Συμπεριφέρομαι επιθετικά…

Aπό νωρίς ο Παμπορίδης μάς έπεισε ότι δεν είναι διατεθειμένος επ' ουδενί να δώσει πέναλτι στον ΠΑΟΚ ή τον Πανιώνιο. Τελικά, αφού έκλεισε τα μάτια στην ανατροπή του Αντερσον από τον Βερόν και σε μία ακόμα δύσκολη φάση με τον Μουσλίμοβιτς και τον Κοντοέ, αποφάσισε ότι ο Μάκος κακώς… αναπνέει δίπλα στον Κονσεϊσάο και ότι θα πρέπει να δείξει την άσπρη βούλα για να ανοίξει το σκορ.

Το πέναλτι δεν άλλαξε το σκηνικό. Το άνυδρο ποδόσφαιρο του πρώτου μέρους για τον ΠΑΟΚ συνεχίστηκε, είτε επιχειρώντας από τον άξονα είτε από τα πλάγια, ο Πανιώνιος κάτι προσπαθούσε να κάνει, κυρίως με τον Εστογιάνοφ, και αυτή ήταν η εικόνα ενός αγώνα που έδινε περισσότερους πόντους στους φιλοξενούμενους. Ηταν πιο απειλητικοί μεν, δεν είχαν το προβάδισμα δε.

Ο Μουσλίμοβιτς περίμενε με αγωνία να τον δουν οι συμπαίκτες του και είχε να αντιμετωπίσει μια συγκροτημένη και κυρίως καλοδιαβασμένη άμυνα. Οι κινήσεις τακτικής και ειδικότερα οι επιλογές του Λίνεν στο δεύτερο μέρος δεν αφομοιώθηκαν άμεσα από τον Πανιώνιο, που απέκτησε νέα μορφή στην επίθεση με τον Μπάρκογλου στην κορυφή, τον Εστογιάνοφ να βοηθά περισσότερο στα άκρα (δεξιά) και τον Ρεκόμπα στη γραμμή κρούσης. Η οπισθοχώρηση του Εστογιάνοφ δεν απέδωσε, αντίθετα χαντάκωσε τον Ουρουγουανό, που έπαψε να βρίσκει την εστία του Χαλκιά. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο ΠΑΟΚ είχε την ευκαιρία να… συμπεριφερθεί πιο επιθετικά και να ανακτήσει όσο έδαφος χάθηκε για να απειλήσει. Επειτα ήρθαν οι ευκαιρίες. Τόσο του Μουσλίμοβιτς, που αστόχησε σε κεφαλιά από πλεονεκτική θέση, όσο και του Μπακαγιόκο, όταν του προσέφεραν το 2-0, αλλά είπε «όχι, ευχαριστώ». Λίγο αργότερα ο Κονσεϊσάο απώλεσε ένα μοναδικό τετ α τετ με τον Κρέσιτς και ο ΠΑΟΚ έμενε σε εκείνο το πέναλτι της συμφοράς, που του εξασφάλιζε κάτι παραπάνω από μισή νίκη, όπως αποδείχθηκε μέχρι το τέλος. Το γκολ του Μουσλίμοβιτς στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, το δεύτερο του ΠΑΟΚ, έμοιαζε περισσότερο με τυπική διαδικασία.

Το ευχάριστο προκύπτει από τη δημιουργικότητα του χθεσινού ΠΑΟΚ, με χαρακτηριστικότερο ένα μικρό χρονικό διάστημα του δεύτερου μέρους που περικλείει αξιόλογες στιγμές. Η διάθεση του Κονσεϊσάο από τα πλάγια ήταν ένας σοβαρός λόγος της επιθετικής έξαρσης και όσες στιγμές λειτούργησε πίσω από τους επιθετικούς ο Ιβιτς (λίγες, ομολογουμένως), είχε συμμετοχή στις επίκαιρες φάσεις.