Πώς να δείξει κάποιος εμπιστοσύνη;

Οταν ανέλαβε ο Ντέμης Νικολαΐδης την ΑΕΚ, ομολογώ ότι δεν πίστευα πως υπήρχε ένα τόσο ολοκληρωμένο και σοβαρό σχέδιο για την έξοδο της ομάδας από τη δίνη της οικονομικής κρίσης. Δεν πίστευα ότι θα ήταν δυνατή η ένταξη της ομάδας στο άρθρο 44, δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο δυνατοί οικονομικά οι (συμ)μέτοχοί του στο εγχείρημα, δεν κρύβω ότι δεν μου άρεσαν και κάποιες κολεγιές που είχε κάνει στα πρώτα του παραγοντικά βήματα. Δεν είμαι από αυτούς που είναι φανατικοί με τη γνώμη τους: εκφράζω συχνά απορίες και πολύ συχνά, όταν η πρακτική κάποιου μου δίνει απαντήσεις, αναθεωρώ κάθε αρχικό προβληματισμό. Αυτό που δεν περίμενα ήταν τα τόσα πολλά λάθη στα αγωνιστικά.

Λίγο πριν ο Νικολαΐδης αποχωρήσει, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι ως πρόεδρος της ΑΕΚ αποδείχτηκε πολύ περισσότερο ικανός από ό,τι περίμενα, μια και πέτυχε τη σωτηρία της διαλυμένης ΑΕΚ που παρέλαβε και κατάφερε να δώσει ένα σαφές διοικητικό στίγμα, που αποτελεί βήμα μπροστά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ως πρόεδρος της ΑΕΚ και όχι ως σχολιαστής ή εξ αποστάσεως κριτής, ο Ντέμης έδειξε ήθος και ξανάβαλε στο τραπέζι της ελληνικής καθημερινότητας όρους όπως «ηθική», «σοβαρότητα», «οργάνωση». Στα τέσσερα χρόνια του στην ΑΕΚ ο Ντέμης έδειξε ότι μια ποδοσφαιρική εταιρεία μπορεί να πορεύεται αξιοπρεπώς χωρίς κονέ με διαιτητές, συμβιβασμούς με το σύστημα, συνεργασία με παρακυκλώματα, νταραβέρια και κουμπαριές. Οχι τυχαία, επί των ημερών του Ντέμη σταματήσαμε να διαβάζουμε σε εφημερίδες για «την ανάγκη των προέδρων να προστατέψουν τις επενδύσεις τους» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Η καθαρότητα του Νικολαΐδη έκανε πολύ κόσμο προσεκτικό: ως παράδειγμα σύγκρισης η ΠΑΕ ΑΕΚ υπήρξε τα χρόνια του Ντέμη κάτι εξαιρετικό. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τις επιλογές που έκανε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Σ' αυτό δηλαδή που μου φαινόταν και πιο εύκολο.

Κομμάτι

Οταν ανέλαβε ο Ντέμης, όσο τον φοβόμουν για τις διοικητικές του πρακτικές άλλο τόσο σίγουρος ένιωθα για τις επιλογές που αφορούσαν τα καθαρά αγωνιστικά. Η αισιοδοξία μου πήγαζε από δύο πράγματα: το πρώτο είχε να κάνει με τον ενθουσιασμό του Ντέμη για το ισπανικό ποδόσφαιρο, το οποίο γνώρισε, και το δεύτερο γιατί συμβαίνει να γνωρίζω ότι ο Νικολαΐδης ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ακούν και εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους. Αυτά τα δύο πράγματα, δηλαδή η ύπαρξη ενός αγωνιστικού οράματος και η έλλειψη αλαζονείας, με έκαναν να πιστεύω ότι η ΑΕΚ του άπειρου διοικητικά Νικολαΐδη θα ήταν μια καλή ομάδα. Τελικά ο Ντέμης αποδείχτηκε ένας ικανότατος διοικητής ΠΑΕ, που όμως δεν κατάφερε ποτέ να παρουσιάσει μια ομάδα που να κάνει πράγματα που θα θυμόμαστε.

Ευθύνη

Είναι αλήθεια ότι τις δύο πρώτες χρονιές η ευθύνη του αγωνιστικού βάρυνε κυρίως τον Φερνάντο Σάντος και τον Ιλια Ιβιτς. Σε αυτό το διάστημα ποτέ δεν κατάλαβα πώς είναι δυνατόν ο λάτρης του καλού ποδοσφαίρου Νικολαΐδης να μην ανησυχεί βλέποντας μια ομάδα που έκανε βαθμοθηρία και τίποτε άλλο. Θυμάμαι ένα ματς της ΑΕΚ του Σάντος με τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς, ένα 0-0 παρουσία 68 χιλιάδων θεατών που παρακολουθούσαν το απόλυτο τίποτα! Ηταν ακριβώς το είδος του ματς που δεν φανταζόμουν ότι θα έκανε ποτέ η ΑΕΚ του ποδοσφαιριστή Νικολαΐδη.

Πιο πολύ

Οταν ο ίδιος ο Ντέμης ανέλαβε πιο ενεργό ρόλο στον σχεδιασμό της ομάδας, τα πράγματα έγιναν αγωνιστικά ελαφρώς χειρότερα, μια και η ΑΕΚ «του», εκτός του ότι ποτέ δεν ενθουσίασε, στοίχιζε διαρκώς πιο πολύ. Στην ΑΕΚ ακούγεται πολύ ότι δεν μπαίνουν χρήματα: εγώ βλέπω διαρκώς καινούργιους παίκτες. Τα τελευταία χρόνια η ΑΕΚ έχει αποκτήσει καμιά δεκαριά ακραία μπακ (από τον Ράμος και τον Μάλμπασα μέχρι τον Αρουαμπαρένα και τον Χουανφράν, για να μην αναφερθώ στον Παουτάσο, τον Ράμος και τον Ουντέζε) και ο καλύτερος παραμένει ο Γεωργέας. Η ΑΕΚ του Ντέμη έχει επίσης σε τέσσερα χρόνια αλλάξει 5-6 φορ, 7-8 κόφτες, 6-7 στόπερ, 6-7 ακραίους επιθετικούς και 4 τερματοφύλακες: απίστευτα πράγματα για μια ομάδα την οποία διοικεί ένας ποδοσφαιριστής. Δεν έχω εξήγηση, απλώς καταγράφω το πράγμα και δεν αραδιάζω τα ονόματα των παικτών, γιατί αυτό που θα προκύψει θα είναι τηλεφωνικός κατάλογος! Πρέπει, επίσης, να πω ότι ποτέ δεν περίμενα πως τέσσερα χρόνια μετά τη μέρα που ανέλαβε την ΑΕΚ η ομάδα του θα είχε βγάλει επί της ουσίας μόνο έναν καλό ποδοσφαιριστή από τα σπλάχνα της: αναφέρομαι στον Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Πάντα πίστευα ότι η ΑΕΚ του Νικολαΐδη θα ξεχώριζε από τους άλλους διότι θα πρόσεχε τις υποδομές, θα είχε προπονητές που θα δούλευαν με νέα παιδιά, θα έδινε ευκαιρίες στους νέους, ευκαιρίες που αλλού είναι ανύπαρκτες.

Προπονητές

Ξέρω πόσο εύκολα ο Ντέμης «ερωτεύεται» τους προπονητές. Το 'χε αυτό και ως παίκτης. Ποτέ δεν μου 'κανε εντύπωση το κόλλημά του με τον Σέρα Φερέρ και φυσικά δεν με εντυπωσιάζει σήμερα η στήριξη στον Δώνη. Ομως μου φαίνεται παράξενο πώς π.χ. είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος που έχει παίξει μπάλα επιπέδου ότι ο Σκόκο δεν είναι οργανωτής, ότι ο Εντίνιο και ο Τζεμπούρ δύσκολα χωρούν στην ίδια ομάδα, ότι ο Μαϊστόροβιτς είναι αργός για ζώνη, ότι όταν μια ομάδα χάνει τον Ριβάλντο χρειάζεται κάποιον στη θέση του, αλλιώς η φυγή του Βραζιλιάνου ακυρώνει μια δουλειά που έγινε στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Αυτά είναι λάθη που δεν περίμενα ποτέ από τον Νικολαΐδη, ακριβώς διότι γνωρίζω πόσο πολύ καταλαβαίνει το ποδόσφαιρο.

Επόμενες

Η ΑΕΚ, που τόσο δυσκολεύεται, δημιουργήθηκε με τις καλύτερες προθέσεις και τους χειρότερους χειρισμούς: αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι τέσσερις παίκτες στους οποίους βρέθηκε να στηρίζεται (ο Κυργιάκος, ο Μπασινάς, ο Πελετιέρι κι ο Τζεμπούρ) δεν έκαναν καλοκαιρινή προετοιμασία! Στην πραγματικότητα δεν είναι μια κακή ομάδα, είναι μια ημιτελής ομάδα. Κανονικά η διοίκησή της θα πρεπε να ψάχνει από τώρα τους παίκτες που τον Ιανουάριο θα την ενισχύσουν. Οταν όμως βλέπεις τόσες πολλές άστοχες προηγούμενες επιλογές, αναρωτιέσαι δίκαια πώς είναι δυνατόν να είναι σωστές οι επόμενες…

ProZone 7

Eνώ το σύνολο του διαιτητικού κόσμου αναρωτιέται ποιος θα είναι ο επόμενος μετά τον Ποντίκη που θα σπάσει τη σιωπή του (κάποιος ετοιμάζεται…), ας δούμε τι έγινε λίγο πριν από την παρέλαση:

•Χαραλαμπίδης (Λάρισα - Πανθρακικός 1-2). Καλός ήταν. Εφερε και γούρι στον Πάνθραξ, με τον οποίο, όπως σας έγραφα, «ανεβήκανε μαζί κατηγορία». Εβγαλε και την κόκκινη, όπως είχα προβλέψει, αλλά το 'κανε με μεγάλη δυσκολία. Συγκινητική η προσπάθεια του Μπριάκου να σώσει τον επόπτη-καρμανιόλα Καλαϊτζίδη (του «Ψυχώ»…). Του έβαλε 6,5, ενώ έπρεπε να τον στείλει αδιάβαστο…

•Κατσιδώνης (ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός 3-1). Θα έβλεπε ο Κομπότης κι αυτόν και τους βοηθούς και τον παλιόφιλο παρατηρητή Σκουφίτσα και θα δάκρυζε. Κι εγώ, Γιάννη μου, αλλά η Τούμπα είναι Τούμπα.

•Καστανίδης (Αστέρας Τρίπολης - ΟΦΗ 2-2). Δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ που πιέζεται να φύγει από την κεντρική διαχείριση, είναι κι ο Αστέρας. Σας είχα πει ότι «με Δούρο παρατηρητή είναι σαν να του λένε του Βατσινά να μη φοβάται τους τρεις Σαλονικιούς, που δεν έχουν υπάρξει με "Μπορό" κ.λπ.». Κοιμήθηκε ο «Μπορό»…

•Γερμανάκος (Ξάνθη - Πανσερραϊκός 2-1). Σας έλεγα ότι με Γερμανάκο και Ακρίβο ο «Κάσνα» μπορεί να κάνει μέχρι και συνέδριο του ΣΑΔ. Ο αδέκαστος παρατηρητής Σίπκας από τη Φλώρινα, που έστειλε αδιάβαστο κοτζάμ Σταυρίδη, τους έβαλε 7,8 και 7,5 αντίστοιχα, αλλά ο Γιώργαρος να 'ναι καλά και βαθμούς καλούς θα πάρουν αλλού…

•Κωνσταντινέας (Παναθηναϊκός - Ηρακλής 2-2). Εφερε «άσους» ακόμα κι όταν δεν ήθελε (βλέπε Λάρισα - ΟΦΗ δύο αγωνιστικές πριν) και τώρα που ήθελε τα 'μπλεξε! Στο τέλος απέβαλε τον Μπούρμπο (ένας Θεός ξέρει γιατί…) κι έκλεισε τον Ηρακλή στα καρέ του, αλλά το γήπεδο πάλι έβριζε τον Κατάπτυστο…

•Λαμπρόπουλος (Εργοτέλης - Πανιώνιος 2-5). Του 'γραψα ότι δίνει δύσκολα πέναλτι και πήγε κι έδωσε δύο! Αλλά στο προγνωστικό μου («την ετικέτα του εδράκια παιδεύεται να τη διώξει από πάνω του») με δικαίωσε και τον ευχαριστώ για τη συνεργασία…

•Βασσάρας (Θρασύβουλος - ΑΕΚ 3-3). Τις βούλες που περίμενα τις έδωσε χωρίς δισταγμό, τις κάρτες όχι. Το 8,4 πού το είδε ο Τσαχειλίδης; Κι εγω με τον Κύρο είμαι, αλλά όχι κι έτσι….

•Παμπορίδης (Αρης - Ολυμπιακός 1-0). Οποιος έλεγε ότι «ο Παμπορίδης θέλει να έχει καλή σχέση με τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ολυμπιακός τον θέλει σε ματς άλλων που τον ενδιαφέρουν και όχι στα δικά του», είχε δίκιο. Το 7,46 του Ναούμ είναι προειδοποίηση…

Κινδυνεύει;

«Κινδυνεύει ο Τεν Κάτε;», ρώτησα έναν άνθρωπο που τα διοικητικά του ΠΑΟ τα γνωρίζει καλά. «Κοίτα», μου είπε, «αυτή τη στιγμή τον σώζει τον Ολλανδό το γεγονός ότι ο Αντωνίου δεν του πήρε κανέναν παίκτη στην άμυνα. Αν του είχε πάρει, οι ευθύνες του θα ήταν πολύ μεγαλύτερες». «Αρα δεν κινδυνεύει», είπα. «Κοίτα, από τη στιγμή που ο Πατέρας θα πάει στις ΗΠΑ για ένα μήνα και βάλε, το μαγαζί περνά στα χέρια του Αντωνίου και του Αντωνιάδη, οπότε ποιος να τον διώξει; Αν ακούσεις αύριο ότι αναλαμβάνει κάποιος άλλος πρόεδρος, έστω για λίγο, αλλάζει το πράγμα. Ειδικά αν είναι ο Τζίγκερ, που πολύ ευχαριστημένος με τον Ολλανδό δεν είναι, αλλά δεν αποφασίζει και μόνος του…».