«Ελα, μωρέ, τώρα, καφενείο είναι η Βέρντερ...»

Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στα χρονικά, λατρεμένε αναγνώστη, που κερδίζει ελληνική ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ και οι αντίπαλοί της δεν μπορούν να πουν τίποτα. Ξέρεις τώρα, τα γνωστά και αγαπημένα: «Σιγά την μπιραρία που κερδίσατε...». Μετά τη νίκη του πολυμετοχικού στη Βρέμη με τι καρδιά να του πει ο οπαδός του σωκρατικού δηλαδή: «Ελα, μωρέ, τώρα, με το καφενείο τη Βέρντερ...».

Οχι, dear, δεν αγαπηθήκαμε όλοι ξαφνικά, άλλο είναι το θέμα. Ο σωκρατικός οπαδός γνωρίζει ότι αν πει κάτι τέτοιο, η απάντηση που θα πάρει απ' τον οπαδό του πολυμετοχικού θα είναι πληρωμένη: «Εχεις δίκιο. Αφού ήταν η πρώτη ομάδα που κατόρθωσες να νικήσεις εσύ εκτός έδρας, ναι, καφενείο είναι». Για να αποφευχθεί, λοιπόν, ο συγκεκριμένος διάλογος, που είναι ελαφρώς δυσάρεστος και για τους μεν και για τους δε, δεν λέει κανείς κουβέντα και είναι όλοι ευτυχισμένοι. Πεθαίνω! Επιτέλους, γίναμε και μεις Ευρωπαίοι...

Διάβασα, κεχαριτωμένε, πολλά άρθρα με σχόλια και αναλύσεις των αγαπημένων μου αγοριών για όσα έγιναν στη Βρέμη, αλλά ένα ήταν εκείνο που ξεχώρισα. Του Μένιου Σακελλαρόπουλου στο «Derby». Γράφει ο γλυκός μου: «Παναγία μου! Ναι, Παναγία μου! Το πιστεύετε, ρε; Το πιστεύετε; Βέρντερ Βρέμης - Παναθηναϊκός 0-3! Μηδέν-τρία! Μηδέν-τρία!».

Στάσου μισό λεπτό, sugar, να πω στον Μένιο ότι το πιστεύουμε, διότι δεν θα κάνουμε δουλειά έτσι. Θα τελειώσει ο χώρος της στήλης του και ακόμα μηδέν-τρία θα γράφει. Μένιο, χρυσέ μου, το πιστεύουμε, μπορείς να συνεχίσεις.

«Σε μία απ' τις μεγαλύτερες νύχτες της ιστορίας του, μια νύχτα μαγική κι ονειρεμένη, αυτός ο τεράστιος σύλλογος ισοπέδωσε τη Βέρντερ και έγραψε ξανά ιστορία! Αλλά, πέρα απ' αυτό, έκανε και κάτι άλλο με την ονειρική του εμφάνιση και τη μεγαλειώδη νίκη. Είπε σ' όλους, δικούς του (αμφισβητίες) και ξένους, μια φράση: "Σκάστε όλοι! Σκά-στε!"».

Η σκέψη του Μένιου με τρελαίνει. Αρχίζω να πιστεύω ότι ο αρρενωπός Αλέξανδρος Τζιόλης πριν σημειώσει το τρίτο γκολ της ομάδας του σκεφτόταν ότι είχε μπροστά του παρατεταγμένους σε μια σειρά όλους τους δημοσιογράφους που κατά καιρούς είχαν αμφισβητήσει τον πολυμετοχικό. Εκείνοι είχαν σκυμμένο το κεφάλι, ενώ ο Αλέξανδρος τούς είχε γυρίσει την πλάτη, για να τους δείξει το όνομά του στη φανέλα, και ταυτόχρονα φώναζε με στεντόρεια φωνή: «Τώρα σκάστε και προχωράτε». Επειτα από τέτοια φαντασίωση μέχρι κι εγώ σκοράρω, λατρεμένε, όχι ο Τζιόλης...

Συνεχίζει ο Μένιος μου: «Κι τι είναι η πουτ... η μπάλα... Αυτόν τον απίστευτο θρίαμβο τον υπέγραψαν οι καταφρονεμένοι της Παιανίας, αυτοί που έγιναν του κλότσου και του μπάτσου ακόμα κι απ' τους ίδιους τους οπαδούς τους». Προς στιγμήν φοβήθηκα ότι έχω χάσει επεισόδια. Τρόμαξα στην ιδέα ότι ο Αγγελος Μπασινάς επέστρεψε την Παιανία χωρίς να το καταλάβω και ότι ο Μένιος μου μίλαγε για τους περίφημους «Γκουμομπασινάδες». Ευτυχώς για μένα και τον Κώστα μου, άλλους εννοούσε ο καλός μου.

«Ηταν η εκδίκηση της γυφτιάς, μια και εκείνοι που όρθωσαν το ανάστημά τους και κατάπιαν τη Βέρντερ ήταν οι καταφρονεμένοι της Παιανίας. Ο Τζιόλης, ο Βύντρα, ο Σαριέγκι. Αυτοί που άκουγαν από γύρω ότι είναι ανίκανοι και πρέπει να πετάξουν τη φανέλα και να φύγουν».

Κάνω έκκληση στον Πατέρα σήμερα κιόλας να ανανεώσει τα συμβόλαια και των τριών αγοριών μου για άλλα δέκα χρόνια το λιγότερο. Και να μην πάρει αμυντικό τον Γενάρη. Ούτε αμυντικό χαφ. Η ομάδα είναι πλήρης. Μπορεί ο Τζιόλης, ο Σαριέγκι και ο Βύντρα να έχουν κάνει πέντε-έξι άσχημα παιχνίδια, αλλά αυτά αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της Βρέμης. Εκεί φάνηκαν οι πραγματικές τους δυνατότητες. Μένιο, Κάτια, «Ζουν», κι εγώ μαζί σας είμαι. Τους αγαπώ...

(Πάντως, αυτό περί του να πετάξουν τη φανέλα το συζητάμε. Τέτοιο αγαλματένιο κορμί που έχει ο Γιόσου, να μην το δείξει λίγο, δηλαδή, να το χαρούμε κι εμείς;).

Αλλάζω θέμα, πολυαγαπημένε αναγνώστη, διότι τα καμάρια μου στην «Πράσινη» μετά τη νίκη του πολυμετοχικού χτύπησαν διπλοβάρδιες. Ηταν για καλό σκοπό, όμως. Διαβάζω στην καλή εφημερίδα: «Το τέλος του αγώνα με τη Βέρντερ Βρέμης και ο ανεπανάληπτος θρίαμβος με 3-0 του Παναθηναϊκού σήμαναν συναγερμό στο τηλεφωνικό κέντρο της εφημερίδας. Οι οπαδοί του "τριφυλλιού" ήταν τόσο τρελαμένοι με τη μεγάλη νίκη της ομάδας τους και την εμφάνιση που πραγματοποίησε, που δεν κρατιόντουσαν και ήθελαν άμεσα να αποθεώσουν τους ήρωες της Βρέμης».

Η πρώτη σκέψη μου, μόλις διάβασα το συγκεκριμένο κομμάτι, ήταν ότι οι οπαδοί του πολυμετοχικού, με το αλάνθαστο κριτήριο που τους διακρίνει, αναγνώρισαν ποιοι είναι οι αληθινοί θριαμβευτές της Βρέμης, γι' αυτό και τηλεφώνησαν στην «Πράσινη» για να τους αποθεώσουν...

Φαντάστηκα τους εκστασιασμένους οπαδούς να αφήνουν στο τηλεφωνικό κέντρο μηνύματα του στυλ: «Βασιλαρά, παικταρά μου, ήσουν φοβερός σήμερα», «Τους διέλυσες, ρε πελώριε "Πρασινοφρουρέ", «Μπακολιά, ήσουν καταπληκτικός στην άμυνα. Δεν πέρναγε κουνούπι». Τι να κάνω, χρυσέ μου; Νόμιζα ότι οι φίλοι του «τριφυλλιού» στα αγόρια μου ήθελαν να δώσουν συγχαρητήρια...

Λίγο πιο κάτω, βέβαια, διάβασα ότι τηλεφωνούσαν στην «Πράσινη» για να μάθουν τι ώρα επιστρέφουν οι παίκτες του πολυμετοχικού και απογοητεύτηκα. Mon Dieu, εγώ πάντως αν είχα να διαλέξω μεταξύ του «Κάρα» και του Παπαθεοδώρου, τον Βασίλη θα προτιμούσα να αποθεώσω. Η φωτογραφία που κοσμεί τα άρθρα του, στην οποία το χέρι του ακουμπά απαλά το πιγούνι του, με τρελαίνει. Αν δεν είχα τέτοια αδυναμία στον Γκόντζο, μπορεί και να γινόταν ο νέος ήρωάς μου...

Πλέον, πιστέ μου αναγνώστη, μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. Τις γερμανικές ομάδες (και δη τη Βέρντερ) τις έχουμε για πρωινό. Οι καλύτεροι πελάτες μας έχουν γίνει. Αν, μάλιστα, η Βέρντερ κάνει και πρόταση στον πολυμετοχικό και αποκτήσει τελικά τον Τζιόλη, τότε η ομάδα του Σάαφ ξεφεύγει απ' την κατηγορία των «πελατών» και περνά σε εκείνη των «συνδρομητών»...

Ολα αυτά χάρη στον Ανδρέα Ναούμη. Από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στη Γερμανία το αγόρι μου, άλλαξε το γούρι των ελληνικών ομάδων. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στον γουρλή Ανδρέα προτείνω την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής, όταν φύγει ο Οτο. Θα το εισηγηθώ στον Βασίλη μου...

Θα ήταν άδικο, όμως, να ξεχάσουμε μια τέτοια ώρα και τους άλλους καλούς και πιστούς μας πελάτες, τους Πορτογάλους. Ο Μιχάλης Τσαπίδης φρόντισε γι' αυτό. Στο άρθρο του στη «SportDay» για το παιχνίδι του πολυμετοχικού με τη Βέρντερ έγραψε ότι ο Σιμάο μάρκαρε τον Ντέκο. Με Ρεχάγκελ στην κερκίδα, Ναούμη στο σχόλιο και Ντέκο στον αγωνιστικό χώρο, πώς να χαθεί αυτό το παιχνίδι, dear;