Eνα «φαινόμενο» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου

«Φαινόμενο» κάποτε χαρακτήρισαν τον Ρονάλντο εξαιτίας της τελειότητας της σωματικής του κατασκευής κατά πρώτον και των αθλητικών του ικανοτήτων κατά δεύτερο. Ομως, το «φαινόμενο» του τίτλου δεν αναφέρεται στον Βραζιλιάνο αλλά σε έναν άλλον ποδοσφαιριστή, που χαρακτηρίστηκε επίσης «φαινόμενο», αλλά όχι για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες.

Για τον Αγγλο Ντέιβιντ Μπέκαμ πρόκειται, έναν καλό ποδοσφαιριστή, του οποίου το εξαιρετικό ταλέντο συνίσταται στη μοναδική ικανότητά του να μετατρέπει τον εαυτό του σε προϊόν, σε brand name με υψηλή εμπορική απήχηση. Και αυτό συμβαίνει από την εποχή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα που ο Αγγλος σταρ έφτασε τα 33.

Στην αγγλική ομάδα έγινε διάσημος με τη μετακίνησή του στη Ρεάλ πέρασε πιο εύκολα την εικόνα του στη Ν.Α. Ασία και τον λατινόφωνο κόσμο και με το πέρασμά του στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, προσπάθησε να κατακτήσει και την αναπτυσσόμενη ποδοσφαιρική αγορά του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Βέβαια, η αμερικανική αγορά και οι προοπτικές ανάπτυξης του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ μπορεί να είναι ανοικτές αλλά στο απώτερο μέλλον. Η ανταπόκριση της αγοράς στο brand name Ντέιβιντ Μπέκαμ δεν ήταν αυτή που ο ίδιος ο Αγγλος περίμενε, αλλά και όσοι επένδυσαν σ' αυτόν. Ηρθε και η οικονομική κρίση τώρα και οι όποιες δυνατότητες κερδοφορίας περιορίστηκαν δραματικά. Συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο Αγγλος και οι δραστηριότητές του ήταν πολύ μακριά από το κέντρο ενδιαφέροντος των ευρωπαϊκών media, κάτι που κάνει ζημία στην εικόνα του. Προκαλεί ζημιά στο προϊόν. Οπότε η επιστροφή του Αγγλου στην Ευρώπη ήταν επιβεβλημένη.

Αλλωστε εδώ η κρίση δεν έχει το βάθος που έχει στις ΗΠΑ, αλλά και το ποδόσφαιρο εδώ είναι ένα σπορ και ένα προϊόν με τελείως διαφορετική δυναμική και χαρακτηριστικά. Ομως, πού θα μπορούσε να γυρίσει και να αγωνιστεί ο Μπέκαμ στην Ευρώπη, αν αποκλείσουμε την Αγγλία. Κάπου όπου θα μπορεί να διασφαλίσει ότι θα έχει προβολή των δραστηριοτήτων του, θα μπορεί να παίζει σε ένα καλό πρωτάθλημα, χωρίς όμως ο ίδιος να πιέζεται ιδιαίτερα, να είναι σε μεγάλη ομάδα και να μπορεί να διευθύνει αποτελεσματικά τις εμπορικές του δραστηριότητες. Η ομάδα είναι η Μίλαν και η πόλη, φυσικά, το Μιλάνο. Η πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής μόδας, μια πόλη στην οποία πάντα ήθελε η σύζυγός του να βρεθεί και να δουλέψει. Εκεί η οικογένεια έχει και φίλους όπως ο Αρμάνι.

Η Μίλαν, που τελευταία έχει μια τάση να μιμείται τη Ρεάλ την εποχή των «galacticos», δεν θα μπορούσε να αδιαφορήσει για τον Μπέκαμ, μια και υπάρχει η δυνατότητα να τον εντάξει στο δυναμικό της ως δανεικό. Πριν από λίγες μέρες ο Γκαλιάνι, το αφεντικό της Μίλαν και το «ποδοσφαιρικό δεξί χέρι» του ιδιοκτήτη της, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έλεγε ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο σήμερα είναι και ζήτημα γεμάτων γηπέδων, αλλά και μεγάλων εσόδων που φέρνουν στις ομάδες οι σταρ. Δεν γνωρίζω πόσα έσοδα περιμένει η Μίλαν να φέρουν στο ταμείο της ποδοσφαιριστές όπως ο Ροναλντίνιο ή ο Μπέκαμ –που έχουν περάσει το σημείο ποδοσφαιρικής ακμής. Η συνταγή που εφαρμόστηκε παλιότερα από τη Ρεάλ έφερε για ένα διάστημα χρήματα στα ταμεία, αλλά αγωνιστικά η ομάδα καταβαραθρώθηκε, μια και έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο αστέρων που ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για τα χρήματα παρά για το παιχνίδι.

Αγωνιστικά η Μίλαν, με τον πιθανό δανεισμό του Μπέκαμ –αν θεωρήσουμε ότι ο Αγγλος είναι παίκτης που της λείπει– ανεβάζει πολύ ψηλά τον μέσο όρο ηλικίας στο ρόστερ της. Στα χαφ η Μίλαν έχει Γκατούζο στα 30, Αμπροζίνι στα 31, Πίρλο στα 29, Ζέεντορφ στα 32, Εμερσον στα 32. Αν θεωρήσουμε ότι Πάτο και Ροναλντίνιο παίζουν μπροστά, η εμπειρία του Μπέκαμ δεν είναι αυτό που λείπει στους Μιλανέζους. Στο ρόστερ οι 15 από τους 28 της ομάδας είναι πάνω από 30. Τι περιμένουν, λοιπόν, από τον Αγγλο; Μόνο χρήματα. Πόσα, όμως;

Επενδυτικό case study

Πρόκειται για ένα από εκείνα τα chain mails που κυκλοφορούν από γραμματοκιβώτιο σε γραμματοκιβώτιο ανάλογα νε την επικαιρότητα. Αυτό είναι ένα mail οικονομικού χαρακτήρα, που φυσικά είναι επίκαιρο λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Το κείμενο είναι μια χιουμοριστική προσέγγιση στον άγνωστο, μυστηριώδη, γοητευτικό και επικίνδυνο κόσμο του αμερικανικού χρηματιστηρίου και όχι μόνο.

Είχε πρωτοδημοσιευθεί στη στήλη των αναγνωστών της εφημερίδας «New York Times», όταν έγινε το μεγάλο «μπαμ» με τις μετοχές-φούσκες των εταιρειών dot.com. Η ιστορία, λοιπόν, έχει ως εξής: «Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό εμφανίστηκε ένας άντρας, ο Χάρης, που ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες προς 10 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί, γνωρίζοντας ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες στο δάσος γύρω απ' το χωριό, πήγαν και έπιασαν όσες μπορούσαν. Ο Χάρης αγόρασε πάρα πολλές προς 10 δολάρια τη μία όπως είχε υποσχεθεί.

Το εμπόρευμα όμως λιγόστευε και οι χωρικοί σταμάτησαν να κυνηγούν μαϊμούδες. Ο Χάρης τούς ανακοίνωσε εκ νέου ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 20 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί έτρεξαν πάλι στο δάσος για κυνήγι και έπιασαν κι άλλες μαϊμούδες. Σύντομα όμως οι μαϊμούδες λιγόστεψαν ακόμη περισσότερο και ήταν δύσκολο να βρεθούν θηράματα, οπότε οι χωρικοί, που δεν ήταν κυνηγοί έτσι κι αλλιώς, ξαναγύρισαν στα κτήματά τους. Ο Χάρης, όμως, επιστρέφει ξανά στο χωριό και πληροφορεί τους χωρικούς ότι, επειδή καταλαβαίνει πως οι μαϊμούδες έχουν λιγοστέψει και είναι δύσκολο να έχει κέρδος το κυνήγι τους, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα αγόραζε όποια μαϊμού του έφερναν προς 25 δολάρια τη μία.

Οι χωρικοί, επειδή για εκείνους τα χρήματα ήταν πολλά, αφήνουν και πάλι τα χωράφια τους και αιχμαλωτίζουν κάποιες μαϊμούδες. Λίγες, βέβαια, επειδή ο αριθμός τους είχε περιοριστεί αισθητά. Τότε ο Χάρης συγκεντρώνει τους χωρικούς στην πλατεία του χωριού και τους ενημερώνει ότι καταλαβαίνει πως οι μαϊμούδες είναι πλέον ελάχιστες, αλλά επειδή τις χρειάζεται θα έδινε 50 δολάρια για κάθε μία που θα του έφερναν.

Μόνο που, επειδή έπρεπε να φύγει από το χωριό γιατί είχε μία επείγουσα δουλειά στην πόλη, θα έδιναν τις μαϊμούδες στον βοηθό του που θα τους πλήρωνε. Μόλις έφυγε ο Χάρης, ο βοηθός φώναξε τους χωρικούς και τους είπε: «Κοιτάξτε τι έχει κάνει ο Χάρης. Γέμισε ένα τεράστιο αγρόκτημα με μαϊμούδες για να τις αξιοποιήσει αργότερα. Θα σας τις πουλήσω εγώ προς 35 δολάρια τη μία και όταν έρθει ο Χάρης, του τις πουλάτε για 50 δολάρια τη μία, όπως σας είχε πει».

Οι χωρικοί μάζεψαν τις οικονομίες τους, πούλησαν κι ό,τι μπορούσαν κι αγόρασαν τις μαϊμούδες. Ο Χάρης και ο βοηθός του δεν ξαναφάνηκαν όμως. Μία από τις όψεις της λειτουργίας του χρηματιστηρίου.

Ολοι θα βγουν... λάδι

Αν κάποιος πιστεύει ότι θα εντοπιστούν πολιτικά πρόσωπα που θα έχουν ποινικές ευθύνες για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, πρέπει να τον πληροφορήσω πως γελιέται. Το πολιτικό σύστημα έχει δομηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να αποκλείει πιθανούς κινδύνους αυτής της μορφής. Ακόμη κι αυτή η πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ για την κάθαρση είναι υποκριτική. Εκείνο –για τους δικούς του λόγους– ήταν που νομοθέτησε ώστε η πενταετία να αρκεί για την παραγραφή των –τυχόντων– ποινικών ευθυνών υπουργού.

Σε ό,τι αφορά την προχθεσινή ομιλία του υπουργού Επικρατείας, ο τόνος και το ύφος δεν θα πρέπει να προξένησαν εντύπωση στους υποψιασμένους. Η ατάκα για τον «πατέρα ταχυδρόμο» δεν σήμαινε τίποτε άλλο, παρά το ότι ο κ. υπουργός κατέστησε σαφές σε όλους ότι δεν προτίθεται να επιστρέψει εκεί που βρισκόταν ο πατέρας του και πως δεν σκοπεύει να απεμπολήσει τα όσα απολαμβάνει από την τωρινή του θέση, που δεν μπόρεσε να απολαύσει, φαντάζομαι, ο πατέρας του. Νομίζω πως ποτέ άλλοτε κάποιος πολιτικός δεν έκανε καλύτερη απολογία του πλουτισμού του μέσα στο Κοινοβούλιο.