Οι όμορφες ομάδες όμορφα καίγονται

Δεν γνωρίζω πόσοι θυμούνται τι συνέβαινε το 2001-2002, όταν κατέρρευσαν οικονομικά κάποιοι μεγάλοι τηλεοπτικοί οργανισμοί που είχαν αγοράσει τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων αρκετών ομάδων σε Αγγλία και Γερμανία. Την κατάρρευση των τηλεοράσεων ακολούθησε η χρεοκοπία πολλών ομάδων. Σχεδόν όλες είχαν στηρίξει το μεγαλύτερο ποσοστό των εσόδων τους στις εισροές από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και όταν οι τηλεοπτικοί οργανισμοί έπαψαν να πληρώνουν, οι ομάδες έπεσαν έξω.

Αυτό συνέβη και επειδή οι ομάδες πίστευαν ότι η εισροή χρημάτων από τις τηλεοράσεις θα συνεχιζόταν απρόσκοπτη και γιατί νόμιζαν πως με κάθε συμφωνία θα είχαν όλο και περισσότερα έσοδα. Ετσι, ξόδευαν διαρκώς περισσότερα, προσδοκώντας πως θα έχουν μεγάλα έσοδα στο μέλλον. Ο,τι, γενικά, συμβαίνει και με τα χρηματιστήρια, που αγοράζεις μία μετοχή επειδή πιστεύεις ότι στο μέλλον η αξία της θα ανέβει. Ομως, όταν η μετοχή ή το ομόλογο είναι «αέρας» ή τα στοιχεία πάνω στα οποία έχει βασιστεί η αξιολόγησή τους είναι πλασματικά, τότε είναι ζήτημα χρόνου το κραχ.

Η διεθνής οικονομική κρίση θα επηρεάσει και το ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα τα έσοδα που οι ομάδες περίμεναν ότι θα έχουν από κάποιες συγκεκριμένες πηγές. Και σε μία τέτοια περίοδο στην οικονομία, λένε, υπάρχουν και πολλές επενδυτικές ευκαιρίες. Κάποια επιχείρηση που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, η μετοχή της έχει χάσει πολύ, αλλά παρ' όλα αυτά έχει μεγάλες δυνατότητες, μπορεί να αποτελέσει μία καλή ευκαιρία για εκείνον που έχει την οικονομική δυνατότητα να την αγοράσει και να υποστηρίξει την ανάπτυξή της. Και μπορεί στον κόσμο των επιχειρήσεων οι διαδικασίες αποτιμήσεων να είναι πολύ συγκεκριμένες, αλλά στον κόσμο των ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα.

Είναι πολύ λίγες οι ομάδες που μπορούν να δημιουργήσουν κέρδη και μάλιστα σε μία τέτοια περίοδο γίνονται όλο και λιγότερες. Ομως, η αξιολόγηση των δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης των ομάδων είναι κάπως περίεργη υπόθεση. Ας πούμε, η Τσάρλτον πόσα κέρδη μπορεί να φέρει στον ιδιοκτήτη της και πόσο πολύ μπορεί να εξαπλωθεί στην ποδοσφαιρική αγορά της Αγγλίας ή και πιο πέρα. Κι όμως. Μετά τις Νιούκαστλ, Τότεναμ και Εβερτον, και η Τσάρλτον, που μάλιστα δεν είναι ομάδα της Πρέμιερσιπ, έχει μεγάλα χρέη, άρα έχει και λιγότερα έσοδα και δυνατότητες προβολής, είναι στόχος εξαγοράς. Για την εξαγορά της ενδιαφέρεται μία επενδυτική εταιρεία από το Ντουμπάι, η Zabeel Investments. Μία εταιρεία που δραστηριοποιείται στην κτηματαγορά, τις κατασκευές και τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Η συγκεκριμένη εταιρεία δημιουργήθηκε το 2006 και τώρα έφθασε το χαρτοφυλάκιό της να αξίζει περίπου 2 δισ. στερλίνες.

Αλλά και τη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ και την Τσέλσι επιχειρηματίες με τεράστια οικονομική επιφάνεια τις αγόρασαν. Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτές οι τρεις μεγάλες ομάδες έχουν πολύ μεγαλύτερα χρέη απ' όσα είχαν πριν εξαγοραστούν. Οι επιχειρηματίες που εξαγοράζουν τις ομάδες σε πολλές περιπτώσεις δανείζονται και έτσι μεταφέρουν το μεγαλύτερο ποσοστό της εξαγοράς στις τράπεζες. Κι αν μάλιστα κάποια στιγμή διαπιστώσουν ότι η «επένδυση» δεν αποδίδει όσα περίμεναν ή η οικονομική κατάσταση έχει δυσκολέψει, ξεφορτώνονται την ομάδα, όπως θα ξεφορτώνονταν και κάποια ομόλογα ή κάποιες μετοχές που έχουν χάσει την αξία τους.

Ομως, οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις κλασικές επιχειρήσεις, τις οποίες οι ιδιοκτήτες τους δεν υπολογίζουν. Ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, ο Μισέλ Πλατινί, έχει καταλάβει τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η εισβολή επιχειρηματιών στον κόσμο του ποδοσφαίρου και θέλει να βάλει κάποιους φραγμούς σε αυτή την ιστορία. Πέραν του γεγονότος ότι είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει, θα έπρεπε να το περιμένει. Η ΟΥΕΦΑ είναι που εμπορευματοποίησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν μπορεί τώρα να «ανησυχεί» γι' αυτή την εμπορευματοποίηση που σαν μέλι τράβηξε τις μύγες.

Το χιούμορ δεν κρύβεται

Την αθλητική εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης την έχουμε κατηγορήσει για πολλά, ανάμεσα στα οποία και για την έλλειψη χιούμορ. Βέβαια, το χιούμορ δεν είναι η σπουδαιότερη έλλειψή της, αλλά προχθές μάς διέψευσε επειδή απέδειξε ότι και χιούμορ διαθέτει και διασκεδαστική μπορεί να γίνει. Μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά από την παρουσίαση έλειπε ο μέγας σαμάνος της αθλητικής ενημέρωσης Πουρουπουπού, ο οποίος είναι γνωστό ότι δεν ασχολείται με πρωταθλήματα περιορισμένης δυναμικής, όπως αυτό της Β' Εθνικής. Τι φάσεις να αναλύσεις σ' ένα τέτοιο πρωτάθλημα με τον δούκα της διαιτητικής ερμηνείας Π. Βαρούχα, τον οποίο δεν είναι να τον χαραμίζεις με μπασκλασαρίες...

Η προχθεσινή εκπομπή –αφού δεν υπήρχε αγωνιστική δραστηριότητα από το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας– ασχολήθηκε στο πρώτο της μέρος με το παιχνίδι της εθνικής με τη Μολδαβία και σε αυτό το πρώτο μέρος εντάχθηκε η χιουμοριστική ενότητα της ποδοσφαιρικής ανάλυσης. Αφού λόγω της επικαιρότητας δεν υπήρχαν οι συνήθεις εκπρόσωποι των τριών μεγάλων του κέντρου, τη θέση τους πήραν οι εκπρόσωποι της sit in comedy (το αντίθετο της stand up) Κ. Πολυχρονίου και Γ. Τραγάκης, γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ. Προφανώς δεν υπήρχε η δυνατότητα να βρεθούν για τις ανάγκες της εκπομπής άλλοι καλύτεροι αναλυτές. Ετσι, παρακολουθήσαμε τη διατύπωση φοβερών τακτικών επισημάνσεων που –επί της ουσίας– αποδεικνύουν ότι η μελέτη και η ανάλυση της ποδοσφαιρικής τακτικής εκτός από γνώσεις και εμπειρία θέλουν και ταλέντο.

Ο κυρ Κώστας Πολυχρονίου μας πληροφόρησε πως ο Ρεχάγκελ χρησιμοποιεί το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιούσε και εκείνος όταν ήταν προπονητής της Εθνικής, αλλά σημείωσε ότι το σύστημα το διαφοροποιούν οι ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιείς. Προφανώς ο κυρ Κώστας χρησιμοποιούσε ποδοσφαιριστές νούλες. Από την άλλη, ο κ. Τραγάκης έφερε τα πάνω-κάτω στη θεωρία, όταν μας αποκάλυψε ότι πλέον η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών παίζει τεράστιο ρόλο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στο οποίο τα μπακ κάνουν τις επιθέσεις.

Αυτά να τα βλέπουν οι Μουρίνιοι και οι Φέργκιουσον που είναι κολλημένοι στο παρελθόν. Ο κ. Τραγάκης, μάλιστα, κάνοντας μία αναφορά στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, υποστήριξε ότι οι δηλώσεις των προπονητών χαρακτηρίζονται από καχυποψία, επειδή το πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο. Και συμπλήρωσε ότι για το καλό του ποδοσφαίρου η καχυποψία αυτή θα πρέπει να αποβληθεί. Τώρα που το σκέφτομαι, έχει γεμίσει η κατηγορία με την αφρόκρεμα της ελληνικής ποδοσφαιρικής παραγοντικής πανίδας. Ο κυρ Κώστας πάντως, ως βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης, υποστήριξε ότι οι προπονητές στη Β' Εθνική κάνουν υπερβολικές δηλώσεις για να τραβήξουν την προσοχή και να δείξουν ότι κάτι είναι.

Φασαρία χωρίς νόημα

Μετά το παιχνίδι της Εθνικής με τη Μολδαβία και τις δηλώσεις κάποιων ποδοσφαιριστών της Εθνικής που εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την περιορισμένη προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο, άνοιξε μία συζήτηση για τις τιμές των εισιτηρίων. Δεν αντιλέγω ότι τα 20 ευρώ είναι για τα ελληνικά δεδομένα υψηλή τιμή, όμως πολλοί από εκείνους που διαμαρτύρονται δίνουν τόσα χρήματα για να πάνε να δούνε την ομάδα τους.

Και για να κάνω και τον δικηγόρο του διαβόλου, επειδή η ΕΠΟ δεν επιχορηγείται από το κράτος, τα έσοδά της θα τα βγάλει από χορηγούς, εισιτήρια και πριμ πρόκρισης. Ομως, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο και οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν στο θέμα του πριμ την Εθνική όπως ένα σύλλογο. Διεκδικούν το μισό πριμ που θα δώσει η ΦΙΦΑ στην Ομοσπονδία σε περίπτωση πρόκρισης στο Μουντιάλ. Ε, ας ζητήσουν λιγότερα. Αλλωστε, κερδίζουν πολλαπλάσια απ' όλους όσοι δυσκολεύονται να δώσουν τα 20 ευρώ και δεν θα δουν και ποδόσφαιρο της προκοπής.