Οι κατολισθήσεις ξεκινούν από μικρές πέτρες

Οταν ο Ζαν Μαρκ Μποσμάν αποφάσισε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ήταν ακόμη άγνωστος. Ακόμη και άνθρωποι του ποδοσφαίρου που είχαν γνώση της υπόθεσης δεν του έδιναν καμία τύχη. Στις 15 Δεκεμβρίου, όμως, όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του, το ποδόσφαιρο, όπως το γνωρίζαμε μέχρι τότε, άνοιγε την πόρτα και έπαιρνε τη θέση του στην ιστορία. Οι αλλαγές που έφερε εκείνη η υπόθεση στο ποδόσφαιρο είναι ήδη ορατές. Ας πούμε, αυτό που έγινε με τη γερμανική ομάδα της Ενεργκί Κότμπους, που τότε αγωνιζόταν στην Μπουντεσλίγκα, τον Απρίλιο του 2001, έγινε και το περασμένο Σάββατο με τον Αρη.

Τότε η γερμανική ομάδα είχε αγωνιστεί με μία ενδεκάδα στην οποία δεν υπήρχε ούτε ένας Γερμανός. Το ίδιο συνέβη με την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Οταν ο Κεν Γουέμπστερ ξεκινούσε τη δική του δικαστική περιπέτεια με τη Χαρτς, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τις αλλαγές που θα επέρχονταν στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών που ήταν μεγαλύτεροι από τα 28. Κάτι ανάλογο συνέβη και με την υπόθεση του Μαροκινού Ουλμέρς της Σαρλερουά και το ζήτημα της αποζημίωσης των ομάδων, όταν ο ποδοσφαιριστής τους τραυματιζόταν σε παιχνίδι της εθνικής ομάδας της χώρας του.

Ετσι φτάσαμε σε περιπτώσεις όπως αυτή του Οουεν, που τραυματίστηκε στο Μουντιάλ και η Νιούκαστλ, για όσο διάστημα έμεινε εκτός δράσης αποζημιώθηκε με ένα ποσό που έφτασε τα 8 εκατομμύρια ευρώ. Σκέφτομαι ότι όλες αυτές οι υποθέσεις -στο ξεκίνημά τους- δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία μικρή πέτρα, που κατέληξε να γίνει κατολίσθηση. Μία κατολίσθηση που σκεπάζει έναν ολόκληρο κόσμο. Κάτι ανάλογο, μία κατολίσθηση δηλαδή, μπορεί να προκληθεί από το κατρακύλισμα μιας πέτρας που άρχισε στις 11 Αυγούστου στο Λονδίνο.

Πάλι από μία δικαστική απόφαση. Αυτή τη φορά το όνομα του πρωταγωνιστή είναι Μπεν Κόλετ (στην φωτό με τους γονείς του). Αγγλος ποδοσφαιριστής ηλικίας 23 ετών. Που αποφάσισε να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, τώρα πια. Το δικαστήριο δέχτηκε την προσφυγή του και αφού εξέτασε αρκετούς μάρτυρες αποφάσισε ότι ο Κόλετ πρέπει να αποζημιωθεί με ένα ποσό που φθάνει τα 7 εκατομμύρια ευρώ σχεδόν. Γιατί να αποζημιωθεί; Γιατί σε ένα παιχνίδι που έκανε με τους αναπληρωματικούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον της Μίντλεσμπρο τραυματίστηκε από έναν αντίπαλό του, ο οποίος έκανε ένα τάκλιν «πολύ πάνω από την μπάλα» όπως αποφάνθηκε η δικαστής κυρία Σουίφτ.

Αποτέλεσμα αυτού του τάκλιν ήταν ο Κόλετ να τραυματιστεί σοβαρά και να μην μπορέσει να επανέλθει στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο στο οποίο βρισκόταν πριν από τον τραυματισμό του, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου. Στο ποσό που του επιδικάστηκε, το μεγαλύτερο τμήμα αφορά απολαβές που θα είχε αν αγωνιζόταν επαγγελματικά. Ο Κόλετ εντάχθηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην ηλικία των 9 χρόνων και μέσα από την προπόνησή του στις ακαδημίες του συλλόγου εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικά ταλαντούχο αριστεροπόδαρο, που πολύ τον συνέκριναν με τον Ράιαν Γκιγκς και τον θεωρούσαν μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Το 2001, η Γιουνάιτεντ του πρόσφερε μία διετή υποτροφία –αφού σ' αυτές τις ηλικίες δεν μπορεί να γίνει λόγος για συμβόλαιο- και στη συνέχεια, μόλις συμπλήρωσε τα 18 του, του προσφέρθηκε επαγγελματικό ποδόσφαιρο διάρκειας ενός έτους και άρχισε να αγωνίζεται με τους αναπληρωματικούς. Λίγες μέρες μετά την ένταξή του στην ομάδα των αναπληρωματικών τραυματίστηκε. Ο Κόλετ ήταν βασικός πρωταγωνιστής της ομάδας Νέων της Γιουνάιτεντ που κατέκτησε το Κύπελλο Νέων το 2003 και παράλληλα ανακηρύχτηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς.

Στο δικαστήριο κατέθεσαν προπονητές του, όπως ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον και ο Μπράιαν ΜακΚλέαρ, και ποδοσφαιριστές όπως ο Γκιγκς και ο Νέβιλ που αγωνίστηκαν μαζί του. Μέσα στον Οκτώβριο αναμένεται να γίνει μία επιπλέον εκδίκαση της υπόθεσης που δεν θα ανατρέψει την υπάρχουσα απόφαση αλλά αναμένεται να μεγαλώσει έως και 500.000 ευρώ το ποσό της αποζημίωσης. Καλή αρχή για μία κατολίσθηση, δεν νομίζετε;

Το χρώμα των νικητών

H εξέλιξη των σπορ και η διαρκής άνοδος της δημοτικότητάς τους προσέλκυσαν το ενδιαφέρον πολλών επιστημονικών κλάδων από την οικονομία μέχρι την ψυχολογία. Και πολλές αρχές της οικονομίας όπως και της ψυχολογίας έχουν ενσωματωθεί σε αρκετά σπορ. Αλλά και άλλων επιστημών που συχνά ενδιαφέρονται για κάποιες πολύ ιδιαίτερες παραμέτρους των σπορ, όπως δείχνουν διάφορες επιστημονικές έρευνες. Μία από αυτές που έγινε τελευταία, προσπάθησε να διερευνήσει αν υπάρχει σχέση ανάμεσα στο χρώμα μίας ομάδας και τη νίκη.

Ας πούμε μήπως παίζει κάποιο ρόλο ότι η Μπάγερν είναι η πιο δυνατή ομάδα στη Γερμανία, η Γιουνάιτεντ, η Λίβερπουλ και η Αρσεναλ από τις ισχυρότερες στην Αγγλία, οι Σικάγο Μπουλς ήταν μία από τις μεγαλύτερες δυναστείες στο σύγχρονο αμερικανικό μπάσκετ και ο Ολυμπιακός ο κυρίαρχος πρωταθλητής των τελευταίων 11 χρόνων; Τι κοινό έχουν όλο αυτοί; Το κόκκινο χρώμα. Δύο ερευνητές του αγγλικού Πανεπιστημίου του Ντάραμ, οι Ράσελ Χιλ και Ρόμπερτ Μπάρτον, ανέλυσαν όλες τις μονομαχίες στους Ολυμπιακούς του 2004 και δημοσίευσαν το 2005 τα συμπεράσματά τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature».

Οι δύο ερευνητές υποστήριξαν ότι το κόκκινο χρώμα της στολής ενός αθλητή επηρέασε το αποτέλεσμα στο μποξ, στο τάε κβον ντο και στην πάλη, διότι οι αθλητές που φορούσαν κόκκινες στολές είχαν ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα.

Αθλητές με κόκκινη στολή κέρδισαν το 57% των μονομαχιών στο τάε κβον ντο, το 55% στην πυγμαχία, το 53% στην ελευθέρα πάλη και το 52% στην ελληνορωμαϊκή. Στην έρευνά τους, που αναδημοσιεύτηκε στην αρχή της χρονιάς στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Sports Sciences», οι δύο ερευνητές συμπεριέλαβαν και τις ομάδες της Πρέμιερσιπ, εξετάζοντας τα πρωταθλήματα από το 1947 μέχρι το 2003. Οι ομάδες που κέρδισαν τα περισσότερα παιχνίδια και τους περισσότερους τίτλους φορούσαν κόκκινα.

Οι δύο ερευνητές, που έχουν σπουδάσει ανθρωπολογία, σε κάποιες δηλώσεις που έκαναν στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» υποστήριξαν ότι «από μελέτες σε ζώα και ανθρώπους έχουμε συμπεράνει ότι το κόκκινο σηματοδοτεί την κυριαρχία». Στη Ρεάλ, στη Γιούβε, την Μπόκα Τζούνιορς ή στους Λέικερς και τους Σελτικς δεν πρέπει να έχουν την ίδια άποψη.

Μεγάλη η χάρη τους

Οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για τις δραστηριότητες της μονής Βατοπεδίου μαρτυρούν πολλά πράγματα. Το πρώτο είναι η απολεσθείσα πνευματικότητα του Αγίου Ορους, το οποίο από το 1990 και μετά, σταδιακά, άρχισε να «εκσυγχρονίζεται» και να μεταβάλλεται σε ένα μεγάλο βαθμό σε τόπο θρησκευτικού τουρισμού, με την παράλληλη ανάπτυξη διάφορων οικονομικών δραστηριοτήτων με, επίκεντρο το real estate. Και επειδή η ατμομηχανή της ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι η οικοδομή, η γη άρχισε να αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία.

Η εκμετάλλευση αυτών των γαιών, όμως, απαιτούσε και τη «βοήθεια» ή τη συνέργεια του κρατικού μηχανισμού και των πολιτικών. Χρήμα και οφέλη υπήρχαν για όλους. Η υπόθεση του Βατοπεδίου αποκαλύπτει το μέγεθος της διαπλοκής της πολιτείας με την εκκλησία αλλά και την ύπαρξη ενός «βαθέους κράτους» στην Ελλάδα που έχει ριζώσει μετά την Επανάσταση του '21. Αν έπειτα από όλα αυτά το ζήτημα του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος δεν καθίσταται επίκαιρο, τότε ας δώσουμε τη διαχείριση των υποθέσεων του κράτους στην εκκλησία. Αμα ο θεός βάλει το χέρι του, δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτε.