Το διάβασμα της κλήρωσης

«Δύσκολη κλήρωση». Αν η φράση που ακουγόταν χθες κατά κόρον για την κλήρωση του Ολυμπιακού στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποτελεί διαπίστωση, το γεγονός είναι ενθαρρυντικό. Ανεξαρτήτως ποιος την κάνει. Αν είναι παράπονο με την έννοια ότι θα μπορούσε ή θα του άξιζε του Ολυμπιακού κάτι καλύτερο, τότε το παράπονο είναι ανόητο. Για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι «η αξία» προκύπτει από τη βαθμολογία των ομάδων, η οποία καθορίζει την κατάταξή τους στις διάφορες κατηγορίες δυναμικότητας. Σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα καλύτερης κλήρωσης, καλύτερης τύχης δηλαδή, επίσης πρόκειται για αστήρικτη επιθυμία με δεδομένο ότι δεν ανήκουμε στις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της Ευρώπης. Αυτό συνεπάγεται ότι πάντα θα συναντάμε ομάδες καλύτερες ή ισχυρότερες από εμάς. Υπάρχει ένα ακόμα δεδομένο που οι περισσότεροι αγνοούν: ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει ισχυροποιηθεί πολύ περισσότερο συγκριτικά με το παρελθόν. Μάλιστα, στη φάση των «32», όταν μπαίνουν στο παιχνίδι και οι «αποτυχόντες» του Τσάμπιονς Λιγκ, για να προχωρήσει μακρύτερα στη διοργάνωση μία ομάδα θα πρέπει να είναι όντως ισχυρή και συγκεντρωμένη. Διάφοροι έχουν ήδη ξεκινήσει από τώρα τους υπολογισμούς και τις βαθμολογικές προσθαφαιρέσεις, προκειμένου να προβλέψουν την τύχη του Ολυμπιακού.

Ομως η ποδοσφαιρική αλήθεια είναι απλή: η ομάδα του Πειραιά πρέπει να κερδίσει τα δύο εντός έδρας παιχνίδια της για να έχει τις πιθανότητες με το μέρος της. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να υποστηρίξει τα όνειρα και τις απαιτήσεις των φίλων της για διάκριση στη διοργάνωση. Να δείξει ότι έχει τις δυνατότητες να ελπίζει. Πέραν του προφανούς στοιχείου της αγωνιστικής δοκιμασίας, νομίζω ότι εκείνο που θα φανεί στο επόμενο χρονικό διάστημα (μέσα στο οποίο εντάσσονται και τα παιχνίδια του ΟΥΕΦΑ) είναι το κατά πόσον μπορεί ο προπονητής του Ολυμπιακού να βάλει τη σφραγίδα του στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Να βλέπει κάποιος τον τρόπο που παίζει και να αναγνωρίζει μία «ομάδα του Βαλβέρδε». Αν υποθέσουμε ότι οι ομάδες που έχει κοουτσάρει ο προπονητής του Ολυμπιακού είχαν συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Υποθέτω ότι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο προσελήφθη. Για να δώσει στους «ερυθρόλευκους» κάποια ιδιαίτερα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που δεν είχε τη δυνατότητα να δώσει κάποιος άλλος, όπως, ας πούμε, ο Τάκης Λεμονής. Ο Ολυμπιακός πήρε έναν προπονητή και όχι έναν απλό διαχειριστή υλικού, δουλειά που θα μπορούσαν να κάνουν ικανοποιητικά αρκετοί. Και το επόμενο χρονικό διάστημα θα μας δείξει κατά πόσον ο Ερνέστο Βαλβέρδε μπορεί να προσφέρει κάτι στην ομάδα. Και η όποια κριτική στο έργο του θα γίνει συνυπολογιζόμενων των δυνατοτήτων του υλικού το οποίο έχει στα χέρια του. Οι συνθήκες του ανταγωνισμού στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο όλο και δυσκολεύουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ελληνικές ομάδες που δεν έχουν διαμορφώσει τις δομές τους, την οργάνωσή τους και τον δείκτη δυσκολίας του ελληνικού πρωταθλήματος σε επίπεδα που να αντιγράφουν τα ευρωπαϊκά στάνταρντ, να δυσκολεύονται όλο και περισσότερο. Πιθανόν κάποιοι να πιστεύουν ότι μία τέτοια διαπίστωση δεν αφορά τον Ολυμπιακό, μία από τις δύο μεγαλύτερες, ισχυρότερες και καλύτερα οργανωμένες ομάδες στην Ελλάδα. Ομως αυτή η οργάνωση θα φανεί πολύ σύντομα και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ντιόγο. Ο Βραζιλιάνος, από ό,τι δείχνει μέχρι τώρα, αν συνεχίσει με αυτή την όρεξη και την αποτελεσματικότητα, είναι πολύ πιθανό να φύγει για κάποια μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα. Ε, η οργάνωση του Ολυμπιακού θα φανεί για μία ακόμα φορά στη δυνατότητα του τμήματος σκάουτινγκ να έχει προετοιμάσει και να έχει εντοπίσει τον ποδοσφαιριστή που θα διαδεχθεί τον Βραζιλιάνο. Αντικαταστάτη ή πιθανούς αντικαταστάτες που θα έπρεπε ήδη να έχει εντοπίσει και να παρακολουθεί. Διαφορετικά, αν δηλαδή ο προπονητής αποδειχθεί ένας απλός διαχειριστής υλικού και η οργάνωση της ομάδας είναι ελλιπής, κάθε κλήρωση από εδώ και πέρα θα είναι δύσκολη.

Κάμερες και δημοσκοπήσεις

Αυτός είναι πρωθυπουργός. Που πήγε «αιφνιδιαστικά» στις υπηρεσίες ελέγχου τιμών του Υπουργείου Ανάπτυξης και τους ζήτησε να είναι αυστηροί και συνεπείς στη δουλειά τους. Γιατί; Μα γιατί ο πρωθυπουργός νοιάζεται για τον πολίτη. Αυτή την εικόνα θα «πουλήσει» ο επικοινωνιολόγος του πρωθυπουργού, ο οποίος χθες μας πληροφόρησε πως γνωρίζει ότι περνάμε δύσκολα (επιτέλους! Κάποιος του το κάρφωσε). Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πήγε «αιφνιδιαστικά» στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Λοιπόν, οι επικοινωνιολόγοι πρέπει να μας θεωρούν πρόβατα. Γιατί η «αιφνιδιαστική» επίσκεψη θα είχε νόημα αν αποκάλυπτε κάτι. Αν συντελούσε καθοριστικά στον αυστηρό έλεγχο των τιμών. Αυτή η εικόνα του πρωθυπουργού-επιλοχία που κάνει έφοδο, ξαφνικά, στον όρχο οχημάτων και διαπιστώνει ότι όλοι κωλοβαράνε, μοιράζει κρατήσεις και στέλνει κόσμο στην αναφορά, είναι καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς. Αν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είχαν συγκεκριμένη πολιτική για τον έλεγχο των τιμών και αν ο υπουργός Ανάπτυξης διοικούσε καλά το υπουργείο του, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να γίνονται επισκέψεις τέτοιου είδους. Τα αποτελέσματα θα είχαν φανεί στην αγορά και τις τσέπες μας. Ομως όλη η φασαρία δεν γίνεται για πολιτικούς λόγους αλλά για λόγους εντυπώσεων.

Εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι η παρουσίαση προτάσεων ή ιδεών, αλλά η ανάκαμψη στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Και επειδή είναι αποδεδειγμένο ότι η παράταξη που κυβερνά, εν συνόλω, δεν πείθει, οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης θέλουν να αξιοποιήσουν το «εκλογικό κεφάλαιο» του κόμματος: τον πρωθυπουργό. Μόνο που το 2008 δεν είναι 2004 και τα ηθικοπλαστικά κηρύγματα περί «σεμνότητας και ταπεινότητας» και «σύγκρουσης με τους νταβατζήδες» δεν έχουν πέραση. Ετσι, ο πρωθυπουργός περιφέρεται σε προστατευμένα κομματικά ακροατήρια, στα οποία έχει τη δυνατότητα να ξιφουλκεί χωρίς αντίλογο και να «πουλά» στις κάμερες ανέξοδο πολιτικό ηρωισμό. Με την ελπίδα να πάρει λίγες μονάδες περισσότερες από τον ανύπαρκτο αντίπαλό του στην κούρσα του «καταλληλότερου». Μία κούρσα, ένας ανταγωνισμός που καμία σχέση έχουν με την πολιτική και τη διαχείριση του κράτους. Αλλά μόνο με την εκμετάλλευσή του.

Ή πιο απλά, την καταλήστευσή του.

Προτάσεις θέλουμε, όχι διαπιστώσεις

Ακουγα χθες τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λόγο για την αναμόρφωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μια διαπίστωση που έχουμε κάνει οι περισσότεροι. Μόνο που τις προτάσεις γι' αυτή την αναμόρφωση καλό θα ήταν να τις παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να μην αρκείται σε διαπιστώσεις. Παλαιότερα, θυμάμαι ότι ο ΣΥΝ είχε ταχθεί υπέρ της υιοθέτησης του φόρου Tobin στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, μέτρο που προφανώς δεν είναι αρκετό, όπως δείχνει η παρούσα κρίση. Με τι θα συμπληρωθεί; Δεν θα έπρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ, που επαγγέλλεται ότι ένας άλλος κόσμος και μία «άλλη» Ευρώπη είναι εφικτή –και γι' αυτό τον στηρίζουμε όσοι το έχουμε επιλέξει– να έχουν ήδη παρουσιάσει τις προτάσεις τους για τις αλλαγές αυτές, με δεδομένο μάλιστα ότι του χρόνου τον Μάιο έχουμε Ευρωεκλογές και θα πρέπει οι πολίτες να κρίνουν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτή την «άλλη» Ευρώπη;