Το παράλογο θέατρο του ελληνικού ποδοσφαίρου!

Δεν εμπεριέχει καμιά δυσκολία η προσπάθεια να αποδείξει κανείς ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι για κλάματα. Κι ας κατήγαγε, μόλις πριν από δυόμισι μέρες, περιφανή θρίαμβο ο Παναθηναϊκός επί της Βέρντερ στη Βρέμη! Αλλωστε, σποραδικές διεθνείς επιτυχίες είχαμε και κατά το παρελθόν (μέχρι και το χρυσό μετάλλιο στο Euro 2004 κατέκτησε η Εθνική μας...), αλλά ποτέ δεν μπορέσαμε να ισχυριστούμε με επιχειρήματα ότι έχουμε πραγματικό ποδόσφαιρο.

Για παράδειγμα, έχουμε μεθαύριο το ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός και μόνο συζήτηση γι' αυτό καθαυτό το παιχνίδι δεν γίνεται. Κεντρικό αντικείμενο όλων (με προεξάρχουσες τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις) είναι, από την περασμένη Κυριακή, η διαιτησία και μόνο ζητούμενο η μεγαλύτερη δυνατή επιρροή πάνω στις αποφάσεις της. Και όλα αυτά μ' έναν τρόπο χυδαίο και ξεδιάντροπο, που, πρώτ' απ' όλα, υποτιμά τους ποδοσφαιριστές και τις ομάδες και κατόπιν δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τα παιχνίδια που παίζονται στο παρασκήνιο.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, ποιος, παρακαλώ, θα αποδειχθεί πρόθυμος μετά το ματς να αναγνωρίσει την ανωτερότητα του αντιπάλου και να υπενθυμίσει έτσι ότι ο αθλητισμός (άρα και το ελληνικό ποδόσφαιρο...) πρέπει να διέπεται διαρκώς από τους κανόνες του «φερ πλέι»; Και ποιος οπαδός θα μπορέσει να ξεφύγει από τη «μαύρη προπαγάνδα» και να πάει ήσυχος στο σπίτι του, όταν πρώτη η κρατική τηλεόραση διατυμπανίζει με τον τρόπο της ότι ο καθοριστικότερος παράγων στη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων στους αγώνες πρωταθλήματος δεν είναι άλλος από τη διαιτησία;

Εκείνο που πρέπει να καταλάβουν οι ντουντούκες-παρουσιαστές και ο κατά τα άλλα συμπαθής καθηγητής διαιτησίας κ. Βαρούχας (αλλά και ο ομόλογός του στη NOVA κ. Βασιλάκης) είναι ότι με το να διυλίζουν επί τόση ώρα τις αποφάσεις των διαιτητών δεν προσφέρουν υπηρεσία ούτε στο ποδόσφαιρο ούτε στους τηλεθεατές, αλλά, υπό μια διαστροφική έννοια, μόνο στον εαυτό τους...

Θα πείτε ίσως «μα καλά, το πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι οι παρουσιαστές, οι... περιγραφές και οι αναλυτές της τηλεόρασης;». Ομως, αν εμβαθύνουμε λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι η τηλεόραση, με πρωτοστατούσα την κρατική, δεν κάνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το να ανακυκλώνει τις συζητήσεις που γίνονται στα καφενεία, με κύρια συστατικά τους τον οπαδισμό, την αντιπαλότητα, τη σκοπιμότητα, την κουτοπονηριά και τη βλακεία. Μπορεί, λοιπόν, να μην είναι αυτή και οι συντελεστές της το πραγματικό πρόβλημα του ποδοσφαίρου, είναι όμως ο καθρέφτης του και από την άποψη αυτή κάνουν μεγαλύτερο κακό και από τους χούλιγκαν, που ανέλαβαν πάλι δράση.

Μα τον Θεό που πιστεύετε, πέστε μου τι έγινε στο Καυτανζόγλειο, στο Αρης - ΠΑΟΚ; Διότι το μόνο που κατάλαβα από τις δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του «Δικεφάλου» είναι ότι για μια ακόμα φορά για όλα φταίει η Αστυνομία! Ο ΠΑΟΚ, που βρίσκεται σ' ένα αδιάκοπο νταραβέρι με τους οργανωμένους οπαδούς του, δεν έφταιξε σε τίποτα για τα κατορθώματά τους, χάρη στα οποία δικαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο η άποψη ότι η παρουσία στις εξέδρες οπαδών της φιλοξενούμενης ομάδας εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους.

Μία άλλη, όμως, επιτυχία των ποδοσφαιροπατέρων είναι η επιμονή τους να περάσει η εσωτερική περιφρούρηση των γηπέδων από την Αστυνομία στους σεκιουριτάδες! Οι οποίοι, ανεκπαίδευτοι και άοπλοι, θα τιθασεύσουν τα μπουμπούκια των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών και παράλληλα θα προστατεύσουν τη φιλοξενούμενη ομάδα, τους διαιτητές και τους δημοσιογράφους!

Από την εμπειρία μου στα γήπεδα, ξέρω ότι όταν οι παράγοντες του αθλητισμού μιλάνε για ιδιωτικές αστυνομίες, συνήθως έχουν κατά νου την αξιοποίηση των πιο δυναμικών στοιχείων των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Με άλλα λόγια, πρόθεσή τους είναι να βάλουν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα, έτσι ώστε και ο λύκος να είναι χορτάτος αλλά και οι ίδιοι να περνάνε στον λύκο όποια γραμμή θέλουν και αυτός να την εκτελεί πιστά!

Αυτός είναι, λοιπόν, ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός που προσβεύουν τα αφεντικά του ποδοσφαίρου μας και αυτόν ακριβώς έχουν εφαρμόσει οι περισσότεροι από αυτούς, όποτε τους δόθηκε η ευκαιρία. Αλλωστε, από τη στιγμή που κατ' επανάληψη κατάφεραν να χειραγωγήσουν στο παρελθόν τις αστυνομικές δυνάμεις και να τις κάνουν όργανα των θλιβερών επιδιώξεών τους, γιατί άραγε θα έχουν πρόβλημα με τους σεκιουριτάδες;

Το πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ότι οι επαγγελματικές ομάδες αδυνατούν να ακολουθήσουν μια κοινή γραμμή και να υπηρετήσουν το γενικό συμφέρον, ακόμα και σε περιπτώσεις που υποτίθεται ότι αποτελούν το Α και το Ω της κοσμοθεωρίας τους. Θυμάστε, λοιπόν, ποιο ήταν το κεντρικό σύνθημα των παραγόντων όταν επρόκειτο να απαιτήσουν τη σύσταση της Σούπερ Λίγκας; Η κεντρικοποίηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων! Και ποιοι πρωτοστατούσαν, παρακαλώ, σ' εκείνη την επανάσταση που είχε στόχο της τη σωτηρία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Οι τρεις μεγάλοι του κέντρου και η Ξάνθη!

Γιατί, λοιπόν, σας κάνει εντύπωση που μόλις, επιτέλους, προχώρησε η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, βγήκαν ο Ολυμπιακός και η Ξάνθη να τη στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα; Και γιατί θα είναι έκπληξη αν μέχρι να πέσουν οι υπογραφές, τον δρόμο της αποστασίας ακολουθήσουν ο ΠΑΟΚ και η Τρίπολη; Ή έστω μία από αυτές τις ομάδες;

Εδώ ολόκληρος Ντέμης από επιστάτης έγινε κι αυτός αποστάτης. Δεν άντεξε, είπε, τη συμπεριφορά των φίλων της ΑΕΚ προς τους παίκτες της ομάδας. Και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση... Στην πραγματικότητα δεν άντεξε την αναμέτρηση με την «Ορίτζιναλ», την οποία τόσο λάτρεψε και ύμνησε όταν μεγαλουργούσε ως ποδοσφαιριστής. Την ίδια «Ορίτζιναλ» που του άνοιξε τον δρόμο (τραμπουκεύοντας τους μέχρι πριν από λίγο συμπαίκτες του...) για να σώσει ανέξοδα την ΑΕΚ! Την «Ορίτζιναλ» που όταν ο Μελισσανίδης πήγε να πάρει την Ερασιτεχνική για να φτιάξει στη Φιλαδέλφεια μια άλλη «Αγιά Σοφιά», αυτή άδειασε τον «τίγρη» για να σταθεί ακόμα μια φορά στο πλευρό του αγαπημένου της Ντέμη!

Σχέσεις αίματος! Και πάθους... Με πολλές κηλίδες και ακόμα περισσότερα σκοτεινά σημεία. Με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να ψάχνει τώρα για νέο πρόεδρο και το ελληνικό ποδόσφαιρο έναν καινούργιο αδιάφθορο, που ταυτόχρονα θα είναι και τεχνοκράτης και γκλάμορους. Ετσι ώστε όλες οι πόρτες να τον περιμένουν ορθάνοιχτες. Ακριβώς όπως τον Ντέμη Νικολαΐδη!