O δράκος και το δηλητήριο

Οκτώβρης μπήκε, είναι λοιπόν καιρός να ανοίξουν ξανά τα θέατρα. Η «κωμωδία» που αφορά την παραμονή του Παναγιώτη Γιαννάκη στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας ή την απομάκρυνσή του από αυτό ξεκίνησε και πάλι. Το έργο είναι βέβαια κακόγουστο και κινείται στα όρια της φάρσας. Αφού όμως αρέσει στους πρωταγωνιστές του, εμείς οι... κριτικοί πηγαίνουμε πάσο. Οι αντιδράσεις του κοινού είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Οπως συμβαίνει συνήθως, θα φανεί στο χειροκρότημα.

Κατά την προσφιλή του τακτική ο Γιώργος Βασιλακόπουλος εξαπολύει χρησμούς σε ανύποπτες στιγμές και αφήνει τις εξελίξεις να τρέξουν δίχως δική του ενεργή συμμετοχή. «Μη δημιουργείτε θέμα εκεί όπου δεν υπάρχει, συνεχίζουμε με Γιαννάκη», είπε λίγες μέρες μετά την επιστροφή της ομάδας από το Πεκίνο. Ομως, ακούγονται κι άλλες φωνές από τις παρυφές της Ομοσπονδίας μπάσκετ.

Ο Γιώργος Κολοκυθάς έγινε προχθές ο πρώτος μεγαλόσχημος της ΕΟΚ που ξεσπάθωσε εναντίον του Γιαννάκη. Αφορμή, όμως, δεν ήταν η Εθνική ομάδα. Το σύνθημα για να περάσουμε στην επόμενη πράξη του δράματος έδωσε μια δήλωση του «δράκου» σχετική με τον συνδικαλιστικό αγώνα των αθλητών. «Είμαι στο πλευρό των παιδιών», είπε με την ιδιότητα του προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών ο Γιαννάκης. Συνεπώς, αντιμέτωπος με την Ομοσπονδία. Αυτογκόλ μεγαλειώδες. Η μπάλα καρφώθηκε στο «γάμα» της δικής του εστίας...

Ο Κολοκυθάς δήλωσε ότι αισθάνεται προσωπικά προσβεβλημένος από τη στάση του Γιαννάκη, ο οποίος παράλληλα θεωρήθηκε συμμέτοχος -αν όχι υποκινητής- στο συνδικαλιστικό «αντάρτικο» των παικτών της Εθνικής. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης ή ο Βασιλόπουλος μπορούν να μας καταλογίζουν όλα αυτά που μας καταλογίζει η επιστολή», είπε ο Κολοκυθάς. «Καλώς ο Γιαννάκης τάχθηκε στο πλευρό των παικτών, έπρεπε όμως να πάρει θέση και σχετικά με την επιστολή των διεθνών, η οποία τον αφορά άμεσα. Η σιωπή του σημαίνει ότι συναινεί. Δηλαδή τέσσερα χρόνια τώρα συνεργάζεται με ανίκανους; Τον έχουν επιλέξει ανίκανοι;».

Σε κύκλους της ομοσπονδίας τονίζεται ότι ο Γιαννάκης έθεσε εαυτόν εκτός Εθνικής ομάδας με το μέτωπο που άνοιξε. Πιθανόν να αποδειχθεί σωστή αυτή η εκτίμηση, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη κίνηση Βασιλακόπουλου για να βεβαιωθούμε. Ο Γιαννάκης, πάντως, δεν σκοπεύει να παραιτηθεί. Η θέση του ειναι γνωστή και αμετακίνητη: «Είμαι ''στρατιώτης'' της Εθνικής ομάδας. Οσο με θέλουν θα είμαι παρών». Ωστόσο το διαζύγιο μοιάζει πιθανότερο από κάθε άλλη φορά.

Μισό λεπτό, όμως. Το πρόβλημα με τον Γιαννάκη δεν αφορά τη συνδικαλιστική του δράση ούτε φυσικά την επίδοση της Εθνικής ομάδας και την προπονητική του αξία. Η «λυδία λίθος» είναι το δισυπόστατο της δραστηριότητάς του, η παράλληλη χρυσοποίκιλτη παρουσία του στον Ολυμπιακό, η μεθόδευση με την οποία ο ομοσπονδιακός προπονητής πάτησε το ένα πόδι στο λιμάνι, η συμπεριφορά του εκείνες τις ημέρες, οι κάθε λογής αντιδράσεις από τον ισχυρότατο πόλο εξουσίας που λέγεται Παναθηναϊκός, η εμπλοκή του οπαδισμού στην καθημερινότητα της Εθνικής ομάδας. Το Πεκίνο τού χάρισε πόντους, αλλά οι κινήσεις των τελευταίων ημερών αφαίρεσαν πολλούς απ' αυτούς. Εάν ο Γιαννάκης απολυθεί από την ΕΟΚ, θα έχει πληρώσει πολλά, εκ των οποίων ο συνδικαλισμός είναι το τελευταίο. Αν ήταν αυτός το ασυγχώρητο αμάρτημα, θα έκλεινε η πόρτα της ΕΟΚ ακόμα και για τους ατίθασους διεθνείς μπασκετμπολίστες!

Είναι άραγε αργά για καθαρές εξηγήσεις εκατέρωθεν; Φοβάμαι πως ναι. Το ήξεις αφήξεις είναι εδώ και οκτώ μήνες το modus vivendi στα ενδότερα μιας ομάδας, η οποία έφτασε ψηλά χάρη στο καθάριο της βλέμμα. Μένει να δούμε πόση ζημιά θα της προξενήσει το δηλητήριο που ξαφνικά κυλάει στον οργανισμό της.