Ο Ηλυσιακός και το χαμένο μας κουράγιο

Δεν υπάρχει αρθρογράφος που να σέβεται τον εαυτό του τις τελευταίες ημέρες και να μην έχει γράψει κάτι για την ιστορία της αγοράς του ιστορικού Ηλυσιακού από τον Θωμά Μητρόπουλο, κατακεραυνώνοντας τον ιδιοκτήτη του Αιγάλεω που επιχειρεί να ξαναφέρει το «Σίτι» στη Β' Εθνική πλαγίως. Υπάρχει μια γενική σύμπνοια στο ανάθεμα στον Θωμά: μπορούμε να το συνεχίσουμε επ' άπειρον, αλλά δεν νομίζω ότι ιδρώνει το αυτί του. Και κακώς, κατά τη γνώμη μου, ασχολούμαστε μαζί του.

Οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν στο γήπεδο του Ηλυσιακού την περασμένη Κυριακή, όταν οι σεκιούριτι της ομάδας, φορώντας τα μπουφάν με τα διακριτικά του Αιγάλεω, προσπαθούσαν να απομακρύνουν τον κόσμο που διαμαρτυρόταν για τις πρακτικές του Μητρόπουλου, είναι μοναδικές. Είναι σκηνές αληθινής κατάντιας, όπως κατάντια είναι και όλη αυτή η ιστορία. Κατάντια κυρίως για τη στάση των αρμοδίων.

Τερτίπια

Πολυϊδιοκτήτης ο Θωμάς δεν μπορεί φυσικά να γίνει, μια και κάτι τέτοιο απαγορεύεται από τον νόμο, όμως βάζω στοίχημα ότι νομικό πρόβλημα δεν θα υπάρχει διότι όλα θα 'χουν γίνει εξαιρετικά νομότυπα. Ο Θωμάς σίγουρα πριν προχωρήσει στην αγορά τα τσέκαρε όλα –δεν είναι κορόιδο. Η μόνη αληθινή δυσκολία στην ιστορία είναι ότι χωρίς τυπική απόφαση των δύο ερασιτεχνικών σωματείων συγχώνευση δεν μπορεί να γίνει κατά τον νόμο –όμως το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου έχει φροντίσει καιρό τώρα να τον καταργήσει. Η αρχή έγινε με την υπέροχη εκείνη ιστορία της συγχώνευσης του Ολυμπιακού Βόλου με την Κασσάνδρα. Τότε ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός Βόλου δεν είχε συμφωνήσει με τη συγχώνευση των σωματείων, όμως το πράγμα προχώρησε κανονικά. Πώς; Είναι απλό. Η Κασσάνδρα, δηλαδή το σωματείο που «απορρόφησε» τεχνικά τον Ολυμπιακό Βόλου, πήρε μια άδεια από την ΕΠΑΕ να μεταφέρει την έδρα της στον Βόλο και να αλλάξει το όνομά της (!) σε «ΑΣΚ Ολυμπιακός Βόλου». Με αυτή την άδεια –το κύρος της οποίας η ΕΠΟ δεν αμφισβήτησε όπως θα μπορούσε ως μοναδική προϊσταμένη αρχή– πήρε μέρος στο πρωτάθλημα. Αυτή η τερατώδης μεθόδευση έγινε με την ανοχή της πολιτείας, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν ήθελε να επέμβει, διότι δεν έχει διάθεση για ελέγχους και ρήξεις.

Πρόεδροι

Γιατί έδωσε αυτή την άδεια τότε η ΕΠΑΕ; Είναι προφανές το γιατί: επειδή οι πρόεδροι των ομάδων των επαγγελματικών κατηγοριών είδαν ότι δημιουργείται διαμέσου ενός τρικ ένας εξαιρετικός τρόπος να επιστρέφει στην κατηγορία κάθε ομάδα που υποβιβάζεται! Αν σου συμβεί κάτι, πας αγοράζεις όποιον πουλάει και γυρνάς καβάλα στ' άλογο. Το κόλπο είναι αποδοτικό και για όσους έχουν χρέη. Το καλοκαίρι π.χ. που ο Θοδωρής Ζαγοράκης εμφανίστηκε στο Πρωτοδικείο για να πάρει τον ΠΑΟΚ, κάποιοι ΠΑΟΚάρες της Αθήνας επεξεργάζονταν ένα σχέδιο απαλοιφής των χρεών της ομάδας μέσω της συνένωσής της με τον Αγροτικό Αστέρα, ο οποίος θα μπορούσε με κάποιες βοήθειες να ανέβει «τρένο» στην Α' Εθνική! Ευτυχώς ο Θοδωρής αγαπάει πολύ τον ΠΑΟΚ για να πάρει στα σοβαρά τέτοιες κουταμάρες, που δεν αποκλείω να έφτασαν στ' αυτιά του τον καιρό εκείνον. Φυσικά αυτού του είδους οι διαβολιές και τα νομικά τρικ καταργούν επί της ουσίας τους ίδιους τους κανόνες του πρωταθλήματος, διότι εξασφαλίζουν στον πλουσιότερο την ισόβια παρουσία του στις κατηγορίες και επί της ουσίας καταργούν και την ποινή του υποβιβασμού, μια και επιτρέπουν σε όποιον ένοχο υποβιβάζεται να επιστρέφει στην κατηγορία χάρη στο πορτοφόλι του. Αλλά ποιος έχασε την αγάπη του για το ποδόσφαιρο για να τη βρουν αυτοί που το διοικούν και που θα 'πρεπε να το προστατεύουν;

Ελεγχος

Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το βασικό στοιχείο αυτής της ιστορίας: η προσοχή μας περισσότερο και από τον οποιονδήποτε Μητρόπουλο θα 'πρεπε να εστιαστεί στην κριτική και τον έλεγχο εκείνων που τέτοιου τύπου νομότυπες αθλιότητες τις επιτρέπουν. Ο οπαδός του Ηλυσιακού που διαμαρτύρεται έχει κάθε δίκιο. Θα μπορούσε και να μη διαμαρτύρεται και να ξαναφτιάξει την ομάδα του στα ερασιτεχνικά (όπως έκαναν οι άνθρωποι που πονούσαν αληθινά τον Ολυμπιακό Βόλου) και σιγά σιγά να τη δει να μεγαλώνει: όμως και σε αυτή ακόμα την περίπτωση, εμείς θα 'πρεπε να κάνουμε μια σκληρή και στοχευμένη κριτική, όχι τόσο στον Θωμά, όσο σε εκείνους που το ποδόσφαιρο το διοικούν οδηγώντας το στην απαξίωση: εδώ σας θέλω, μάγκες! Ρωτάω λοιπόν: γιατί γι' αυτή την ιστορία δεν παίρνουν θέση η ΕΠΑΕ και η Σούπερ Λίγκα; Γιατί δεν μιλάει η ΕΠΟ; Γιατί δεν κινείται με όποιον τρόπο μπορεί η πολιτεία, ώστε να επιβάλει στον χώρο κανόνες ελέγχου και δικαίου με όποιο κόστος; Πιστεύουμε σοβαρά ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να αυτοδιοικείται, όταν οι παράγοντες που είναι στο τιμόνι του δεν τολμάνε ούτε θέση να πάρουν μπροστά σε μια τέτοια ιστορία ποδοσφαιρικού βιασμού που στηρίζεται σε ένα προηγούμενο νομικό τερατούργημα; Τον Θωμά μπορούμε άνετα να τον βρίζουμε: ώρα είναι να κατατεθούν θέσεις που να αφορούν και κάποιους άλλους. Αλλιώς ό,τι γράφεται είναι ένας υποκριτικός λαϊκισμός: δεν νομίζω ότι οι οπαδοί της ομάδας του Ηλυσιακού μάς ζητούν απλώς να τους δώσουμε την πλάτη μας για να κλάψουν.

Κουράγιο

Αν θέλουμε να τους βοηθήσουμε, ας κάνουμε αληθινά κάτι για να δείξουμε πρώτοι εμείς, οι λειτουργοί της ενημέρωσης (βοήθειά μας) ότι ακόμα ενδιαφερόμαστε για την τάξη, την ηθική, τις αξίες του σπορ που υπηρετούμε. Ας βγούμε όλες οι εφημερίδες με μαύρα πρωτοσέλιδα, ας ενωθούμε όλοι οι ραδιοσταθμοί της Ελλάδας για μια μέρα με ένα κοινό πρόγραμμα βασισμένο στην απαίτηση να καθαρίσει ο χώρος του ποδοσφαίρου από όσους τον οδήγησαν στη σημερινή θλίψη, ας απαιτήσουμε από την ίδια την πολιτεία, η οποία παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, να πάρει επιτέλους πρωτοβουλίες με όποιο κόστος. Ας έχουμε το κουράγιο να πούμε πως δεν θα πεθάνει, ρε κερατάδες, ούτε το ποδόσφαιρο ούτε ο Ηλυσιακός. Ας βρούμε το κουράγιο για μια μέρα μόνο...

Και οι άλλοι;

Την τρέλα του Κώστα του Πηλαδάκη με τις τιμωρίες των διαιτητών δεν την καταλαβαίνω. Πέρυσι ως αντιπρόεδρος της Λίγκας είχε κάνει σημαία του την απαίτηση να τιμωρούνται όσοι κάνουν λάθος και αυτή του την απαίτηση την πλήρωσε η Λάρισα, που έχασε καμιά δεκαριά βαθμούς στον πρώτο γύρο. Μετά παραιτήθηκε και ως διά μαγείας η ομάδα κάπου κατάφερε να ρεφάρει, διότι στον δεύτερο γύρο γύρισαν υπέρ της αρκετές διαιτησίες. Φέτος, ως πρόεδρος της Λίγκας, ακολουθεί την ίδια σκληρή πολιτική: αυτός ζήτησε να τιμωρηθούν οι βοηθοί του Ντάτη, οι οποίοι στο ματς ΑΕΚ – Ηρακλής τα 'καναν θάλασσα, κι ο Γκαγκάτσης δέχτηκε το αίτημά του. Μέχρι στιγμής έχουμε τρεις τιμωρίες βοηθών στις τρεις πρώτες αγωνιστικές, μόνο που με τέτοιου τύπου πολιτική γίνεται ένα διπλό λάθος: αφενός δημιουργείται στο πρωτάθλημα μια ένταση που δεν θα βγει σε καλό, διότι οι στρεσαρισμένοι διαιτητές είναι κακοί διαιτητές, και αφετέρου προκύπτει αβίαστα ως συμπέρασμα ότι για ορισμένες ομάδες υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή. Ο ΠΑΟ σωστά φωνάζει, διότι στο «Κλεάνθης Βικελίδης» έγιναν ανάλογα μεγάλα λάθη, κι ο Σάββας Θεοδωρίδης δικαίως διαμαρτύρεται, επειδή και στο ματς του Ολυμπιακού με την Ξάνθη υπήρχαν λάθη που έμειναν ατιμώρητα. Το χειρότερο όμως είναι το μήνυμα που στέλνεται στους υπόλοιπους: είναι σαν να τους λένε ότι «εσείς δεν υπάρχετε, επειδή η προσοχή μας είναι αποκλειστικά στα ματς των μεγάλων»! Αν το αξίωμα «οι διαιτητές που κάνουν λάθη τιμωρούνται» είχε εφαρμογή για όλους, θα έπρεπε να 'χουμε (μέχρι τώρα) πολλές παραπομπές. Θα 'πρεπε να 'χουν παραπεμφθεί και ο «άριστος» Σπάθας για τη διαιτησία του στο ματς Λεβαδειακός – Θρασύβουλος και ο παρατηρητής του, ο πανταχού παρών κύριος Παναγιώτης Κούτρης, και ο Παπασταμάτης, διαιτητής του ματς Θρασύβουλος – Τρίπολη, και ο Κατσιδώνης που διηύθυνε το Εργοτέλης – Λεβαδειακός: όλοι αυτοί έκαναν λάθη εξίσου μεγάλα με αυτά που έκαναν οι επόπτες του ΑΕΚ – Ηρακλής, αλλά δεν ασχολήθηκε μαζί τους κανένας.

Η διαιτησία δεν θα διορθωθεί με γκρίνια και παραπομπές. Θα διορθωθεί μόνο αν προστατευθεί με μηχανισμούς που δεν θα επιτρέπουν να αυξάνεται η κακοπιστία. Θα φτιάξει δε, σίγουρα, μόνο αν φύγουν κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι, που οδήγησαν το πράγμα στο σημερινό του χάλι. Τουλάχιστον με τη μη παραπομπή του Τρύφωνα ο Πηλαδάκης γλίτωσε από την κατηγορία ότι πήγε στον Γκαγκάτση να του ζητήσει την τιμωρία του βοηθού επειδή τον έβαλε ο Ανδρέας Βγενόπουλος…

Σινεφίλ

Επειδή διαβάζω ότι είναι αρκετοί οι συνάδελφοι που ανησυχούν για το τι κάνει ο Πέτρος Κόκκαλης μετά την παραίτησή του από την προεδρία του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι είναι μια χαρά. Τις μέρες που προηγήθηκαν, απαλλαγμένος από έγνοιες, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει κάνα-δυο ταινίες από αυτές που παίζονται σε πρώτη προβολή στις Νύχτες Πρεμιέρας, δηλαδή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του περιοδικού «Σινεμά». Ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τα ενδιαφέροντά του…