Είναι πολύ νωρίς για πανηγύρια, Πατέρα...

Πρέπει, λατρεμένε αναγνώστη, να αποκτήσω και εγώ όσο το δυνατόν πιο σύντομα τη δική μου τηλεοπτική εκπομπή. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Δίνω τόσα λεφτά στους ψυχαναλυτές για να ακούσουν τα προβλήματά μου και να με βοηθήσουν να τα ξεπεράσω, όμως δεν βλέπω κανένα αποτέλεσμα. Και δεν βγάζει και ωραίους άνδρες ο κλάδος, να πω τουλάχιστον μπρος στα κάλλη τι είναι η απελπισία.

Εβλεπα τον Κώστα Βερνίκο το βράδυ της Τετάρτης στη ΝΕΤ, στην εκπομπή για το Τσάμπιονς Λιγκ, και άρχισαν να μου μπαίνουν ιδέες. Ο καλός μου, καλησπερίζοντας το πολυάριθμο κοινό που ήθελε να δει τα γκολ από τα άλλα γήπεδα μετά το τέλος του παιχνιδιού της Ρεάλ με τη Γιουβέντους, τόνισε ότι είδαμε ένα πολύ όμορφο ποδοσφαιρικό θέαμα και πρόσθεσε ότι πλέον μπορούμε να καταλάβουμε όλοι τι μάχη θα γίνει για την εξασφάλιση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του Τσάμπιονς Λιγκ την επόμενη εβδομάδα. Συγκλονίστηκα...

Και απευθύνομαι σε σένα, κεχαριτωμένε. Σε απασχολεί μήπως ποιο κανάλι θα αποκτήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα; Εβλεπες τον αγώνα και ένιωθες μια έντονη φαγούρα, επειδή είχες βγάλει εξανθήματα απ' το άγχος σου για τον αν η ΝΕΤ ή κάποιο άλλο κανάλι θα κερδίσει τελικά τη μάχη; Απ' όσους έβλεπαν την εκπομπή εκείνη την ώρα ενδιαφερόταν κανείς για το συγκεκριμένο θέμα; Πριν βιαστείς να απαντήσεις «όχι», ανυποψίαστε αναγνώστη, σε προλαβαίνω και σου υπενθυμίζω ότι το θέμα απασχολούσε τον Βερνίκο...

Και απ' τη στιγμή που ο Κώστας μου έχει τις ανησυχίες του, όλη η χώρα οφείλει να ανησυχεί μαζί του. Μη δυσανασχετείς, χρυσέ μου. Εδώ συμπάσχεις με τον Λάκη τον γλυκούλη και θα γυρίσεις την πλάτη στον εθνικό μας σπορτκάστερ; Εγώ, πάντως, περιμένω με αγωνία να συνεχίσει ο καλός μου να μοιράζεται τα προβλήματά του μαζί μας...

Στην επόμενη εκπομπή του, δηλαδή, μπορεί να πει: «Είδαμε ένα υπέροχο ποδοσφαιρικό θέαμα σήμερα, αλλά έχω και ένα σπίτι στη Σίφνο και λόγω δουλειάς δεν προλαβαίνω να το χαρώ». Στη μεθεπόμενη «είδαμε ένα υπέροχο ποδοσφαιρικό θέαμα σήμερα, αλλά θα 'θελα οι Ολυμπιακοί Αγώνες να γίνονται πάντα στην Αθήνα, γιατί μόνο εμείς ξέρουμε να τους διοργανώνουμε σωστά». Με λίγα λόγια, το «υπέροχο ποδοσφαιρικό θέαμα» να μένει σταθερό και να αλλάζει μόνο το πρόβλημα του Κώστα κάθε φορά.

Ετσι μπορεί ο καλός μου να δημιουργήσει σχολή στην τηλεόραση, στην οποία ο παρουσιαστής θα μιλάει για τα υπαρξιακά προβλήματά του και ο τηλεθεατής θα συμπάσχει. Πώς και πώς το περιμένω για να πάρω και γω σειρά μετά. Θα ζητήσω να μου δώσει και μένα μια εκπομπή ο αρρενωπός Πανάγος, για να μιλήσω στον κόσμο για τα προβλήματά μου και να λυτρωθώ.

Οπως, για παράδειγμα, γιατί στον ΑΝΤ1 προτίμησαν για την κριτική επιτροπή του «Χ Factor» την Γκαγκάκη και όχι την Ντέπυ Γκολεμά; Αφού η γλυκιά μου είχε διαπρέψει δίπλα στον Ψινάκη στο reality του Alpha. Βέβαια, μπορώ να δώσω μια εξήγηση και μόνος μου. Στο συγκεκριμένο σόου τα μέλη της κριτικής επιτροπής έχουν και την ευθύνη μιας ομάδας.

Στην ομάδα της Κατερίνας Γκαγκάκη υπάρχουν ταλέντα ηλικίας 16-24 ετών. Ισως ο Λάτσιος απέρριψε την Ντεπούλα λόγω ηλικίας. Οπως και να το κάνεις, δεν είναι ωραίο να είναι συνομήλικοι οι διαγωνιζόμενοι με το μέλος της κριτικής επιτροπής. Γι' αυτό επέλεξε μια πιο ώριμη γυναίκα για τη θέση. Τον καταλαβαίνω...

Φούντωσα πάλι και ευτυχώς που υπάρχει και ο Μανώλης Γαβαθιώτης για να σβήσει τη φωτιά μου. Ο ακριβός μου γράφει μεγάλες αλήθειες στο «Φως» για τη Βέρντερ και τη δυναμικότητά της: «Αυτή η Βέρντερ έχει γίνει εντελώς αναξιόπιστη. Από πέρυσι, που τη “χάλασε” ο Ολυμπιακός του Λεμονή, έχει πάρει τον κατήφορο σαν τη μοιραία γυναίκα. Από τη μια αγκαλιά στην άλλη πήγαινε, μέχρι που έφτασε να κάνει πιάτσα στη Σωκράτους πίσω από το δημαρχείο».

Οπως καταλαβαίνεις, sugar, η Βέρντερ Π.Τ.Χ.Ο.Λ (πριν τη χαλάσει ο Λεμονής) πέταγε. Α.Τ.Χ.Ο.Λ. (αφού τη χάλασε ο Λεμονής) πήρε την κάτω βόλτα. Λογικό. Οταν γίνεσαι η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που καταφέρνει να δώσει τέλος στο ρεκόρ του Σωκρατικού σε πιάνει μια κρίση. Βέβαια, το παράδειγμα του Μανώλη είναι ατυχές. Λόγω Σάαφ. Φέρε στο μυαλό σου την εικόνα του Γερμανού και θα με καταλάβεις. Μπορώ εύκολα να τον φανταστώ να πρωταγωνιστεί στο αριστούργημα «Εμμανουέλα ΙV». Να κάνει πιάτσα στη Σωκράτους μαζί με την ομάδα του με τίποτα...

Συνεχίζει ο «Γαβ»: «Μιλάμε για ομάδα μικρών δυνατοτήτων. Ειδικά από τη μέση και κάτω όλοι οι παίκτες της είναι άμπαλοι. Κάτι ξυλάγγουρα, ξυλοκόποι, μυρωδιάδες του ποδοσφαίρου που κοντρολάρουν την μπάλα με το καλάμι. Απορώ πώς είναι δυνατόν να πορεύεται μ' αυτούς τους παίκτες».

Μανώλη, αγόρι μου, επίτρεψέ μου να σου λύσω εγώ την απορία. Αν έχεις δει εσύ ποτέ ομάδα να παρατάσσεται μόνο με τους «από τη μέση και κάτω», τότε συμφωνώ, δεν πάει πουθενά η Βέρντερ. Επειδή, όμως, λόγω εθιμικού δικαίου εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να παίζουν και οι «από τη μέση και πάνω» (κάτι Ντιέγκο, Πιζάρο, Ρόζενμπεργκ, μη φανταστείς τίποτα εξαιρετικό) που το τσουλάνε λίγο το τόπι, βλέπει προκοπή η ομάδα της Βρέμης.

Λίγο πιο κάτω ο καλός μου απευθύνει ένα αγωνιώδες ερώτημα: «Τέτοιους παίκτες βλέπουν μερικοί και μετά εγείρουν παράλογες απαιτήσεις για τον Κουτσιανικούλη. Και ερωτώ, έχει καμιά σχέση ο Κουτσιανικούλης μ' αυτά τα ακριβοπληρωμένα γομάρια της Βέρντερ, που δεν είναι σε θέση να αλλάξουν δύο μπαλιές της προκοπής;».

Τελευταία φορά που το ‘ψαξα, πάντως, διαπίστωσα ότι όντως ο Κουτσιανικούλης δεν έχει καμία σχέση με τα ξυλάγγουρα της Βέρντερ. Καθότι εκείνα, όπως είπαμε και συμφωνήσαμε, ανήκουν στους «από τη μέση και κάτω», ενώ ο Κουτσιανικούλης στους «από τη μέση και πάνω». Οπότε τι σύγκριση να κάνουμε, χρυσέ μου; Εκτός αν ο Παπουτσάκης προσπαθεί να πλασάρει τον πιτσιρικά ως κεντρικό αμυντικό ή ως δεξί μπακ, μόνο και μόνο για να φανεί πόσο καλύτερος είναι από τους αντίστοιχους της Βέρντερ. Mon Dieu, μήπως ο κουμπάρος πρέπει να κάνει ιδιαίτερα στον Μπότο; Πολύ προχωρημένο τον βρίσκω...

Ο Γαβαθιώτης ολοκληρώνει με ένα ακόμη ερώτημα: «Ακόμα είναι πίσω (σ.σ.: ο Πολυμετοχικός) από την Ανόρθωση, που έχει τη Βέρντερ στην έδρα της και τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ενώ ο Παναθηναϊκός έχει την Ιντερ εκτός και μετά υποδέχεται την Ανόρθωση σε ματς στο οποίο προβλέπεται να κριθούν όλα. Ε, δεν νομίζετε ότι είναι λιγάκι νωρίς ακόμα για ενθουσιασμούς και πανηγυρισμούς;».

Ο Μανώλης έχει απόλυτο δίκιο. Κανονικά ούτε τα γκολ που σημείωσαν έπρεπε να πανηγυρίσουν οι παίκτες του Πολυμετοχικού. Θα έπρεπε να σκέφτονταν ότι εξακολουθούν να έχουν λιγοστές ελπίδες να προκριθούν, απλώς να έσκυβαν το κεφάλι στα γκολ και στο τέλος του ματς να έριχναν και ένα μοιρολόι για τη δεινή βαθμολογική τους θέση. Γιατί είναι πολύ νωρίς για πανηγύρια, καλέ μου Πατέρα...

Ζωγράφος

Αυτό είναι το παλικάρι που θα έπρεπε να διευθύνει το ντέρμπι των «αιωνίων» την Κυριακή. Γιατί, λατρεμένε, με Ζωγράφο διαιτητή και το πιο μέτριο παιχνίδι του κόσμου είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσει ένα σασπένς, μια άγρια ομορφιά. Το 'χουν αυτό οι καλλιτέχνες. Προσφέρουν συγκινήσεις στα πλήθη...