Κυριακή βράδυ...

Κατοικεί σε νησί. Τις τελευταίες δυο εβδομάδες αποφάσισε να κάνει βόλτες στις μεγάλες πόλεις. Πέρασε από τη Θεσσαλονίκη, τους άφησε να πανηγυρίσουν και μετά έσπειρε την κατήφεια. Αυτή την εβδομάδα ήρθε στην Αθήνα. Τους άφησε να πανηγυρίσουν και μετά έσπειρε την κατήφεια. Αν αναρωτιέστε για ποιον γίνεται ο κινηματογραφικός πρόλογος θα σας απαντήσω με τρόπο, επίσης κινηματογραφικό. Το όνομα του είναι Εντόι. Ντάμε Εντόι. Προηγείται την προηγούμενη εβδομάδα ο Ηρακλής, τσουπ, πετάγεται ο Σενεγαλέζος, 1-1, βαθμός για τον ΟΦΗ. Προηγείται ο Πανιώνιος, τσουπ, πετάγεται ο Σενεγαλέζος, 1-1, βαθμός για τον ΟΦΗ. Θα μου πείτε τώρα, «Αν συνεχίσει αυτά τα τσουπ, τσουπ, ο Εντόι μάλλον θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον Παναθηναικό» και εγώ θα σας απαντήσω «Το ξέρω Μπάρνεϊ… το ξέρω»

Αγοράζω ένα Ντάτσουν, βάζω από πάνω ένα μεγάφωνο και γυρνάω τις γειτονιές, με την κασέτα να παίζει. «Παρακαλείται ο κάτοχος του γραφείου υπερβολών να το μετακινήσει και να το επιστρέψει κατά το Μάρτιο». Όχι άλλη υπερβολή! Δεν θα χανόταν ο κόσμος αν ο Παναθηναϊκός δεν κέρδιζε στο Κλ. Βικελίδης, αλλά ούτε η τελική του νίκη αποτελεί πρόβα τίτλου. Αυτό που είδαμε ήταν ένας Παναθηναϊκός που «γύρισε» ένα ματς στο πρώτο ημίχρονο και στο τέλος κινδύνεψε με ισοφάριση από τον Άρη (όχι σοβαρά αν εξαιρέσουμε το δοκάρι αλλά κινδύνεψε). Ανακοινώνω αυτή τη στιγμή την έναρξη του διαγωνισμού για την κατασκευή του υπερβολομετρου. Μόλις ολοκληρωθεί και το έχω στα χέρια μου, είμαι σίγουρος ότι μετά από κάθε αγωνιστική θα χτυπάει κόκκινο. Θα μου πείτε τώρα, «Εσείς οι δημοσιογράφοι φταίτε» και εγώ θα σας απαντήσω «Το ξέρω Μπάρνεϊ… το ξέρω».

Ο Νονός νούμερο 4. Και επειδή ο Άντι Γκαρσία μεγάλωσε πια για να παίξει τον Βίνσεντ Κορλεόνε, βρήκα τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ που είναι «φτυστός» ο Γκαρσία στα νιάτα του. Και αν ο Κόπολα αποφασίσει να προσθέσει και μουσικοχορευτικά στοιχεία στην ταινία, ο κεντρικός ρόλος πάει χωρίς δεύτερη κουβέντα στον Μουσλίμοβιτς που μετά το γκολ που έδωσε τη νίκη στον ΠΑΟΚ κόντρα στον Πανθράκικο, κάνει ένα πανηγυρισμό με σπάσιμο μέσης, ισάξιο με αυτό του Τζον Τραβόλτα. Θα μου πείτε τώρα, « Αν δεν έρθει ο Ταραντίνο να δώσει έναν ρόλο της προκοπής στον Τραβόλτα, η καριέρα του θα πεθάνει. Οριστικά αυτή τη φορά» και εγώ θα σας απαντήσω «Το ξέρω Μπάρνεϊ… το ξέρω».

Φωνές. Ακούω φωνές που μου λένε να γράψω για τον Ολυμπιακό. Εντάξει τότε θα γράψω. Γκαλέτι. Φτάνει και δεν χρειάζεται να γράψω κατι άλλο για τη νίκη επι του Πανσερραικού. Και ευτυχώς που το γκολ του Οσκαρ ανήκει κατα το ήμισυ στον Μπελούτσι, γιατι αν έβλεπα τίτλο «Γκολ για Οσκαρ» θα έπαιρνα το πρώτο καράβι για Μαδαγασκάρη και δεν θα κοίταγα ποτέ ξανά πίσω. Θα μου πείτε τώρα, «Ωραίο γκολ ο Ντιόγο ε;» και εγώ θα σας απαντήσω «Το ξέρω Μπάρνεϊ… το ξέρω»

Υ.Γ. Κυριακή βράδυ και κάθομαι σε μια σεζλόνγκ με ένα σφηνάκι καρπούζι στο χέρι. Βλέπω τον αγωνα της ΑΕΚ με τον Ηρακλή και σκεφτομαι οτι αν υπήρχε βραβείο για το «πόσα μέτρα δεν ήταν οφσάιντ», τα δυο μέτρα που καλύπτεται ο Μπλάνκο στο γκολ που ακυρώθηκε στο δεκάλεπτο, το κερδίζουν επάξια.

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Είμαστε ανοικτά όλη μέρα.