Να ρίξουμε καμιά ματιά και στον αντίπαλο

Θα αφήσω στην άκρη τις βασανιστικές εισαγωγές και θα μπω κατευθείαν στο θέμα: ο Γιώργος Δώνης είναι ένας καλός προπονητής και ποτέ δεν έχω χάσει ευκαιρία να το επισημάνω. Βρίσκεται επίσης στην πιο δύσκολη αποστολή της ζωής του κι αυτό από μόνο του αρκεί για να τον συμπαθώ πιο πολύ. Μια πιθανή επιτυχία του θα βοηθήσει αρκετά τους Ελληνες προπονητές: στην ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια ελάχιστοι προπονητές τα 'χουν καταφέρει και μια επιτυχία του Δώνη θα ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι οι Ελληνες κόουτς μπορούν να κάνουν πράγματα. Αλλά για να πετύχει, πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να κάνει.

Ο Δώνης πέρασε ένα δύσκολο καλοκαίρι καθώς έπρεπε στα πρώτα του βήματα να τον στηρίξει κάποιος που ανακοίνωσε ότι φεύγει, δηλαδή ο Ντέμης Νικολαΐδης. Αν εκτίμησα κάτι στις επιλογές του στο ματς της πρεμιέρας με τον ΠΑΟ (η νίκη εκείνη είναι το μοναδικό αποτέλεσμα της ΑΕΚ που μπορεί να καταγραφεί ως επιτυχία σε αυτή την πρώτη φάση της σεζόν και γι' αυτό αναφέρομαι σε αυτό), ήταν ότι είδα σε αυτές το ρίσκο ενός ανθρώπου που έχει ορθά αναλύσει μια κατάσταση. Αποφεύγοντας τον κίνδυνο της ιδεοληψίας («είμαι σε μία μεγάλη ομάδα και πρέπει να δείξω κάτι που θα θαυμάσει ο κόσμος»), ο Δώνης όρισε ως προτεραιότητα της ομάδας του την εφαρμογή ενός πλάνου που δεν είχε κάτι ελκυστικό.

Πεδίο

Εκείνη η ΑΕΚ που έπαιξε με τον ΠΑΟ, έχοντας γνωρίσει τρεις μόλις μέρες πριν έναν οδυνηρό αποκλεισμό στην Κύπρο, είχε ανάγκη να πιστέψει στις δυνάμεις της και στις δυνατότητές της. Ο Δώνης το ματς με τον ΠΑΟ το αντιμετώπισε ως ευκαιρία να πάρει η ομάδα ηθικό κάνοντας αποτέλεσμα και όχι ως πεδίο δοκιμών. Η δικαιολογία για πειραματισμούς υπήρχε, καθώς κάποιοι παίκτες αποκτήθηκαν αργά και ο «Ρίμπο» έφυγε στο παραπέντε, αλλά εκείνη την Κυριακή πήγε στην άκρη. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή (με μια μερίδα του κόσμου έτοιμη να αρχίσει την εξέγερση κατά πάντων και αρκετές εφημερίδες να έχουν βγάλει συμπεράσματα που θυμίζουν νεκροψία πριν καν το πρωτάθλημα ξεκινήσει), ο Δώνης έβαλε την ομάδα μπροστά στην ευθύνη της. Η ΑΕΚ έκανε ένα ελάχιστα ελκυστικό, απλό ματς στο οποίο πρώτα από όλα έβλεπες την εφαρμογή μιας τακτικής: η άμυνα κάλυψε χώρους, ο Καραγκούνης δεινοπάθησε, οι επιθετικοί έπαιξαν όπως έπρεπε για να εκμεταλλευτούν τις λίγες ευκαιρίες. Το ματς, όμως, αντί να γίνει ο μπούσουλας της σεζόν, μπήκε στο αρχείο.

Τούμπα

Για την ακρίβεια, η ίδια συνταγή πήγε να χρησιμοποιηθεί στην Τούμπα μια εβδομάδα μετά: εδώ, κατ' εμέ, ξεκίνησε το πρόβλημα. Η ΑΕΚ προσπαθεί να αμυνθεί (όπως με τον ΠΑΟ) και να πρεσάρει στη μεσαία γραμμή με τους τρεις κόφτες, αλλά δεν καταφέρνει να κρατήσει μακριά τον Βερόν και τον Ιβιτς και ο Μουσλίμοβιτς την τιμωρεί. Μετά ο Δώνης αλλάζει το σύστημα και κυρίως τον τρόπο προσέγγισης του ματς. Η παρουσία του Τζεμπούρ τρομάζει τον Σάντος, με τον Πελετιέρι η ΑΕΚ κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα, όμως η λεπτομέρεια που ο Δώνης δεν λαμβάνει υπ' όψιν του είναι ότι αυτό της το επέτρεψε η παθητικότητα του ΠΑΟΚ. Πιθανότατα ο Δώνης εκτίμησε ότι εκείνη τη βραδιά την ΑΕΚ τη βοήθησαν πολύ οι αλλαγές του: δεν είναι λάθος, όμως αυτές δύσκολα θα είχαν αποτελέσματα αν ο Σάντος δεν μάζευε τον ΠΑΟΚ στα μετόπισθεν.

Αντίπαλος

Του Δώνη πρέπει να του άρεσε η ΑΕΚ του δεύτερου ημιχρόνου της Τούμπας και έκτοτε προσπαθεί να την ξαναβρεί: αν δεν συνεκτιμά τα όποια ποιοτικά χαρακτηριστικά του αντιπάλου, αυτή η αναζήτηση μπορεί να κάνει περισσότερο κακό από ό,τι καλό. Εναντίον του ΠΑΟ η ΑΕΚ ήταν διαβασμένη: ήξερε τον αντίπαλο και με παίκτες που έκαναν απλά πράγματα εξουδετέρωσε τα ατού των «πρασίνων». Από κει κι έπειτα αυτό δεν συμβαίνει: ειδικά στα ματς με τον Πανιώνιο και τον Ολυμπιακό η ΑΕΚ δεν «ακυρώνει» σχεδόν κανέναν από τους καλούς παίκτες του αντιπάλου της. Στη Νέα Σμύρνη υποφέρει τον Χούτο, τον Σκούφαλη και τον Κουμόρτζι σε όλο το ματς. Στο Καραϊσκάκη δέχεται τα γκολ από τον Κοβάσεβιτς και τον Ντιόγο, ενώ ο Γκαλέτι παίρνει την κόκκινη από τον σχεδόν αβοήθητο Χουανφράν και ο «Τζόλε» δίνει την κρίσιμη ασίστ. Ακόμα και στο ματς με τον Ηρακλή, ο μόνος δραστήριος επιθετικός του «Γηραιού», ο Αγρίτης, έχει δυο φορές την ευκαιρία να σκοράρει! Ασε που ο Γκαρσία Πίτου μοιάζει Μάξι Ροντρίγκες…

Συμβαίνει

Το να χάνεις δεν είναι καταστροφή, συμβαίνει. Το να δέχεσαι όμως σε δύο εκτός έδρας ματς στο 0-0 και στο 1-1 γκολ από αντεπιθέσεις του γηπεδούχου (χωρίς μάλιστα το επιθετικό σου παιγνίδι να έχει αποτέλεσμα την παραγωγή πολλών φάσεων), αποτελεί δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Δώνης μοιάζει να δίνει εξετάσεις (στον εαυτό του;) προσπαθώντας να κάνει σύνθετα πράγματα: γι' αυτό και ο Μπασινάς γίνεται κουμανταδόρος και ο Σκόκο πλάγιο χαφ. Θα 'λεγα ότι πρέπει πιο πολύ και από το να δουλέψει περισσότερο (κανείς δεν δουλεύει πιο πολύ από αυτόν) να σκεφτεί ψύχραιμα τι παίκτες έχει στα χέρια του και να επιχειρήσει να φτιάξει κάτι που να συνάδει με τα χαρακτηριστικά τους. Δεν είναι απαραίτητο η ΑΕΚ να παίζει θεαματική μπάλα: με τον ΠΑΟ δεν το έκανε, αλλά δεν είδα να στενοχωρήθηκε και κανένας. Στην αρχή ενός κύκλου όλα δικαιολογούνται: ακόμα και ο κυνισμός.

Αξίες

Ο Δώνης δεν χρειάζεται να ψάχνει συστήματα: χρειάζεται να ποντάρει σε απλές ποδοσφαιρικές αξίες. Το «πιέζω τον αντίπαλο όταν κατεβάζει την μπάλα» και δεν τον κοιτάω όπως έκαναν ο Μπλάνκο και ο Σκόκο στο Καραϊσκάκη, δεν εμπεριέχεται στις βασικές αρχές του 4-4-2. Το «καλύπτω τον συμπαίκτη μου», όπως έκανε ο Πλιάτσικας με τον Ράμος στο ματς με τον ΠΑΟ, δεν θα το βρει στο 4-3-3. Το «παίζω προσεχτικά στην άμυνα για να κερδίζω» επίσης, (ακόμα κι αν αγαπάω το επιθετικό και το ελεύθερο ποδόσφαιρο), καμιά φορά είναι μια λύση.

Τεράστια «πατάτα»

Διάβασα (από επαγγελματική διαστροφή) τους όρους του διαγωνισμού για την κοινή διαχείριση των τηλεοπτικών και των ραδιοφωνικών δικαιωμάτων των αγώνων των ομάδων της Σούπερ Λίγκας, έτσι όπως αυτοί διατυπώνονται από την εταιρεία που έχει αναλάβει τη διαπραγμάτευση με τα ενδιαφερόμενα κανάλια. Ενα πράγμα απολύτως λανθασμένο είναι οι όροι πώλησης των ραδιοφωνικών δικαιωμάτων. Κανονικά θα έπρεπε να επέμβει ήδη η επιτροπή ανταγωνισμού: με τον όρο ότι για να αποκτήσεις ραδιοφωνικά δικαιώματα μετάδοσης αγώνων πρέπει να καλύπτεις το 75% της χώρας, η Σούπερ Λίγκα και η εταιρεία της, επί της ουσίας, επιτρέπουν μόνο σε πέντε ραδιόφωνα να πάρουν μέρος στον διαγωνισμό. Και για να μη νομίζετε ότι έχει πρόβλημα ο ΝOVAΣΠΟΡ FM, θέλω να κάνω σαφές ότι βρίσκεται μεταξύ των πέντε: για κάποιους άλλους ανησυχώ.

Την περασμένη Κυριακή μεταδιδόταν ραδιοφωνικά το ματς Αστέρας Τρίπολης – Ξάνθη. Ξέρετε πόσα λεπτά του αγώνα μεταδόθηκαν από τον NOVAΣΠΟΡ FM και την ΕΡΑ Σπορ; Γύρω στα δέκα. Δεν υπερβάλλω. Το ματς κυλούσε στο 0-0, μεταδίδονταν παράλληλα οι αγώνες της Β' και της Γ' Εθνικής και τα ραδιόφωνα έδιναν και πληροφορίες για το Στοίχημα. Για τα πανελλήνιας εμβέλειας ραδιόφωνα το ματς δεν ήταν τόσο σημαντικό: στην Ξάνθη και στην Τρίπολη, όμως, ήταν το γεγονός της ημέρας. Το ίδιο συμβαίνει και στη Λάρισα, όπου ανθεί το αθλητικό ραδιόφωνο. Οταν αγωνίζεται η ΑΕΛ, όλη η πόλη ακούει από τα τοπικά μέσα τους αγώνες της. Το ίδιο συμβαίνει στην Κρήτη, όπου ο Εργοτέλης και ο ΟΦΗ έχουν την τιμητική τους και το ίδιο γίνεται φυσικά στη Σαλονίκη, όπου ραδιοφωνικοί σταθμοί όπως ο Libero και το Μετρόπολις είναι κολοσσοί, καλύπτοντας την επικαιρότητα του ΠΑΟΚ, του Αρη και του Ηρακλή πρωτίστως. Απαγορεύοντας ουσιαστικά στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς να μεταδίδουν τα ματς των ομάδων της πόλης τους, η Σούπερ Λίγκα επιβάλλει μια ομογενοποίηση που είναι αβάσταχτη: χαρίζει την Κυριακή στον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ και κάνει τους υπόλοιπους κομπάρσους. Στη Λίγκα λένε ότι τα τοπικά ραδιόφωνα μπορούν να συνεργαστούν και να φέρουν μια κοινή πρόταση –όμως δεν λένε τι θα γίνει αν τελικά πλειοψηφήσει ένας από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς πανελλήνιας εμβέλειας και κρατήσει το προϊόν για την πάρτη του. Να σας πω εγώ τι θα γίνει: θα έχουμε μια ραδιοφωνική Κυριακή αφιερωμένη στους τρεις του κέντρου και μόνο.

Θέλουν κάτι τέτοιο ο Πηλαδάκης, ο Ζαγοράκης, ο Ρέμος, ο Μποροβήλος, ο Σκόρδας; Αν ναι, τα θερμά μου συγχαρητήρια…

Αναρωτιόταν ο Πηλαδάκης…

Αναρωτιόταν ο Πηλαδάκης πώς ο Γκαγκάτσης στις συζητήσεις του με τη λίγκα ήταν προ των εκλογών τόσο συναινετικός. Πέρασαν οι εκλογές και ο πρόεδρος κατέθεσε την πρότασή του για τη διαιτησία. Επικεφαλής, λέει, ο Φρισκ (που κάνει διακοπές στην Κρήτη και αγαπάει τη χώρα μας) και να επιστρέψουν ξανά οι παρατηρητές στην ΚΕΔ, δηλαδή στην ΕΠΟ. Και να γίνουν όλα, λέει, σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς – που σημαίνει ότι τώρα λειτουργεί το πράγμα εκτός διεθνών κανονισμών και είναι παράνομο. Με απλά λόγια, ό,τι πέτυχε η Λίγκα (αυτό το λίγο έστω), ο Γκαγκάτσης το σβήνει μονοκονδυλιά: αν η πρότασή του έρθει στη λίγκα το γκρουπάκι τον δέκα παραγκαγκάτσηδων (δηλαδή αυτών που βρίσκονται παρά τω Γκαγκάτση) θα την ψηφίσει. Και θα αναρωτιέται ο Πηλαδάκης γιατί ήταν συναινετικός…