καταρρίψει και το ρεκόρ του Χανς Τιλκόφσκι από τη σεζόν 1981- 82. Ρεκόρ που θα έχει την ευκαιρία να καταρρίψει ο Νίκος Πατήρ Κωστένογλου, σε περίπτωση που οδηγήσει την ομάδα εναντίον του ΟΦΗ. Αν οι οργανωμένοι της ΑΕΚ πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους και σηκώσουν πανό «Πάτερ, το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», θα βοηθήσουν τα μάλα στην κατάρριψη του ρεκόρ. Πάμε στην apres Δώνη εποχή.

Πρώτα αφήνουν να κυκλοφορούν οι φήμες για Μπάγεβιτς. Αυτά πρώτα γίνονται και μετά λέγονται. Γιατί με το που συνδυάσεις το όνομα του Μπάγεβιτς με την ΑΕΚ, κάθε λεπτό θα υπάρχει και τσακωμός. Ο ένας θα θυμηθεί τη γιαγιά στην οποία ο Μπάγεβιτς είχε πει ότι θα μείνει στην ΑΕΚ. Ο άλλος θα θυμηθεί τον Τροχανά που είχε βρει ύποπτη τη μη χρησιμοποίηση του Τσιάρτα στο ματς με τον ΟΦΗ. Η Χριστίνα θα ξαναβγεί από το γήπεδο να κάνει βόλτες. Ο Argent θα δακρύσει για το χαλάκι του Σαβέβσκι. Συμπέρασμα. Τον Μπάγεβιτς τον προσλαμβάνεις πριν ακουστεί το όνομά του. Διαφορετικά, περιμένεις την επόμενη φορά.


Το job description κάθε θέσης είναι σημαντικό. Γιατί το να προσλάβεις τον Στέλιο Μανωλά με κάποιον τίτλο δεν σημαίνει τίποτα αν δεν εξηγήσεις τι εννοείς. Διαφορετικά, τον προσλαμβάνεις για «εμψυχωτή». Οπως τον Τάσο Μητρόπουλο στον Ολυμπιακό, που, σύμφωνα με τον allenatore, η δουλειά του ήταν να του λέει ο Λεμονής: «Νευρίασα. Τάσο, κλότσα μια καρέκλα».