Οι «πράσινες» εφημερίδες στα χαρακώματα

Kάθε φορά που διαβάζω Κώστα Νικολακόπουλο, λατρεμένε αναγνώστη, η ψυχολογία μου ανεβαίνει στα ύψη. Ο Κώστας μου είχε χθες μια καταπληκτική ιδέα. Σκέφτηκε και έγραψε στο «Φως» ένα μοναδικό κομμάτι, στο οποίο παρουσίαζε μια ενδεκάδα παικτών του Ολυμπιακού, ηλικίας μέχρι 23 ετών.

«Είναι παίκτες που τουλάχιστον οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, μπορούν αφενός μεν να παίξουν άμεσα βασικοί στην ομάδα, αφετέρου δε εύκολα να πουληθούν στην Ευρώπη! Υπερβολές; Για πάρτε: δεξί μπακ Γκαλίτσιος. Αριστερός μπακ Λεονάρντο. Στόπερ Αβραάμ και Κυριάκος Παπαδόπουλος. Στα χαφ Τοροσίδης, Μενδρινός, Γιάννης Παπαδόπουλος, Λέτο. Και στην επίθεση Ντιόγο, Μήτρογλου. Δηλαδή θα σας χάλαγε αν βλέπατε τον Ολυμπιακό με αυτή την ενδεκάδα σε κάποια παιχνίδια;».

Εμένα, Κώστα μου, καθόλου. Ισα ίσα θα ήμουν ευτυχής αν έβλεπα τη συγκεκριμένη ομάδα στο γήπεδο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα νεαρά και γοητευτικά αγόρια είναι το μέλλον αυτής εδώ της χώρας, γι' αυτό και πρέπει να τα στηρίζουμε και να τα βοηθάμε. Το πρόβλημα είναι άλλο.

Καλή κι άγια είναι η ομάδα, αλλά μου λείπει ένας στο μέτρημα. Πρόκειται για μια υπέροχη δεκάδα και όχι ενδεκάδα, διότι δεν υπάρχει τερματοφύλακας. Μη βιαστείς, dear, να συμπεράνεις ότι ο Κώστας το ξέχασε. Αυτή είναι μια επιπόλαιη προσέγγιση, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα…

Πρόκειται ασφαλώς για συνειδητή επιλογή του «Νικολακό». Μπακότερμα θα παίζει η ομάδα, διότι με τόσο ταλέντο που διαθέτει, δεν χρειάζεται καν γκολκίπερ. Χαρίζει και έναν για να έχουν λίγο ενδιαφέρον τα παιχνίδια και να μην πλήττουμε. Στη μεγαλοψυχία του Κώστα μου στηρίζονται οι ελπίδες των αντιπάλων.

Αλλάζω θέμα, κεχαριτωμένε, επειδή ζούμε ιστορικές στιγμές, τις οποίες δεν πρέπει να χάσεις. Ο «Πράσινος Τύπος» πέτυχε το ακατόρθωτο. Κατάφερε με ένα δημοσίευμα και μόνο να γεφυρώσει –στο μέτρο του δυνατού βέβαια– το χάσμα που υπήρχε ανάμεσα στο «Derby» και την «Πράσινη». Οι δύο εφημερίδες βρήκαν επιτέλους θέμα στο οποίο συμφωνούν. Πρόκειται ασφαλώς περί θαύματος…

Ολα ξεκίνησαν την Τετάρτη, όταν στον «Πράσινο Τύπο» δημοσιεύτηκε συνέντευξη του Ντομινίκ Ουίλκινς. Ο αρρενωπός Ντομινίκ, μιλώντας στη Μάρα Κούτρα, έριξε τη βόμβα του:

«Θα ήμουν πολύ καλύτερα αν δεν μου χρωστούσε ο Παναθηναϊκός χρήματα και αν δεν αναγκαζόμουν να πάμε στα δικαστήρια για να λύσουμε τις διαφορές μας. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί έπρεπε να καταλήξουμε έτσι; Είναι ένα ποσό που θεωρώ ότι το δικαιούμαι. Αποτελεί μέρος του συμβολαίου που είχα υπογράψει και έχω την απαίτηση να το εισπράξω. Δεν έχει να κάνει τόσο με το πόσο μεγάλες ή μικρές είναι οι απολαβές που πρέπει να μου δώσουν όσο με τους λόγους που προφασίζονται για να το αποφύγουν. Εφυγα χωρίς να είμαι τραυματίας, όπως είπαν».

Ε, καλά, χρυσέ μου, αν δεν έχει να κάνει τόσο με το ποσό, τι θες και συ και μας σκοτίζεις ύστερα από τόσα χρόνια; Ενα σκασμό λεφτά έδωσε ο Παυλάρας ο Θεός για να σε φέρει και τώρα θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για ψίχουλα; Στην ανάγκη, πες μου το ποσό και σ’ το δίνω εγώ, μην το κάνουμε θέμα τώρα…

Την άλλη μέρα, πιστέ μου αναγνώστη, άρχισαν τα όργανα. Ο Κώστας Γκόντζος έγραψε στο «Derby»: «Το παραμύθι των αδικημένων που φεύγουν από τον Παναθηναϊκό σιγά μη δεν ακούμπαγε και το μπάσκετ. Και σιγά μη δεν γινόταν και αυτό, από παναθηναϊκής απόχρωσης και κατεύθυνσης έντυπο. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν χρωστάει στον Ντομινίκ Ουίλκινς. Ενα εκατομμύριο δολάρια, ευρώ, δεν ξέρω ακριβώς το νόμισμα, γιατί με το που το είδα, δεν κάθισα να μπω σε λεπτομέρειες. Βρείτε μου άλλη ομάδα που θα συζητάει ανάλογο θέμα. Οτι δηλαδή ένας παίκτης της, που έπαιζε σε αυτή πριν από δώδεκα χρόνια, θα δώσει συνέντευξη και θα πει "μου χρωστάνε λεφτά"».

Κώστα μου, για να μη σκας, θα σου βρω εγώ μια ομάδα που συζητάει ανάλογο θέμα: ο Ολυμπιακός. Και μάλιστα όχι για παίκτη, αλλά για προπονητή, τον Τροντ Σόλιντ. Τόση κουβέντα έγινε, καλέ μου, για τα χρήματα που του χρωστάνε, το ξέχασες; Συνεχίζει το αγόρι μου:

«Ο Παναθηναϊκός δηλαδή χρωστάει στον Ντομινίκ και ο Ντομινίκ το θυμήθηκε έπειτα από δώδεκα χρόνια. Θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο. Αλλά δυστυχώς δεν βγάζει ούτε γέλιο. Αηδία και τσαντίλα βγάζει. Για το πόσο χαμηλά μπορεί να κατρακυλήσουν κάποιοι σε αυτή την ομάδα».

Εξαλλο μου τον έκαναν τον Κώστα μου και άντε να τον ηρεμήσω τώρα. Το πράγμα όμως είχε και συνέχεια. Μετά τον Γκόντζο, και το «Derby» και η «Πράσινη» καυτηρίασαν το δημοσίευμα του «Πράσινου Τύπου». Ζούμε μεγάλες στιγμές, sugar, και δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα…

Με τίτλο «Παραμύθια της Χαλιμάς» η καλή εφημερίδα γράφει:

«Την έντονη έκπληξη και τη δυσαρέσκεια των ιθυνόντων του Παναθηναϊκού προκάλεσε δημοσίευμα εφημερίδας "ερυθρόλευκων" τελικά αποχρώσεων. Στο συγκεκριμένο έντυπο παρουσιάζεται συνέντευξη του Ντομινίκ Ουίλκινς, σύμφωνα με την οποία στον άλλοτε αστέρα του NBA οφείλονται χρήματα από τους "πράσινους" και υπάρχει και δικαστική διαμάχη».

Στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, μάλιστα, ο «Πρασινοφρουρός» στέλνει το δικό του μήνυμα: «Φιλιά στον “Κόκκινο Τύπο”». Τρελαίνομαι. Οι καβγάδες με εξιτάρουν, επειδή στην πραγματικότητα πίσω απ' τις σκληρές κουβέντες και τις μπηχτές κρύβεται ένα έντονο πάθος. Τα παλικάρια μου αγαπιούνται κατά βάθος, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Κάνουν πείσματα…

Οχι, πολυαγαπημένε αναγνώστη, δεν τελειώσαμε ακόμα. Χθες ήρθε και η απάντηση του «Πράσινου Τύπου» διά χειρός Ακη Τσόπελα, για τα όσα ακούστηκαν μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης Ουίλκινς. Γράφει ο λατρεμένος μου:

«Γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής ότι θα ενοχλήσει (σ.σ.: η συνέντευξη Ουίλκινς). Οτι θα προκαλέσει αντιδράσεις και ότι θα ακουστούν και θα γραφτούν πολλά. Το κάναμε όμως σεβόμενοι την πορεία αυτής της εφημερίδας, που δεν δίστασε να δημοσιοποιήσει τα κακώς κείμενα, είτε αφορούσαν την ΠΑΕ, είτε τον Ερασιτέχνη, είτε και τον ίδιο τον κόσμο».

Μα τι γλυκός που είναι ο Ακης. Εχω μελώσει. Αν δεν είχα τέτοια αδυναμία στον Κώστα Γκόντζο, μπορεί και να γινόταν ο νέος ήρωάς μου. Είναι μεγάλος ο πειρασμός, αλλά στο όνομα της αγάπης μου για τον Κώστα, οφείλω να συγκρατηθώ. Ο Ακης συνεχίζει το ξέσπασμά του:

«Πίσω από την έκδοση της εφημερίδας δεν κρύβεται κανένας, μα κανένας, παρά μόνο αυτοί που αναγράφονται στην ταυτότητά της. Επιπλέον δεν πρόκειται να κάνουμε τη χάρη σε αυτούς που μας "ευχήθηκαν" όσα μας "ευχήθηκαν", γιατί αυτούς που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους δεν τους υπολογίζουμε».

Και έτσι, όμορφα και ωραία, καλέ μου αναγνώστη, γράφτηκε το τέλος του πρώτου επεισοδίου. Μην ανησυχείς, όμως. Ετσι ξαναμμένα όπως τα βλέπω τα αγόρια μου είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα. Είναι άλλωστε και η εποχή που ξεκινάνε τα καινούργια σίριαλ στην τηλεόραση και ζηλέψαμε. Να μην έχουμε και εμείς το δικό μας σίριαλ στον αθλητικό Τύπο δηλαδή;

Φρισκάρας

Η στήλη –για να διευκολύνει τον Γκαγκάτση– παρουσιάζει τον άνδρα που έχει γεννηθεί για να γίνει αρχιδιαιτητής. Είναι ο γοητευτικός Φρισκάρας. Είναι πιο ευαίσθητος και απ' τον Φρισκ, αλλά και αμείλικτος όπως ο Κύρος Βασσάρας. Βασίλη μου, να τον χαιρόμαστε.