Οι μεγάλες στιγμές του «Μανόλο»

Εχω πάθει παράκρουση, λατρεμένε αναγνώστη. Τις τελευταίες μέρες μόνο ο Μανώλης Μαυρομάτης είναι στο μυαλό μου. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι το αγόρι μου επέστρεψε έστω και για λίγο στη φυσική θέση του -πίσω από το μικρόφωνο. Σαν όνειρο μου φαίνεται...

Σκέφτηκα σήμερα να κάνω ένα ποτ πουρί με μερικές μεγάλες στιγμές του -τις οποίες ίσως αγνοείς- διανθίζοντάς τες με μπόλικο παρασκήνιο, που θα σε γοητεύσει...

Μία all time classic ιστορία του «Μανόλο» είναι η περιγραφή του σε ένα ματς του Ολυμπιακού με τη Λάρισα το 1986. Ο Σέστιτς έχει την μπάλα λίγο κάτω από τη σέντρα και ξεχύνεται μπροστά. Ο Μαυρομάτης παίρνει φόρα και αρχίζει: «Σέστιτς με την μπάλα, περιμένει πιο δίπλα ο Αναστόπουλος. Πάντα Σέστιτς, περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστις. Περιμένει ο Αναστόπουλος. Σέστιτς και δίπλα ο Αναστόπουλος. Σέστιτς και γκολ... ενώ περίμενε σε θαυμάσια θέση ο Αναστόπουλος!».

Την επόμενη μέρα, dear, κάποιος νεαρός συντάκτης, γοητευμένος από την περιγραφή του «Μανόλο», τον πλησιάζει και τον ρωτά γιατί ανέφερε συνέχεια το όνομα του Αναστόπουλου στη συγκεκριμένη φάση, όταν μάλιστα ήταν φανερό ότι ο Σέρβος την μπάλα δεν θα την έδινε ποτέ. Η απάντηση του ήρωά μου ήταν αποστομωτική: «Μα τι είναι αυτά που με ρωτάς, αλιτήριε; Είναι απλό. Τον Αναστόπουλο θα τον δω αύριο το πρωί στο Κολωνάκι. Τον Σέστιτς δεν θα τον δω ποτέ. Ο "Αναστό" είναι φίλος μου».

Περιγραφή, έκφραση αληθινής φιλίας και δημόσιες σχέσεις ταυτόχρονα...

Μία ακόμα μεγάλη στιγμή του «Μανόλο» ήταν στον τελικό του Σούπερ Καπ μεταξύ της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού -τη χρονιά του Ραβούση. Το παιχνίδι έχει οδηγηθεί στα πέναλτι. Ο Αποστολάκης έχει πάρει θέση και είναι έτοιμος για την εκτέλεση, έχοντας απέναντί του τον Ηλία Ατματσίδη. Ο Στράτος σουτάρει και η μπάλα χτυπάει στο δοκάρι. Ο Μανώλης, όμως, ο οποίος βλέπει ακόμα και όσα δεν πιάνει ο τηλεοπτικός φακός, δεν είδε δοκάρι, αλλά απόκρουση του Ατματσίδη.

Μετά το τέλος του αγώνα ο Ατματζίδης βρίσκεται στη μεικτή ζώνη. Ο Μανώλης τον πλησιάζει και τον ρωτάει πώς αισθάνεται, μια και η συγκεκριμένη φάση καθόρισε το αποτέλεσμα του αγώνα (σ.σ.: η ΑΕΚ κέρδισε τον τίτλο). Ο Ηλίας δηλώνει ότι δεν ακούμπησε ο ίδιος την μπάλα και ότι αυτή χτύπησε στο δοκάρι. Ο Μανώλης είναι ανένδοτος: «Προφανώς, Ηλία, επειδή η φάση εξελίχθηκε με κινηματογραφική ταχύτητα, δεν κατάλαβες ότι ακούμπησες την μπάλα πριν αυτή προσκρούσει στη δοκό». Πεθαίνω...

Αλλο ένα ιστορικό συμβάν με πρωταγωνιστή τον «Μανόλο» συνέβη στον πάλαι ποτέ Sprint FΜ -πιο συγκεκριμένα σε μία εκπομπή του Γιώργου του Λυκουρόπουλου. Ο Μανώλης μας συμμετείχε ως σχολιαστής. Μια μέρα αποκάλυψε ότι ο Γιόζεπ Μπλάτερ βρέθηκε στη χώρα μας και συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο της ΕΠΟ, τον Κώστα Τριβέλα.

Ως μεγάλος δραματουργός, ο καλός μου δήλωσε ότι ήξερε και πού έγινε η συνάντηση των δύο ανδρών: σε μια καμπάνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Στη συνέχεια, απευθυνόμενος προς τον Λυκουρόπουλο, έθεσε ένα καυτό ερώτημα: «Ποιος όμως βρέθηκε στο ακριβώς από κάτω μπαλκόνι και άκουσε όλη τη συνομιλία των δύο; Ποιος νομίζεις;». Ο Μανώλης, πριν πάρει απάντηση, είχε λύσει μόνος του τον γρίφο: «Μα φυσικά ο Μανώλης Μαυρομάτης!».

Ο Λυκουρόπουλος, ξαφνιασμένος από την αποκάλυψη, τον ρώτησε γεμάτος αγωνία ποιο ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης. Αυτήκοος μάρτυρας ήταν ο Μανώλης. Δεν μπορεί. Θα το ήξερε. Ο «Μανόλο», αφού σκέφτηκε μερικά δευτερόλεπτα, τον διαφώτισε: «Ναι, ναι, οι δύο άνδρες είχαν μια μακρά συνομιλία στην οποία συμφώνησαν ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ!».

Δεν μπορώ, δάκρυσα...

(Περισσότερος Μανώλης αύριο, που θα τον έχουμε ακούσει κιόλας...)

Με μισή καρδιά εγκαταλείπω τον αγαπημένο μου ήρωα, γιατί υπάρχουν κι άλλα θέματα στην επικαιρότητα, κεχαριτωμένε. Το πιο σημαντικό από αυτά αφορά τον Αντώνη Νικοπολίδη και το αν θα συνεχίσει να αγωνίζεται και τη νέα σεζόν ή θα αποφασίσει να κρεμάσει τα γάντια του. Την υπόθεση ανέλαβε να διαλευκάνει ο Θέμης Σινάνογλου στο «Φως».

Γράφει ο καλός μου: «Χθες στου Ρέντη έγινε μια συζήτηση και ο Αντώνης εκμυστηρεύτηκε τα εξής: "Δεν έχω πει σε κανέναν ότι τελειώνω! Οταν είναι –και αν είναι– να πάρω απόφαση, θα το πω"». Αφού ξεπέρασα το σοκ από τις ροζ εικόνες που συνειρμικά ήρθαν στο μυαλό μου διαβάζοντας τη φερόμενη ως ατάκα του Νικοπολίδη, εντυπωσιάστηκα από τα υψηλά νοήματά της...

Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να μην πάρει ποτέ μια απόφαση ο Αντώνης; Να συνεχίζει να αγωνίζεται εις τους αιώνας των αιώνων; Μπερδεύτηκα…

Ευτυχώς ο Θέμης μου πήρε την υπόθεση πάνω του: «Ο υπογράφων δεν καταλαβαίνει γιατί έχει τεθεί θέμα από τον ίδιο τον Νικοπολίδη. Βλέπουμε τι χάλι υπάρχει με τους τερματοφύλακες στο ελληνικό πρωτάθλημα! Καλύτερος είναι ο Νικοπολίδης κατά κοινή ομολογία. Αφού είναι καλύτερος από τους άλλους, αφού τραυματισμούς δεν έχει, αφού το αγαπάει ακόμα αυτό που κάνει, τι πρόβλημα υπάρχει για να συνεχίσει και του χρόνου, είτε ως πρώτος είτε ως δεύτερος;».

Ηθικό δίδαγμα: νομίζω ότι ο ίδιος ο Θέμης πρέπει να αποφασίσει για λογαριασμό του Νικοπολίδη. Οσο ο καλός μου πιστεύει ότι ο Αντώνης μπορεί να συνεχίζει να αγωνίζεται, αυτό θα γίνεται. Μόλις ο Σινάνογλου κρίνει ότι ο γοητευτικός γκολκίπερ δεν την παλεύει άλλο, να αποχωρήσει την άλλη μέρα κιόλας από την ενεργό δράση...

Βέβαια αυτό το τελευταίο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Ο Θέμης μου το ξεκαθαρίζει: «Επειδή έχουμε μιλήσει με πολλούς μεγάλους παίκτες που σταμάτησαν την καριέρα τους, θα το γράψουμε για να το βάλει στο μυαλό του ο Νικοπολίδης: όλοι, μα όλοι το σκυλομετάνιωσαν που σταμάτησαν».

Και αν το σκυλομετάνιωναν μόνο, δεν θα έτρεχε και τίποτα, χρυσέ μου. Μπροστά στα άλλα που έπαθαν και τα αποκαλύπτει ο Σινάνογλου, αυτό είναι το λιγότερο: «Αλλος άρχισε χειμερινά μπάνια για να το ξεπεράσει, όπως ο Θωμάς Μαύρος. Αλλος έκλαιγε μπροστά στα μάτια μας, όπως ο Βαζέχα. Αλλος χώρισε με τη σύζυγό του και το 'ριξε στις γκόμενες (ονόματα να μη λέμε). Αλλος το έριξε στο μισό μπουκάλι ουίσκι και πήρε δέκα κιλά (ονόματα να μη λέμε)».

Με άγχωσε ο λεβέντης μου. Τελικά λιγότερες συμφορές μπορεί να σε βρουν άμα σου κάνει ο επίτιμος ποδαρικό την Πρωτοχρονιά, παρά αν σταματήσεις το ποδόσφαιρο. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ο Μπαλότα έφτασε τα 43 και συνεχίζει ακόμα. Πρέπει εκεί στην Πιάτσα Ναβόνα υπό το μελαγχολικό φως του ουρανού της ιταλικής πρωτεύουσας να διαβάζει πολύ Σινάνογλου...

Κολτσιδάκης

Μια καλή περίπτωση για τα μετόπισθεν του πολυμετοχικού θα ήταν ο Κολτσιδάκης. Η τεχνική του είναι ανάλογη εκείνης του Κολτσίδα και ο δυναμισμός του θυμίζει πολύ αυτόν του Κολιτσιδάκη. Ο ορισμός του κεντρικού αμυντικού. Με τον Κολτσιδάκη πίσω δεν περνάει κουνούπι...