Το χάος βασιλεύει

Οι Πέρσες συνήθιζαν να στέλνουν δώρα στον καλύτερο στρατηγό των εχθρών τους, έτσι ώστε να δημιουργηθούν υποψίες και να χάσει την εμπιστοσύνη του αντίπαλου βασιλιά. Οι Αγγλοι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γνωρίζοντας ότι ο Αδόλφος Χίτλερ πιστεύει στα ζώδια, έβαζαν πληρωμένες καταχωρίσεις στον Ταύρο σε απίθανα περιοδικά και χώρες, με την ελπίδα ότι κάποιος από τους αστρολόγους του Χίτλερ θα το διαβάσει. Εγραφαν στο ζώδιο «Προσέξτε ποιους από το περιβάλλον σας εμπιστεύεστε. Κίνδυνος προδοσίας», ώστε να εντείνουν την έμφυτη καχυποψία του Φύρερ. Ψυχολογικά dirty tricks υπάρχουν άπειρα. Είναι αποτελεσματικά όσο ο εχθρός είναι καχύποπτος ή ανασφαλής. Με την απειρία της η νέα ηγεσία της ΑΕΚ μοιάζει να είναι και από τα δύο.

Το αν ο Νάσος, ο Ασος ή ο Πάσος Θανόπουλος προσέγγισε τον Δημήτρη Μελισσανίδη και έκλεισε ραντεβού για λογαριασμό μετόχου της ΑΕΚ θα έπρεπε να είναι αδιάφορο στη σημερινή διοίκηση της ΑΕΚ. Διότι είτε είναι αλήθεια είτε ψέματα, η απάντηση στο δημοσίευμα θα ήταν η ίδια που δόθηκε. Αρα δεν είχε νόημα να δοθεί. Με τη μέσω γραπτής ανακοίνωσης, όμως, απάντηση της ΑΕΚ το μόνο που έγινε ήταν να μένει στην επικαιρότητα το θέμα. Το ίδιο συμβαίνει με άλλο δημοσίευμα, αυτή τη φορά όχι εφημερίδας, αλλά site, του sport24 και από τον Γρηγόρη Αρναούτογλου για «χαμό στα αποδυτήρια της ΑΕΚ». Οπως και με το δημοσίευμα της «Εξέδρας» για τον Θανόπουλο, η διοίκηση της ΑΕΚ αντέδρασε γραπτά. Με ανακοίνωση του Σωτήρη Κυργιάκου.

Ο οποίος στην ανακοίνωσή του που δημοσιεύτηκε στο επίσημο site της ΑΕΚ δηλώνει: «Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει μεταξύ των παικτών…». Υπάρχει άνθρωπος στην ΑΕΚ που να πιστεύει ότι κάποιος το διάβασε και μετά σκέφτηκε ότι «αφού το λέει ο Κυργιάκος, δεν υπάρχουν προβλήματα»; Ελπίζω όχι. Διότι όταν ένα παιδάκι περάσει τα 12 ξέρει ότι ο αρχηγός μιας ομάδας θα πει αυτό που επιβάλλεται από τη θέση του, στη λογική «αυτά που λέμε μέσα δεν είναι για έξω. Και αυτά που λέμε έξω δεν είναι για μέσα». Ο Κυργιάκος τυπικά έκανε το καθήκον του. Ουσιαστικά έδωσε δημοσιότητα σε ένα δημοσίευμα που θα το γνώριζαν μόνο όσοι επισκέπτονταν το site.

Η μεγάλη ικανότητα του ντεμοτεχνείου ήταν να ξέρει τι πρέπει να κάνει επικοινωνιακά ώστε να τονίζει ή να υποβαθμίζει θέματα που αφορούσαν τον Ντέμη και την ΑΕΚ. Πολλές φορές μου είπαν και έγραψαν «ντεμοτεχνείο δεν υπήρξε. Βλέπεις πώς αντιμετωπίζει ο Τύπος τα θέματα της ΑΕΚ;». Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ντεμοτεχνείο υπήρξε είναι αυτό που γίνεται μετά την αποχώρηση του Ντέμη. Μέσα σε 10 μέρες υπάρχει μεγαλύτερο χάος από όσο σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του Νικολαΐδη. Η διοίκηση της ΑΕΚ, μπλέκοντας την πληροφόρηση με την προπαγάνδα, βλέποντας πίσω από κάθε δημοσίευμα τον «μεσάζοντα του 2004», πέφτει απ' τη μία παγίδα στην άλλη. Η εποχή του Ντέμη και της Αλεξίας Μπακογιάννη μοιάζει απελπιστικά μακρινή.


Κάθε πρωί ξυπνάω με τρεις ενοχές. Μία για το περιβάλλον, δεύτερη για τα παιδιά της Αφρικής και τρίτη ότι για μία ακόμα μέρα δεν έκανα κάτι ώστε ο Ιεροκλής Στολτίδης να τρέχει λιγότερο. Οι δύο πρώτες αντέχονται, η τρίτη όμως είναι σαν θηλιά στον λαιμό.

Κάθε κομμάτι που γράφεται για την ανάγκη αμυντικού χαφ στον Ολυμπιακό καταλήγει στην επωδό «…γιατί τόσα χρόνια ο Στολτίδης έτρεχε στο κέντρο του γηπέδου χωρίς βοήθειες». Εδώ είναι που τραβάς τη ρουφηξιά στον πολλά βαρύ και όχι, αφήνεις μια χάντρα του κομπολογιού να πέσει και λες «πόρνη κοινωνία, το ξέκανες το παλικάρι…». Σκέφτεσαι να δημιουργήσεις ένα ταμείο αρωγής «Ιεροκλή Στολτίδη», να έχει το κατιτίς το παιδί να πορεύεται τώρα που τα χρόνια πέρασαν. Και μετά το ξανασκέφτεσαι και το παίρνεις απ' την άλλη…

Διότι ομολογουμένως όλα αυτά τα χρόνια ο Ιεροκλής Στολτίδης ήταν ο παίκτης που έτρεξε περισσότερο από κάθε άλλον στον Ολυμπιακό, αλλά αν δεν έτρεχε τι θα έκανε; Τακουνάκια σαν τον Ζιοβάνι; Εκτινάξεις σαν τον Νικοπολίδη; Αμυντικό χαφ είναι το παλικάρι, για να καλύπτει τις τρύπες μπροστά από την άμυνα τον πήρε ο Ολυμπιακός και μια χαρά τα καταφέρνει, ενώ δίνει και τα μπόνους. Την καλή μπαλιά που έχει, ιδιαίτερα όταν πασάρει προς τα αριστερά, και τα σουτ και τις κεφαλιές που του έχουν επιτρέψει να σκοράρει. Αλλά αυτά είναι τα μπόνους. Η δουλειά του είναι να τρέχει. Μια χαρά το κάνει, τα λεφτά του τα τιμάει και καλοφάγωτα. Οπως τα λεφτά του τιμούσε και ο Ρόι Κιν στη Γιουνάιντεντ χωρίς κανένας να νιώθει ενοχές επειδή έκανε καλά το αυτονόητο. Το ευχαριστώ, όμως, για κάποιον που κάνει καλά τη δουλειά του είναι περιττό. Πάμε τώρα σε έναν άλλον αμυντικό χαφ. Στον Αγγελο Μπασινά.

Ο οποίος έμαθε την τέχνη του αμυντικού χαφ κοντά στον Πάουλο Σόουζα, κάτι που σημαίνει άλλο στυλ παιχνιδιού. Λιγότερο τρέξιμο, λιγότερες ανιδιοτελείς βοήθειες σε συμπαίκτες αλλά και λιγότερη καταπόνηση, με περισσότερο καθαρό μυαλό για την καλύτερη επιλογή στις πάσες. Αντίθετα με τον Στολτίδη, που με τα τρεξίματα και τα τάκλιν η προσφορά του είναι προφανής, η αντίστοιχη του Μπασινά χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή για να αναγνωριστεί. Διότι το ισχυρό σημείο του Μπασινά δεν είναι να τρέχει για να βρίσκεται εκεί που πρέπει, αλλά με το μυαλό να καταλαβαίνει πού είναι η δράση και να είναι κοντά. Από εκεί και πέρα, το ισχυρό σημείο του Μπασινά είναι να βρει τον καλύτερο εύκαιρο συμπαίκτη του για να πασάρει, χωρίς να διακινδυνεύσει την κατοχή της μπάλας. Αυτά θεωρητικά. Διότι πρακτικά και όταν είναι ντεφορμέ, ο Μπασινάς μοιάζει περισσότερο κακός από όσο πραγματικά είναι. Οπότε γίνεται εύκολος στόχος της κερκίδας. Οπως τώρα στην ΑΕΚ. Εχοντας ένα ακόμα μείον. Οτι, αντίθετα με άλλους παίκτες, ο Μπασινάς είναι αυστηρά επαγγελματίας και το δείχνει.

Πιθανόν στο απώτατο παρελθόν ο Μπασινάς να ήταν Εθνικός Αστέρας, Παναθηναϊκός ή ό,τι άλλο. Σήμερα, όμως, μοιάζει να πιστεύει μόνο στα χρώματα της FC Mpasinas. Ούτε δηλώσεις ότι βρήκε την ευτυχία στη νέα του οικογένεια ούτε φιλήματα στις φανέλες έπειτα από κάτι καλό. Τη δουλειά μας. Με το ίδιο δέσιμο που έχει ο μηχανοδηγός με το τρένο. Απαραίτητο για τη δουλειά του, αλλά όχι να γίνεται και ιδεολογία. Μόνο που ο κόσμος γουστάρει το παραμύθι και ο Μπασινάς το πληρώνει. Θέλετε τον κυνισμό, θέλετε την ειλικρίνειά του, στο τέλος το ίδιο είναι. Το θέμα είναι ότι το πληρώνει.

Κυρίως πληρώνει τον τρόπο που διαπραγματεύτηκε το συμβόλαιό του με την ΑΕΚ. Ασε πρώτα να δούμε αν υπάρχει ομάδα στο εξωτερικό. Ασε πρώτα να δούμε αν δίνει τριετές συμβόλαιο ο Ολυμπιακός. Και μόνο όταν τα πρώτα δύο δεν ίσχυσαν ο Μπασινάς υπέγραψε στην ΑΕΚ. Οχι ακριβώς ο τρόπος που κάνει το όνομά σου σύνθημα στην κερκίδα…

Είναι δίκαιο ο Ιεροκλής Στολτίδης να λατρεύεται γιατί κάνει –έστω πολύ καλά– αυτό που είναι η δουλειά του και να αποδοκιμάζεται ο Μπασινάς επειδή υστερεί, αλλά σε μια ομάδα που υστερεί μέχρι και ο φροντιστής; Νομίζω ότι το ερώτημα περί δικαίου και αδίκου στην περίπτωση της ποδοσφαιρικής κερκίδας δεν έχει νόημα. Η κερκίδα δεν δικάζει, αλλά γουστάρει ή δεν γουστάρει. Η πρωτόδικη απόφασή της σπάνια αλλάζει στο εφετείο που ονομάζεται χρόνος, και μόνο αν η απόδοση του παίκτη συνοδευτεί από επιτυχίες της ομάδας. Ενα από τα σπάνια παραδείγματα παίκτη που στην αρχή αποδοκιμάστηκε αλλά στο τέλος αποθεώθηκε είναι η περίπτωση του Κούλη Καραταΐδη. Αμφιβάλλω, όμως, αν θα έπαιρνε τα ίδια χειροκροτήματα αν τα «πέτρινα χρόνια» του Ολυμπιακού ήταν 15. Ο,τι ισχύει και για τον Μπασινά. Παίρνει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα και όλα θα είναι ξεχασμένα. Δεν το παίρνει; Ακόμα και να διπλασιάσει την απόδοσή του, η χρονιά θα τελειώσει με αποδοκιμασίες.


Οπως σπάνια η κερκίδα χειροκροτεί παίκτη που αποδοκίμασε, έτσι και δυσκολότερα αποδοκιμάζει παίκτη που χειροκροτούσε. Παράδειγμα, ο Σωτήρης Νίνης. Ο οποίος έχει χάσει μεγάλο μέρος από το κέφι με το οποίο είχε κάνει ντεμπούτο πριν από δύο χρόνια. Αλλά και λάθος να κάνει, αν η κερκίδα αποδοκιμάσει, θα αποδοκιμάσει τον Βύντρα.