Πρωταθλητής χωρίς τον πονοκέφαλο

Επειτα από πέντε αγωνιστικές και με μια διακοπή πρωταθλήματος μπροστά, είναι ώρα να εξαχθούν κάποια πρώτα συμπεράσματα για το πρωτάθλημα που μόλις ξεκίνησε. Το πιο σημαντικό από τα συμπεράσματα αυτά είναι ότι τα exit poll του πρωταθλήματος δείχνουν ό,τι και τα προηγούμενα, δηλαδή πάλι Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια, αυτό που φαίνεται ήδη από τις πρώτες αγωνιστικές είναι ότι δύσκολα κάποιος μπορεί να πάρει από τον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα. Αν ο πρωταθλητής δεν το χάσει μόνος του, θα πανηγυρίζει τον Μάιο έναν ακόμη τίτλο. Και ίσως και πιο νωρίς.

Η σεζόν ξεκίνησε για τον Ολυμπιακό πολύ δύσκολα, με σύγχυση, αργοπορίες στις μεταγραφές και έναν αποκλεισμό από την Ανόρθωση, που θα μπορούσε να καταστρέψει την ομάδα εν τη γενέσει. Σαράντα μέρες έπειτα από εκείνο το οδυνηρό αποτέλεσμα κόντρα στους Κύπριους, ίσως το σημείο «μηδέν» της ευρωπαϊκής του ιστορίας, ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει μετατρέψει το πρόβλημα σε όπλο για τη συνέχεια. Την εβδομάδα που προηγήθηκε του ντέρμπι με την ΑΕΚ, ενώ ο Παναθηναϊκός μπήκε σε μια φάση εσωστρέφειας ψάχνοντας τον ένοχο για τις δύο ήττες στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός πρόσφερε γκολ και θέαμα με τη Νόρντζελαντ. Και έφτανε στο πρώτο του ντέρμπι γκαζωμένος με σιγουριά.

Υποχρέωση

Η πιο μεγάλη δυσκολία του Ολυμπιακού τα προηγούμενα χρόνια ήταν η διαχείριση της διπλής υποχρέωσης, δηλαδή του πρωταθλητισμού (με κάθε κόστος) και της απαίτησης για διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε ποτέ να ιεραρχήσει τις δύο προτεραιότητές του και σπανίως κατέβαινε με μια ομάδα που να μπορεί να χαρακτηρισθεί «πρέπουσα» και στις δύο διοργανώσεις. Ο επιθετικός Ολυμπιακός των Βραζιλιάνων που κάνουν κόλπα τα έβρισκε συχνά... μπαστούνια στη μεγάλη διοργάνωση και τα στραβοπατήματά του είχαν λογιών λογιών επιπτώσεις και στην Ελλάδα: όχι τυχαία, το μοναδικό πρωτάθλημα που έχασε ο Ολυμπιακός τα δώδεκα τελευταία χρόνια το έχασε τη χρονιά που δέχτηκε επτά γκολ από τη Γιουβέντους – το σοκ εκείνο πληρώθηκε με βαθμολογικές απώλειες στο πρωτάθλημα και ήττες από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Στις χρονιές που ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με μια ομάδα κατάλληλη για το Τσάμπιονς Λιγκ (μια ομάδα με καλή αμυντική λειτουργία, ξεκάθαρες προτεραιότητες και συγκεκριμένου τύπου ηγέτες), μια μερίδα των οπαδών του γκρίνιαζε για τις εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και ειδικά στο Καραϊσκάκη – μεταξύ αυτών των οπαδών βάζω και τον Σωκράτη Κόκκαλη. Η εσωτερική αυτή γκρίνια παραλίγο να κοστίσει στον Ολυμπιακό δύο πρωταθλήματα: αυτό που η ομάδα κέρδισε το 2004-05 με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο και, φυσικά, το περσινό. Φέτος, μετά τον αποκλεισμό, τέτοιου τύπου προοπτική δεν υπάρχει. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε κατάλαβε ότι η διοικητική προτεραιότητα είναι το πρωτάθλημα και φτιάχνει μια ομάδα που να κερδίζει (πρώτιστα) αποδίδοντας και θέαμα – κυρίως μπροστά στο κοινό της.

Ηρεμία

Τα προηγούμενα χρόνια διάφοροι προπονητές, εξαιτίας της συμμετοχής του πρωταθλητή στο Τσάμπιονς Λιγκ, προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα δισυπόστατο Ολυμπιακό: μια ομάδα προσεχτική στην Ευρώπη και επιθετική στην Ελλάδα. Επειτα από δώδεκα χρόνια παρουσίας στη μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση μπορώ να πω ότι δεν το κατάφερε κανείς, απλώς ο Μπάγεβιτς και ο Τάκης Λεμονής πέρυσι είχαν την τύχη να δουλέψουν σε κάποιες δεδομένες χρονιές με ποδοσφαιριστές που έβλεπαν την ευρωπαϊκή διάκριση ως κίνητρο καριέρας. Η ουσία είναι ότι όλοι σχεδόν προσπάθησαν να κάνουν κάτι που δεν γίνεται, δηλαδή έναν Ολυμπιακό και έτσι κι αλλιώς! Ολοι υποχρεώθηκαν να μπουν σ' ένα τέτοιο τριπάκι εκτός από το Βαλβέρδε που αποκλείστηκε. Ο Ισπανός έχασε μεν τη δυνατότητα συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, κατόρθωσε όμως χάρη σ' αυτή τη δυσάρεστη προοπτική να εξασφαλίσει κάτι που οι προηγούμενοι δεν είχαν: χρόνο και ηρεμία.

Διαχείριση

Αν ο Ολυμπιακός είχε μπει στους ομίλους και στα δύο πρώτα παιγνίδια του είχε δύο ήττες (γιατί έχει ένα νέο προπονητή, μια καινούργια ομάδα, νέους πρωταγωνιστές και, κυρίως, γιατί πρέπει να μάθει να παίζει χωρίς τον Τζόρτζεβιτς), στο ντέρμπι με την ΑΕΚ θα ήταν ένα βήμα πριν από τη νευρική κρίση. Η ομάδα θα συνθλιβόταν από τις συγκρίσεις με την περσινή, ο προπονητής θα ήταν διαρκώς υπό κρίση, οι παίκτες (κυρίως αυτοί που πληρώθηκαν πολλά) θα ήταν στημένοι στον τοίχο. Φανταστείτε πόσο δυσκολότερο θα ήταν για τον Ντιόγο να αντιμετωπίζει τους αμυντικούς της Τσέλσι (απ' ό,τι του είναι να αντιμετωπίζει τους αμυντικούς του Αστέρα ή της Νόρντζελαντ) και πόσες συζητήσεις θα προκαλούσε μια τυχόν δυσκολία του να σκοράρει στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ – λες και για έναν 21χρονο Βραζιλιάνο αυτό είναι απλή υπόθεση! Σκεφτείτε την γκρίνια για τις ατομικές προσπάθειες του Λέτο κόντρα στην άμυνα της Μπάγερν Μονάχου π.χ. ή τις ισοπεδωτικές κρίσεις για τον Μπελούτσι, τον Ντουντού και τον Στολτίδη κόντρα στο πρέσινγκ της Λίβερπουλ. Μπροστά μου τα βλέπω τα πρωτοσέλιδα που μιλάν για προέδρους με «καβούρια», προπονητές χωρίς όραμα, παίκτες τελειωμένους κτλ. Ο αποκλεισμός στο Τσάμπιονς Λιγκ πόνεσε, αλλά έφερε ηρεμία και έδωσε στον Βαλβέρδε τον απαραίτητο χρόνο για να κάνει τη διαχείριση που αύριο θα του επιτρέπει να ισχυρίζεται ότι ξέρει την ομάδα του καλά.

Δύναμη

Ο Ολυμπιακός διαθέτει αυτόν τον καιρό ό,τι άλλες χρονιές τού έλειπε: ηρεμία και σιγουριά. Πέρυσι η ομάδα του παραλίγο να διαλυθεί αν έχανε στη Βρέμη, πρόπερσι τον «γονάτισε» η ήττα από τη Ρόμα στο Καραϊσκάκη. Τότε αποφασίστηκε να φύγει ο Τροντ Σόλιντ. Σήμερα ο Ολυμπιακός περιμένει τους αντιπάλους του στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ χωρίς κάποιοι (στο εσωτερικό της ομάδας) να φοβούνται ότι θα προκύψουν θηρία που θα προκαλέσουν σκοτούρες. Το Τσάμπιονς Λιγκ πάντοτε έδινε στους αντιπάλους του Ολυμπιακού ελπίδες, χωρίς αυτή τη δοκιμασία ο Ολυμπιακός μπορεί ακόμα και από τα ευρωπαϊκά του ματς να αντλεί δύναμη: πίσω από τη νίκη επί της ΑΕΚ υπάρχει πολύ από την «πεντάρα» στη Νόρντζελαντ.

Εύκολο

Το Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ο «πονοκέφαλος» του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Χωρίς πονοκεφάλους ο Βαλβέρδε μπορεί να μετατρέψει τον «Τζόλε» και τον Κοβάσεβιτς σε «χρυσές» αλλαγές, να ρίξει τον 18χρονο Παπαδόπουλο στο ντέρμπι, να κάνει ροτέισον χωρίς να φοβάται μη δυσαρεστήσει παίκτες. Χωρίς το Τσάμπιονς Λιγκ το ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται για τον Ολυμπιακό πολύ πιο εύκολο.

Παρατηρητές 5

Θέλω για μια ακόμα φορά να ευχαριστήσω τους άρχοντες του αγώνα για την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε κι αυτή την εβδομάδα. Με λίγη προσπάθεια ακόμα θα σταματήσουν να γίνονται τα ματς και θα δημοσιεύω και αποτελέσματα.

• Κωνσταντινέας (Λάρισα – ΟΦΗ 4-3). Εγραφα το Σάββατο ότι «τον ΟΦΗ πλέον τον έχουν κανονικά στην μπούκα…». Ούτε εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο. Η Λάρισα, πάντως, δεν φέρει ευθύνη.

• Κύρκος (Αρης – Ηρακλής 1-0). Κι εδώ είχα προειδοποιήσει ότι «τα καλά προηγούμενα με τον Ηρακλή (τρεις νίκες πέρυσι!) δεν έχουν ουσία». Αριστα τα «Ψυχο-παίδια» (οι Αθηναίοι Βασσάλος, Παπαχαραλάμπους) κι αυτή τη φορά κάλυψη από το «Βαρού» δεν χρειάστηκε. Αλλά αν για να προσέχουν πρέπει να γίνεται τέτοια φασαρία, τι να πω…

• Δαλούκας (Εργοτέλης – ΠΑΟΚ 0-0). «Τρικούμπαρο X». Με τον Δαλούκα, όπως έγραψα, να έχει πάντα το «Χ» στο μυαλό του. Οπως όλοι στο γήπεδο.

• Παμπορίδης (Αστέρας – Ξάνθη 0-0). Κι εδώ είχα γράψει ότι στον «πυρηνικό πόλεμο» της Τρίπολης «ο ''Πάμπος'' πάει για το 50-50, που εν προκειμένω δύσκολα το αντέχει ο ''Κάσνα!''»: του έφερα γούρι. Ο Φιλομένο έχασε το πέναλτι κι ο «Κάσνα» γλίτωσε. Πύρρειος νίκη «Μπορό», που τουλάχιστον απέδειξε στην πιάτσα ότι «ο παλιός είναι αλλιώς».

• Σταθόπουλος (ΠΑΟ – Λεβαδειακός

2-0). Με πολύ πάθος και πρωτόγνωρο παλμό ο κόσμος του ΠΑΟ χαιρέτησε την επανεκλογή του Γκαγκάτση. Ελπίζω τα συνθήματα χαράς που ακούστηκαν στο ΟΑΚΑ να 'χουν ως αποτέλεσμα να δοθούν στη Συγγρού κι άλλες χορηγίες…

• Κουκουλάκης (Θρασύβουλος – Πανσερραϊκός 0-1). Ο «Βούλης», έγραφα, ήθελε έναν καλό διαιτητή, ο «περούκας» το «διπλό». Ο «Περούκας» ήξερε τι ήθελε και το πήρε χωρίς βοήθειες πάντως από τον σχεδόν αλάνθαστο γιατρό.

• Ντάτης (Πανθρακικός – Πανιώνιος

1-0). Εγραφα: «Στην Κομοτηνή πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να πανηγυρίσουν την πρώτη νίκη. Ούτε παραγγελία να κάνανε!». Παρ' όλα αυτά δεν θριαμβολογώ. Δεν το έκρινε ο «Dady Q». Ωστόσο ο άνθρωπος έκανε κάτι απίστευτο: έβγαλε κόκκινη κάρτα σε παίκτη (τον Ολίσε…) και τον άφησε να τελειώσει το ματς! Ενα αστέρι γεννιέται.

• Βασσάρας (Ολυμπιακός – ΑΕΚ 2-0). Δεν αποβάλλει τον Κυργιάκο όπως θα μπορούσε και μετά παίζει λίγο έδρα – χωρίς ακρότητες. Εμαθε να κάνει πολιτική. Ο Κασναφέρης θα ήταν περήφανος.

Ιζνογκούντ

Ολα ομαλά κύλησαν στις εκλογές της ΕΠΟ. Το μόνο που έλειψε σε σχέση με το 2004 είναι μια δήλωση του Ιζνογκούντ, όπως αυτή που είχε κάνει πριν από τέσσερα χρόνια στο «Sportime». Τότε είχε πει: «Δεν είμαι μαριονέτα εγώ, ούτε με ενδιαφέρουν τα αξιώματα. Αν δω ότι ο Παναθηναϊκός σε ένα ματς αδικήθηκε, θα παραιτηθώ». Τη θυμήθηκα γιατί προβληματίζομαι για το τι ακριβώς έχει συμβεί: ή ο ΠΑΟ τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχει αδικηθεί ποτέ (κι ο κόσμος του κακώς φωνάζει) ή ο Ιζνογκουντ δεν βλέπει πλέον τα παιγνίδια του!

Ποιος είναι ο Ιζνογκούντ; Ελάτε τώρα, όλοι ξέρουν ότι ο Σοφοκλής Πιλάβιος ονειρεύεται να γίνει Γκαγκάτσης στη θέση του Γκαγκάτση, αλλά…