Κι όμως, ήταν πέναλτι...

Aκουσα, λατρεμένε αναγνώστη, τις δηλώσεις του «Βγενό» μετά το ντέρμπι των «αιωνίων» και μούδιασα. Είπε ο καλός μου: «Αν λειτουργήσουμε με ενότητα, προγραμματισμό και σκληρή δουλειά, από του χρόνου ακόμα και με δέκα παίκτες και χωρίς να μας δώσουν πέναλτι εμείς θα κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια και θα πάρουμε το πρωτάθλημα». Μου βάζει ιδέες ο Αντρέ.

Δεν θα 'ταν πιο καλό δηλαδή, μια και φέτος ο πολυμετοχικός δεν έχει την ομάδα που ο «Βγενό» ονειρεύεται και ο σωκρατικός εκτός έδρας δεν βλέπεται, να ζητούσαν από κοινού την αναβολή του ντέρμπι; Να πρότειναν, βρε αδερφέ, φέτος να μην παίξουν καθόλου μεταξύ τους και τα δύο ματς που δεν θα γίνονταν, να διεξάγονταν του χρόνου, που και οι δύο περιμένουν ότι θα είναι καλύτεροι.

Θα γλιτώναμε κι εμείς από το μαρτύριο που ζήσαμε την Κυριακή το βράδυ. Τι βαρετό παιχνίδι ήταν αυτό, dear. Αν στην περιγραφή του, μάλιστα, δεν ήταν ο Βερνίκος, αλλά η Μάρνη Χατζηεμμανουήλ θα ορκιζόμουν ότι παρακολουθούσα όχι ματς, αλλά συνταγή κοτόσουπας στην εκπομπή «Κυριακή στο Χωριό». Για τέτοια απελπισία μιλάμε.

Βέβαια, εδώ που τα λέμε, δεν είμαι και τόσο σίγουρος αν τελικά έπαιξαν οι δύο «αιώνιοι» την Κυριακή. Οι γνώμες διίστανται. Στην «Πράσινη» ο «Πρασινοφρουρός» έχει τη δική του εκδοχή: «Απέτυχε ο Παναθηναϊκός. Αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον Πανηλειακό στο γήπεδό σου είναι αποτυχία. Περιμέναμε ένα ντέρμπι "αιωνίων" και μας προέκυψε αγώνας Παναθηναϊκού με 11 άτομα που φορούσαν τις φανέλες της συμπαθούς ομάδας από τον Πύργο».

Ανησυχώ. Εχει γούστο δουλειά να μην είχε ο Θωμάς και σε δουλειά να μας έβαλε. Λες το μπουμπούκι μου να εγκατέλειψε την ιδέα περί του Αθλητικού Ομίλου Ηλυσιακού Αιγάλεω και να έκανε καμιά συγχώνευση του Ολυμπιακού με τον Πανηλειακό χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς; Ναι, καλά. Νομίζεις ότι πολύ θέλει ο Τομ για να το κάνει;

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος, από την άλλη, έχει διαφορετική άποψη και την καταθέτει στο «Derby». Ούτε αυτός είδε τον σωκρατικό την Κυριακή, όμως ο καλός μου δεν είδε ούτε Πανηλειακό. Αλλη ήταν η ομάδα που αντιμετώπισε τελικά ο πολυμετοχικός: «Ποιος περίμενε ότι θα βρει απέναντί του μια παλιά Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου, με δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα "για να τσιμπήσουμε τον βαθμό και να φύγουμε να πάμε σπίτια μας". Κι όμως, έτσι έπαιξε ο Ολυμπιακός, που πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο με μοναδικό σκοπό να μη χάσει».

Ο Μένιος, κεχαριτωμένε, με τον δικό του μοναδικό τρόπο σημειώνει, εμμέσως πλην σαφώς, το μεγάλο πρόβλημα του πολυμετοχικού απέναντι σε ομάδες με κλειστές άμυνες. Διότι αν το «τριφύλλι» κάνει 2,5 ευκαιρίες όλες κι όλες στην Προοδευτική του γλυκού Σούλη Παπαδόπουλου, κάτι δεν πάει καλά. Εχει απόλυτο δίκιο το αγόρι μου.

Φυσικά, ντέρμπι –έστω και στα χαρτιά– χωρίς γκρίνια για τη διαιτησία ένθεν κακείθεν είναι Σάββας χωρίς δηλώσεις. Πολύ καλό για να είναι αληθινό, δηλαδή. Στον πολυμετοχικό, όπως διαβάζω στο «Derby», διαμαρτύρονται για τη φάση του 22' με την επαφή Μάντζιου και Αβραάμ, που σύμφωνα με την καλή εφημερίδα «μόνο ο Δαλούκας δεν είδε πέναλτι». Μάλιστα, στο πρωτοσέλιδο υπάρχουν και τέσσερις εξαιρετικές φωτογραφίες της επίμαχης φάσης. Νομίζω, πάντως, ότι ο Κώστας Γκόντζος θα έπρεπε να χειριστεί το θέμα λίγο καλύτερα.

Θα μπορούσε δηλαδή κάτω από τις φωτογραφίες να υπάρχει και η ανάλυση του Σπύρου Πόρου ή κάποιου γνωστού φωτογράφου, ο οποίος θα αποδείκνυε ότι όντως υπάρχει παράβαση. Δηλαδή εσύ ποιον θα πίστευες; Τον Βαρούχα ή τον φωτογράφο, που είναι και η δουλειά του αυτή; Ασε που ο Κώστας μου έπρεπε να επικαλεστεί και τη μαρτυρία του Βερνίκου και του Κατσαρού, οι οποίοι υποστήριξαν ότι στη συγκεκριμένη φάση θα μπορούσε να υποδειχτεί πέναλτι. Αμα το λένε οι μάστοροι, χρυσέ μου, εσύ ποιους θα ακούσεις, τους μαθητάδες;

Και στον σωκρατικό, όμως, είναι έξαλλοι με τον Δαλούκα. Διάβασα στον «Πρωταθλητή» την τοποθέτηση του Δ.Σ. της ΠΕΦΟ για τα έργα και τις ημέρες του γοητευτικού διαιτητή στο ντέρμπι και συγκλονίστηκα: «Αλήθεια, δεν σου έμαθε ποτέ κανένας πως το αγκάλιασμα ενός παίκτη και το γκρέμισμα μέσα στην αντίπαλη περιοχή επισύρει την εσχάτη των ποινών; Δεν το είδες αυτό να συμβαίνει με θύμα τον Λέτο; Το είδε, όμως, ο τηλεοπτικός φακός».

Και γιατί τα βάζεις τότε, γλυκέ μου Μπαρμπή, με τον Δαλούκα και όχι με τον τηλεοπτικό φακό; Να είδε κανείς άλλος την παράβαση πέραν εσού και του φακού το αποκλείω. Αρα ή εσύ έπρεπε να καταλογίσεις το πέναλτι ή ο φακός. Δεν έπρεπε να φανείς τόσο μεγαλόψυχος, Κώστα μου. Επρεπε να το δώσεις το πέναλτι...

Λίγο πιο κάτω ο Μπαρμπής μου και το υπόλοιπο Δ.Σ. δίνουν ρέστα: «Ποιος κανονισμός προβλέπει οι κρατικοί των πράσινων χαρταετών και του Νινημετροπόντικα να εισπράττουν όλα τα υπέρ της αφεντιάς τους φάουλ (και ειδικά bonus) αλλά οι απόκληροι και νόθοι του κράτους Πειραιώτες να δικαιούνται ένα στα πέντε, όσο μακρύτερα μπορούσες από την περιοχή του Γκαλίνοβιτς; Διέπρεψες! Αλλά πριν κοιμηθείς ήσυχος, συμβουλέψου ένα λεξικό. Ολα έχουν τον όρο ΝΤΡΟΠΗ».

Ο Κώστας έχει απόλυτο δίκιο. Επειδή όμως ο Δαλούκας είναι χοντρόπετσος κι αν τον ρίξεις στο φιλότιμο, δεν θα ιδρώσει το αυτί του, υπάρχει κι άλλη λύση. Μπορεί ο γλυκός Μπαρμπής να του δώσει ένα εισιτήριο διαρκείας των διαλέξεών του για να είναι σίγουρος ότι θα παραβρίσκεται σε όλες. Επειτα απ' όσα έκανε ο Δαλούκας, του αξίζει να τιμωρηθεί...

Ο μόνος, πολυαγαπημένε αναγνώστη, που δεν χάνει ποτέ τη φόρμα και το κέφι του, ό,τι κι αν γίνει, είναι ο Γιώργος Δασκαλόπουλος. Διάβασα την κριτική του για τον Αντώνη Νικοπολίδη στο «Φως» και συγκινήθηκα. Ο Γιώργος μίλησε στην ψυχή μου:

«Αρχηγού παρόντος κάτω από τα γκολπόστ του, ο Ολυμπιακός ελάχιστα –για να αποφύγουμε το απόλυτο τίποτα– έχει να φοβηθεί. Ο εκνευριστικά τέλειος Αρτινός πορτιέρο εξελίσσεται στον μίστερ μηδέν λάθος του πρωταθλήματος. Και δεν κινδυνεύει και από... μάτιασμα ο κούκλος! Κοντεύει να εξαντληθεί το ρεπερτόριο των καλολογικών εκφράσεων για να του αποδοθούν οι δέουσες τιμές. Δεν θέλει με τίποτε να χάνει αυτός ο παλίκαρος και γι' αυτό μόνο θαρρούμε πως θα μείνει για χρόνια ακόμα αναντικατάστατος και αξεπέραστος».

Επιτέλους να κι ένα αγόρι που ασχολήθηκε με τα σημαντικά του ντέρμπι. Γιατί πες μου, λατρεμένε: αν εξαιρέσεις τον κούκλο Αντώνη (ο οποίος παρεμπιπτόντως ένα ελαφρύ «πέρασμα» στο μαλλί το χρειάζεται. Εδώ τα βάφει ο Τράγκας, χρυσέ μου, ο Αντώνης θα ντραπεί;), άντε και την άγρια ομορφιά του «Κάρα», σάμπως είδαμε και τίποτε άλλο που να άξιζε την Κυριακή; Και να φανταστείς ότι δεν απολαύσαμε καν ένα κοντινό του Βερνίκου. Μα αντέχεται τέτοια πίκρα;

Νίκος-Τάκης

Αν και θα προτιμούσα να αναλάβουν τα ηνία της ΑΕΚ στη μετα-Ντέμη εποχή οι (original) Νίκος-Τάκης, του γνωστού οίκου μόδας –για να γίνει η ομάδα λίγο πιο trendy–, θα συμβιβαστώ και με το εναλλακτικό δίδυμο Νίκου (Κούλη)-Τάκη (Κανελλόπουλου). Η ΑΕΚ δεν είναι ακέφαλη πλέον, dear. Είναι δικέφαλη...