Σύγχυση σε διαιτητές, σύγχυση και στον πάγκο...

Ξεπερνώντας τις κακοήθειες, ότι δηλαδή έβαλαν βοηθό τον ξάδελφο του Νικολακόπουλου για να σφάξει τον Παναθηναϊκό (αυτή τη δεύτερη κίτρινη ούτε καν ο αυθεντικός, ο έγκριτος, ο ένας και μοναδικός Κώστας Νικολακόπουλος δεν την έδινε), ας περάσουμε στην ουσία της ιστορίας: κανείς δεν στήνει τον Παναθηναϊκό με οργανωμένο σχέδιο σε βάρος του. Αλλά και κανείς δεν τον σέβεται. Κανείς δεν τον υπολογίζει και δεν του δίνει όχι τα κουκούτσια από το καρπούζι, αλλά ούτε το μισό καρπούζι. Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτου, μόνο που κάποιος κλέβει τον Παναθηναϊκό στο ζύγι. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σε κάθε αμφισβητούμενη φάση στους τελευταίους αγώνες, ούτε ένας διαιτητής ούτε ένας βοηθός δεν έδωσε μισό σφύριγμα στον Παναθηναϊκό. Περίπτωση πέναλτι (όχι καραμπινάτο, αλλά απ’ αυτά που δίνονται) στην επαφή Σαλπιγγίδη με Κατσιαμπή στο ΠΑΟ - Ηρακλής; «Παίζετε». Μισό στρέμμα οφσάιντ στο τρίτο γκολ του Εργοτέλη; «Παίζετε». Μαρκάρισμα Μουν στον Σκούφαλη; Οξω εσύ με τα πράσινα, όξω ο Τεν Κάτε, όξω ο βοηθός, δρόμο όλοι σας. Ο Παναθηναϊκός έχει αντιμετώπιση μικρής ομάδας από τους διαιτητές, μικρότερης από Ηρακλή, Εργοτέλη και Πανιώνιο και αυτό πρέπει να προβληματίσει τη διοίκησή του. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Ολυμπιακός, σε τρία συνεχή παιχνίδια θα είχε ποτέ τέτοια συμπεριφορά. Σε ένα του έχει συμβεί. Ισως και σε δύο κολλητά. Αλλά ως εκεί και μη παρέκει.

Μιλώντας για τον Τεν Κάτε, φαίνεται ότι η σύγχυση που έχει στον πάγκο τον ακολουθεί παντού. Ακόμα και στη φυσούνα. Διότι αν η αλλαγή του Καραγκούνη με τον Γκούμα έχει μια λογική (να κρατήσει το «Χ»), η αλλαγή που προηγήθηκε, αυτή του Νίνη με τον Σιόντη, δεν έχει ούτε καν αυτή τη «χρηστικότητα».

Αν ο Σιόντης είχε περάσει στο κέντρο της άμυνας ή ως έξτρα αμυντικός χαφ, κάπου θα το καταλάβαινα. Τη θέση του, όμως, κάπου ανάμεσα σε δεξί εξτρέμ και επιτελικό μέσο, ομολογώ ότι δεν την έπιασα. Το ότι ο Τεν Κάτε έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι, που είχε μέσα δελτίο Τζόκερ με τους έξι αριθμούς σε τριπλό τζακπότ, δεν σημαίνει ότι έκανε τις καλύτερες επιλογές. Σημαίνει ότι απλώς είναι τυχερός. Το γιατί επίσης προσπάθησε ο κόουτς να κλειδώσει το «Χ» και να μην προσπαθήσει με τις κινήσεις και τις αλλαγές του να δείξει ότι κρυφοκοιτάει το «διπλό», είναι ένα ακόμα θέμα που πρέπει να μας προβληματίσει. Επειτα από μία ισοπαλία και μία ήττα εντός θα ήταν ευχαριστημένος με ένα βαθμό; Ή δεν του έχει ξανατύχει ομάδα με αριθμητικό μειονέκτημα να βάλει γκολ και να κερδίσει;

Δυστυχώς η προσπάθειά του αυτή να κρατήσει το «Χ» ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό το σωστό στήσιμο της ομάδας και το καλό διάβασμα που έκανε στον αντίπαλο, τις βοήθειες στα μαρκαρίσματα, τη σωστή τοποθέτηση και αξιοποίηση του Μουν και του Γκάμπριελ, τον σωστό τρόπο ανάπτυξης σε μεγάλο μέρος του αγώνα. Τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός πάει στο ντέρμπι με βαθμολογική διαφορά που του επιτρέπει να κάνει υπολογισμούς με τα δάχτυλα του ενός χεριού και όχι με των δύο. Το αν θα πάει και με καλή ψυχολογία θα φανεί μετά τη δοκιμασία της Βρέμης. Οποιος είδε το παιχνίδι με τη Χέρτα και το 5-1 θα καταλάβει το άγχος μου.