Κάτι –μεγάλο– ψήνεται στην Αρσεναλ

Οι πληροφορίες για τις πιθανές εξαγορές συλλόγων της Πρέμιερσιπ μετά το μπάσιμο του Αμπράμοβιτς στο αγγλικό ποδόσφαιρο δεν έλειψαν ποτέ. Μετά και την εξαγορά της Μάντσεστερ Σίτι από τους Αραβες, όποια πληροφορία έχει ως αντικείμενο πιθανή εξαγορά έχει από πίσω Αραβες. Είναι οι μόνοι που έχουν ρευστό. Η τελευταία πληροφορία που αφορούσε κάποια πιθανή εξαγορά είχε να κάνει με την Τότεναμ, την πώληση της οποίας λέγεται ότι είχε αναλάβει ο Πίνι Ζάχαβι ως ενδιάμεσος, ο οποίος έχει πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια Λίβι, που έχει τον σύλλογο.

Ο Ζάχαβι πήγε στο Χονγκ Κονγκ ψάχνοντας χρηματοδότες, διότι με την παρούσα κρίση οι τράπεζες δεν δανείζουν. Και μάλλον κάτι βρήκε, αν υπολογίσει κάποιος ότι η Τότεναμ ανακοίνωσε –μεσούσης μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης– σχέδια για ένα γήπεδο χωρητικότητας 60.000 θέσεων. Ενα σχέδιο τουλάχιστον 400 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό, βέβαια, μπορεί να είναι και προοίμιο εξαγοράς, αλλά θα φανεί. Εκτός από την Τότεναμ, ως άλλες περιπτώσεις πιθανών εξαγορών αγγλικών ομάδων αναφέρονται η Νιούκαστλ, η Πόρτσμουθ και η Τσάρλτον.

Τελευταία εμφανίστηκαν και πληροφορίες που αφορούν τη Λίβερπουλ. Οι ιδιοκτήτες της, οι οποίοι έχουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα κυρίως στις ΗΠΑ, που πλήττονται περισσότερο από την κρίση, έχουν οικονομικά προβλήματα και έλλειψη ρευστότητας. Από όλες τις ομάδες, όμως, της Πρέμιερσιπ που έχουν μείνει σε αγγλικά χέρια εκείνη που δείχνει πιο αγγλική από όλες, η Αρσεναλ, είναι η μόνη που δεν κινδυνεύει από εξαγορά. Και είναι η ομάδα η οποία παρ' όλο που έχει ένα χρέος σχεδόν 318 εκατομμύρια στερλινών (λόγω των δανείων για την κατασκευή του «Emirates»), η οικονομική κατάστασή της δείχνει υγιέστερη κάθε άλλης στην Πρέμιερσιπ.

Από την πρόσφατη παρουσίαση των οικονομικών στοιχείων της για την οικονομική περίοδο που ολοκληρώθηκε στις 31 Μαΐου φέτος, η εικόνα της οικονομικής της υγείας είναι εμφανής. Και βέβαια, αναδεικνύει τη σπουδαιότητα που έχει για την οικονομική υγεία μιας ομάδας το γήπεδο. Την περασμένη χρονιά τα έσοδα της Αρσεναλ παρουσίασαν μία αύξηση της τάξης του 11%, δηλαδή 36,7 εκατομμύρια στερλίνες, και έφτασαν συνολικά τα 223 εκατομμύρια. Αυτή η αύξηση είναι κατά 10 εκατομμύρια μεγαλύτερη από την περσινή, γεγονός που δείχνει τη δυναμική της ομάδας, η οποία δεν κέρδισε ούτε πρωτάθλημα ούτε ευρωπαϊκό τίτλο, γεγονός που θα έδινε επιπλέον ώθηση στα έσοδά της.

Απλώς, θα θυμίσω ότι η ομάδα χρειάζεται κάθε χρόνο ένα πλεόνασμα 25 εκατομμυρίων ευρώ για να αποπληρώνει χωρίς κανένα πρόβλημα τις δόσεις των δανείων. Και από ό,τι φαίνεται τα καταφέρνει μια χαρά, παρ' όλο που κάποια επιπλέον έσοδα που περίμενε η ομάδα από την πώληση των πολυτελών γραφείων και διαμερισμάτων που χτίστηκαν στο παλιό γήπεδο, το «Χάιμπουρι», καθυστερούν λόγω της οικονομικής κρίσης. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της Αρσεναλ προέρχεται από τα εισιτήρια και το γήπεδο.

Το τελευταίο προσφέρει το 42% των εσόδων, δηλαδή 94,6 εκατομμύρια στερλίνες. Τα έσοδα από τις πωλήσεις αντικειμένων με το σήμα της ομάδας έφτασαν τα 13,1 εκατομμύρια στερλίνες, ενώ τα έσοδα από πωλήσεις ποδοσφαιριστών έφτασαν τα 26,5 εκατομμύρια στερλίνες. Θα πρέπει να θυμίσω ότι οι μετοχές της Αρσεναλ είναι οι πιο ακριβές που υπάρχουν (κοστίζουν γύρω στις 8.500 στερλίνες), δεν είναι πολλές, ενώ έχουν και τη μικρότερη διασπορά. Βρίσκονται δηλαδή σε λίγα χέρια. Ολα αυτά δείχνουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ή μάλλον δεν υπάρχει λόγος η ομάδα να φύγει από αγγλικά χέρια.

Είναι όμως έτσι; Είναι αδύνατο να αλλάξει χέρια η Αρσεναλ; Ο πρόεδρος της ομάδας την τελευταία 25ετία, ο Πίτερ Χίλγουντ, μιλώντας πριν από 10 ημέρες στους οπαδούς της ομάδας στην ετήσια συνέλευση του συλλόγου και απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι «δεν πρόκειται να πουλήσουμε την ομάδα στον πρώτο τυχόντα. Θα ελέγξουμε εξονυχιστικά τις οικονομικές του δυνατότητες και τις προθέσεις του και μετά θα προχωρήσουμε στην όποια κίνηση». Δεν έδωσε όμως περισσότερες διευκρινήσεις, αλλά τα ερωτήματα που άφησε μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα.

Πάμε γι' άλλα

Eίναι –και πώς θα μπορούσε να μην είναι– πολύ ενδιαφέρουσα η προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει βάρος στην αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. Μία κρίση που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της πριν από ένα μήνα (τόσο καταλάβαινε, τέτοια έλεγε) δεν θα μας επηρέαζε τόσο πολύ, επειδή έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο, επειδή οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν επενδύσει σε «τοξικά» προϊόντα (όπως ονομάστηκαν τα αμερικανικά ομόλογα της φούσκας), επειδή η ελληνική οικονομία χάρη στην πολιτική της κυβέρνησης είχε οχυρωθεί απέναντι σε οποιαδήποτε κρίση και επειδή, βρε παιδί μου, ακόμη και οι ξένοι θεσμικοί αναγνώριζαν την υγεία της ελληνικής οικονομίας, αφού κατείχαν το 50% των μετοχών του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Ε, όλα αυτά ήταν μπούρδες. Το πρώτο που ξεφόρτωσαν οι ξένοι θεσμικοί ήταν οι μετοχές του ελληνικού χρηματιστηρίου, τις οποίες είχαν και τις έστειλαν στα τάρταρα. Οι τράπεζες έχουν στριμοκωλιαστεί (χωρίς, όμως, να μας αποκαλύπτουν τις ζημίες τους) και κυνηγάνε την ενίσχυση των 28 δισ. από την κυβέρνηση (μαντέψτε ποιοι θα την πληρώσουν) και η περίφημη ανάπτυξη της χώρας (που δεν εξάγει σχεδόν τίποτε) αποδεικνύεται μία ακόμη στατιστική ανοησία που πιπιλάει ο πρύτανης της οικονομίας του ποδαριού, Αλογογκούφης.

Η κυβέρνηση, που έχει την ευχέρεια να ξεδιπλώσει τώρα όλη την ανεπάρκειά της, αφού αντιμετωπίζει την κρίση σαν μία κουβέρτα που θα τη βοηθήσει να σκεπάσει τις ζημιές που της προκάλεσε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ανακοίνωσε μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μέτρα που θυμίζουν τη φιλοδοξία ενός πιτσιρικά να σβήσει τη φωτιά στο δάσος κατουρώντας. Θα δώσει, λέει, επίδομα στους μακροχρόνια άνεργους και επίδομα θέρμανσης σε κάποιους και με προϋποθέσεις.

Αν βέβαια είχαμε να κάνουμε με μία στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση με σχέδιο και προτάσεις, μία πενταετία που βρίσκεται στην εξουσία θα έκανε κάτι για να περιορίσει τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων ή τουλάχιστον τις αιτίες που τους γεννούν. Αλλά σοβαρή κυβέρνηση με Καραμανλή και Αλογογκούφη δεν γίνεται. Την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του κράτους στην αντιμετώπιση της κρίσης, οι ανόητοι επιμένουν σε ξεπερασμένες και χρεοκοπημένες επιλογές ιδιωτικοποιήσεων.

Και η αξιωματική αντιπολίτευση, που όσο καιρό είχε την εξουσία παραχωρούσε δικαιώματα αφειδώς στους τραπεζίτες, βρήκε την ευκαιρία να παίξει τον «καλό» της ιστορίας. Και τέλος, επειδή πήρα δύο-τρία mail κάποιων που πιπιλάνε τη γνωστή καραμέλα για την απουσία των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ας πάνε στη δικτυακή διεύθυνση http://www.syriza.gr/koinoboyleytiko-ergo/giannis-dragasakis-53/. Αν γνωρίζουν ανάγνωση, θα βγάλουν άκρη.

Εχασε. Ε, και;

Ενας σοφός έλεγε κάποτε πως δυστυχία είναι το άνοιγμα ανάμεσα στην επιθυμία και την πραγματικότητα. Οσο μεγαλύτερες σε σχέση με την πραγματικότητα είναι οι επιθυμίες σου τόσο πιο δυστυχής είσαι. Και οι φίλοι του ΠΑΟ είναι δυστυχείς. Γιατί από το καλοκαίρι αφέθηκαν να παρασυρθούν από εκείνους που καλλιεργούσαν εξωπραγματικές επιθυμίες για τη μελλοντική αγωνιστική παρουσία της ομάδας περιφρονώντας τελείως την πραγματικότητα.

Η πολυμετοχικότητα και η δυναμική της, δηλώσεις ελαφρότητας που γνώρισαν μεγάλη προβολή («όλοι μαζί έχουμε πιο πολλά λεφτά από τον Αμπράμοβιτς»), τα 25 εκατομμύρια των μεταγραφών, η θεοποίηση του Ζιλμπέρτο Σίλβα, τα πρωτοσέλιδα περί «πράσινης "σελεσάο"» κι ένα σωρό άλλες υπερβολές έφτιαξαν τα σύννεφα από τα όποια τώρα πέφτουν όλοι και χτυπάνε άσχημα.

Η χρονιά θα βγει έτσι, άντε και με κάποια μπαλώματα τον Δεκέμβριο, αλλά όσοι είναι έξυπνοι θα πάρουν το μάθημά τους. Θα καταλάβουν ότι η χρονιά σου είναι αποτέλεσμα του σχεδιασμού που έκαναν εκείνοι που τους εμπιστεύτηκες γι' αυτή τη δουλειά. Και δεν είναι αποτέλεσμα όσων φτιάχνουν πρωτοσέλιδα ή πουλάνε θεωρίες στα μικρόφωνα.