Η μεγάλη αναμέτρηση

Ποια είναι τα υπέρ και ποια τα κατά των δύομονομάχων της Α1 – Ο Παναθηναϊκός έχει πληρότητα και ισορροπία, ο Ολυμπιακός ταλέντο, προσωπικότητες και βάθος στους ψηλούς.

Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα ήταν αμέτρητες οι φορές που φίλοι του μπάσκετ, ως επί το πλείστον οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, με ρώτησαν τι θα γίνει στο φετινό πρωτάθλημα. «Θα το ξαναπάρει ο Παναθηναϊκός;». «Μήπως έφθασε η ώρα του Ολυμπιακού;». «Πόσους πόντους θα βάζει σε κάθε παιχνίδι ο Τσίλντρες;». «Πόσο καλύτερο θα κάνει τον Παναθηναϊκό ο Πέκοβιτς;» ήταν μερικές από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις.

Εκείνο που μετά βεβαιότητος προκύπτει απ' όλ' αυτά είναι ότι το ενδιαφέρον για το φετινό πρωτάθλημα του μπάσκετ έχει ήδη εκτιναχθεί σε ύψη πολύ μεγαλύτερα των προηγούμενων χρόνων. Με κύρια αιτία τις μεγάλες μεταγραφές του Ολυμπιακού (Τσίλντρες, Παπαλουκάς, Βούισιτς) αλλά και την ουσιαστική ενίσχυση του Παναθηναϊκού με σωστά επιλεγμένους παίκτες σε θέσεις που υπήρχε πρόβλημα.

Μία άλλη διαπίστωση είναι ότι έπειτα από τόσες επενδύσεις, που εκτίναξαν σε δυσθεώρητα ύψη τους προϋπολογισμούς και των δύο ομάδων, έχει φορτιστεί ανάλογα και το κλίμα μέσα στο οποίο θα γίνουν οι φετινές μάχες, οπότε σίγουρα δεν είναι άκαιρες οι επισημάνσεις των δύο αρχηγών, Αλβέρτη και Παπαλουκά, για αυτοσυγκράτηση και ενδεχόμενη έμπρακτη αντίδραση των παικτών μπροστά σε ενδεχόμενα φαινόμενα βίας.

Για να δούμε, λοιπόν, τι θα δούμε. Γιατί το βέβαιο είναι ότι το πρωτάθλημα άρχισε χθες στα τυφλά, δηλαδή χωρίς οι δύο μεγάλοι διεκδικητές να έχουν δώσει σαφή δείγματα των δυνατοτήτων τους. Γεγονός που κάνει βέβαια πολύ δύσκολα τα προγνωστικά, με τα οποία όμως καταγίνονται από το πρωί μέχρι το βράδυ οι οπαδοί των δύο μονομάχων.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς πως ό,τι πούμε σήμερα, κυρίως με βάση τα ρόστερ των δύο ομάδων και την αξία των προπονητών, θα είναι παρακινδυνευμένο, επειδή όλοι ξέρουμε πως οι ομάδες δεν κρίνονται στα χαρτιά, αλλά μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, και επίσης ότι τα μεγάλα συμβόλαια δεν εξασφαλίζουν πάντα την επιτυχία.

Ο Παναθηναϊκός

Οι πρωταθλητές μετά την περσινή αποτυχία τους στην Ευρωλίγκα, χάρη σε διάφορες ανακατατάξεις που έκαναν το καλοκαίρι, τώρα εμφανίζονται πληρέστεροι από κάθε άλλη φορά σε όλες τις θέσεις.

Είναι η πρώτη φορά από την εποχή του Ρέμπρατσα που ο Παναθηναϊκός διαθέτει ένα σέντερ φορ (Πέκοβιτς) ικανό να προκαλέσει φοβερούς πονοκεφάλους σε κάθε αντίπαλο με το παιχνίδι του στην επίθεση.

Επίσης, ο Παναθηναϊκός στο πρόσωπο του ραγδαία ανερχόμενου Περπέρογλου βρήκε ένα πραγματικό «τριάρι», χάρη στο οποίο δεν θα είναι υποχρεωμένος να καταφεύγει στα γνωστά πολύ χαμηλά σχήματα, για να αποκτά την ταχύτητα και την αμυντική πίεση που απαιτεί ο Ομπράντοβιτς.

Αλλο μεγάλο «συν», η επιστροφή του Φώτση, χάρη στην οποία οι «πράσινοι» αποκτούν μεγάλη περιφερειακή απειλή από τη θέση «4» και ταυτόχρονα καλύτερο ριμπάουντ και άμυνα στον αέρα. Τέλος, ο Ντρου Νίκολας μπορεί να μην είναι το πολύ μεγάλο όνομα, αλλά στα υπέρ του, εκτός από το φονικό του σουτ, έχει ότι γνωρίζει άριστα τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού, καταλαβαίνει το παιχνίδι του Ομπράντοβιτς και, όπως λένε, είναι πολύ συνεργάσιμος και γενικά καλός ως χαρακτήρας.

Δηλαδή ο Παναθηναϊκός μ' αυτούς τους τέσσερις και τους Διαμαντίδη, Μπατίστ, Σπανούλη, Τσαρτσαρή, Χατζηβρέττα, Γιασικεβίτσιους, Κέτσμαν, Σάκοτα, Αλβέρτη αγγίζει το τέλειο; Θεωρητικά ναι, αν και η παρουσία του Γιασικεβίτσιους γεννά ερωτήματα, στα οποία δεν είναι δυνατό να δοθούν κατηγορηματικές απαντήσεις.

Κι αυτό επειδή ο Λιθουανός δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Ομπράντοβιτς, γεγονός που δεν επιτρέπει στον Σέρβο προπονητή να τον εντάξει στο ροτέισον της ομάδας με τον τρόπο που θα υπαγόρευαν το όνομα και το συμβόλαιό του. Με λίγα λόγια, ο Σάρας που είδαμε στα φιλικά, αργός και ευάλωτος στην πίεση αλλά και ανύπαρκτος στην άμυνα, σε όλα τα ματς εναντίον ανταγωνιστικού αντιπάλου δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ' όσα μπορεί να λύσει.

Στον αντίποδα, το μεγάλο «συν» του φετινού Παναθηναϊκού είναι ότι με τον Πέκοβιτς στην πεντάδα και τους καλύτερους σουτέρ της ομάδας ακροβολισμένους στην περιφέρεια, όλοι οι αντίπαλοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν τρομερές αμυντικές σπαζοκεφαλιές. Γιατί αν δεν ντουμπλάρουν τον Πέκοβιτς θα φάνε το καλάθι από μέσα και γιατί αν, υπό τον φόβο του νεαρού Σέρβου, κλειστούν πίσω, θα τους σκοτώσουν τα «πολυβόλα» της περιφέρειας.

Συμπερασματικά, αν ο Παναθηναϊκός λύσει το πρόβλημα Γιασικεβίτσιους, τότε η πορεία του θα εξαρτηθεί κυρίως από την ένταση της φλόγας που θα έχουν οι υπόλοιποι παίκτες του για μεγάλες διακρίσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι θεωρητικά είναι μια ομάδα ικανή για πάρα πολλά, που όμως για να πετύχει τους στόχους της θα πρέπει να δείξει συγκέντρωση, αποφασιστικότητα και δίψα για νίκες και τίτλους.

Ο Ολυμπιακός

Το φετινό καλοκαίρι ήταν το θερμότερο για τον Ολυμπιακό από τότε που οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ανέλαβαν την ομάδα. Οι μεταγραφές που έγιναν σε συνδυασμό με το κόστος τους υποδηλώνουν ότι η διοίκηση θέλει οπωσδήποτε την ομάδα πρώτη στην Ελλάδα και τουλάχιστον μεταξύ των τεσσάρων πρώτων στην Ευρώπη.

Ο Ολυμπιακός είναι, λοιπόν, ο πρωταθλητής των μεταγραφών, αλλά για να αναδειχθεί και πρωταθλητής τον Ιούνιο, θα πρέπει να ξεπεράσει το γνωστό χάντικαπ που έχει απέναντι στον Παναθηναϊκό. Οτι δηλαδή και λόγω πολλών αλλαγών δεν διαθέτει τη δική του συνοχή και χημεία.

Απέκτησε, πάντως, παίκτες που διαθέτουν την απαιτούμενη προσωπικότητα για να τον οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας. Ο Παπαλουκάς, δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ, άλλη μία με την Εθνική Ελλάδας, δευτεραθλητής κόσμου το 2006 στην Ιαπωνία και παρών σε άλλα τέσσερα φάιναλ φορ από το 2003 μέχρι το 2007, θα είναι ο κατευθυντήριος νους. Αν μάλιστα δίπλα στο ταλέντο, την πείρα και την προσωπικότητά του μπορούσε να βάλει και ανάλογη αθλητική ικανότητα, τότε η παρουσία του θα εθεωρείτο εκ των προτέρων καταλυτική.

Τα ίδια και ίσως σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό ισχύουν για τον ανυπέρβλητο Νίκολας Βούισιτς, τον καλύτερο σέντερ που έπαιζε στην Ευρωλίγκα, τουλάχιστον από το 2003 και μετά. Ομως η μέση του δεν αποτελεί εγγύηση και το ότι στο περσινό φάιναλ φορ είχε σχεδόν διακοσμητική παρουσία πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα.

Ερωτήματα συνοδεύουν και τον Τζος Τσίλντρες, η μεταγραφή του οποίου έκανε πάταγο και στο ΝΒΑ. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις συνθήκες του ευρωπαϊκού μπάσκετ ένας παίκτης που τα καλύτερά του είναι ταχύτητα, ριμπάουντ, κάρφωμα και άμυνα σε περισσότερες από δύο θέσεις;

Ανεξάρτητα απ' αυτά, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει πρωτοφανές βάθος στη φροντ λάιν (θέσεις 3-4-5), που του εξασφαλίζει αντοχή σε οποιαδήποτε φθορά, αλλά σίγουρα θα απαιτηθεί πολύς κόπος για να βρεθούν τα σωστά σχήματα. Για παράδειγμα, στις πιεστικές άμυνες δεν έχουν θέση οι Βούισιτς, Σχορτσανίτης, ενώ από τους υπόλοιπους ψηλούς κανένας (πλην του άπειρου Βουγιούκα) δεν είναι καθαρό σέντερ φορ. Επίσης ο Ερτσέγκ μοιάζει πολύ με τον Μπουρούση και οι Τσίλντρες, Βασιλόπουλος «τρακάρουν» στην ίδια θέση.

Στην περιφέρεια ο Γκριρ θα καταθέσει την ικανότητά του να δημιουργεί προσωπικές φάσεις, ο Χαλπερίν θα βοηθήσει και ως σουτέρ και ως δημιουργός, αλλά όλοι μαζί (δηλαδή συν τους Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Μιλόσεβιτς) δεν βγάζουν ένα αμυντικά αξιόπιστο δίδυμο.

Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός διαθέτει πλούσιο σε αριθμό και ταλέντο υλικό, που όμως δεν είναι καθόλου εύκολο στη διαχείρισή του. Και ακριβώς από την ικανότητα που θα δείξουν οι προπονητές του σ' αυτόν τον τομέα, νομίζω ότι θα κριθεί και η όλη του πορεία.

Πρόβλεψη: οι «ερυθρόλευκοι» θα ξεκινήσουν σε χαμηλούς τόνους, αλλά με την πάροδο του χρόνου θα γίνονται όλο και καλύτεροι, χωρίς να μπορεί πάντως να προδικάσει κανείς ποιο θα είναι το ταβάνι τους.