Οχι άλλο... υπό προθεσμία

Διαζύγιο υπό προθεσμία δεν υπάρχει. Απ' τη στιγμή που θα πεις ότι χωρίζεις, μαζεύεις τα πράγματά σου και την κάνεις. Επίσης, παραίτηση από προεδρία υπό προθεσμία δεν υπάρχει. Μαθαίνεται η παραίτηση. Δίνεις μια συνέντευξη Τύπου, δίνεις και τις απαραίτητες εξηγήσεις, φωνάζεις και ένα «Τάκη», δίνεις την καρέκλα σου στον Κανελλόπουλο και την κάνεις, να ασχοληθείς με ό,τι άλλο θέλεις. Το να παραμένεις δημιουργεί αστάθεια. Και αν κάποιος θέλει να αντιπαραθέσει το ερώτημα «γιατί να υπάρχει αστάθεια στην ΑΕΚ επειδή φεύγει ο πρόεδρος;», μπορώ να απαντήσω ότι αφού μέχρι και ο εμπορικός διευθυντής δηλώνει παραίτηση όταν μαθαίνει ότι φεύγει ο Νικολαΐδης, είναι δυνατόν να μην το σκέφτεται ο Γιώργος Δώνης, που ξέρει ότι ένας νέος πρόεδρος μπορεί να θέλει και έναν καινούργιο προπονητή; Είναι δυνατόν να μην το σκέφτονται παίκτες όπως ο Μπασινάς, που είναι προσωπικές επιλογές του Νικολαΐδη; Και είναι δυνατόν να βγει μια ολόκληρη σεζόν στην ανασφάλεια; Ολες οι προηγούμενες ερωτήσεις ήταν φυσικά ρητορικές, μια και οι απαντήσεις είναι προφανείς.

Προφανές είναι, επίσης, ότι ο φετινός προγραμματισμός της ΑΕΚ έγινε με τη λογική του νοικάρη στο σπίτι που θα μείνει για τελευταίο χρόνο. Ο Σκόκο ήταν, βέβαια, στόχος της ΑΕΚ εδώ και χρόνια, αλλά οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους είδαν φως και μπήκαν. Ο Χουανφράν ήρθε να αντικαταστήσει τον Αρουαμπαρένα, όπως ο Αρουαμπαρένα θα μπορούσε να έχει έρθει για να αντικαταστήσει τον Χουανφράν. Ο Μπασινάς περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή μπας και ενδιαφερθεί ευρωπαϊκή ομάδα και το μόνο που απαιτούσε ήταν τριετές συμβόλαιο για να εξασφαλισθεί. Ο Κυργιάκος μόνο όταν δεν βρήκε ομάδα στην Αγγλία και την Ιταλία υπέγραψε. Ο Πελετιέρι ήρθε δανεικός με οψιόν τριών εκατομμυρίων. Ο Νέιθαν Μπερνς όταν είναι έτοιμος θα ενισχύσει την ομάδα των Νέων. Μπαλώματα, άλλα επιτυχημένα, άλλα λιγότερο, για να μη μουρμουράει ο επόμενος ιδιοκτήτης όταν θα βλέπει τις τρύπες στο ρόστερ.

Αν υπάρχει κάτι που αναίτια σπαταλήθηκε φέτος, ήταν τα αποθεματικά της καλής θέλησης της κερκίδας. Το «το μαζί ήρθαμε και μαζί θα φύγουμε», που είχε πει η ομάδα του Νικολαΐδη όταν αναλάμβανε την ΑΕΚ, συναισθηματικά περιελάμβανε και τον κόσμο που στήριξε την προσπάθεια από την αρχή. Οταν όμως το «μαζί θα φύγουμε» δεν τηρείται, κλονίζεται και η εμπιστοσύνη.

Νομίζω ότι ο Δώνης δεν είναι αυτόχρημα ανεπαρκής.

Σπάταλος σε έμψυχο υλικό είναι και αυτό φάνηκε από την αδρανοποίηση του Ενσαλίβα, του Ράμος και την αδυναμία στήριξης στον Πλιάτσικα μετά την πρώτη εμφάνιση. Σε αποτελεσματικότητα, όμως, έχει χρόνο για να κριθεί. Οχι κατακτώντας το πρωτάθλημα, μια και το υλικό της ομάδας δεν είναι για τέτοια μεγαλεία, αλλά στρώνοντας ομάδα. Μερικοί, επίσης, παίκτες, όπως ο Σκόκο, μπορούν να διασωθούν από τη φετινή τρικυμία. Φτάνει, όμως, να υπάρξει ειλικρίνεια. Τον Δώνη δεν θα τον στηρίξει ή θα τον απολύσει κανένα συμβούλιο μετόχων που επισκέπτονται την Ελλάδα ένα μήνα στα τρία χρόνια. Θα τον στηρίξει το αφεντικό της ομάδας. Και αφεντικά υπό προθεσμία δεν υπάρχουν.


Oι ιαχές των οπαδών του Ολυμπιακού έφταναν στον κήπο του προέδρου στην Πολιτεία. Βέβαια, η Φυλή, όπου ο Ολυμπιακός έπαιζε το τελευταίο διαδικαστικό ματς του πρωταθλήματος, είναι μακριά, αλλά ο ενθουσιασμός του κόσμου, που για πρώτη φορά έβλεπε την ομάδα του να παίρνει με 34 βαθμούς διαφορά το πρωτάθλημα, είχε κάνει το γήπεδο να γεμίσει. Ο πρόεδρος, όμως, άκουγε τις ιαχές στην Πολιτεία και σκεφτόταν: «Είναι αρκετά τα 11 εκατομμύρια για να πουλήσουμε τον Τοροσίδη; Και μετά θα είναι αρκετό το ένα εκατομμύριο που θα δώσουμε στην Πόρτσμουθ για να τον πάρουμε πίσω;». Κυρίως, όμως, ο πρόεδρος σκεπτόταν πώς έσωσε τον Ολυμπιακό απ' τα χέρια του Πέτρου και του Ιλια. «Θυμάσαι, Σάββα, πώς την είχαν κάνει την ομάδα;». «Σαν τον Παναθηναϊκό την είχαν κάνει», απάντησε με το χαρακτηριστικό του χιούμορ ο Σάββας. «Ενώ τώρα με τα τέσσερα δεξιά μπακ και τους πέντε στόπερ ο Ολυμπιακός μπορεί να ξαφνιάσει κάθε αντίπαλο», προσέθεσε ο Σάββας. «Χο, χο, χο», γέλασε ο πρόεδρος. «Το μόνο που σκέφτομαι, Σάββα, είναι μήπως πρέπει να διώξουμε τον Μπάγεβιτς για να φέρουμε τον Λεμονή». «Τον Λεμονή έχουμε, πρόεδρε». «Μήπως τότε πρέπει να τον διώξουμε για να φέρουμε τον Μπάγεβιτς;».

Σε κάθε ματς του ΟΑΚΑ ο κόσμος θα ήταν περισσότερος. Σαν μια γλυκιά ανοιξιάτικη δύση, το πρωτάθλημα θα πήγαινε προς το τέλος του. Τελευταίο ματς, στην Κρήτη με τον Εργοτέλη. Οι οπαδοί να τραγουδάνε «Μόνο ξανά δεν θα σε αφήσω», δείχνοντας ότι ακόμα και την ΑΕΚ θα άφηναν μόνη, αλλά όχι τον Ντέμη. Με το πρωτάθλημα να έχει εξασφαλιστεί και το «αλάνι» με το περιβραχιόνιο του αρχηγού να ετοιμάζεται να το πάρει, με τον κόσμο να παραληρεί, μόνος ο Ντέμης Νικολαΐδης θα αναπολούσε τα πέντε χρόνια. Τις ελπίδες, τις προδοσίες, τις αμφισβητήσεις… Και τώρα η δικαίωση. Το γήπεδο να βοά: «Ντέμης». Οι ντεμοτέχνες να ψάχνουν για επίθετα αντάξια του προέδρου. «Περιβλεπής;». «Παμμέγιστος;». «Απειρανθάμων;». Τη στιγμή που το «αλάνι» θα ανέβαινε τα σκαλιά ακολουθούμενο από τα νέα παιδιά που βγήκαν από τα σπλάχνα της ομάδας, τον Αλεξόπουλο, τον Γεωργέα, τον Μάχο και τον Χουανφράν, τη στιγμή που ο κόσμος μεθυσμένος από την επιτυχία θα κοίταγε την εξέδρα της απονομής, που ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Πάρις Γεωργακόπουλος, θα περίμενε με το κύπελλο, ο Ντέμης διακριτικά θα περπατούσε προς την έξοδο. Διότι a man has to do what a man has to do. Raw hide.

Στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό ο Κώστας Αντωνίου επανέλαβε στο τηλέφωνο: «Σ' το ξαναείπα, Φανούρη. Σήμερα θα είναι το τελευταίο του ματς με τον ΟΦΗ. Για τον Τζόρβα δώσαμε ενάμισι εκατομμύριο. Για τον Ν'Ντόι θα δώσουμε και τέσσερα και πέντε, αν χρειαστεί. Ο πολυμετοχικός παίρνει πάντα αυτό που θέλει». Ο Παναθηναϊκός έπαιζε το τελευταίο ματς της σεζόν με τον ΟΦΗ. Το πρωτάθλημα ήταν, βέβαια, εξασφαλισμένο, αλλά στον νέο Παναθηναϊκό η δουλειά δεν σταμάταγε ποτέ. «Ο μόνος Τιερί που ξέρω, Ρομάν, είναι αυτός που είχε παντρευτεί τη Χριστίνα. Σε παρακαλώ, ο Ανδρέας μού είπε να σου πω αν ξαναπάρεις τηλέφωνο να είναι για κάτι σοβαρό». Μπροστά στο γραφείο του Αντωνίου ο Σαριέγκι και ο Βύντρα περίμεναν. «Ρε παιδιά, να πάτε», άρχισε να τους λέει ο Αντωνίου. «Αλλά πέστε μου, από περιέργεια, ποιος θα παίξει ως φίλος του Ζιντάν και ποιος ως φίλος του Μπέκαμ;». Πριν οι δύο παίκτες απαντήσουν, το τηλέφωνο του Αντωνίου ξαναχτύπησε. «Οχι, Χενκ. Να μην του δώσεις άδεια. Το καταλαβαίνω ότι είναι στον χαρακτήρα του να σκίζεται, αλλά πες στον Ζιλμπέρτο ότι να παίξει το Σάββατο με τη Νέων και την Κυριακή με την Ανδρών είναι υπερβολή».

Επειδή, όμως, ανάμεσα στις φαντασιώσεις των κουμανταδόρων των τριών μεγάλων του κέντρου και την πραγματικότητα υπάρχει απόσταση, μερικές σκληρές αλήθειες.

Πρώτον, για τον Ολυμπιακό. Το παραμύθι «δίνουμε εκατομμύρια» έχει ένα όριο. Ο Ολυμπιακός δεν δίνει τόσα λεφτά όσα θέλει να πιστεύει ο κόσμος. Αποδεικνύεται από το site του Ζάχαβι, που έχει με συνιδιοκτησία τον Μπελούτσι και ενώ θα έπρεπε να φουσκώνει την τιμή, τον έχει στα πέντε εκατομμύρια. Επίσης, ο Ολυμπιακός χρειάζεται τεχνικό διευθυντή ή ό,τι στο διάολο θέλουν να τον πουν. Φτάνει να κάνει τη δουλειά του τεχνικού διευθυντή. Οπερ σημαίνει ότι είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τη διεθνή αγορά και αποφασίζει με ορισμένο μπάτζετ. Ο Χρυσικόπουλος το πάλεψε το καλοκαίρι με τα γνωστά αποτελέσματα. Τώρα τη θέση πήρε ο Δημήτρης, ο γιος του Σάββα Θεοδωρίδη. Αν στο παλικάρι αρέσει το διεθνές ποδόσφαιρο, ας του πάρουν μια πολύ μεγάλη δορυφορική κεραία. Στον Ολυμπιακό, όμως, χρειάζεται τεχνικός διευθυντής με πείρα. Αλλιώς ο Τοροσίδης θα παίξει και πάλι μπροστά δεξιά…

Για τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να είσαι ο πολυμετοχικός, ο μαγκιόρος και ο φυσάω και να έχεις έναν καινούργιο παίκτη και πιθανόν τον χειρότερο στην αρχική σου ενδεκάδα. Στον Παναθηναϊκό, που ο Βγενόπουλος έκανε τις μεταγραφές σημαία για να μπει στη διοίκηση, αν δεν είναι αυτό αποτυχία, η λέξη καταργήθηκε. Και η αλήθεια είναι πικρή. Είτε οι μεταγραφές ήταν καλές αλλά ο προπονητής δεν ξέρει να τις εκμεταλλευθεί, οπότε τρώμε τον προπονητή, είτε ήταν κακές. Οπότε τρώμε όποιον τις έκανε.

Eπίσης, θα μπορούσε να σταματήσει το κακόγουστο καλαμπούρι «ο Μελίσσης δεν είναι έτοιμος». Προετοιμασία έχει κάνει το παλικάρι, τραυματισμό δεν είχε, οπότε είναι έτοιμος όσο μπορεί να είναι. Αλλο το «δεν κάνει». Τότε λέμε «λάθος κάναμε» και τον δίνουμε στον ΟΦΗ, που είναι ο καλός μύλος που όλα τα αλέθει.