Επί προσωπικού και ευχαριστώ για τον χρόνο σας

Mεγάλη υπόθεση να έχεις φίλους. Καλούς φίλους, όχι φίδια. Να, σαν τη Στέλλα Μπεζαντάκου ένα πράγμα: στέλνει επιστολή στον πρωθυπουργό για να σώσει τον φίλο της τον Δαϊλάκη, τον οποίο εκτιμά απεριόριστα.

Εμένα οι αρειανοί με έχουν ξεσκίσει, μου έχουν στείλει μερικές ντουζίνες υβριστικά συνθήματα, αλλά ένας… (να μην πω τι ακριβώς και λογοκριθώ) δεν βρέθηκε να με στηρίξει. Να στείλει μια επιστολή στην Ενωση Συντακτών και να στηρίξει ηθικά τον συνάδελφό του που του επιτίθενται επειδή εξέφρασε την άποψή του για τον Αρη ή τον Κόκε. Μα ούτε ένας. Τι να περιμένει κανείς από την κοινωνία του Αλογοσκούφη;

Και, εδώ που τα λέμε, οι οπαδοί του Αρη έχουν δίκιο. Επειτα από πολλή σκέψη εκεί καταλήγω. Δίκιο έχουν και με βρίζουν, δίκιο έχουν και κάποιοι άλλοι που κυνηγούν τους αθλητικούς συντάκτες, τους μαχαιρώνουν, τους ξυλοκοπούν, τους στήνουν ενέδρες.

Μπορεί να φείδονται επιχειρηματολογίας και να περιορίζονται σε ύβρεις και ειρωνικά σχόλια, αλλά περισσότερη ειρωνεία απ' αυτή που χρησιμοποιώ στην αρθρογραφία μου δεν έχουν τις δυνάμεις να αντιπαραθέσουν. Δεν είναι δα και τόσο διακριτικοί και σε καμία περίπτωση δεν έχουν διάθεση να αντικρούσουν με διάλογο και με τη χρήση λογικών επιχειρημάτων οποιαδήποτε κριτική. Παραμένουν ρομαντικοί, όπως έχουν μεγαλώσει μέσα από τους τίτλους των παλιών «Σπορ» ή των πιο καινούργιων εφημερίδων που εξακολουθούν να… εκπαιδεύουν γενιές οπαδών, με χαρακτηριστικό τους να μιλούν με το στόμα στραβά. Οι εφημερίδες κάνουν τα στραβά μάτια και οι φερόμενοι ως οπαδοί–κατακριτές κάνουν το στραβό στόμα. Σαν να μη θέλουν να ακουστεί καθαρά ό,τι έχουν να πουν, αλλά, αντιθέτως, επιθυμούν να μπερδέψουν τον συνομιλητή τους. Κι ο τελευταίος αναρωτιέται αν τον βρίζουν ή συμβαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό μέσα από την ακατανόητη φρασεολογία.

Κρίμα, λοιπόν, να μην έχω μια Μπεζαντάκου να με στηρίξει στην ανυπαρξία μου. Κρίμα που δεν είμαι έστω Δαϊλάκης, να με διαγράψουν από τη συνείδησή τους όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό (αν έχουν διάθεση να ασχοληθούν μαζί μου), για να καταλάβω κι εγώ ο κακόμοιρος ότι, κάποια στιγμή, αποτελούσα ζωντανό οργανισμό. Ας έχω την ψευδαίσθηση ότι δεν ήμουν ανύπαρκτος, όπως με χαρακτήρισαν προσφάτως οπαδοί του Αρη (κι όχι «οι οπαδοί του Αρη») γιατί δεν τους άρεσε που έπιασα στο… στόμα μου τον Κόκε και τα πεπραγμένα του, αν βέβαια καταφέρει κανείς να τα εντοπίσει στις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Και, αντ' αυτού, εκείνο που τον είχε πειράξει στην ήττα της Τούμπας ήταν η διαιτησία. Μα, σας παρακαλώ πολύ…

Καλό ταξίδι στη λογική και καλωσόρισες, φαντασία μου πλανεύτρα (είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα), όπως αναφέρει ο ηρακλειδέας Πασχάλης Τερζής που, σε αντίθεση με άλλους αστέρες του καλλιτεχνικού χώρου, της show biz και της δημοσιογραφίας δεν θα εισχωρήσει στο διοικητικό συμβούλιο του Ηρακλή. Ενας τραγουδιστής φτάνει. Οι άλλοι ας περιμένουν τη σειρά τους.