«Σκάσε και κολύμπα»

Γράφει ο Ευάνθης Γκόγκουλης

Εχω έναν ανιψιό 6 ετών. Οι γονείς του φρόντισαν από νωρίς να του μάθουν να απαντά «Ολυμπιακός» στην ερώτηση «τι ομάδα είσαι;», η οποία του τίθεται όλο και πιο συχνά τώρα που μεγαλώνει. Το γεγονός είναι, εν τέλει, ευχάριστο και για μένα, διότι αν περνούσε το δικό μου και τον έκανα Πανιώνιο, θα βρισκόμουν σε δύσκολη θέση σε ημέρες σαν τη χθεσινή.

Θα με ρωτούσε, για παράδειγμα, γιατί όλοι λένε και γράφουν για τον μεγάλο ΠΑΟΚ, ο οποίος έπιασε κορυφή, και περνούν στα ψιλά τον νέο ορισμό του κανονισμού περί πέναλτι που μας παρουσίασε ο Παμπορίδης -διότι ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορούσε να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στην ανατροπή του Αντερσον και τη... βουτιά του Κονσεϊσάο. Την ξέρετε την απάντηση, αλλά για ελάτε στη θέση του γονιού που θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αθώα απορία του πιτσιρικά. Θα είχατε το κουράγιο, ως άλλος Ρομπέρτο Μπενίνι στο «Η ζωή είναι ωραία», να δημιουργήσετε μια εικονική πραγματικότητα; Διότι το πιθανότερο θα ήταν ο μικρός να απογοητευόταν αν του εξηγούσατε την πραγματική αιτία για την οποία η ομάδα που υποστηρίζει δέχθηκε έντονη κριτική από όλες τις πλευρές για ορισμένα υπέρ της σφυρίγματα στα ματς με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είχε τη συμπόνοια κανενός στα απείρως σοβαρότερα εις βάρος της λάθη στην Τούμπα.

Ετσι είναι. Ο Πανιώνιος δεν πουλάει. Ούτε με Ρεκόμπα, ούτε με Εστογιάνοφ, ούτε με γεμάτο γήπεδο. Σε ένα πρωτάθλημα το οποίο μοιάζει να είναι φτιαγμένο αποκλειστικά για τρεις -άντε τέσσερις τώρα που ο ΠΑΟΚ ισχυροποιήθηκε- οι λίγοι ρομαντικοί που θα επιμένουν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα θα πρέπει να υπομείνουν και τα στραβά του συστήματος. Ετυχε, φέρ' ειπείν, να ευνοηθείς σε ματς με κάποιον από τους μεγάλους; «Σφαγή, χαμός και... ζωγραφιές». Αδικείσαι; «Σκάσε και κολύμπα». Και όσο περνούν τα χρόνια, όλο και λιγότεροι θα είναι εκείνοι που θα καταφέρνουν να μένουν στην επιφάνεια χωρίς να πνιγούν.