Αυτισμός και αποχαύνωση

Ωραία δεν ήταν χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ; Λαμπερά φώτα, άρωμα Ευρώπης, αθλητές παγκόσμιας κλάσης, πάνω απ' όλα ο ήχος των παπουτσιών στο παρκέ. Ο φιλικός αγώνας του Παναθηναϊκού με την Εφές Πίλσεν έμοιαζε με άτυπο τζάμπολ μιας σεζόν που μπορεί να φέρει δύο ελληνικές ομάδες στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή. Τόσο οι «πράσινοι» όσο και «κόκκινοι» επέλεξαν να την ξεκινήσουν με πολύ δυνατά φιλικά εκτός Ελλάδας, για να συνηθίσουν έγκαιρα το κολύμπι σε βαθιά νερά. Καιρός ήταν να διεξαχθεί ένα τέτοιο επί ελληνικού εδάφους. Αλήθεια, γιατί τα αποφεύγουν οι ομάδες μας όλα αυτά τα χρόνια; Δεν θέλουν να επωφεληθούν από τη δίψα των οπαδών τους; Ειδικά οι Ολυμπιακοί κοντεύουν φέτος να τρελαθούν από την προσμονή. Τσίλντρες ακούνε, Τσίλντρες διαβάζουν και Τσίλντρες δεν βλέπουν.

Βλέπουν, αντίθετα, Ντιόγο, Γκαλέτι και Ντουντού. Οι άλλοι καμαρώνουν Μάτος, Κλέιτον και Μουν. Οι ΑΕΚτσήδες έτσι κι αλλιώς δεν δίνουν δεκάρα για το μπάσκετ, αλλά οι Αρειανοί έχουν κολλήσει με τον Κόκε, τον Νάτσο Γκαρσία και τον Ρονάλντο Γκιάρο. Μου επιτρέπετε να εκφράσω την απορία και τον καημό κάποιου που αδιαφορεί για το ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και τον μικρόκοσμο που το περιτριγυρίζει; Ας το πω πριν σκάσω. Τι στον διάτανο σας τραβάει στα γήπεδα της –τρομάρα της– Σούπερ Λίγκας; Το υπέροχο θέαμα στον αγωνιστικό χώρο; Η όμορφη ατμόσφαιρα στις κερκίδες; Η εκτυφλωτική λάμψη των αστέρων που έρχονται στην Ελλάδα; Η πληθώρα αξιόλογων Ελλήνων ποδοσφαιριστών; Τι; Τι;

Βυθισμένο σε βούρκο βαθύ, το αυτιστικό ελληνικό ποδόσφαιρο βράζει στο ζουμί του σχεδόν εκ γενετής. Σε κάθε βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση αντιστοιχούν τρία βήματα με την όπισθεν. Το πρωτάθλημα μοιάζει να διεξάγεται μόνο και μόνο για να βρίσκουν τροφή οι διαιτητολάγνοι και να βγάζουν το άχτι τους –συνήθως ατιμώρητοι– οι χουλιγκάνοι.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, οι κορυφαίες ομάδες μας βολοδέρνουν στο ίδιο σημείο που βρίσκονταν και πριν από 10 ή 20 χρόνια, αν όχι πιο πίσω, συγγενείς όλο και φτωχότεροι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πανηγυρίζουν κάθε μη αποτυχία ή τιμητική εμφάνιση και πέφτουν με φόρα πάνω στο πρώτο ψηλό ή μετρίου ύψους εμπόδιο, προξενώντας το χάχανο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οταν ολοκληρωθεί η σεζόν μπορεί να έχουν αποκλειστεί και οι τρεις του τέως ΠΟΚ από τις ομάδες της Κύπρου, τις οποίες άλλοτε καταβρόχθιζαν για πρόγευμα.

Και να πεις ότι μαθαίνουν από τα παθήματα; Στον Ολυμπιακό προσποιούνται ότι δεν συνέβη ποτέ ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση και γλεντάνε για «το δωδέκατο που έρχεται» και για «τις μεταγραφές της προεδράρας». Στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ χρεώνουν τις αναποδιές στη διαιτησία και τρώγονται με τις σάρκες τους. Οσο για το ξεγύμνωμα της ομάδας στο Euro, όλα κι όλα, εκεί έφταιξαν ο Τύπος και η παραξενιά του Ρεχάγκελ. Η ομαδάρα «είναι η ίδια που μας έκανε περήφανους το 2004». Αυτισμός. Αποχαύνωση. Αν δεν ήταν για κλάματα, θα ήταν για γέλια.

Το ξεκίνημα της Ευρωλίγκας θα είναι ένα βάλσαμο. Οταν βέβαια έρθει η ώρα για τα εγχώρια ντέρμπι, ο σώζων την ψυχική του ηρεμία σωθήτω.