Ανακαλύπτοντας σιγά σιγά τον Σίλβα

Παράξενο ματς αυτό του ΠΑΟ με την Ανόρθωση. Είναι δύσκολο να το χαρακτηρίσεις ευρωπαϊκό, μια και εμπλέκονται δύο ελληνικές ομάδες, από την άλλη, όμως, όσο κι αν θυμίζει ελληνικό ντέρμπι , έχει κάποιες αγωνιστικές ιδιαιτερότητες. Εχει ξένο διαιτητή, ο αντίπαλος δεν τρομάζει με τον ΠΑΟ, στο γήπεδο υπάρχουν πολλοί Ελληνες που ξέρουν καλά την ελληνική ομάδα, αλλά και αρκετοί ξένοι για τους οποίους ο φετινός ΠΑΟ είναι γοητευτικό μυστήριο. Οπως γοητευτικό μυστήριο μοιάζει για αρκετούς για την ώρα ο Ζιλμπέρτο Σίλβα.

Πρόσφατα η βρετανική εφημερίδα «Sun» συμπεριέλαβε τον Ζιλμπέρτο μεταξύ των δέκα καλύτερων Βραζιλιάνων που έχουν αγωνιστεί στην Πρέμιερ Λιγκ –τον είχε μάλιστα στη δεύτερη θέση ακριβώς πίσω απ' τον Ζουνίνιο, που με τη φανέλα της «Μπόρο» έκανε κάποτε θαύματα. Ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας έκανε όντως σπουδαία πράγματα με τη φανέλα της Αρσεναλ και, βλέποντάς τον τώρα στο ελληνικό πρωτάθλημα, καταλαβαίνεις εύκολα το γιατί. Ο Ζιλμπέρτο είναι ποδοσφαιριστής αποστολών και όχι παραγωγός θεαματικών στιγμιοτύπων. Σε μια εποχή που λογιών λογιών παίκτες κάνουν μεταγραφές χάρη στα βιντεάκια που ανεβάζουν οι μάνατζερ στο YouTube είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορούσε να υπάρξει ένα βίντεο με θεαματικές φάσεις του Σίλβα. Η προσφορά του είναι δύσκολο να αποτυπωθεί έτσι. Η σημαντικότητά του δεν μετριέται με φάσεις. Στην Αρσεναλ, που το κομμάτι της δημιουργίας αναλάμβαναν στον καιρό που αυτός αγωνίζονταν βασικός πολλοί και διάφοροι (από τον Πιρές και τον Λιούνγκμπεργκ μέχρι τον Ανρί και τον Μπέργκαμπ), ο Ζιλμπέρτο ήταν απαραίτητος. Η ικανότητά του να καλύπτει τους πλάγιους μπακ όταν έβγαιναν μπροστά (κάτι που στην εθνική Βραζιλίας κυρίως έκανε υποδειγματικά) και η στιβαρή παρουσία του μπροστά από την άμυνα στην Αρσεναλ ήταν πράγματα απαραίτητα. Στον ΠΑΟ υπάρχουν άλλου τύπου ανάγκες.

Χρήσιμος

Τα πρώτα του παιχνίδια στην Ελλάδα δεν είναι άσχημα. Στα ματς με τη Σπάρτα Πράγας, εκεί που εξαιτίας της αγωνιστικής τακτικής του Τεν Κάτε χρειάστηκε περισσότερο, το παιχνίδι του δεν ήταν θεαματικό, ήταν όμως χρήσιμο. Ο Ολλανδός τού έβαλε δίπλα τον Σιμάο ώστε να γίνει σαφές ότι μεταξύ των δύο αυτός είναι που έχει την αποστολή της οργάνωσης του παιχνιδιού από τα μετόπισθεν. Ο Ζιλμπέρτο δεν υπήρξε ιδανικός ως οργανωτής, όμως κράτησε τη μεσαία γραμμή του ΠΑΟ στο σωστό ύψος και κατηύθυνε το πρέσινγκ, δηλαδή έβαλε σε μια σχετική τάξη τους υπόλοιπους. Στο ματς με την ΑΕΚ τον πρέσαραν γιατί γνώριζαν ότι η μπάλα περνά αρκετά απ' τα πόδια του. Το ίδιο και στο «Κλ. Βικελίδης», όταν έπειτα από μια παγίδα που του έκαναν ο Αρης άνοιξε το σκορ. Αν μου άρεσε κάτι σ' αυτά τα δύο παιχνίδια του, ήταν η αντίδρασή του.

Ζητάω

Ο Ζιλμπέρτο δεν άρχισε να ζητά διαρκώς την μπάλα για να δείξει στον αντίπαλο ότι διάλεξε λάθος παίκτη να πρεσάρει (αυτό π.χ. ο Γιώργος Κραγκούνης το κάνει πολλές φορές), αλλά άφησε την μπάλα σε άλλο συμπαίκτη του (με την ΑΕΚ στον «Κάρα», με την Ιντερ και τον Αρη στον Μάτος) κι ασχολήθηκε με το κυνηγητό του αντιπάλου αυτός. Τα καλά διαστήματα του Παναθηναϊκού στα ματς με τους Ιταλούς στην Αθήνα και τον Αρη στο «Κλ. Βικελίδης» έχουν να κάνουν κυρίως μ' αυτό. Ο ΠΑΟ ανεβαίνει όταν ο Ζιλμπέρτο ασχολείται με την αναχαίτιση της αντίπαλης μεσαίας γραμμής κι όχι υποχρεωτικά με τη δημιουργία. Με την Ιντερ κόβει τόσο καλά τους αντίπαλους μέσους, που ο Τεν Κάτε δείχνοντάς του εμπιστοσύνη αποφασίζει να τον χρησιμοποιήσει ως κεντρικό αμυντικό για να ρισκάρει να παίξει με τρεις μεσοεπιθετικούς (δηλαδή τον Κλέιτον, τον Ιβανσιτς και τον Χριστοδουλόπουλο) και δύο κυνηγούς (τον Σαλπιγγίδη και τον Σόουζα). Ο Ολλανδός πιστεύει ότι ο Ζιλμπέρτο θα του σταματήσει τον Ιμπραΐμοβιτς και θα του δώσει και τη σίγουρη πρώτη πάσα προς τους μεσοεπιθετικούς. Η σκέψη δεν είναι λάθος, αλλά ο «Ιμπρα» είναι πολύ καλός παίκτης για να εγκλωβιστεί. Οταν αποφεύγει τον Βραζιλιάνο, παίζοντας ως χαφ, περνά μια μπαλιά στον Αντριάνο στον κενό χώρο και το ματς τελειώνει.

Πολύ

Στην Ελλάδα μπερδεύουμε πολλές φορές το «παίζω καλά» με το «παίζω πολύ». Ο Ζιλμπέρτο αρχίζω να πιστεύω ότι παίζει καλά όταν δεν παίζει με την μπάλα πολύ! Οταν κόβει και πασάρει γρήγορα (προτιμώντας τον συμπαίκτη που είναι πιο κοντά του) ο ΠΑΟ «αναπνέει» και αποκτά κι ένα σχέδιο ανάπτυξης, που στο πρώτο μέρος της σεζόν μοιάζει να του λείπει. Αυτού του τύπου τη δουλειά ο Σίλβα την κάνει πολύ καλά. Μπορεί να μην έχει στο γήπεδο την εκρηκτικότητα του Κριστιάν Καρεμπέ (που στο «ένας εναντίον ενός» κατάπινε την μπάλα), μπορεί να μην έχει την τακτική σοφία του Πάολο Σόουζα, που βρίσκονταν εκεί που θα κατέληγε η μπάλα γιατί διάβαζε τη φάση, μπορεί να μην διαθέτει την κλάση του Βέλιμιρ Ζάετς, που με τις εφόδους του από τα μετόπισθεν έβγαζε την ομάδα μπροστά, όμως ο Σίλβα έχει μια αγωνιστική αφοσίωση που όλοι οι προηγούμενοι μπορεί και να ζήλευαν! Κυρίως κάνει πράγματα απλά και, κατά τη γνώμη μου, αυτά πρέπει να του ζητάνε. Αν τον μπλέξουν απαιτώντας πρωτοβουλίες και μεγάλη συμμετοχή στην ανάπτυξη (γιατί του έχουν δώσει ένα μεγάλο συμβόλαιο), θα τον μπερδέψουν. Δεν είναι συνηθισμένος να κάνει τέτοιου τύπου δουλειές.

Καριέρα

Ο Μίμης Δομάζος είπε πρόσφατα ότι στην Ελλάδα δεν πρέπει να δίνονται πολλά χρήματα για παίκτες που δεν έχουν σαφείς ρόλους –δεν είναι π.χ. κεντρικοί αμυντικοί που χτυπάνε στο μάτι ή κυνηγοί που βάζουν πολλά γκολ. Δεν έχει άδικο όμως και γι' αυτό φταίει λίγο η χώρα μας – δηλαδή η ανικανότητά μας να εκτιμήσουμε τους παίκτες που έχουν πιο σύνθετους ρόλους. Ο Ζιλμπέρτο δεν είναι χαμάλης πολυτελείας –κάνει ένα χαμαλίκι που από πολλούς άλλους θεωρείται πολυτέλεια. Και γι' αυτό έκανε τόσο μεγάλη καριέρα. Για το απλό, ουσιαστικό παιχνίδι του που δεν χτυπάει στο μάτι…

Προσφορά

Mου γράφει φίλος αναγνώστης από τη Βέροια μια ωραία ιστορία κουτοπονηριάς, που πολύ θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Δεν δημοσιεύω τα στοιχεία του για ευνόητους λόγους.

«Στις 24/8/08, όπως ίσως γνωρίζεις, η πόλη της Βέροιας βράβευσε τον κ. Γκαγκατση στο ημίχρονο του φιλικού Βέροια - Πανσερραϊκος για την προσφορά του (...) στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εως εδώ καλά. Ακου τώρα ποια είναι η πλάκα. Ενώ η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του προγράμματος "Βέροια 2008" και ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσε να υπάρχει είσοδος (όλες οι εκδηλώσεις του "Βέροια 2008" -που διαρκεί όλο τον χρόνο- είναι δωρεάν), στο επίσημο site της ΠΑΕ Βέροια στις 18/8 γράφει ότι ο αγώνας θα έχει είσοδο 10 ευρώ. Κάτι που για όσους γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα ήταν δεδομένο ότι δεν γινόταν να ισχύει, μια και προηγούνταν κι ένα παιχνίδι Ερασιτεχνών στο πλαίσιο των εκδηλώσεων στις οποίες αναφέρθηκα. Η ανακοίνωση αυτή λειτούργησε αποτρεπτικά σε παρά πολύ κόσμο που ήθελε να πάει να δει το παιχνίδι και να στείλει και μερικά χαιρετίσματα -τύπου Καλλιμάρμαρου- στον πρόεδρο της ΕΠΟ και σ' αυτούς που εκτίμησαν τόσο πολύ την προσφορά του στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο ώστε αποφάσισαν και να τον βραβεύσουν έστω και στη ζούλα! Πες μου έναν καλό λόγο που είχε η ΠΑΕ να βγάλει "μαϊμού" ανακοίνωση ότι θα υπάρχει είσοδος κι εγώ θα σου πω ότι κακώς σκέφτηκα τόσο πονηρά. Το αστείο είναι ότι την παραμονή του αγώνα την ανακοίνωση τη διόρθωσαν και έκαναν γνωστό ότι και για τον συγκεκριμένο αγώνα η είσοδος θα είναι δωρεάν, όμως μέσα στο κατακαλόκαιρο πολλοί δεν έμαθαν για την αλλαγή, έμειναν με την ιδέα ότι υπήρχε εισιτήριο και δεν κατηφόρισαν προς το γήπεδο.

Την ώρα της βράβευσης τώρα, από τους περίπου διακόσιους ανθρώπους που ήταν στο γήπεδο οι τριάντα χειροκρότησαν τον πρόεδρο για την προσφορά του, οι 170 περίμεναν να τελειώσει το σόου για δουν το β' ημίχρονο και όταν εγώ και αρκετοί άλλοι φωνάξαμε κάποιο "ου" , αμέσως μας έβαλαν χέρι οι διπλανοί λέγοντας "μη βρίζετε, ρε ηλίθιοι, χειροκροτήστε μπας και ξαναβγούμε στην Α' Εθνική!". Είναι ακριβώς η ποιότητα των φιλάθλων που δημιούργησαν οι Ελληνες παράγοντες. Ισως, μάλιστα, αυτή να είναι η τεραστία προσφορά τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο!».

Διεθνής, αλλά στο σπίτι

Είναι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά τ' όνομα, αυτό είναι γνωστό. Είναι λιγότερο γνωστό ότι για κάποιους από τους «φρέσκους» διεθνείς διαιτητές (για τον Δαλούκα και κυρίως τον Σταυρίδη) υπάρχει ειδική προσοχή από την πλευρά των παρατηρητών του Μπίκα, μια και κάποιοι από δαύτους δεν έχουν χωνέψει ότι τα δύο πουλέν του Ψυχομάνη έφτασαν στην ευρωπαϊκή καταξίωση σε χρόνο ρεκόρ. Ειδικά ο Σταυρίδης πάει να γράψει ιστορία. Δεν αποκλείεται να γίνει ο πρώτος διεθνής διαιτητής που θα βγει από τους πίνακες του ελληνικού πρωταθλήματος πριν καν προλάβει να οριστεί σε ευρωπαϊκό ματς…