Η πτώση του «πιστού στρατιώτη» Παναγιώτη Γιαννάκη

Ποιος το περίμενε ότι «ο πιστός στρατιώτης της Εθνικής» Παναγιώτης Γιαννάκης θα ενθάρρυνε, με την ιδιότητα του προέδρου των Ελλήνων προπονητών, τη μελλοντική αποχή των παικτών που εξήγγειλε ο ΠΣΑΚ από την Εθνική μπάσκετ;
Κι όμως, για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι η ζωή επιφυλάσσει συγκλονιστικές εκπλήξεις και ακόμα μεγαλύτερες αποκαλύψεις, που δεν επιτρέπουν βεβαιότητα για τίποτα και για κανέναν! Γιατί, εδώ που τα λέμε, οι έννοιες Γιαννάκης και Εθνική μπάσκετ, με βάση τα όσα έλεγε και έκανε επί τόσα χρόνια, πρώτα ως παίκτης και κατόπιν ως προπονητής, «ο πιστός στρατιώτης», κόντευαν να γίνουν ταυτόσημες πέρα για πέρα... Τι μεσολάβησε όμως ή, πιο σωστά, τι ήταν αυτό που παρέσυρε τον Γιαννάκη στο μοιραίο λάθος, το οποίο όχι μόνο τον έθεσε ουσιαστικά εκτός Εθνικής ομάδας, αλλά ταυτόχρονα του κατέστρεψε το ίματζ που με αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα καλλιεργούσε σχεδόν από παιδί;

Με μια πρώτη ματιά η γκέλα του «δράκου» μοιάζει τόσο χοντρή, ώστε να δυσκολεύεται να πιστέψει κανείς ότι είναι πράγματι γκέλα και όχι συνειδητή ενέργεια με στόχους που δεν έχουν αποκαλυφθεί. Για παράδειγμα, αρκετοί πιστεύουν ότι μετά την καλοκαιρινή δίμηνη απουσία του από τον Ολυμπιακό και εν όψει της δύσκολης αγωνιστικής περιόδου που έχει μπροστά του, ο Γιαννάκης αποφάσισε ή, εν πάση περιπτώσει, και με τη μεσολάβηση των εργοδοτών του, κατάλαβε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει κρατώντας δύο τόσο βαριά καρπούζια, σαν τον Ολυμπιακό και την Εθνική, σε ένα χέρι!

Επειδή, όμως, σύμφωνα με το ίδιο σενάριο, δεν ήθελε να φανεί ότι για τα εκατομμύρια των Αγγελόπουλων απαρνιόταν «τη λατρεμένη του» Εθνική, προσπάθησε με δύο ανακοινώσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών να εκνευρίσει την Ομοσπονδία, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε η τελευταία να φτάσει μέχρι την ανακοίνωση του μεταξύ τους διαζυγίου.
Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι απλώς ο Γιαννάκης έχασε την ψυχραιμία του και αντέδρασε με καταστροφικό γι' αυτόν τρόπο επειδή η Ομοσπονδία Μπάσκετ, παρά την έμμεση πρόσκληση που της απηύθυνε μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έσπευσε να του ζητήσει ανανέωση της μεταξύ τους συνεργασίας. Με λίγα λόγια (σύμφωνα και με αυτή την εκδοχή), ο προπονητής, υποστηρίζοντας τις θέσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των παικτών, προσπάθησε να εκδικηθεί την Ομοσπονδία, αλλά από κακή εκτίμηση της κατάστασης βρέθηκε ο ίδιος ανεπανόρθωτα εκτεθειμένος.

Για να ευσταθεί κάποιο από αυτά τα δύο σενάρια, ως βασική προϋπόθεση μπαίνει ότι ο Γιαννάκης δεν υπολόγισε πως οι δύο ανακοινώσεις στήριξης των παικτών θα μπορούσαν να γίνουν μπούμερανγκ γι' αυτόν. Επίσης, ότι υποτίμησε τα αντανακλαστικά της Ομοσπονδίας Μπάσκετ, ίσως γιατί πίστευε ότι οι προστάτες του θα μπορούσαν να αποδειχθούν και πάλι ισχυρότεροι της λογικής και της στοιχειώδους αυτοσυντήρησης.

Δεν μπορώ να ξέρω ό,τι έχει γίνει, αλλά παρ' ότι δεν θα στοιχημάτιζα ποτέ στην ευστροφία και την ευθυκρισία του λαϊκού μας ήρωα, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έτσι ξαφνικά τα μέτρησε όλα ανάποδα και έβαλε φωτιά στα μπατζάκια του. Πόσω μάλλον όταν με τη μέχρι σήμερα τακτική του κόντεψε να μας κάνει όλους να πιστέψουμε ότι το ελληνικό μπάσκετ αρχίζει και τελειώνει σε αυτόν -άρα του ανήκει!

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Γιαννάκης έκανε την γκάφα της ζωής του όχι από επιπολαιότητα, αλλά επειδή ήταν δεσμευμένος απέναντι στους παίκτες (και δεν ξέρω ποιους άλλους) να τους υποστηρίξει στην κόντρα τους με την Ομοσπονδία. Μια κόντρα την οποία ξεκίνησε ο ΠΣΑΚ με μπροστάρη τον πρόεδρό του, Λάζαρο Παπαδόπουλο, και συνοδοιπόρο τον Γιαννάκη το καλοκαίρι του 2007, και ενώ η Εθνική προετοιμαζόταν για το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας.
Ιδού, όμως, ένα αποκαλυπτικό χρονικό, το οποίο συνηγορεί υπέρ αυτής της εκδοχής:

1. Το Καρπενήσι, όπου προπονείται η Εθνική, φλέγεται από συνδικαλιστικό πυρετό. Το επισημαίνω στον Γιαννάκη ως εξής: «Κόουτς, πολύς συνδικαλισμός έχει πέσει, δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα...». Εκείνος μου απαντά: «Μη λες υπερβολές. Τα πάντα είναι υπό έλεγχο». Εγώ επιμένω: «Αυτά που γίνονται μου θυμίζουν μέρες του '91, όταν αποτύχαμε στη Ρώμη». Ο Γιαννάκης, συνδικαλιστικός ηγέτης του '91, αντιδρά: «Τι είναι αυτά που λες; Στη Ρώμη μας έκαψε η διαιτησία...».


2. Μετά το άρθρο-σταθμός που έγραψα περί συνδικαλισμού και άλλων προβλημάτων της Εθνικής σ' αυτήν εδώ την εφημερίδα, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος απαιτεί από τον Γιαννάκη δήλωση αποκατάστασης των παικτών για να μη θεωρηθεί και ο ίδιος συμμέτοχος στην εις βάρος του «συνωμοσία». Ο προπονητής, προς γενική κατάπληξη, ενδίδει και αυτομάτως ένα μέρος της εξουσίας του μεταβιβάζεται στον Λάζαρο... Λίγες μέρες μετά ο Αλεξανδρίδης, συμπαίκτης του Γιαννάκη στον Ιωνικό Νικαίας, προσλαμβάνεται ως διευθυντής του ΠΣΑΚ για να βοηθήσει στον αγώνα των παικτών!

3. Στην Ισπανία η Εθνική δεν παίζει καλά, αλλά έπειτα από καθένα από τα τρία πρώτα παιχνίδια ο Παπαδόπουλος, παρ' ότι είναι ο χειρότερος, κάνει και από μία δήλωση: πρώτα «μου λείπει ο Φώτσης», μετά «η Ομοσπονδία δεν φέρθηκε καλά στον Φώτση» και τέλος «χρειαζόμαστε νέα συστήματα για να αξιοποιήσουμε τους καινούργιους παίκτες». Ο Γιαννάκης δεν αντιδρά, ο Λάζαρος επιβάλλει τον νόμο του, ακόμα και με απειλές προς τους συμπαίκτες του.

4. Στον μικρό τελικό με τη Λιθουανία ο Παπαδόπουλος, λόγω απόδοσης και συμπεριφοράς, καταδικάζει την Εθνική σε ήττα. Ο Γιαννάκης, επιτέλους, του κάνει έντονες παρατηρήσεις και αυτός, εκνευρισμένος, αντιδρά με βρισιές προς τον προπονητή του.

5. Ο Γιαννάκης φροντίζει να μην πάρει διαστάσεις η σύγκρουση με τον Παπαδόπουλο και την άνοιξη συμπεριλαμβάνει και το δικό του όνομα στους 24 παίκτες που δηλώθηκαν στη FIBA για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Το γεγονός ότι λίγο νωρίτερα ο τηλεοπτικός φακός έχει συλλάβει τον Παπαδόπουλο κατά τη διάρκεια του αγώνα Ολυμπιακός - Ρεάλ να επαναλαμβάνει πανευτυχής τις βρισιές που εξακόντιζε το πλήθος κατά του Γιώργου Βασιλακόπουλου ουδόλως προβλημάτισε τον εθνικό προπονητή.

6. Ο Παπαδόπουλος δηλώνει ότι εγκαταλείπει την Εθνική λόγω Βασιλακόπουλου και Συρίγου! Ο Γιαννάκης, που -άγνωστο γιατί- τον θεωρεί απαραίτητο, προσπαθεί να τον μεταπείσει, αλλά αυτός (ευτυχώς...) δεν ενδίδει.
7. Μετά τους Ολυμπιακούς το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών βάζει ζητήματα και αποφασίζει απεργία στους αγώνες Κυπέλλου. Ο Γιαννάκης καλεί τους προπονητές να τους διευκολύνουν στον δίκαιο αγώνα τους και τα βάζει με την Ομοσπονδία.

8. Αν και σχεδόν όλα τα αιτήματα των παικτών έχουν ικανοποιηθεί, ο ΠΣΑΚ κάνει οξύτατη επίθεση στην Ομοσπονδία και αναγγέλλει μποϊκοτάζ στην Εθνική ομάδα. Ο Γιαννάκης διά του συνδέσμου των προπονητών αργεί να πάρει θέση, αλλά όταν το αποφασίζει προκαλείται θύελλα. Διότι προκειμένου να παραμείνει πιστός στις σχέσεις του με τον ΠΣΑΚ ενθαρρύνει την αποχή από την Εθνική ομάδα. Ποιος, παρακαλώ; Μα αυτός που μόλις πριν από 40 ημέρες ήταν προπονητής της στο Πεκίνο!

Παρ' όλα αυτά, και πάλι δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς ο Γιαννάκης έπεσε τόσο εύκολα θύμα του εαυτού του. Εκτός αν η εξουσία που αντλούσε ως προπονητής της Εθνικής και του Ολυμπιακού, ως πρόεδρος των προπονητών, προστάτης των παικτών και αγαπημένος μιας εν πολλοίς παραπλανημένης κοινής γνώμης, του προκάλεσε τόσο μεγάλη απώλεια στήριξης, ώστε αντί να επικρατήσει απ' άκρου εις άκρον στο ελληνικό μπάσκετ, όπως ονειρευόταν, έπεσε και τσακίστηκε.
Οπως προέκυψε, πάντως, από τη χθεσινή ευχαριστήρια προς τον Γιαννάκη ανακοίνωση των παικτών, ΠΣΑΚ και ΣΕΠΚ είχαν εναρμονιστεί σε μια κοινή πορεία με στόχο την «αυτονόμηση» της Εθνικής ομάδας, προκειμένου παίκτες και προπονητές να τη χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης για την επιτυχία των επιδιώξεών τους. Οσο για την Ομοσπονδία, φαίνεται ότι της επιφύλασσαν ένα μάλλον διακοσμητικό ρόλο, έως ότου θα κατάφερναν να βάλουν χέρι και σε αυτήν...