Ομορφα (μόνο στο πρώτο) και απλά (μέχρι τέλους)

Eνα μόνο χρειαζόταν -ακόμη- για να απεικονιστεί σημειολογικά η «αλλαγή σελίδας» στον απόηχο του Βατερλώ στην Κύπρο: να είχε καταλήξει στα δίχτυα του Μπλάζιτς η μπάλα μετά την κεφαλιά του Σαριέγκι, στο 60ό λεπτό. Ο Σαριέγκι θα είχε την ευκαιρία να βγάλει το άχτι του για το αυτογκόλ της περασμένης Τετάρτης, περίπου όπως κι ο Τοροσίδης ξέσπασε -την Πέμπτη- για την απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας στην Κρήτη «δέρνοντας» τα δίχτυα των δύσμοιρων Δανών.

Κατά τ' άλλα, το χθεσινό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ διέθετε τα... μετρημένα και απλά στοιχεία που απαιτούνταν για να ηρεμήσει ο Παναθηναϊκός και να μη «σέρνεται» γκρίνια στις τάξεις του, κατά τη διάρκεια (και) της διακοπής του πρωταθλήματος. Ανετη επικράτηση με εμφάνιση σχετικά ικανοποιητική στο πρώτο μέρος, νέα πρόσωπα που -όπως και να το κάνουμε- διευκολύνουν τη διαμόρφωση κλίματος «φυγής προς τα εμπρός». Σκόρερ ο Ρουκάβινα -ώστε να ικανοποιηθεί ο κόσμος, αλλά και για να 'χουν να φωνάζουν «πού ’ταν χαμένο το παιδί;» οι επικριτές του Τεν Κάτε. Μισή ώρα Χριστοδουλόπουλος, πάνω από εικοσάλεπτο Νίνης, δέκα λεπτά Πετρόπουλος.

Ολα καλά με τα νιάτα, αλλά ο άνθρωπος που από την αρχή του αγώνα σε... προκαλούσε να στοιχηματίσεις ότι θα σφράγιζε την εξέλιξή του ήταν ο Σαλπιγγίδης. Χωρίς -αυτή τη φορά- να αναγκάζεται να παρακολουθεί την μπάλα να κινείται κάπου στη στρατόσφαιρα, με τον Ιβανσιτς από την άλλη πλευρά να «απλώνει» καλά το παιχνίδι και να περνά επικίνδυνες παράλληλες σέντρες (μία έδωσε την ευκαιρία στον Ρουκάβινα να σκοράρει), όλα έδειχναν ότι ήταν θέμα χρόνου να «χτυπήσει» ο Σαλπιγγίδης. Εβρισκε χώρους, ταλαιπωρούσε τον Τζωρμπατζάκη και οποιονδήποτε αντίπαλο συναντούσε στο ένας εναντίον ενός, επιχειρούσε να τελειώσει φάσεις. Εμεινε -ο ίδιος και η κερκίδα- με το «αχ» στο 32' και το 43', αλλά η... προσφορά (λάθος γύρισμα) του Μασάδο στο 45' παραήταν σημαντική για να πάει χαμένη. Αν κάτι έλειπε από τον ΠΑΟ του πρώτου μέρους ήταν οι πολλές «επιταχύνσεις» ρυθμού. Ισως είναι τυχαίο, αλλά γύρω στο 23' οι «πράσινοι» πάτησαν λίγο το γκάζι, άφησαν εκεί το πόδι -γρήγορες εναλλαγές μπάλας και ταχείες κινήσεις παικτών- και στο 25' άνοιξαν το σκορ.

Ο Λεβαδειακός αποδείχθηκε ιδανικός αντίπαλος για να πετύχουν οι «πράσινοι» την -επιβεβλημένη γι' αυτούς- νίκη ηρεμίας και βαθμών. Το 4-5-1 του Βούκοτιτς δεν έκρυβε καμία... αναπάντεχη τόλμη. Κανένα ρίσκο. Ομάδα χωρίς ροπή στο σκληρό παιχνίδι, με καλή κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και χωρίς πολλές φιλοδοξίες στη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Με μία μόνο ευκαιρία (σουτ του Μπούσι στο 44') και μία... υποψία απειλητικής επίθεσης (στο 56'), θα ήταν απίθανο να αποφύγουν την ήττα οι φιλοξενούμενοι. Ο δε εύκολος συμβιβασμός τους με την ιδέα της ήττας, σε συνδυασμό με την ολιγάρκεια που επέδειξε στο δεύτερο μέρος ο ΠΑΟ, οδήγησε στη συνολική... ραθυμία του δεύτερου μέρους.