Kαι φέτος θα φορεθεί το πορτοκαλί...

Τι μάθαμε, εν τέλει, από την πρεμιέρα της Ευρωλίγκας; Ελάχιστα πράγματα. Οσα είδαμε να διαδραματίζονται στα 12 γήπεδα, στα οποία άνοιξε η αυλαία, λίγο πολύ τα γνωρίζαμε εκ προοιμίου. Εκπλήξεις δεν υπήρξαν ούτε απρόοπτα. Οσοι ταράχτηκαν από την ήττα της Μακάμπι στο Ζάγκρεμπ προφανώς πιστεύουν ότι η σημερινή, αναδομημένη εκ βάθρων Μακάμπι είναι ίδια με τη σπουδαία ομάδα που διεκδίκησε και κέρδισε τίτλους τα προηγούμενα χρόνια. Περισσότερο ξάφνιασε το παρ' ολίγον «διπλό» της Παρτίζαν στην Κωνσταντινούπολη, παρά η ήττα των Ισραηλινών από την Τσιμπόνα.

Η Εφες Πίλσεν άντεξε κι έτσι τα τρία Ελληνόπουλα της ακριβοπληρωμένης διασποράς (Κακιούζης, Παπαδόπουλος, Ζήσης) ξεκίνησαν τη χρονιά με χαμόγελα. Στην πραγματικότητα, οι μόνοι Ελληνες που ήπιαν πικρό ποτήρι στην πρεμιέρα ήταν οι παίκτες -και οι οπαδοί- του Πανιωνίου. Ούτε αυτοί όμως περίμεναν κάτι διαφορετικό. Ου παντός πλειν στο πολυτελές -αν και μισοάδειο προχθές- σαλόνι της «Βασίλισσας».

Μάθαμε, επίσης, ότι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός συγκαταλέγονται ανάμεσα στα φαβορί της διοργάνωσης (μαζί με την ΤΣΣΚΑ, τους Ισπανούς και ίσως τη Σιένα). Σιγά το νέο. Οι «πράσινοι», τετράκις πρωταθλητές Ευρώπης και μόνιμοι θαμώνες της κορυφογραμμής, δεν έλειψαν ποτέ από κοντά της. Οι «κόκκινοι» άγγιξαν το φάιναλ φορ πέρυσι, παρά τα πολυάριθμα προβλήματα που αντιμετώπισαν, οπότε θα ήταν γελοίο να εμφανιστούν μετριότεροι φέτος, με Παπαλουκά, Βούιτσιτς, Τσίλντρες και σία στη μηχανή τους.

Οι βιαστικοί ας προχωρήσουν καλού κακού σε κρατήσεις για Βερολίνο. Εμείς πάντως θα ξεκινήσουμε τη σεζόν με την πατροπαράδοτη ευχή: αν είναι να υπάρχει ελληνική εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ, ας προκριθεί μόνο μία ομάδα. Οχι δύο! Αλλιώς, καμία. Να λείπει το βύσσινο του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα.

Μάθαμε, τέλος, αυτό που υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό. Τώρα που σιγά σιγά τελειώνει το καλαμπούρι της ασπρόμαυρης μπάλας, το μπάσκετ θα μας κρατήσει ζεστούς τις κρύες νύχτες (και αυτού) του χειμώνα. Η Τετάρτη κατέδειξε την ευρωπαϊκή γύμνια του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, η Πέμπτη την αντίστοιχη του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.

Την είδαν ακόμα και οι αόμματοι. Το βράδυ που οι Καραγκούνηδες αγκομαχούσαν για τον πρώτο τους βαθμό στο Τσάμπιονς Ληγκ, οι Διαμαντίδηδες έδιναν παράσταση παγκόσμιας κλάσης διακόσια μέτρα παραπέρα. Την ώρα που οι Τοροσίδηδες παρίσταναν τους μαρμαρωμένους σκλάβους στην Πόλη, οι Παπαλουκάδες έκαναν καμαρωτοί παρέλαση στην Ιταλία.

Το μήνυμα που έφτασε μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης ήταν σαφές και ηχηρό: όποιος θέλει να πανηγυρίσει ευρωπαϊκή διάκριση και να μυρίσει ευρωπαϊκή αύρα, δεν έχει παρά να αναζητήσει τον δρόμο για το ΣΕΦ και για το κλειστό του ΟΑΚΑ. Οι αμετανόητοι είναι καταδικασμένοι και φέτος να περάσουν τους χειμωνιάτικους μήνες με τη μίρλα της Κυριακής και με την αγραμματοσύνη των διαιτητοπατέρων της -τρομάρα της- Σούπερ Λίγκας. Ας έχουν πάντα την υγειά τους οι άνθρωποι που έφτιαξαν το καλεντάρι των ημερών και βοήθησαν ώστε να γίνουν οι αναπόφευκτες συγκρίσεις την Τετάρτη και την Πέμπτη. Αλλο ένα διήμερο σαν αυτό που προηγήθηκε και θα ανοίξουν οι πρώτες σαμπάνιες της χρονιάς στο Αγγελοπουλέικο και στο (πιστό στο μπάσκετ, θέλω να πιστεύω) Γιαννακοπουλέικο...