Ματς για κρίσεις και ζημιές

Εχω ένα αξίωμα που λέει ότι στην Ελλάδα όσο πιο εύκολο είναι ένα ματς τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορεί να πάθεις αν δεν το κερδίσεις. Σ' αυτή την έβδομη αγωνιστική που θα γίνει λίγο πριν από την παρέλαση ο Ολυμπιακός έχει ένα δύσκολο ματς (με τον Αρη στο «Κλ. Βικελίδης») και ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ δύο μάλλον εύκολα. Ο Παναθηναϊκός περιμένει τον Ηρακλή, που έχει και κάποιους τραυματίες της τελευταίας στιγμής, και η ΑΕΚ πάει στη Φυλή να παίξει με τον Θρασύβουλο. Ο μεγάλος τους φόβος είναι να βρεθούν στη δίνη μιας κρίσης made in Greece. Εχω ένα αξίωμα που λέει ότι στην Ελλάδα όσο πιο εύκολο είναι ένα ματς τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορεί να πάθεις αν δεν το κερδίσεις. Σ' αυτή την έβδομη αγωνιστική που θα γίνει λίγο πριν από την παρέλαση ο Ολυμπιακός έχει ένα δύσκολο ματς (με τον Αρη στο «Κλ. Βικελίδης») και ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ δύο μάλλον εύκολα. Ο Παναθηναϊκός περιμένει τον Ηρακλή, που έχει και κάποιους τραυματίες της τελευταίας στιγμής, και η ΑΕΚ πάει στη Φυλή να παίξει με τον Θρασύβουλο. Ο μεγάλος τους φόβος είναι να βρεθούν στη δίνη μιας κρίσης made in Greece.

Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν οι σοβαρές αγωνιστικές κρίσεις και οι ελληνικές αγωνιστικές κρίσεις. Οι σοβαρές αγωνιστικές κρίσεις είναι εκείνες που χτυπάνε ομάδες που έχουν κάνει κάτι λάθος και που κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν ανακαλύπτουν ότι αυτό το λάθος είναι σχεδόν αδύνατον να το διορθώσουν. Θυμάμαι πέρυσι τη Μίλαν π.χ. Πόνταρε στον Ρονάλντο κι αυτός αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, πίστεψε ότι έξι – επτά παίκτες πάνω από τα 32 θα συνεχίσουν να παίζουν σαν εικοσάρηδες και, όταν αυτό δεν συνέβη, κατέρρευσε. Βλέπω φέτος την Τότεναμ: άλλαξε την τριπλέτα της επίθεσής της (Μπερμπάτοφ, Κιν, Ντεφόε) και κατέληξε να σκοράρει με το... σταγονόμετρο. Καμία μεγάλη ελληνική ομάδα δεν μπορεί να πάθει κάτι τέτοιο, αλλά όλες μπορούν να πέσουν στη δίνη μιας ελληνικής κρίσης, που είναι κάτι άλλο.

Φασαρία

Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό μιας τέτοιου τύπου κατάστασης; Πρώτα απ' όλα οι κατά πάντων επιθέσεις και η ανεξέλεγκτη φασαρία. Ακόμα και το πιο μεγάλο λάθος να κάνει στον προγραμματισμό της μια από τις τρεις αυτές ελληνικές ομάδες, είναι δύσκολο να τερματίσει κάτω από την τέταρτη θέση. Καμία απ' αυτές δεν μπορεί να πάθει αυτό που πέρυσι έπαθε η Μίλαν, η οποία για τρεις μήνες δεν μπορούσε να νικήσει κανέναν και, φυσικά, καμία δεν μπορεί να παρουσιάσει τα προβλήματα που έχει η φετινή Τότεναμ στο σκοράρισμα. Πέρα από το γεγονός ότι εδώ ο ανταγωνισμός είναι σαφώς μικρότερος (όσο κακός και να είσαι τίποτα δεν αποκλείει στον άλλο να είναι χειρότερος), όλο και κάποιος καλόβολος διαιτητής θα βρεθεί για να δώσει ένα σφυριγματάκι: «μαξιλαράκια» βρίσκονται πάντα. Το αληθινό πρόβλημα των δικών μας δεν είναι οι βαθμοί ή οι νίκες αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στην Ελλάδα έχουμε ένα κανιβαλικό ποδόσφαιρο που στις ήττες θέλει ενόχους. Οταν δεν υπάρχουν, ενίοτε, κατασκευάζονται κιόλας.

Πληθωρισμός

Ενας από τους λόγους που αυτό συμβαίνει είναι και το ότι οι νίκες των μεγάλων είναι πληθωριστικές. Στη συνείδηση της κοινής γνώμης των οπαδών τους δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες μεγάλες νίκες και, κατά συνέπεια, οι ήττες είναι ασυγχώρητες. Ο Ολυμπιακός, για μένα, αν περάσει από το «Κλ. Βικελίδης», κάνει μια μεγάλη νίκη, αλλά για πολύ κόσμο αυτό δεν ισχύει. Γιατί; Γιατί ο Ολυμπιακός τον Αρη τον νίκησε πέρυσι στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, γιατί φέτος κέρδισε στο «Κλ. Βικελίδης» ο ΠΑΟ, γιατί ο Αρης δεν είναι όσο καλός ήταν επί Μπάγεβιτς κ.λπ. Η προπαγανδιστική δημοσιογραφία που γίνεται ειδικά το καλοκαίρι δημιουργεί στους οπαδούς την (ψευτο)εντύπωση ότι η ομάδα τους είναι φέτος από άλλον πλανήτη: αυτό λίγο-πολύ ισχύει για όλες τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό! Μοιραία συνέπεια αυτής της υπερβολής είναι μια κριτική που αγγίζει την ισοπέδωση. Αυτό, κυρίως στην Ελλάδα, δημιουργεί κρίσεις.

Γκιλοτίνες

Για τον Βαλβέρδε, τον Τεν Κάτε, τον Δώνη κυρίως, αυτή είναι μια δύσκολη αγωνιστική γιατί έχουν βγει τα πορίσματα, έχουν στηθεί οι εισαγγελείς, ουδείς περιμένει το πόρισμα των ενόρκων και το μόνο που αναζητείται είναι η αφορμή για να στηθούν γκιλοτίνες. Μετά το ματς με την ΑΕΚ ο Βαλβέρδε ήταν ο «θεός» που ήρθε στη γη να κάνει θαύματα. Εφτανε μια μέτρια εμφάνιση με τον Πανθρακικό και μια κακή στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στη Γαλατά για να αρχίσει το «πριόνισμα». Ο Ολυμπιακός εξαρτάται αποκλειστικά από τον Γκαλέτι και τις εμπνεύσεις του, ο Ντιόγο παίζει πολύ μόνος, ο Κοβάσεβιτς αδικείται, η ομάδα μακριά από το Καραϊσκάκη δεν έχει σωστή αγωνιστική συμπεριφορά κ.λπ. Ολα αυτά μπορεί και να ισχύουν, όμως από πουθενά δεν προκύπτει ότι αποτελούν ευθύνη μόνο του προπονητή. Αν οι σολίστες του Ολυμπιακού παίζουν κυρίως για την εξέδρα, δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να κάνει ο Βαλβέδρε. Αν ο Γκαλέτι όντως μακριά από το Καραϊσκάκη (ψιλο)χάνεται, δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η ευθύνη του Ισπανού. Κι αν ο Κοβάσεβιτς έφτασε τα 36, επίσης μου φαίνεται δύσκολο να τον κάνει 27 χρόνων με ένα μαγικό ραβδάκι για να τον χρησιμοποιεί διαρκώς 90 λεπτά. Ομως, αν ο Ολυμπιακός δεν νικήσει στο «Κλ. Βικελίδης», τέτοιου τύπου ψύχραιμες επισημάνσεις αποκλείεται να γίνουν. Κάποιος πρέπει να σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου.

Κάτε

Τα ίδια ισχύουν και για τον Τεν Κάτε και τον Δώνη. Ο Ολλανδός πληρώνει το γεγονός ότι ο ΠΑΟ ξόδεψε το καλοκαίρι 23 εκατομμύρια ευρώ και, ως εκ τούτου, έπρεπε να κάνει περίπατο. Δεν κάνει περίπατο γιατί το ποδόσφαιρο έχει κανόνες: πρέπει η ομάδα του να αλλάξει, να δέσει, να μάθει, να χτιστεί. Αν δεν νικήσει τον Ηρακλή, ο Ολλανδός θα 'ναι ο μεγάλος ένοχος, γιατί κάτι θα βρούμε να λέμε! Με τη Βέρντερ π.χ. τον κατηγόρησαν γιατί δεν έπαιξε ταμπούρι στα τελευταία λεπτά, ξεχνώντας ότι αν έκλεινε την ομάδα, οι ψηλοί φορ των Γερμανών θα έκαναν πάρτι με τους δύο στόπερ του ΠΑΟ, οι οποίοι ήταν κατά πολύ κοντύτεροι.

Δώνης

Κυρίως η Κυριακή είναι του Δώνη. Που, εκτός όλων των άλλων, τα 'βαλε και με τους δημοσιογράφους. Οι δημοσιογράφοι είναι ένας καλός και βολικός εχθρός. Αλίμονο, όμως, αν το τι θα γράψουν και το τι λένε γίνεται αντικείμενο συζήτησης στο εσωτερικό της ομάδας. Το να τα βάζεις μαζί τους δύσκολα θα βοηθήσει την ομάδα να παίξει ορθότερα το 4-4-2, άσε που αυτοί οι καταραμένοι είναι πάντα εδώ. Κανείς δεν κατάφερε να τους εξαφανίσει. Ο Εντίνιο συγχωρεί, ο Τύπος ποτέ…

Psycho 7

Eνώ αναμένεται να συζητηθεί ο ερχομός του Φρισκ (πράγμα που ο πρόεδρος θεωρεί «στοίχημα ζωής», όπως είπε και σε ένα φίλο του πρόσφατα), το Ψυχώ-δραμα του πρωταθλήματος συνεχίζεται.

• Χαραλαμπίδης (Λάρισα - Πανθρακικός). Επαιξε τη Λάρισα στην Τρίπολη και μάλιστα μια χαρά. Με τον «Πάνθραξ» ανεβήκανε μαζί κατηγορία, αλλά τώρα το πράγμα είναι αλλιώς. Καιρό δεν έχει να βγάλει μια κόκκινη; Κάποτε τις είχε εύκολες…

• Κατσιδώνης (ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός). «Ασο» δεν έχει φέρει ακόμα, αλλά αυτή τη φορά μάλλον θα το... σπάσει το ρόδι. Τον είχε ο Κομπότης και στην Κρήτη, όταν πήρε το «Χ» από τον «Εργο» (σε λίγο αβάντα). Αλλου μ' αυτόν και παρατηρητή τον Σκουφίτσα, έναν παλιόφιλο, θα άνοιγε σαμπάνιες. Αλλά από τη Ρόδο η πτήση για Τούμπα κουνάει πολύ, θα ζαλιστεί λίγο και μπορεί να δει και κάνα πέναλτι…

• Καστανίδης (Αστέρας Τρίπολης - ΟΦΗ). Με Δούρο παρατηρητή είναι σαν να του λεν του Βατσινά «μη φοβάσαι τους τρεις Σαλονικιούς, δεν έχουν υπάρξει με ''Μπορό''» κ.λπ. κ.λπ. Τον κοίμισαν;

• Γερμανάκος (Ξάνθη - Πανσερραϊκός). Συνέδριο του ΣΑΔ είναι; Θα δει κι αυτός κι ο Ακρίβος τον συναγωνιστή σε τόσες περιπέτειες Γιώργο Κασναφέρη με στολή παράγοντα και θα βουρκώσει. Προσοχή, όμως: παρατηρητής έρχεται ο αδέκαστος Σίπκας από τη Φλώρινα, αυτός που έστειλε αδιάβαστο κοτζάμ Σταυρίδη…

• Κωνσταντινέας (Παναθηναϊκός - Ηρακλής). «Ασους» φέρνει το κακόμοιρο ακόμα κι όταν δεν θέλει (βλέπε Λάρισα - ΟΦΗ δύο αγωνιστικές πριν). Θα τα κάνουν ρόιδο και οι πλάγιοι, θα βρίζει το γήπεδο τον κατάπτυστο, θα 'χει πλάκα…

• Λαμπρόπουλος (Εργοτέλης - Πανιώνιος). Μπλέξαν οι γραμμές μας στο ακουστικό. Με δύο «άσους» στα δύο πρώτα ματς που έδωσε, στην Κρήτη νιώθουν ήσυχοι. Αλλα δεν είναι έτσι απλό, μια και την ετικέτα του εδράκια παιδεύεται να τη διώξει από πάνω του. Δίνει και δύσκολα πέναλτι…

• Βασσάρας (Θρασύβουλος - ΑΕΚ). Για τρίτη φορά Βασσάρας στην ΑΕΚ! Εχει πεθάνει από το άγχος του ο «Ψυχώ»! Οχι κι ο Κύρος, όμως. Που σ' αυτά τα ματς δεν διστάζει να βγάλει κάρτες, να πάει στη βούλα κ.λπ.

• Παμπορίδης (Αρης - Ολυμπιακός). Στην πιάτσα λένε ότι ο Παμπορίδης θέλει να έχει καλή σχέση με τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ολυμπιακός τον θέλει σε ματς άλλων που τον ενδιαφέρουν και όχι στα δικά του! Είναι προσε«Χ»τικός, αν και όχι πάντα προσεκτικός. Ή θα γεννηθεί ένας έρωτας ή θα γίνει πρωτοσέλιδο στο «Φως».

Τον Αγιαξ μήπως;

Εντυπωσιάστηκα από την είδηση ότι ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης θέλησε να αγοράσει τον Αίαντα Σαλαμίνας. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε καν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι ο Mister ονειρεύονται να γίνει πρόεδρος ομάδας που πρωταγωνιστεί στον μαγικό κόσμο της Γ' Εθνικής και, επίσης, μου φαίνεται λίγο δύσκολο να τον φανταστώ να υποδέχεται στο «Πεντελικό» με ένα Barrolo στο χέρι τον κ. Σταμπουλή και τον κ. Φιντάνη για να συζητήσουν τις τύχες της ομάδας. Βρε, μπας και ο Μister ήθελε να αγοράσει τον Αγιαξ, δηλαδή τον Αίαντα του Αμστερνταμ, και οι ρεπόρτερ μπερδεύτηκαν;