Ο Νίκος Αλέφαντος σπάει τη σιωπή του...

Κατανοώ τη στενοχώρια σου, μετά την ισοπαλία της ομάδας σου με τη Βέρντερ, λατρεμένε πολυμετοχικέ οπαδέ, όμως οφείλω να σε προειδοποιήσω. Δεν χρειάζεται να σπαταλάς τσάμπα φαιά ουσία, προσπαθώντας να ανακαλύψεις ποιος ευθύνεται και γιατί η διαφαινόμενη νίκη επί των Γερμανών δεν ήρθε ποτέ. Δέξου ότι για όλα φταίει η ατυχία, μπορεί και το κακό το μάτι, και προχώρα παρακάτω.

Αν διάβαζες τις εφημερίδες της Πέμπτης θα καταλάβαινες κι εσύ ότι η γκαντεμιά της ομάδας σου καθόρισε το αποτέλεσμα. Το «Derby» με τον συνηθισμένο αλλά και τόσο διαχρονικό τίτλο «Πόρνη Μπάλα» στο πρωτοσέλιδο εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Η «Πράσινη», από την άλλη, προτίμησε το λίγο πιο hard «Σκρόφα Μπάλα». Το νόημα δεν αλλάζει βέβαια, μόνο η βαρβατίλα…

Η «SportDay» με τη σειρά της σιχτιρίζει κομψά το κακό και ανάποδο πολυμετοχικό ριζικό με το εξαιρετικό «…την ατυχία μου», το οποίο θα μπορούσε να είναι και «…τα υπουργεία μου», αν θέλαμε να έχουμε και μια πολιτική πινελιά στο πρωτοσέλιδο. Με ένα σμπάρο θα πιάναμε δυο τρυγόνια. Και πολυμετοχικό και Ρουσόπουλο μετά την ομιλία του…

Ευτυχώς, κεχαριτωμένε, όσα ήθελαν να πουν οι εφημερίδες με τα πρωτοσέλιδά τους τα έγραψε ο Βασίλης Παπαθεοδώρου στην «Πράσινη», σ' ένα άρθρο-φωτιά που λύνει τις απορίες και του πιο απαιτητικού οπαδού. Γράφει το αγόρι μου: «Για να κάνεις καριέρα σε αυτόν τον θεσμό είναι απαραίτητη και η τύχη».

Μα τι ωραίο θέμα πιάσαμε. Αναστατώνομαι. Να συμπληρώσω κι εγώ ότι για να κάνεις καριέρα στο σανίδι χρειάζεσαι και τύχη και ταλέντο. Οπότε, dear, χίλιες φορές να γίνεις ποδοσφαιριστής και να παίζεις στο Τσάμπιονς Λιγκ παρά ηθοποιός. Θέλει πιο πολλά προσόντα, δεν το συζητώ…

Συνεχίζει ο Βασίλης: «Πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε φάρδος χωρίς όρια κόντρα στη Βέρντερ, βάζοντας γκολ κάθε φορά που πλησίαζε δέκα μέτρα έξω από την περιοχή. Ο Παναθηναϊκός στερήθηκε έστω και το 50-50 της τύχης και τώρα όλοι οι "ειδικοί" θα αρχίσουν να ψάχνουν τα αίτια της ισοπαλίας».

Εγώ στηρίζω τον Βασίλη και από σήμερα κιόλας θα αρχίσω να ψάχνω τα αίτια της ατυχίας και όχι της ισοπαλίας. Αυτό είναι το φλέγον ζήτημα. Θα βάλω τη θεία Λουκρητία να τηλεφωνήσει στη Βίκυ Παγιατάκη για να μας διαφωτίσει: μην έφταιγε άραγε ο ανάδρομος Ερμής που όλα πήγαν στραβά; Μήπως η Σελήνη που ήταν στον Τοξότη μας πήρε στον λαιμό της; Μήπως η επερχόμενη πανσέληνος έπαιξε κάποιο ρόλο; Καυτά ερωτήματα που ζητούν απάντηση, μπας και βγάλουμε κι εμείς μιαν άκρη…

Αφού συμφωνήσαμε όλοι, sugar, ότι η ατυχία του πολυμετοχικού ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που επηρέασε την εξέλιξη του παιχνιδιού το βράδυ της Τετάρτης, μπορούμε να ασχοληθούμε τώρα και με τα πιο επουσιώδη θέματα. Οπως είναι οι κινήσεις του Τεν Κάτε από τον πάγκο και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το ματς. Εδώ οι γνώμες διίστανται.

Ο Βασίλης Βέργης στο «Goal» θεωρεί ότι ο Ολλανδός τα πήγε καλά: «Ο Τεν Κάτε έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του και διαχειρίστηκε ορθότατα το παιχνίδι. Οι επιλογές του σε μεγάλο βαθμό δικαιώθηκαν. Οχι μόνον ο Μάντζιος, ο οποίος έχει μετατρέψει τη Βέρντερ σε πελάτισσά του, αλλά και ο Γκάμπριελ και ο Σιμάο (αντί του Μάτος) και ο Ιβανσιτς στον παράξενο ρόλο αριστερά».

Υποπτεύομαι ότι στο μυαλό του Βασίλη πρέπει να έχει μείνει χαραγμένος ακόμα ο τρόπος κοουτσαρίσματος του αγαπημένου του Πεσέιρο πέρυσι. Οπότε, ό,τι κι αν δει από τον Τεν Κάτε φέτος του φαίνεται καλύτερο. Μπορεί να τον ψέξει κανείς;

Μόνο ο Βαγγέλης Μπραουδάκης ίσως, ο οποίος, μια στήλη πιο δίπλα από τον Βέργη, καταθέτει μια εντελώς διαφορετική άποψη: «Ηταν μεγάλη η προσπάθεια, αλλά εγκληματική η ολιγωρία προ μηνών για τη στελέχωση του ρόστερ μαζί με τη διαχείριση που δεν έκανε στο τελευταίο 20λεπτο, ως όφειλε, ο Τεν Κάτε. Κι επιπλέον αντί να γίνουν εσωτερικές αλλαγές και να αποκτήσει η διάταξη κι ένα κανονικό αριστερό μπακ, βγήκε ο Μάντζιος για να περάσει ο Ρουκάβινα, συνεχίζοντας ο Ιβανσιτς να παριστάνει τον φουλ μπακ-χαφ-εξτρέμ. Ημαρτον.

Ημαρτον και κρίμα».

Μπερδεύτηκα. Τι να πιστέψω κι εγώ ο άμοιρος; Τον Βέργη ή τον Μπραουδάκη; Θα προτιμήσω τον «Μπραού», με την άποψη του οποίου (στο πιο σκληρό βέβαια) συμφωνεί και ο γλυκός Μίμης Δομάζος. Το πιο light σχόλιο που κάνει μάλιστα για τον Τεν Κάτε είναι ότι «τον έφεραν ως το μεγάλο όνομα, αλλά στις ομάδες που ήταν πριν ήταν δεύτερος προπονητής και δεν μπορεί να γίνει πρώτος». Γι' αυτό τον αγαπώ τον Μίμη. Γιατί αν υπήρχε «X-Factor» για προπονητές ο Δομάζος θα 'χε σίγουρα τον ρόλο του Μουρατίδη στην κριτική επιτροπή. Και φυσικά θα είχε κόψει τον Τεν Κάτε από τον πρώτο γύρο κιόλας. Λόγω φάτσας…

Και ενώ η συζήτηση για τον Τεν Κάτε φουντώνει, πιστέ μου αναγνώστη, μες στον χαμό η «Αθλητική Μακεδονίας Θράκης» έχει την είδηση της χρονιάς: «Εντονα συζητείται στην Αθήνα. Ο Μπάγεβιτς οδεύει για ΠΑΟ και ο Κάτε (δανεικός) στον Ηρακλή». Ενα κρίσιμο ερώτημα το οποίο η καλή εφημερίδα δεν απαντά είναι αν ο Ολλανδός θα πάει στον Ηρακλή δανεικός με οψιόν αγοράς ή αν αφού ψηθεί ένα χρόνο στον «Γηραιό» επιστρέψει μετά στον πολυμετοχικό.

Μπορεί βέβαια να τον θέλει ο Ρέμος απλώς για βοηθό του Πεντράθα –επειδή τη θέση τη γνωρίζει άριστα ο Τεν Κάτε– και όχι για πρώτο προπονητή, οπότε το πράγμα αλλάζει. Βρίσκω την ιδέα καταπληκτική. Το πρωί ο Ολλανδός θα ασχολείται με τα της ομάδας και το βράδυ θα πηγαίνει στο «Αθηνών Αρένα» και καλά για να ενημερώνει τον Αντώνη για τις εξελίξεις στον Ηρακλή. Αλλο που δεν θέλει ο γοητευτικός Τεν Κάτε. Είναι γλεντζές ο καλός μου, τι να κάνουμε;

Νομίζω, πολυαγαπημένε αναγνώστη, ότι η ημέρα σηκώνει και μια στάλα Αλέφαντου έτσι, για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ο πολυνίκης τεχνικός μίλησε στον Θέμη Σινάνογλου και δεν κρατήθηκε, έκανε και ένα σχόλιο για τον πολυμετοχικό και τους παίκτες του:

«Αυτός ο ψηλός Βραζιλιάνος που πήρανε (σ.σ.: ο Σόουζα) δεν ξέρει μπάλα, δεν μπορεί να στρίψει. Το πρώτο κοντρόλ του φεύγει στα δυο μέτρα, δύσκολα φτάνει στο γκολ, ντρίμπλα δεν έχει. Ο Χριστοδουλόπουλος κυνηγός δεν μπορεί, εξτρέμ δεν μπορεί, χαφ δεν μπορεί». Βρε Νικόλα μου, μήπως να τον κάνουμε τότε σέντερ μπακ σαν τον Μπόρχα να ησυχάσουμε; Εκεί δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δεν θέλω…

Συνεχίζει ο «Αλέ»: «Στα χαφ ο Σίλβα, που τους πήρε τα λεφτά, πλησιάζουν Χριστούγεννα και ακόμα περπατάει. Ο Ρουκάβινα τίποτε ακόμα, ο Κλέιτον δεν κάνει για δεύτερος επιθετικός, ο Ιβανσιτς δεν μπαίνει μέσα στην περιοχή, φοβάται λες και έχει κροκόδειλο εκεί. Παίζει σαν Τιτίκα».

Επειτα από αυτή την ανάλυση του Νικόλα, λατρεμένε πολυμετοχικέ οπαδέ, και αφού συνειδητοποίησες ότι το υλικό της ομάδας σου δεν του γεμίζει το μάτι, κάνε τον σταυρό σου και μη λες κουβέντα. Και η ισοπαλία που πήρες με τη Βέρντερ μια χαρά αποτέλεσμα είναι. Να τον ακούς τον «Αλέ»...