Tα δεινά του Ολυμπιακού και τα χάλια των άλλων

Tο καλό νέο για τον Ολυμπιακό είναι ότι, παρά την ήττα, είχε λιγότερες απώλειες απ' όσες πριν από την αγωνιστική αναμένονταν. Γιατί πριν ξεκινήσει η έβδομη αγωνιστική μια ισοπαλία στο «Κλ. Βικελίδης» ήταν αναμενόμενη και, σε συνδυασμό με τις σίγουρες νίκες του Παναθηναϊκού επί του Ηρακλή και της ΑΕΚ επί του Θρασύβουλου, η διαφορά μεταξύ τους θα είχε μειωθεί κατά δύο βαθμούς. Με την ήττα του Ολυμπιακού, αλλά και τις ισοπαλίες της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, η διαφορά μειώθηκε κατά ένα βαθμό. Αλλά σ' αυτό το σημείο σταματάνε τα καλά νέα για τον Ολυμπιακό. Για να υπερκαλυφθούν από τα κακά.

Με πρώτο κακό ότι για μια ακόμη χρονιά ο Ολυμπιακός, ο οποίος βασίζεται στην ισχυρή βασική του ενδεκάδα, θα πρέπει να διεκδικεί το πρωτάθλημα με αλχημείες λόγω τραυματισμών. Με τραυματισμό του Λεονάρντο, που δεν τραυματίσηκε από κλοτσιά αλλά από αδυναμία στους μύες του να απορροφήσουν την προσγείωση ύστερα από ένα χαμηλό άλμα, κάποιος στον Ολυμπιακό πρέπει να αντιμετωπίσει μια σκληρή πραγματικότητα. Επιστρέφουν οι παίκτες πολύ σύντομα μετά τους τραυματισμούς, είναι ανεπαρκώς προετοιμασμένοι ή όλα τα ανωτέρω; Ομως, ποιος να το αντιμετωπίσει στον Ολυμπιακό; Ο τεχνικός διευθυντής που δεν υπάρχει; Οπότε για μια ακόμη φορά θα το ρίξουν στην «κακιά τη μοίρα» και την «πόρνη την τύχη» και το θέμα θα κουκουλωθεί. Με δεύτερο κακό την ανυπαρξία πλάγιων επιθετικών. Ο Τοροσίδης δεν είναι ούτε και θα γίνει και ο Λέτο παίζει ένα δικό του πράγμα, που θεωρεί μόνο αυτός ποδόσφαιρο. Και φυσικά τα δύο κακά που οφείλονται στην ελλειπή επίβλεψη του ποδοσφαιρικού τμήματος πιθανότατα θα καλυφθούν με τον συνηθισμένο τρόπο. Να φύγει ο Βαλβέρδε που μας φόρτωσε τον Οσκαρ και δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει να ξεκινάει πάντα -αν μπορούνε ή έστω θέλουνε- με τον Κοβάσεβιτς, τον Γκαλέτι και τον Τζόρζεβιτς και να έρθει για τρίτη φορά ο Μπάγεβιτς ή ο Λεμονής, που ξέρουν την ελληνική πραγματικότητα.

Η πλάκα είναι ότι με τα ίδια και τα ίδια ο Ολυμπιακός πιθανότατα πάλι θα το πάρει για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Για πρώτη φορά και οι δύο βασικοί διεκδικητές του τίτλου είναι σε τόσο εκθαμβωτικό χάλι. Με τον Παναθηναϊκό να έχει το χειρότερο δίδυμο κεντρικών αμυντικών από τα τέλη της δεκαετίας του '70, όταν ο Ανθιμος Καψής είχε συμπαραστάτη τον Καμπά. Σαριέγκι και Βύντρα αντιλαμβάνονται εαυτούς ως παραστάτες και όποιον πηδάει μέσα στην περιοχή ως σημαιοφόρο. Και με την ΑΕΚ να μπλέκεται πολύ σύντομα σε μία από εκείνες τις ατελείωτες... ντεμοτεχνικές αντιπαραθέσεις, που κάποιος στηρίζει τον Δώνη, κάποιος δεν τον στηρίζει, κάποιος λέει ότι τον Ντέμη θα διαδεχθεί ο «Τίγρης» και κάποιος άλλος ο Κανελλόπουλος και, εν τω μεταξύ, έχουν χαθεί καμιά δεκαριά βαθμοί και «πάμε για του χρόνου που θα είναι η καλύτερη ομάδα της πενταετίας».

Μήπως, όμως, αδίκησα τον ΠΑΟΚ; Παρά το ότι είχα το απαραίτητο τηλεφώνημα ότι του χρόνου το πρωτάθλημα θα σηκωθεί στον Πύργο τον Λευκό, include me out. Πίσω από τον Μουσλίμοβιτς βρίσκεται ο Αναστασάκος, μπροστά στην εστία ο Χαλκιάς, που άνετα μπορεί να κάνει το πρωτότυπο, και στον πάγκο ο Σάντος. Απ' αυτόν τον συνδυασμό να πάρει το πρωτάθλημα; Πιο εύκολα ανασταίνεται η Lehman.