Το εστεΜΜΕνο «βασιλόπουλο» που έπεσε απ' το άλογο

Tο άστρο του προέδρου Νικολαΐδη έλαμψε με ένα εκούσιο «αυτογκόλ» του Δημοσίου και έσβησε με ένα δημόσιο ξέσπασμα του ίδιου. Ξέσπασμα λουδοβίκειας νοοτροπίας. Αν σας ξενίζει ο όρος, πείτε μου εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε την ατάκα «δεν μπόρεσα να έχει η ομάδα μας καλύτερο κοινό». Λες κι ο κόσμος είχε βιαιοπραγήσει. Ο πρώην «άναξ» απέρριψε το κοινό επειδή οι αποδοκιμασίες πήγαιναν σύννεφο την ώρα που η ομάδα σημείωνε γκολ. Τώρα γιατί εμείς οι αφελείς νομίζαμε ότι για τον φίλαθλο (πρέπει να) προέχει το καλό ποδόσφαιρο κι όχι η «εφήμερη χαρά» μιας επιτυχίας; Με βοηθάτε να θυμηθώ από ποιον το' χουμε ακούσει αυτό;

Για το σημείο εκκίνησης, το Αρθρο 44, δεν έχω απολύτως τίποτα να προσάψω στον μέχρι πρότινος πρόεδρο της ΑΕΚ. Ενεργούσε για τα συμφέροντα μιας ανώνυμης εταιρείας, γνωρίζοντας καλά πως αν στην Ελλάδα κάποια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο, θα σωθεί με ρουσφέτι της κρατικής εξουσίας. Ναι μεν η δικαστική εξουσία ήταν αυτή που ενέταξε την ΑΕΚ στο «44», αλλά η απουσία του συνηγόρου του Δημοσίου από την εκδίκαση ισοδυναμούσε με σαφή κοινοποίηση πολιτικής βούλησης. Ετσι είναι. Για να εξυπηρετηθούν οι παπάδες του Αγίου Ορους η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου βυθίζεται σε vertigo και τρεις–τέσσερις υπουργοί στην «παραπλάνηση». Με τις κατά καιρούς εξυπηρετήσεις των ΠΑΕ τα πράγματα είναι κάπως απλούστερα. αρκεί μια λιτή νομοθετική ρύθμιση ή ένα ξυπνητήρι που δεν ρυθμίστηκε σωστά κι έτσι «χαντάκωσε» τον συνήγορο του Δημοσίου. «Συνωμοτώντας», ίσως, με το... μποτιλιάρισμα στους δρόμους.

Επαναλαμβάνω, όμως: ο Νικολαΐδης σωστά ενήργησε ως ιθύνων μιας ΠΑΕ. Το θέμα εν προκειμένω δεν ήταν ο Ντέμης, αλλά αυτό το οποίο εγκαινίασε η μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ με επίκεντρο τον ίδιο: μια γκαλερί γεμάτη από αγιογραφίες. Από την ένταξη της ΑΕΚ στο «44» και για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Ντ. Νικολαΐδης δεν θα ήταν πρόεδρος ΠΑΕ. Θα ήταν το «έφιππο βασιλόπουλο» που χρειαζόταν (;) το παιδικό, απλοϊκό παραμύθι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οτιδήποτε κι αν έκανε ο Ντέμης, θα καθαγιαζόταν. Οσες φορές αυτό φάνταζε δύσκολο, θα επιστρατευόταν η μόνιμη επωδός: «ναι, αλλά έχει καλές προθέσεις». Και δώσ' του προθέσεις αγνές - εδώ οι καλές (εικαζόμενες) προθέσεις. Με τόσες προθέσεις αυτή δεν ήταν προεδρική θητεία. Η Γραμματική του Τζάρτζανου ήταν.

Εκτός από τις υποθέσεις για τις προθέσεις υπάρχουν και οι παραθέσεις πεπραγμένων. Κρίνοντας απ' αυτά, συγγνώμη, καμία «δύναμη εξυγίανσης» ή «ανανέωσης» των ηθών του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν διέκρινα στο «κεφάλαιο Νικολαΐδης». Χρειαζόταν μια ακόμη φωνή… βδελυγμίας για τους οπαδούς που εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους κατά τη διάρκεια του αγώνα; Δεν αρκούσαν τα «μαθήματα αγωγής» του πιστού οπαδού, τα οποία είχαν ήδη παραδώσει ο Γ. Βαρδινογιάννης έπειτα από την αναμέτρηση του ΠΑΟ με τον Ηρακλή (2-2) και ο Σ. Θεοδωρίδης στον απόηχο του Ολυμπιακός – Αιγάλεω (3-2); Ολη η ουσία κατοικοεδρεύει στην –ουδόλως λεπτή- γραμμή που χωρίζει το «προτιμώ» από το «δεν ανέχομαι». Προσωπικά γοητεύομαι από τη «σχολή οπαδών Liverpool FC», αλλά το αν και πότε θα «κράξει» ο θεατής στο γήπεδο δεν θα το αποφασίσει για λογαριασμό του κανένας παράγοντας, πρόεδρος ή δημοσιογράφος.

Χρειαζόταν ένας ακόμη παράγοντας, ο οποίος από καιρού εις καιρό στις δηλώσεις του θα υπερτιμούσε... άγαρμπα το έμψυχο υλικό της ομάδας, υποκύπτοντας προφανώς στον πειρασμό του «παραμυθιάζειν παλαιοκομματικώς»; Δεν είχαμε ήδη χορτάσει από παράγοντες που σιωπούσαν όταν η διαιτησία ευνοούσε τις ομάδες τους και ξιφουλκούσαν όποτε συνέβαινε το αντίθετο; Α, συγγνώμη, ξέχασα τη μεγάλη «καινοτομία» της προεδρίας Ντέμη: την κοινή ανακοίνωση με τον (αδικηθέντα τότε) Ηρακλή. Να με συμπαθάτε, αλλά αν πρόκειται να κάνουμε διαγωνισμό για το πιο νόστιμο τρικ εντυπώσεων, εγώ ψηφίζω Πανόπουλο: εκείνες οι ανακοινώσεις της Ξάνθης που ανέλυαν 10-15 φάσεις είχαν ένα στυλ... λόγιο, βρε αδελφέ.

Αν κάτι νέο κόμισε η «γραμμή» Νικολαΐδη για τη διαιτησία, αυτό ήταν μια διαρκής απορία: γιατί αυτή η «γραμμή» αποδεικνυόταν συχνότατα τεθλασμένη; Εξαιτίας σύγχυσης, μικροπολιτικής ή και των δύο μαζί; Ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΚ άνοιξε τον λογαριασμό του με τη διαιτησία έπειτα από ένα παιχνίδι με την Ξάνθη, εκπλήσσοντας τους πάντες. Σ' εκείνη την αναμέτρηση η «Ενωση» δεν είχε αδικηθεί, αντιθέτως είχε νικήσει χάρη και σε ένα γκολ-χέρι (του Σοάρες, αν θυμάμαι σωστά). Ο ίδιος παράγοντας δεν έβγαλε «κιχ» όταν ο Βασσάρας αρνήθηκε να καταλογίσει το πέναλτι που θα έστελνε την ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ! Βγαίνει νόημα; Μάλλον όχι.

Να ήταν, τουλάχιστον, συνεπής η «γραμμή» που αφορούσε τα παιχνίδια των βασικών ανταγωνιστών της «Ενωσης»… Ούτε αυτή όμως ήταν: θυμηθείτε φέρ' ειπείν την εναλλαγή «σχόλιο – σιωπή» στις οκτώ μέρες που χώριζαν, τον Νοέμβριο του 2006, τη διαιτησία του Ζωγράφου στο Αρης – Ολυμπιακός (δεν αποβλήθηκε ο Γεωργάτος) και του Ζακεστίδη στο ΠΑΟ - Καλαμαριά (δεν καταλογίστηκε πέναλτι υπέρ των φιλοξενουμένων στην εκπνοή). Θα μου πείτε, δεν δικαιούται ένας παράγοντας να διαμορφώνει σ' αυτά τα θέματα στρατηγική, τακτική και διπλωματία, αν νομίζει ότι έτσι θα ωφεληθεί η ομάδα του; Ακου λέει. Χίλιες φορές! Να επιλέγει συμμάχους, να τους αλλάζει, να τηρεί αποστάσεις ίσες ή άνισες, να τις κάνει «ακορντεόν» - όλα τα δικαιούται. Μόνο που αυτά ονομάζονται «παιχνίδι παραγόντων». Ούτε «εξυγίανση» ούτε «όραμα».

Παρά τα περί του αντιθέτου σπαραξικάρδια θρυλούμενα, ο Ντέμης ήταν «σαρξ εκ της σαρκός» του... γνωστού ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτού που βιώνουμε, αντιπαθούμε, ανεχόμαστε ή -δυστυχώς- συνηθίζουμε. Α, ναι, ξέχασα. «Πολέμησε τη βία», τότε που τα έσπασε με την «Original». Μια ενδοΑΕΚτσίδικη «διελκυστίνδα ισχύος» βαφτίστηκε «σταυροφορία». Μεγάλο πανηγύρι έστησαν τα media όταν «δόθηκαν» τα ονόματα δύο οπαδών έπειτα από έναν αγώνα στο Περιστέρι. Ας δοθεί και μία απάντηση -ακόμη την περιμένω: αποδείχθηκε ότι διέπραξαν κάτι αξιόποινο;

Διώχθηκαν για κάτι; Διότι με την Αστυνομία να διαθέτει πλήρες οπτικό υλικό, με τις φυλακές να υποδέχονται ακόμη και ανθρώπους που απλώς βλαστήμησαν στο γήπεδο, εάν αυτοί οι δύο δεν διώχθηκαν καν, τότε... Δεν βαριέστε, ας μείνω με την απορία. Αλλά και με την ανάμνηση εκείνων των α λα «Φαρ Ουέστ» καταχωρήσεων έπειτα από τα επεισόδια στη Λιβαδειά. Ορισμένες εφημερίδες αρνήθηκαν να τις δημοσιεύσουν, διότι οι νομικοί σύμβουλοί τους έκριναν πως αυτό ήταν εξόχως εξεζητημένο (και) από νομικής πλευράς. Αλλά δεν βαριέστε... Μπορεί το «υποκαθιστώ την Αστυνομία» να απέχει μόλις μισό βήμα από την αυτοδικία, αλλά αφού «το παιδί είχε καλές προθέσεις»...

Στη χώρα που λατρεύει τις «ρετσινιές» όσο και τις μανιχαϊστικές κατανομές ρόλων «καλών» και «κακών», αν δεν εκστασιάζεσαι με τον Ντέμη είσαι με τους χούλιγκαν, τον Ψωμιάδη, τον Μελισσανίδη, τον Γκαγκάτση ή και τον… Καραμανλή -μια και κατά τον Νικολαΐδη η ΑΕΚ στερείται τίτλων επειδή οι μέτοχοί της «δεν κάνουν δουλειές με το Δημόσιο». Λέτε να ανήκουν στις προαναφερθείσες σκοτεινές δυνάμεις και οι φίλοι της ΑΕΚ που τον αποδοκίμασαν στον αγώνα με τον Αστέρα; Ποιος ξέρει, ίσως θα μας φώτιζε μια καταχώρηση–έκκληση να δοθούν πληροφορίες για το ποιόν εκάστου εξ όσων «έκραξαν»...