Φορώντας ένα πουκάμισο αδειανό

«Χαιρετίσματα στον Παναγιώτη», θα πει σίγουρα στους αντιπροσώπους της ΕΟΚ σήμερα στη Βαρσοβία ο άλλοτε συνοδοιπόρος του Γιαννάκη στα ευρωπαϊκά γήπεδα και νυν υπεύθυνος τηλεοπτικών της FIBA, ο Πολ Στίμπσον. Οι δικοί μας ασφαλώς θα κάνουν ότι δεν άκουσαν. Αλλιώς θα αναγκαστούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να εξηγήσουν τα ανεξήγητα.

Οτι, δηλαδή, ο «δράκος» είναι υπό απόλυση εδώ και δέκα μήνες, αλλά συνεχίζει στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας επειδή τα αφεντικά του έχουν αλλεργία στις καθαρές και αντρίκειες εξηγήσεις. Από τον Ιανουάριο και μετά, Βασιλακόπουλος και Γιαννάκης αποφεύγουν οποιαδήποτε επαφή, τετ α τετ ή τηλεφωνική. Ο προπονητής ξεκαθαρίζει ότι παραμένει στρατιώτης της Εθνικής ομάδας, τονίζει ότι θα φύγει αν του πουν ότι είναι ανεπιθύμητος και επικαλείται την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε όταν ο ισχυρός ανήρ δήλωσε (σε τρίτους φυσικά) ότι «ο Γιαννάκης δεν παραβίασε καμία συμφωνία όταν έπιασε δουλειά στον Ολυμπιακό».

Παράλληλα, βέβαια, ο Βασιλακόπουλος ψάχνει τον διάδοχο του Γιαννάκη per mare, per terra. Υποψήφιοι βολιδοσκοπήθηκαν πριν από το Προολυμπιακό Τουρνουά αλλά και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κανένας από αυτούς δεν είπε «ναι» ή «yes». Ισως επειδή η Εθνική Ελλάδας έχει προπονητή. Ποιος θα δεχόταν να αναλάβει μια καρέκλα στην οποία κάθεται εδώ και χρόνια άλλος; Ο μοναδικός που έκανε τέτοιο πράγμα τα τελευταία χρόνια δεν επαγγέλλεται προπονητής, αλλά δημοσιογράφος. Και έμεινε έκτοτε άφιλος.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία τυχοδιωκτισμού.
Σε ποιον προπονητή θα πρέπει να τηλεφωνήσουμε αύριο για να ζητήσουμε ένα σχόλιο σχετικά με την κλήρωση των ομίλων του Ευρωμπάσκετ; Στον Γιαννάκη; Στον Κατσικάρη; Στον Μεσίνα; Στον Ομπράντοβιτς; Στον Ρεκαλκάτι; Στον Πέπου Ερνάντεθ; Στον υπουργό Ιωαννίδη; Στον Κώστα Πολίτη; Μήπως να αναζητήσουμε τον Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ, ο οποίος ανέκαθεν αποτελούσε μια κάποια λύση;

Η ελληνική αντιπροσωπία στη Βαρσοβία απαρτίζεται από τον πρόεδρο της FIBA Europe, Γιώργο Βασιλακόπουλο, τον πρόεδρο της Επιτροπής Πρωταθλημάτων Νέων της FIBA, Αρη Ζώη, και τον Παναγιώτη Τσαγκρώνη, ο οποίος –μην αισθανθείτε άσχημα αν δεν τον έχετε ακουστά- είναι ο θέσει ισχυρός άνδρας της ελληνικής Ομοσπονδίας ως γενικός γραμματέας της. Δύο στελέχη της FIBA (των οποίων η παρουσία θα ήταν βέβαιη ακόμα και αν δεν έπαιζε η Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ) και ένα αδειανό πουκάμισο. Πόσο πιο κοντά στο τίποτα θα μπορούσαμε να φτάσουμε; Μόνο αν εμφανιζόταν η Εθνική στο Ευρωμπάσκετ δίχως προπονητή!

Ούτε αυτό όμως μπορεί να αποκλειστεί. Οσο το θέμα Γιαννάκη σέρνεται, σέρνεται μαζί του και η ομάδα που με το σπαθί της κέρδισε τον τίτλο της «επίσημης αγαπημένης». Θα προφτάσει να πλύνει τα όμορφα ρουχαλάκια της μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη ώστε να εμφανιστεί κούκλα στην Πολωνία και να ευχαριστήσει τους φιλάθλους που ήδη σχεδιάζουν το ταξίδι τους; Οποιος απαντήσει με ένα αισιόδοξο «ναι», προφανώς δεν έζησε από κοντά την αβεβαιότητα, την ανακατωσούρα και τα παιχνίδια εξουσίας και παιδικού πείσματος των τελευταίων μηνών.