Δεν υπάρχει σχέδιο πρωταθλητισμού

Σε μια μέρα που όπως φαντάζομαι θα υπάρξουν λογιών λογιών αναθέματα στον Χενκ Τεν Κάτε, θα προσπαθήσω να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να μη διεκδικήσω θέση στον χορό των ολοένα και αυξανόμενων επικριτών του. Γιατί εγώ εκτιμώ τους ανθρώπους που είναι συνεπείς στις ιδέες τους και μου αρέσει να τους υπερασπίζομαι, ειδικά σε κάτι μέρες που τους στήνουν στον τοίχο άνθρωποι που δεν τους γνωρίζουν. Οταν τον άκουσα να λέει «ντρέπομαι», ειλικρινά τον λυπήθηκα…

Aς πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Γιατί επιλέχτηκε από τον ΠΑΟ ο Τεν Κάτε; Θέλω να πιστεύω ότι η επιλογή του δεν έγινε στα κουτουρού, αλλά επειδή συνεκτιμήθηκαν κάποιοι λόγοι. Ο πρώτος ότι πρόκειται για έναν προπονητή που δεν έχει συγκεκριμένες μεταγραφικές απαιτήσεις και θα αφήσει τη διοίκηση να κάνει τις μεταγραφές που θέλει. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι είναι ένας προπονητής που παρουσιάζει ομάδες που παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο, αυτό που έμοιαζε να λαχταρά ο κόσμος του ΠΑΟ μετά το περσινό φεστιβάλ βαρεμάρας. Και ο τρίτος ότι ο άνθρωπος έχει τη φήμη δασκάλου που δουλεύει με νέα παιδιά, πλάθει ομάδες, βγάζει ποδοσφαιριστές.

Μερίδιο

Ποιο είναι το μερίδιο ενός προπονητή στην επιτυχία ή την αποτυχία μιας ομάδας; Εγώ λέω ότι με τους σκληρότερους των υπολογισμών ένας προπονητής έχει στην επιτυχία ή στην αποτυχία μια συμβολή που αγγίζει το 30% –και πολύ βάζω. Να δεχτώ ότι ο ΠΑΟ στην προσπάθειά του να κάνει πρωταθλητισμό εξαιτίας του Τεν Κάτε στερείται αυτό το 30% για μια σειρά από λόγους που θα σας γράψουν σίγουρα άλλοι. Ομως το αληθινό πρόβλημα είναι το 70%, δηλαδή το ρόστερ και η διοίκησή του. Για το ρόστερ υπάρχει μια κοινή παραδοχή ότι δεν είναι πλήρες και ότι η ευθύνη γι' αυτό ανήκει και στον Ολλανδό, αλλά είναι μικρότερη των υπολοίπων. Η δε διοίκηση ξόδεψε φέτος πολλά, αλλά επ' ουδενί δεν μου δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι μπορεί να αλλάξει κάποια δεδομένα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κυρίως δεν βλέπω κάποιο σχέδιο πρωταθλητισμού. Εκτός αν νομίζουν ότι πρωταθλητισμός στην Ελλάδα σημαίνει βάζω λεφτά.

Σχέδιο

Ο ΠΑΟ ξεκίνησε την εποχή της πολυμετοχικότητας με ένα σχέδιο να αγοράσει ό,τι καλύτερο υπήρχε στην ελληνική αγορά, κάνοντας μια επίθεση φιλίας προς όλους. Πήρε δύο παίκτες από τον ΠΑΟΚ, τον Κλέιτον από τη Λάρισα και κάπου εκεί άλλαξε ρότα και στράφηκε σε Βραζιλιάνους (που ήρθαν) και Αργεντινούς (που ποτέ δεν ήρθαν): αντίστοιχες επενδύσεις έκανε και τα προηγούμενα χρόνια και απλώς φέτος κάποιοι πληρώθηκαν περισσότερο. Δεν βλέπω επίσης να υπάρχει κάποια σημαντική διαφορά στη διαιτητική αντιμετώπισή του σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια ώστε να πω ότι η νέα διοίκησή του πέτυχε να ανατρέψει τις γνωστές και κατεστημένες ισορροπίες. Για να πάρει κάνα σφύριγμα θα πρέπει να βρεθεί 6-7 πόντους πίσω από την κορυφή, όπως σχεδόν κάθε χρόνο. Κι ας έχει καταθέσει στο παγκάρι του αγίου Σώστη ένα κάρο λεφτά για χορηγίες. Πλάκα του κάνουν πάλι, αρκεί να παρακολουθείς ποιους στέλνουν στα παιγνίδια του.

Χτίζει

Μία ομάδα είναι σχεδόν αδύνατο να χτιστεί και να κάνει πρωταθλητισμό χωρίς λίγο σπρώξιμο. Είναι δικαίωμά της, φυσικά, να πάει με τον σταυρό στο χέρι, αλλά χωρίς απαιτήσεις πρωταθλητισμού: ας πουν δεν πάμε για τίποτα κι ας χαρούν τα παιγνίδια. Ο Τεν Κάτε προσπαθεί να χτίσει μια ομάδα κι αυτό δεν το αρνείται ούτε ο χειρότερος από τους επικριτές του. Ο Παναθηναϊκός του είναι ημιτελής, κακός, απαράδεκτος (πείτε ό,τι χειρότερο νομίζετε), αλλά επ' ουδενί δεν είναι ίδιος με πέρυσι: ακόμα κι όταν αγωνίζεται με τους ποδοσφαιριστές της περσινής ενδεκάδας μέσα στο γήπεδο βλέπεις άλλα πράγματα.

Φτιάχνω

Ο Τεν Κάτε κάνει τα λάθη του ανθρώπου που προσπαθεί να φτιάξει κάτι. Βιάστηκε να πιστέψει ότι ξέρει καλά το υλικό της ομάδας και το 'χα επισημάνει όταν κέρδιζε. Επίσης υπερεκτίμησε την εμφάνιση με τη Βέρντερ και πίστεψε ότι βρήκε κάποιες σταθερές και σε ό,τι έχει να κάνει με τη διάταξη και σε ό,τι αφορά τους τρόπους παιγνιδιού και τους ρόλους των παικτών. Πιθανότατα να μπορούσε να κάνει λίγο καλύτερη διαχείριση. Σίγουρα πληρώνει και την έλλειψη γνώσης της ελληνικής πραγματικότητας, όμως πρωταθλητισμός και χτίσιμο ομάδας χωρίς υποστήριξη δεν γίνονται.

Νωρίς

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος το είπε πολύ νωρίς: ο ΠΑΟ φέτος δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, επειδή ο προπονητής του δουλεύει με μια ομάδα που δεν έφτιαξε αυτός. Πίσω από τη δήλωση αυτή εγώ διακρίνω και μια παραδοχή ήττας του μεγαλομετόχου. Είναι σαν να λέει ότι η ομάδα δεν μπορεί να περιμένει και πολλά φέτος, επειδή κινείται με βάση μια ορθολογική ποδοσφαιρική διαδικασία: πρέπει να αξιοποιήσει τον χρόνο δημιουργικά, διότι η διοίκηση δεν δύναται να τη βοηθήσει να κόψει δρόμο. Χωρίς βοήθειες ο ΠΑΟ δεν μπορεί περισσότερα από αυτά που κάνει: μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μία ομάδα που ξεκίνησε προπονήσεις νωρίς τον Ιούλιο και κάπου εδώ θα έχει και τα λογικά της ντεφορμαρίσματα.

Τίμιος

Ο κόουτς είναι τίμιος. Προσπαθεί να μάθει στην ομάδα πράγματα που αγνοούσε, παιδεύεται να την αλλάξει, επιχειρεί να την μπολιάσει με στοιχεία παιγνιδιού στα οποία πρώτος πιστεύει. Αν έβλεπα τον ΠΑΟ να φέρνει μια ισοπαλία με τον Ηρακλή 0-0 χωρίς να κάνει σουτ κι αν τον παρακολουθούσα να χάνει από τον Εργοτέλη 0-1 έπειτα από ένα βαρετό ματς χωρίς ευκαιρίες, θα 'λεγα ότι ο Ολλανδός είναι ένας απατεώνας. Ομως τα ματς του ΠΑΟ είναι παιγνίδια μιας ομάδας του Τεν Κάτε: οι ομάδες του έτσι παίζουν κι αν δεν σας αρέσει ο τρόπος, μην τον ταλαιπωρείτε. Πείτε του όμως μπράβο για τη συνέπειά του: ποτέ δεν είπε ότι θέλει η ομάδα του να κερδίζει 4-3, ενώ ζει κι αναπνέει για το 1-0.

Γιαούρτι

O Θοδωρής ο Ρουσόπουλος είναι άτυχος. Ατυχος γιατί αποφάσισε να γίνει πολιτικός αν και έπρεπε να γίνει ποδοσφαιροπαράγοντας. Θυμίζω ότι για τον πρώην υπουργό Επικρατείας και την ανάμειξή του στο σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου γίνεται μια εισαγγελική έρευνα και έχει συσταθεί και μια Εξεταστική Επιτροπή. Τελεσίδικη απόφαση δεν υπάρχει και μάλλον θα αργήσει να υπάρξει, όμως ο Τύπος (πρώτα) και η αντιπολίτευση (στη συνέχεια) τον χόρεψαν στο ταψί. Τις δικαιολογίες του, ότι η σχέση του με τον Εφραίμ ήταν πνευματική, δεν τις πήρε στα σοβαρά κανείς κι έφτανε μια κατάθεση κάποιου κυρίου, που δήλωνε ότι πήγαινε τους μοναχούς στα υπουργεία, για να γίνει το έλα να δεις. Στο τέλος ο Ρουσόπουλος παραιτήθηκε κυρίως γιατί κατάλαβε ότι για να ξεπλύνει το όνομά του από τις κατηγορίες, θα πρέπει να μη διοικεί, δηλαδή να μην μπορεί να χρεωθεί με πιθανότητες παρέμβασης στις έρευνες που θα γίνουν. Γι' αυτό λέω ότι είναι κορόιδο: γιατί αν έμπλεκε με το ποδόσφαιρο κι όχι με την πολιτική δεν θα είχε καμιά τέτοια είδους πίεση από κανέναν: ακόμα κι αν εμφανιζόταν κάποιος π.χ. κι έλεγε ότι η σχέση του με τον Θωμά δεν ήταν απλώς πνευματική (όπως καλή ώρα η δική του με τον Εφραίμ) ο καλός Θόδωρος δεν θα είχε πρόβλημα. Οι όποιες καταγγελίες θα πνίγονταν, πρώτα και κύρια από τον αδέκαστο Τύπο, και κανένας εισαγγελέας δεν θα ένιωθε την ανάγκη να τις πάρει στα σοβαρά.

Κανονικά ο Ρουσόπουλος αντί να παραιτηθεί για να καθαρίσει το όνομά του, έπρεπε να εκδώσει μια ανακοίνωση και να λέει τα εξής: «Στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" είναι εξαιρετικά εύκολο και πολύ συνηθισμένο να προσφεύγουν κάποιοι, όταν πρέπει να δικαιολογηθούν άλλα πράγματα, στη γνωστή από το παρελθόν γκεμπελική μέθοδο της λάσπης. Τα όσα το τελευταίο χρονικό διάστημα "αποκαλύπτονται" ανήκουν ακριβώς στην παραπάνω διαδικασία. Ο στόχος είναι προφανής, αν και δεν ομολογείται ευθέως. Η χρησιμοποίηση φαντασμάτων του παρελθόντος που προσπάθησαν να καταστρέψουν την κυβέρνηση και τα οποία εκδιώχθηκαν από τον χώρο επί των ημερών μου, αυτόν τον στόχο υπηρετεί. Οι Εφραίμ, όμως, ως πρωτοσέλιδο, δεν μπορούν να πείσουν κανέναν και δεν πρόκειται να αντέξουν για πολύ. Τα υπόλοιπα οι "καταγγέλλοντες" και όσοι τα αναπαρήγαγαν θα κληθούν να τα αποδείξουν εκεί που πρέπει».

Αλλά σκέφτεστε τι γιαούρτι είχε να πέσει;

Επιδοτήσεις

Βρήκα πρωτοποριακή την πρόταση του Λάμπρου Σκόρδα, έτσι όπως αυτή παρουσιάστηκε στη δευτεριάτικη εκπομπή του Δημήτρη Κανελλάκη στη Nova. Ο πρόεδρος του Αρη είπε ότι ένα από τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η έλλειψη αντικειμενικότητας των αθλητικών εφημερίδων και τόνισε ότι αυτές δύσκολα κάνουν πρωτοσέλιδα για άλλες ομάδες πλην του ΠΟΚ. Πρότεινε να επιδοτούνται (!) οι εφημερίδες από το κράτος, ώστε να βάζουν πρωτοσέλιδα και για τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται πιθανές απώλειες στα φύλλα. Εγώ πάντα πίστευα ότι ο Σκόρδας αγαπάει τους δημοσιογράφους. Αν φροντίσει να μπω στις επιδοτήσεις, όχι μόνο θα γράφω γι' αυτόν, αλλά θα βάζω κάθε μέρα στη στήλη και τη φωτογραφία του.