Α.Ε.Κ.-Ο.Σ.Φ.Π.-R.E.M.

Τα φώτα γύρω μου αναβοσβήνουν. Όχι δεν είμαι σε πάρτι και πως θα μπορούσα να είμαι, από τη στιγμή που μου έχει απαγορευτεί η είσοδος σε κάθε είδους χοροεσπερίδα εδώ και μερικά χρόνια. Η τάση του ρεύματος πέφτει ανά τακτά χρονικά διαστήματα και για ένα περίεργο λόγο, που φαντάζομαι αλλά δεν τολμώ να ξεστομίσω, ο μοναδικός υπολογιστής που δεν σβήνει, είναι ο δικός μου. Σε αντίθεση λοιπόν με τους άλλους συναδέλφους που πάνε να γράψουν μια λέξη και εκείνη τη στιγμή ο «δαίμονας» του ηλεκτρισμού τους παίρνει τη μπουκιά από το στόμα, εγώ έχω την ευκαιρία αυτή τη στιγμή να καταγράψω αυτά που έγιναν, αυτά που θα γίνουν και αυτά που ακόμα δεν έχουν καν προβλεφθεί.

Παίρνω λοιπόν την ατζέντα μου και βλέπω, ότι την επόμενη Κυριακή 5 Οκτωβρίου έχουμε ντέρμπι. Μόνο φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα είναι στο Καραϊσκάκη για τον αγώνα με την ΑΕΚ. Αυτό που δεν έχει συνδυάσει κανένας όμως είναι ότι την ίδια μέρα και περίπου την ίδια ώρα στο Καλλιμάρμαρο θα υπάρχει μεγάλη δωρεάν συναυλία με τους R.E.M. Και δημιουργείται η απορία. Πόσα μεγάλα γεγονότα μπορούν να διεξαχθούν ταυτόχρονα στην Αθήνα χωρίς προβλήματα; (Απαντήσεις του τύπου «Πολλά», «Έχουμε την τεχνογνωσία» και «δεν πιστεύω σε αγάπες και έρωτες» δεν θα γίνονται δεκτές).

Για το επόμενο μου «νούμερο», βγάζω από την ντουλάπα τη μάσκα του Γιώργου Δώνη και πάω σε ένα εστιατόριο. «Καλησπέρα, τι θα πάρετε;» μου λέει ο ευγενικός σερβιτόρος. «Θα ήθελα να τα δοκιμάσω όλα» απαντάω εγώ με τρεμάμενη φωνή, αφού έχω το άγχος μην καταλάβουν ότι δεν είμαι ο Δώνης. Στέκομαι όμως τυχερός γιατί οι δοκιμές που κάνει ο τεχνικός της ΑΕΚ στις προπονήσεις της ομάδας, έχουν γίνει τόσο γνωστές οπότε ανάλογη συμπεριφορά και κατά την παραγγελία δεν κάνει εντύπωση. Όλα καλά με τις δοκιμές, τίποτα δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, το ενδεχόμενο όμως να δω επιθετικό δίδυμο Σκόκο, Μπλάνκο (η τελευταία δοκιμή που έγινε) μου προκαλεί ανάλογο τρόμο, με αυτόν που θα μου προκαλούσε το ενδεχόμενο παρακολούθησης συναυλίας των ΑΒΒΑ.

Στεναχωριέμαι που το λέω και κυρίως που το παραδέχομαι αλλά δεν πρέπει να με παίρνεται στα σοβαρά πλέον και αυτό γιατί η προσωπικότητα μου έχει αλλοτριωθεί ολοκληρωτικά. Το διαπίστωσα χθες όταν ο δρόμος με έφερε σε συναυλία του Χατζηγιάννη και στη συνέχεια θυμήθηκα ότι έχω εισιτήρια για τη Μαντόνα εδώ και καιρό. Ποιος εγώ, που έδινα τον ρυθμό στους Dimmu Borgir όταν έπαιζαν live το «Mourning palace» στη συναυλία τους στο «Ρόδον». Πάλι καλά που ήρθε η WEB TV του Sport-fm με το αποκλειστικό βίντεο των AC/DC και με έκανε να νιώσω ξανά την ελπίδα στο πετσί μου.

• Μην ακούτε αυτά που σας λένε για τον Ντιόγο. Δεν είναι Ζιοβάνι. Είναι πιο κοντός. Τον είδα από κοντά.

• Παίκτες του Παναθηναϊκού ακούστε την προτροπή μου. Ζητήστε στρογγυλοποίηση στα πριμ. Δεν είναι δυνατόν να δεχθείτε 17% αύξηση. Ζητήστε είκοσι η κατεβείτε στο δεκαπέντε. Ο αριθμός 17 είναι πιο ξενέρωτος και από Ιρλανδό που δεν έβαλε ουίσκι στον καφέ του.

• Διάβαζα τη Sportday, ώσπου μια είδηση με έκανε να πέσω από την καρέκλα μου. «Κανίβαλοι» προκάλεσαν ζημιές στα δημοσιογραφικά θεωρεία του γηπέδου στο Βύρωνα. Κανίβαλοι, άτιμη φάρα. Νόμιζα ότι τους είχα ξεφύγει οριστικά. Όμως η δίψα τους για ανθρώπινη σάρκα δεν τελειώνει ποτέ. Ήταν όμως σίγουρα κανίβαλοι ή μήπως…;

Υ.Γ. Έξω βρέχει. Πήρα λοιπόν τη σεζλόνγκ και την έβαλα στο σαλόνι. Κάθομαι λοιπόν με ένα σφηνάκι καρπούζι στο χέρι και σκέφτομαι ότι αν κάνεις μια τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο που ετοιμάζεις εδώ και καιρό και την αποσύρεις μια ημέρα μετά, μάλλον δεν πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι μπορέις να κάνεις αυτά που λες.

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Είμαστε ανοικτά όλη μέρα.