Πιο πολύ κι απ' τις διατάξεις μετράει το κίνητρο

Aν κάτι φαίνεται στην αρχή της περιόδου, είναι ότι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ, οι συνήθεις διεκδικητές του πρωταθλήματος δηλαδή, έχουν εμφανιστεί φέτος με καινούργιες ομάδες – καινούργιες όχι μόνο γιατί άλλαξαν αρκετούς παίκτες σε σχέση με πέρυσι, αλλά και διότι άλλαξαν προπονητές. Ο Βαλβέρδε, ο Τεν Κάτε και ο Δώνης προσπαθούν να φτιάξουν τις ομάδες τους απ' την αρχή κι αυτό έχει ως συνέπεια για την ώρα μια άκρως γοητευτική αβεβαιότητα.

Τι είναι η αβεβαιότητα; Είναι μια κατάσταση που δεν επιτρέπει μεγάλα συμπεράσματα, ούτε για τις δυνατότητες των νέων ομάδων (που υπόσχονται, πάντως, πολλά) ούτε για τη μεθοδολογία των προπονητών και τη βασική τους στόχευση. Αυτό που χθες ήταν πρόβλημα σήμερα μπορεί να μην είναι, κι αυτό που χθες έμοιαζε με αγωνιστική αρετή σήμερα μπορεί να μην είναι κάτι τόσο εξαιρετικό όσο φαινόταν. Αυτό το ευμετάβλητο του χθες σε σχέση με το σήμερα κατά τη γνώμη μου απαγορεύει τις εύκολες κρίσεις: όποιος βιάζεται να φτάσει σε συμπεράσματα (συμπεράσματα που δεν έχουν βγάλει, όπως αποδεικνύεται, ούτε καν οι ίδιοι οι προπονητές) κινδυνεύει να εκτεθεί. Η κριτική έγινε φέτος δύσκολη υπόθεση.

Με την Ιντερ κριτικάραμε (όχι εγω, γενικώς μιλάω) τον Τεν Κάτε διότι κράτησε στο γήπεδο τον Κλέιτον σε πείσμα της λογικής του ματς –στο «Βικελίδης» ο Ολλανδός επέμενε στον Βραζιλιάνο κι αυτός του πήρε το παιχνίδι. Για το ροτέισον του Βαλβέρδε γράφτηκαν σελίδες γεμάτες ερωτήματα –χθες το ροτέισον του Βάσκου είχε αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο Ολυμπιακός εναντίον του Πανσερραϊκού εξαιρετικά φρέσκος και να μετατρέψει το ματς σε περίπατο. Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια ότι έχει ακόμα κάποια προβλήματα συνοχής, πέρυσι, όμως, που είχε μια σταθερή και πιο δεμένη ενδεκάδα, τέτοιον καιρό είχε πέντε παίκτες με θλάσεις. Αναρωτιέμαι τι είναι προτιμότερο. Οσο για την ΑΕΚ, είναι να αναρωτιέσαι πού ήταν χθες το πάθος που οι παίκτες έδειξαν στην Τούμπα: ειδικά τους μέσους της, εξαιρουμένου του Πελετιέρι, τους κατάπιε ο «Μακελελέ Ντιέ».

Σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν πιο πολύ κι απ' τις τακτικές και τις διατάξεις μετρά το κίνητρο των παικτών. Χθες π.χ. ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με το κίνητρο να σταματήσει τις μουρμούρες που προέκυψαν μετά το ματς με τη Νόρντζελαντ – αν την άλλη εβδομάδα πάει στην Κρήτη με παίκτες χαλαρούς, δεν αποκλείεται να έχει τα προβλήματα της Ξάνθης. Για την ώρα βλέπω ότι και στις τρεις ομάδες οι παίκτες διαλέγουν ματς: για κάποιους «ψημένους» στο ελληνικό πρωτάθλημα αυτό το βρίσκω έως και λογικό. Αναρωτιέμαι πότε πρόλαβαν και μας κατάλαβαν κάποιοι νεοφερμένοι…