Αλλο εταιρεία, άλλο οικογένεια

Η μοναδική από τις ιστορίες των ημερών που άξιζε να γίνει πρωτοσέλιδο είναι η αναστάτωση του Πανιωνίου. Η τιμωρία του Λάμπρου Χούτου, η παραίτηση του Λίνεν, η στάση των οπαδών της ομάδας όλες αυτές τις μέρες είναι πράγματα που άξιζαν προσοχής. Γιατί είναι ποδοσφαιρικές ιστορίες. Πολύ ελληνικές ίσως, αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον. Για τον σύλλογο και ίσως και για το ελληνικό ποδόσφαιρο ιστορικές.

Στη Νέα Σμύρνη το αγαπημένο μας σπορ είναι το κουτσομπολιό. Δεν υπάρχουν μυστικά και όλα κυκλοφορούν και μαθαίνονται, επειδή οι άνθρωποι είναι όλοι γνωστοί μεταξύ τους. Την περασμένη Παρασκευή, όταν έγινε στην προπόνηση της ομάδας το επεισόδιο του Λάμπρου Χούτου με τον βοηθό τού Λίνεν, έπειτα από δέκα λεπτά στην Πλατεία είχαμε μάθει όλες τις λεπτομέρειες. Οτι οι παίκτες κρύωναν εξαιτίας της αναμονής για να ξεκινήσει η προπόνηση. Οτι ο Χούτος ζήτησε τον λόγο για την καθυστέρηση από τον προπονητή. Οτι ο βοηθός τού απάντησε άσχημα κι ότι έπαιξαν μπουνιές. Ολοι μάθαμε την ίδια ιστορία με όλες τις λεπτομέρειές της.

Παίκτης

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι συνήθως εύκολο να διακρίνεις το πρέπον από το λάθος, το ηθικό από το ανήθικο, το σωστό από το κατακριτέο. Ολοι μπορούν να εκτιμήσουν το δίκαιο μιας ιστορίας, ακόμα κι αν για δικούς τους λόγους μπορεί να συντάσσονται με το άδικο, που καμιά φορά είναι και πιο βολικό. Η αναστάτωση στον Πανιώνιο προφανώς δεν έγινε επειδή τσακώθηκαν ο Χούτος κι ο γαμπρός του Λίνεν στην προπόνηση: αυτό ήταν απλώς μια ακόμα αφορμή για να βγει στην επιφάνεια η τεράστια διαφορά νοοτροπίας μεταξύ του προπονητή και του παίκτη. Είναι προφανές ότι σε ένα σύλλογο στον οποίο υπάρχει μια σκληρή εσωτερική ιεραρχία, δεν μπορεί να γίνει για τη συγκεκριμένη ιστορία και η παραμικρή συζήτηση. Ακόμα κι αν ο βοηθός του Λίνεν ξέφυγε, στην καλύτερη των περιπτώσεων η διοίκηση θα 'πρεπε να τιμωρήσει και τους δύο, αλλά τον ποδοσφαιριστή σκληρότερα. Γιατί ο προπονητής παραφέρθηκε τη στιγμή που ο παίκτης με τη στάση του έδειξε ότι δεν νιώθει γι' αυτόν τον παραμικρό σεβασμό: το ατόπημα του ποδοσφαιριστή είναι σαφώς μεγαλύτερο.

Οικογένεια

Ομως ο Πανιώνιος δεν είναι μια συνηθισμένη ποδοσφαιρική εταιρεία –θα 'λεγα ότι είναι μια μεγάλη οικογένεια. Συμβαίνει να ξέρω τα παιδιά που τον διοικούν και να έχω δει τις πράξεις και τις αντιδράσεις τους και σε καλές και σε δύσκολες στιγμές. Και μπορώ να γνωρίζω και το πνεύμα με το οποίο εξ αποστάσεως διοικεί την ομάδα ο Κώστας Τσακίρης. Δεν μου προκύπτει από όλα αυτά τα στοιχεία που έχω υπ' όψιν μου, ότι μιλάμε για κάποια εταιρεία με στελέχη-killer. Πιο πολύ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που στόχο έχουν ο σύλλογος να μεγαλώνει πορευόμενος τον δρόμο του ήρεμα, δηλαδή χωρίς εσωτερικές εντάσεις και χωρίς αντιπαραθέσεις εξουσιαστικού χαρακτήρα. Ο Τσακίρης βάζω στοίχημα ότι όταν έμαθε τον καβγά θύμωσε και με τον Χούτο και με τον Λίνεν, επειδή οι δυο τους βάζουν τους εγωισμούς τους πάνω από την ομάδα. Εστω κι αν καταλαβαίνει ότι ο εγωισμός του κόουτς είναι κάτι σαν εργαλείο δουλειάς.

Λογική

Αν μιλούσαμε για μια απλή ομάδα, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Ομως στην οικογένεια του Πανιωνίου ό,τι έγινε τα τελευταία χρόνια, έγινε γιατί οι αξιολογήσεις ξεπερνούσαν τη συνηθισμένη ή την πρέπουσα λογική. Ο Πανιώνιος π.χ. πόνταρε σε μία δύσκολη περίπτωση ανθρώπου που λέγεται Ραφίκ Τζεμπούρ και βγήκε μάλλον κερδισμένος, διότι τον αγόρασε ελάχιστα και τον πούλησε 3 εκατομμύρια ευρώ. Αν το 'κανε ήταν γιατί πόνταρε ότι το οικογενειακό περιβάλλον θα τον ηρεμήσει και θα τον αναδείξει. Πόνταρε επίσης στη δύσκολη περίπτωση που λέγεται «Χούτος» και πήρε από αυτόν όχι απλώς είκοσι γκολ, αλλά και τις καλές συστάσεις του ίδιου προς τον Αλβάρο Ρεκόμπα. Και μετά ο Πανιώνιος πόνταρε και στις διαβεβαιώσεις του Ρεκόμπα για να πάρει τον Εστογιάνοφ κι όλοι αυτοί έφεραν στο γήπεδο 10.000 οπαδούς της οικογένειας –οι πιο πολλοί «απολωλότα πρόβατα» που βρήκαν ξαφνικά τον δρόμο της επιστροφής. Σε μια εταιρεία θα ήταν εύκολη απόφαση όταν ξέσπασε η διαμάχη του Χούτου με τον Λίνεν να διαλέξει τον προπονητή και να διώξει τους υφισταμένους του, δηλαδή το κακό παιδί και τους φίλους του, όμως στις οικογένειες όταν βλέπουν την επιστροφή του ασώτου υιού στήνουν πανηγύρι. Στην πραγματικότητα, η διοίκηση του Πανιωνίου δεν είχε να επιλέξει ανάμεσα στον Λίνεν και στον Χούτο, αλλά στο αν θα πορευτεί ως εταιρεία ή ως οικογένεια. Δεν μου κάνει εντύπωση που διάλεξε το δεύτερο.

Κόσμος

Δεν μου κάνει επίσης εντύπωση ότι στη μεγάλη πλειονότητά του ο κόσμος του Πανιωνίου δεν πήρε το μέρος του πολύ καλού και άξιου κόουτς. Στην Ελλάδα ο κόσμος νιώθει στέρηση από μεγάλους παίκτες, περιμένει κάποιο λόγο για να πάει στο γήπεδο κι αυτός ο λόγος δεν είναι σχεδόν ποτέ ο προπονητής. Η δουλειά του κόουτς για τον περισσότερο κόσμο είναι δυσνόητη, παράξενη, ακατανόητη, σχεδόν άχρηστη. Πολύς κόσμος θεωρεί τον προπονητή έναν καλοπληρωμένο απατεώνα ή στην καλύτερη περίπτωση κάποιον που υπάρχει για να λειτουργεί σαν ασπίδα για την ίδια την ομάδα. Οι προπονητές με προσωπικότητα δεν αρέσουν παρά σε ελάχιστους. Ο κόσμος προτιμά τα λαϊκά παιδιά, τους εμψυχωτές, τους σατανάδες του πάγκου, τους στρατηγούς που κάνουν σατανικές αλλαγές: ο Λίνεν ήταν πρεσβευτής ενός ποδοσφαίρου, που δεν ήταν πάντοτε κατανοητό από τον μέσο οπαδό.

Δίλημμα

Ομολογώ ότι το δίλημμα «Χούτος ή Λίνεν» το βρίσκω τεχνητό. Η λογική λέει πάντα «Λίνεν». Αλλά αν αλλάξω το δίλημμα και το κάνω «Λίνεν ή ένα γεμάτο γήπεδο» θα δυσκολευόμουν πολύ να απαντήσω «Λίνεν», όσο κι αν τον εξαιρετικό αυτόν κύριο τον εκτιμώ απεριόριστα.

Σιγουριά

Η ΑΕΚ έχει πρόβλημα σιγουριάς –όλα τα υπόλοιπα έπονται. Τη σιγουριά στην ομάδα μπορούν να τη μεταδώσουν η διοίκηση και ο προπονητής. Η διαρροή της παραίτησης του Ντέμη Νικολαΐδη το περασμένο καλοκαίρι επέτεινε την ανασφάλεια. Η φυγή του Ριβάλντο τη μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, κυρίως επειδή προβλήθηκε από το σύνολο του Τύπου καταστροφολογικά –δικαιολογημένα ή άδικα, δεν έχει καμία σημασία. Η ίδια η παραίτηση του Νικολαΐδη λίγες μέρες μετά τη δημόσια στήριξη του προπονητή έκανε την ανασφάλεια κανόνα: δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο όταν μιλάμε για ποδοσφαιρική ομάδα. Σήμερα θα μπορούσαν να βγουν ο Τάκης Κανελλόπουλος και ο Νίκος Κούλης να στηρίξουν πάλι τον Δώνη, όμως τι αξία θα είχε μια τέτοια κίνηση, από τη στιγμή που και οι ίδιοι δεν είναι βέβαιο ότι σε τρεις μήνες θα είναι ενεργοί αντιπρόεδροι της «Ενωσης»; Η ΑΕΚ αναζητεί πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή και ίσως και παίκτες τον Ιανουάριο: αυτό που χρειάζεται είναι ένα κλίμα σιγουριάς και οι αναζητήσεις μόνο τέτοιο δεν δημιουργούν. Η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό μιας ομάδας δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτή που υπάρχει στις τάξεις των οπαδών της. Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου της ΑΕΚ προσδοκεί σε ένα άλλο διοικητικό σχήμα, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στην ομάδα, πιστεύει ότι του χρόνου όλα πρέπει να είναι αλλιώς. Οσο δεν ξεκαθαρίζουν τις μελλοντικές προθέσεις τους οι προβαλλόμενοι σωτήρες, η ανασφάλεια της ομάδας θα επιτείνεται: δεν μπορεί να διοικηθεί μία ομάδα από μία διοίκηση που περιγράφεται ως διοίκηση υπό προθεσμία και είναι αδύνατο σε μια τέτοια κατάσταση να προκύψει η απαραίτητη ηρεμία που χρειάζεται η ίδια η ομάδα για να παίξει ποδόσφαιρο.

Ο Μπάγεβιτς έχει κάνει σπουδαία πράγματα με την ΑΕΚ σε περιόδους που ήταν ακέφαλη, αλλά ο Σέρβος εξέπεμπε σιγουριά. Ο Δώνης τη σιγουριά του στη Λάρισα την όφειλε στην άριστη (τότε) σχέση του με τον Κώστα Πηλαδάκη και η καλή του δουλειά ήταν συνέπεια της σιγουριάς του μεγαλομετόχου της ομάδας προς τον ίδιο. Ο Δώνης πήγε στην ΑΕΚ χάρη στην καλή δουλειά του, αλλά αυτή τη δουλειά (και το κύρος που εξ αυτής προκύπτει) παίκτες όπως ο Μπλάνκο, ο Σκόκο, ο Χουανφράν, ο Σάχα κ.ά. δεν την ξέρουν. Την ίδια στιγμή οι Ελληνες παίζουν και αναρωτιούνται τι θα γίνει με τα διοικητικά κι αν θα ρθει ο «τίγρης». Μεγάλο μπλέξιμο…

Πολλές απορίες

Εντάξει, είναι εύκολος στόχος η «Αθλητική Κυριακή», διότι ο Παύλος Παπαδημητρίου επιτρέπει να της επιτίθενται δημόσια. Ομως, η περίφημη ανακοίνωση του ΠΑΟΚ μόνο απορίες δημιούργησε. Γιατί άραγε δεν πήρε θέση ο ΠΑΟΚ στα όσα είπε για τον μικρό Γκαγκάτση ο Κώστας Αντωνίου στην Τούμπα λίγες εβδομάδες πριν και τα 'βαλε με τον Βασίλη Κωνσταντίνου, που σε γενικές γραμμές απλώς τα επανέλαβε; Δεν είναι λίγο κουτό να προσλαμβάνεις έναν Γκαγκάτση και να πιστεύεις ότι αυτό δεν θα προκαλέσει την παραμικρή συζήτηση; Και επίσης δεν είναι λίγο άκομψο να λέμε και ψεματάκια για τα πτυχία του νεαρού; Πού τα βρήκε τα δύο ο Χρυσόστομος, ρε παιδιά; Χρειάζεται να δικαιολογήσουμε την πρόσληψη με υπερβολές;

Επειδή στον ΠΑΟΚ είναι όλοι φίλοι, απλώς ρωτάω...