Είμαστε υποκριτές

Το να παίρνουμε ένα ευρωπαϊκό ματς που έχει γίνει ένα γκροτέσκο διαιτητικό λάθος και να λέμε «κοίτα εκεί, δεν δίνουν σημασία», όπως κάνει ο Βαρούχας, είναι υποκριτικό. Σωστό μεν ότι δεν δίνουν σημασία, σωστότερο όμως ότι εκεί δεν άκουσαν μερικές δεκάδες ώρες με συνομιλίες πώς στήνονται αγώνες. Σε όλα τα πράγματα της ζωής μετράει η προϊστορία, πολύ περισσότερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο που οι παράγοντες της Παράγκας βρίσκονται ακόμα στα πόστα. Υπάρχει όμως και η λογική.

Σήμερα οι διαιτητές βαθμολογούνται από παρατηρητές. Από τις θέσεις που βρίσκονται οι παρατηρητές είναι αδύνατον να έχουν γνώμη για τις αποφάσεις τεσσάρων ατόμων. Για την ακρίβεια, όπου και να τους έβαζαν θα ήταν αδύνατον να αποφασίζουν καλύτερα από τον διαιτητή, τους δύο βοηθούς και να βαθμολογούν και τον τέταρτο για τη συμπεριφορά στους πάγκους. Και μετά η έκθεσή του να συμπίπτει με τα τηλεοπτικά συμπεράσματα. Γίνεται; Ούτε με σφαίρες…

Επίσης ζητάμε από τους διαιτητές να είναι αλάνθαστοι, όταν πέντε ημέρες ως Τύπος τούς τα έχουμε πρήξει, ως παράγοντες τους έχουμε απειλήσει και ως οπαδοί τους ξεσκίσαμε στο βρίσιμο. Ζητάμε από τον Πολατιάν να είναι «κρύο αίμα» στην Τούμπα, όταν στο σπικάζ τρέμουμε να πούμε ότι ο Βασίλης Λάκης βούτηξε.

Ζητάμε από τους διαιτητές να «χειρουργήσουν» με ένα πιστόλι κολλημένο στον κρόταφο. Τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι μια εβδομάδα στέλνουμε το μήνυμα άλλων. Μια χαρά γράφουμε «στον Ολυμπιακό ανησυχούσαν», «σε πηγαδάκια με παράγοντες της ΑΕΚ έλεγαν» και «στον Παναθηναϊκό λένε ότι δεν θα αφήσουν να γίνουν ό,τι γινότανε τα προηγούμενα χρόνια». Γνωρίζοντας ότι οι φράσεις λέγονται για να επηρεαστεί ο διαιτητής, και ανώνυμα για να μην υπάρξουν επιπτώσεις.

Οσο για τις ομάδες, για τον Παναθηναϊκό η διαιτησία πάει να γίνει αυτοσκοπός και η Παράγκα δέηση. Μέχρι και τον Μπριάκο, που ο Μπίκας της Σούπερ Λίγκας όρισε παρατηρητή, ο Παναθηναϊκός χρέωνε στην ΕΠΟ. Με το φοβερό επιχείρημα του Αντωνιάδη «δεν ξέρουμε τι γίνεται…». Στο τέλος θα φτάσουμε στην παράνοια. Οταν ο Σταυρίδης σφυρίζει φάουλ στον Κυργιάκο, θα το κάνει για την Παράγκα. Στο πέναλτι του Χούτου θα σφυρίζει για άλλους.

Το ερώτημα είναι «πιστεύουμε ότι οι διαιτητές είναι έντιμοι;». Αν το πιστεύουμε, όλα καλώς. Αν είναι κακοί διαιτητές, θα κάνουν πολλά λάθη, αν είναι καλοί λίγα, αλλά τα λάθη θα μοιραστούν. Πιστεύουμε ότι οι Ελληνες διαιτητές τα παίρνουνε; Τότε είμαστε χαμένοι. Πιστεύουμε ότι όταν σφυρίζουν κατά σε ματς τα παίρνουνε, και όταν υπέρ μας δεν τα παίρνουνε; Τότε είμαστε υποκριτές. Αυτό ακριβώς που είμαστε σήμερα.


Λατρεύω την ελληνική υποκρισία, σύμφωνα με την οποία όταν μιλάμε με ξένους θα πρέπει να αποκαλούμε την Ελλάδα «Hellas» το ελληνικό «hellenic», αλλά όταν πρέπει να συνεννοηθούμε ρίχνουμε ένα περιποιημένο «Greece» και ησυχάζουμε. Το σκεφτόμουνα χθες όταν πήρα τηλέφωνο το κέντρο του Φεστιβάλ Αθηνών και ανάμεσα στις άλλες πληροφορίες ο τηλεφωνητής έλεγε ότι η ιντερνετική επικοινωνία γίνεται και μέσω του www.hellenicfestival.gr. Πράγματι γίνεται. Πληκτρολογείς το www.hellenicfestival.gr, σου το γυρνάει σε www.greekfestival.gr και σώζονται τα προσχήματα και γίνεται και η δουλειά μας. Γιατί αν περιμέναμε από αγγλόφωνο να σκεφτεί το «hellenic», θα πρέπει να ήταν από αυτούς που καταλάβαιναν τις ομιλίες του Ξενοφώντα Ζολώτα.

Με την υποκρισία το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μπλέξουμε τους ξένους. Πριν από το ματς με το Λουξεμβούργο είχα γράψει ότι η ομοσπονδία του Ισραήλ αναφέρει τη FYROM ως «Macedonia» και ότι περίμενα μια παλικαρίσια αντίδραση της ΕΠΟ να αποχωρήσει από το Μουντιάλ. Η απάντηση που πήρα ήταν μέσω ενός εξώδικου που ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται και στο ότι η ομοσπονδία του Ισραήλ δεν γράφει στο site της «Μακεδονία», αλλά FYROM. Σωστό. Κατά το μισό. Γιατί στη σελίδα με τις προηγούμενες διοργανώσεις, και συγκεκριμένα στα προκριματικά του Euro 2008, στα αποτελέσματα πράγματι η γειτονική χώρα αναφέρεται ως «FYR Macedonia». Στη βαθμολογία όμως το FYR πήγε για φιρίκια και απέμεινε το σκέτο «Macedonia». Προφανώς το γεγονός δεν σημαίνει τίποτα. Κάποιος βαρέθηκε να πληκτρολογήσει το FYR, όπως και εμείς για συντομία κόβουμε το «Ηνωμένες Πολιτείες» και αφήνουμε το σκέτο «Αμερική». Μόνο που όταν κάποιος κάνει πατριωτικά μαθήματα περί «απαξίωσης» του θέματος της ονομασίας του FYROM, δεν πρέπει και να έχει τις ανάλογες υποχρεώσεις; Ας πούμε ο αλεξίπτυστος (είναι αυτός που δεν τον πιάνει φτύσιμο) δεν πρέπει τώρα να πάρει τηλέφωνο στην ομοσπονδία του Ισραήλ και να ζητήσει να διορθωθεί αυτό το τραγικό λάθος που θέτει σε κίνδυνο τα βόρεια σύνορα της χώρας;

Μία από τις πιο γνωστές αγγλικές φράσεις είναι «I am British. I live by my habits». Μεταφράζεται σε «Είμαι Βρετανός. Ζω με τις συνήθειές μου». Αν υπάρχει τομέας που οι Ελληνες είναι πιο δυνατοί και από τους Βρετανούς στις συνήθειες, αυτός είναι οι ομοσπονδίες. Στο άνθος της νιότης του βέβαια έφαγαν οι οχτροί τον παλίκαρο τον Μπελιγράτη, που δεν πρόλαβε να κλείσει την 40ετία στη διοίκηση αλλά άλλοι συνεχίζουν. Ο Διαθεσόπουλος, για τους φίλους του γνωστός και ως «Ντε Βίτο», μπαίνει στην τριακονταετία στην κολύμβηση. Οσο για τον Βασίλη Σεβαστή, μωρό είναι ακόμα. Τώρα θα κλείσει την πρώτη ντουζίνα από χρόνια στην προεδρία του ΣΕΓΑΣ. Αλλά θα την κλείσει πανηγυρικά. Από τα 252 σωματεία που ψήφισαν στις εκλογές τα 209 έριξαν δαγκωτό στον Σεβαστή. Αν υπάρχει κάτι όμως που εκτιμώ στον Σεβαστή, αυτό είναι ο σεβασμός του στην ιστορία. Το απόσπασμα της ομιλίας του, όπως το αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Ρούλας Βλασσοπούλου, είναι μια υπόκλιση στους Ελληνες ήρωες του παρελθόντος που έκαναν τον στίβο αυτό που είναι σήμερα. «Πριν από 40 χρόνια η τότε ομοσπονδία μοίραζε φακελάκια με άγνωστες ουσίες στα μέλη της Εθνικής ομάδας. Οποιος ισχυρίζεται ότι το ντόπινγκ είναι πρόβλημα των τελευταίων ετών έχει βαθιά μεσάνυχτα», είπε ο γίγας. Να τα ακούει ο άθλιος Βέλγος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο Ζακ Ρογκ, και να μιλάει καλύτερα την επόμενη φορά. «Ζακ, όταν εμείς κατεβαίναμε μέχρι τα μπούνια, οι δικοί σας έτρωγαν βελανίδια».

Για τις εκλογές της ΕΠΟ φυσικά δεν τίθεται θέμα. Οι εκλογείς θα βάλουν στον φάκελο το ψηφοδέλτιο, θα το σαλιώσουν και θα το ρίξουν ξέροντας ότι ψηφίζουν εγγύηση. «Vasilis Rules O.K.» (αυτό είναι για καλό, Μπιλ) γράφουν οι τοίχοι και ψιθυρίζουν τα στόματα. Η μόνη ανησυχία που έχω είναι από Βασίλης να μη μας προκύψει Ντόρα. Για να μη μας βγει δηλαδή εκεί στη Συγγρού που είμαστε και κανένα όνομα, μην επαναληφθεί η ιστορία της Ντόρας στη δημαρχία. Η οποία είχε βγει με τη διαβεβαίωση ότι δεν παραιτείται, και από Μπακογιάννη δήμαρχος Αθηναίων προέκυψε ο Μπεθάνης. Γιατί και εγώ όταν το είχα ακούσει ότι στο άμεσο μέλλον μπορεί να πάει στον Ολυμπιακό νόμιζα ότι ήταν μούφα των εκλογικών του αντιπάλων. Οταν όμως ρώτησα συνεργάτες του, άκουσα την απάντηση λίγο φλου και μονοφωνική, ότι το γεγονός αποκλείεται. Εύλογο είναι το ερώτημα «γιατί δεν ρωτάς τον ίδιο;». Σωστό, αλλά τον ίδιο δεν είναι σωστό. Από τούδε –και για να κρατάμε τις αποστάσεις– όταν έχω ερώτημα για τον Γκαγκάτση, θα ρωτάω το γραφείο Τύπου.

Το τι ακούς πάντως με την ΕΠΟ είναι να τρελαίνεσαι. Οπως για παράδειγμα ότι ο Ολυμπιακός έφαγε τη διαιτητική πιστολιά στην Κρήτη για ξεκάρφωμα. Και ότι από την επόμενη Κυριακή επιστρέφουμε στις καταστάσεις που συνηθίσαμε και αγαπήσαμε.


Σε καμία πάντως περίπτωση δεν το πιστεύω. Γιατί αν είναι για το ξεκάρφωμα να σου καθαρίσουν τον Ντιόγο και τον Μπελούτσι, πρέπει να είσαι της λογικής του «Είδαμε κατσαρίδα στο σπίτι; Βάλ' του φωτιά να δεις τι θα πάθει».